Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 kwietnia 2022 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Tomasz Łętowski

Protokolant: St. sekr. sąd. Małgorzata Kroskowska

w obecności prokuratora Wojciecha Kaszy

po rozpoznaniu sprawy

A. W. (1) (d. K. )

c. M. i Z. z d. (...)

ur. (...) w S.

oskarżonej o to, że:

1. w okresie od dnia 23 stycznia 2011 roku do dnia 31 grudnia 2014 roku, w G., T. i w innych miejscach w (...) oraz w P. i B. w(...), działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z M. S. i innymi osobami, co do których materiały wyłączono do odrębnego postępowania ułatwiała uprawianie prostytucji oraz czerpała korzyści z uprawiania prostytucji przez I. G., A. K. (1), D. O., N. N., B. S. oraz inne kobiety, w ten sposób, że przy użyciu stron internetowych; (...), (...), którą administrowała za pośrednictwem innej osoby, rozpowszechniła w sieci (...) oferty o świadczeniu przez nie usług seksualnych, po czym klientów przyjmujących oferty skontaktowała z w/wym. kobietami w określonych obiektach hotelarskich, a następnie pobrała od każdej pieniądze w wysokości, co najmniej od 30% do 40% zapłaty uzyskanej od każdego klienta za świadczenie usług seksualnych, poza tym od I. G. pobrała, także kilkakrotnie pieniądze w kwocie co najmniej 1500 euro za świadczenie przez nią usług seksualnych wyłącznie na własny rachunek, uzyskując z tego procederu korzyść majątkową w łącznej kwocie, co najmniej 635 234 złotych i czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 204 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk w zw. z art. 113 kk

M. S.

s. R. i A. z d. K.

ur. (...) w G.

oskarżonego o to, że:

1. w okresie od dnia 23 stycznia 2011 roku do dnia 31 grudnia 2014 roku, w G., T. i w innych miejscach w (...) oraz w P. i B. w (...), działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z A. K. (2) i innymi osobami, co do których materiały wyłączono do odrębnego postępowania ułatwiał uprawianie prostytucji oraz czerpał korzyści z uprawiania prostytucji przez I. G., A. K. (1), D. O., N. N., B. S. oraz inne kobiety w ten sposób, że przy użyciu stron internetowych;(...) którą administrował za pośrednictwem innej osoby, rozpowszechnił w sieci (...) oferty o świadczeniu przez nie usług seksualnych, po czym klientów przyjmujących oferty skontaktował z w/wym. kobietami w określonych obiektach hotelarskich, a następnie pobrał od każdej pieniądze w wysokości od 30% do 40% zapłaty uzyskanej od każdego klienta za świadczenie usług seksualnych, poza tym od I. G. pobrał, także kilkakrotnie pieniądze w kwocie co najmniej 1500 euro za świadczenie przez nią usług seksualnych wyłącznie na własny rachunek oraz użył wobec A. K. (1) i I. G. przemocy i groźby bezprawnej w celu zmuszenia do zaniechania uprawiania prostytucji wyłącznie na własny rachunek, uzyskując z tego procederu korzyść majątkową w łącznej kwocie, co najmniej 635 234 złotych i czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 204 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 191 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk w zw. z art. 113 kk

I . Oskarżonych A. W. (1) i M. S. uznaje winnymi popełnienia zarzucanych im czynów z eliminacją art. 12 kk i za to w myśl art. 11 § 3 kk na mocy art. 204 § 2 kk wymierza im kary :

1/ A. W. (1) (d. K. ) – 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, a na mocy art. 33 § 2 kk karę 150 (sto pięćdziesiąt ) stawek dziennych grzywny po 50 zł (pięćdziesiąt złotych) każda;

2/ M. S. – 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, a na mocy art. 33 § 2 kk karę 200 (dwieście) stawek dziennych grzywny po 50 zł;

II. na mocy art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonej A. W. (1) okres aresztu tymczasowego od 08 lipca 2016 r. g.19.20 do dnia 14 lipca 2016 r. g. 15.45;

III . na mocy art. 45 § 1 kk orzeka wobec oskarżonych A. W. (1) i M. S. przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa w kwotach po 300. 000 zł (trzysta tysięcy złotych) wobec każdego z nich;

IV . na mocy art. 41 a § 1 i 4 kk orzeka wobec oskarżonego M. S. zakaz kontaktowania się we wszelkiej formie i zakaz zbliżania się do A. K. (1) i I. G. na odległość nie mniejszą niż 100 metrów na okres 4 (czterech) lat;

V . zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa kwoty:

a/ A. W. (1) 1.800 zł (tysiąc osiemset złotych) tytułem opłaty sądowej,

b/ M. S. 2.300 zł (dwa tysiące trzysta złotych) zł tytułem opłaty

i obciąża ich kosztami sądowymi w całości w równych częściach.

Sygn. akt II K 1429/17

UZASADNIENIE

(Z uwagi na skomplikowany charakter niniejszej sprawy Sąd odstąpił od sporządzenia uzasadnienia do wyroku przy wykorzystaniu systemu ZEUS, zachowując jednocześnie odpowiednie wymogi.)

A. K. (1) (pseudonim (...), N.-A), I. G. (pseudonim (...), (...)), D. O. (pseudonim (...)), N. N. (pseudonim (...)), B. S. (pseudonim (...)) oraz inne kobiety, w różnych okresach lat 2011-2014 świadczyły usługi seksualne w zamian za korzyści materialne. M. S. i A. K. (2) ułatwiali im uprawianie prostytucji i czerpali z tego korzyści majątkowe. Na stronach internetowych o nazwie (...)zamieszczone zostały zakamuflowane anonsy o pracy dla prostytutek na terenie(...) z numerem telefonu i adresem poczty elektronicznej do kontaktu, tj. (...), (...), (...). Za pośrednictwem podanych danych telekomunikacyjnych A. K. (1), I. G., D. O., N. N. i B. S. skontaktowały się z A. W. (1) (K.) i M. S.. Kontakt odbywał się telefonicznie lub za pośrednictwem wiadomości sms, poczty elektronicznej, oraz komunikatora internetowego S.. A. K. (1) używała do tych kontaktów adresu poczty elektronicznej pod nazwą(...), A. S. pod nazwą(...), zaś N. N. po nazwą(...). Osobistą styczność zarówno z A. W. (1) (K.) oraz M. S. miała wyłącznie I. G.. A. K. (1) spotkała się tylko z A. W. (1) (K.). W kontaktach z powyższymi kobietami M. S. przedstawiał się jako (...), (...) oraz (...), zaś A. K. (2) jako (...). M. S. użytkował jako abonent numer (...), zaś A. W. (1) (K.) również jako abonent numer (...). Poza tym korzystali z numerów bez abonamentów (...). Adres poczty elektronicznej o nazwie(...)był adresem głównym dla konta o nazwie (...). Konto to miało dodatkowy adres poczty elektronicznej o nazwie (...)i pomocniczy adres poczty elektronicznej o nazwie (...). Z kolei adres poczty elektronicznej o nazwie (...)został wykorzystany do rozpowszechnienia w sieci internet ogłoszenia pod nazwą „M./ (...) G. (...)”, które dotyczyło A. W. (1) (K.). Z kolei konto o nazwie (...), utworzone w dniu 15 grudnia 2012 roku z adresu (...) z (...), miało główny adres poczty elektronicznej o nazwie (...) oraz dodatkowy adres poczty elektronicznej o nazwie (...) + (...). Ponadto M. S. użytkował konto z adresem poczty elektronicznej(...), zaś A. W. (1) (K.) użytkowała konto z adresem poczty elektronicznej o nazwie (...), utworzone w dniu 24 marca 2010 roku. Za pośrednictwem tego adresu A. K. (2) korespondowała z M. S., między innymi w kwestii procederu sutenerstwa przy wykorzystaniu strony internetowej o nazwie (...). M. S. i A. W. (1) (K.) założyli stronę internetową o nazwie (...), której administrowaniem zajmowała się (...) Sp. z o.o. w K. reprezentowana przez N. S.. Strona ta była aktywna od dnia 23 czerwca 2011 roku. Opłatę za administrowanie strony internetowej M. S. oraz A. W. (1) (K.) przekazywali za pośrednictwem przelewów i wpłat pieniężnych na rachunek bankowy N. S. o numerze (...) w Banku (...) i na rachunek bankowy o numerze (...) w Bank (...) - odpowiednio - A. W. (1) (K.) z rachunku bankowego o numerze (...) w Banku (...), którego była jedyną posiadaczką, zaś M. S. z rachunku bankowego o numerze (...) w Bank (...), którego ww. również był jedynym posiadaczem. W okresie od dnia 27 lutego 2012 roku do dnia 21 sierpnia 2014 roku M. S. przekazał N. S. pieniądze w łącznej kwocie 77 482 złotych, zaś A. W. (1) (K.) w okresie od dnia 2 kwietnia 2012 roku do dnia 20 sierpnia 2014 roku pieniądze w łącznej kwocie 21 210,52 złotych. Natomiast N. S. w dniu 23 czerwca 2014 roku oraz w dniu 25 lipca 2014 roku przekazał M. S. z rachunku bankowego o numerze (...) w Banku (...) pieniądze w łącznej kwocie 13 714 złotych, zaś A. W. (1) (K.) w dniu 20 sierpnia 2014 roku oraz w dniu 22 sierpnia 2014 roku pieniądze w łącznej kwocie 9 392 złotych. Ponadto A. W. (1) (K.) z rachunku bankowego o numerze (...) w dniu 19 września 2011 roku przekazała pieniądze w kwocie 25 000 złotych tytułem pożyczki dla (...) Sp. z o.o. w G. na rachunek bankowy o numerze (...) kolei (...) Sp. z o.o. w G., a potem w K., przekazała z rachunku bankowego o numerze (...) na rachunek bankowy A. W. (1) (K.) o numerze (...) w okresie od dnia 1 grudnia 2011 roku do dnia 1 marca 2014 roku pieniądze w łącznej kwocie 11 500 złotych, między innymi tytułem spłaty pożyczki. Strona o nazwie (...)zawierała katalog o nazwie (...) z plikami konfiguracyjnymi dotyczącymi obsługi i działania strony, w tym plik o nazwie(...), w którego treści znajdowały się informacje o blokowaniu osób wchodzących z adresów(...). W tym katalogu znajdowały się podkatalogi ze zdjęciami fotograficznymi kobiet, między innymi A. K. (1), I. G., D. O., N. N., B. S. oczywiście posługujących się pseudonimami. M. S. i A. K. (2) przy użyciu strony internetowej (...) oraz stron internetowych (...) (...) założonych na domenach z (...), rozpowszechniali w sieci internet oferty o świadczeniu usług seksualnych na terenie (...) – w P. i B. przez A. K. (1), I. G., D. O., N. N., B. S. i inne bliżej nieustalone kobiety. M. S. i A. W. (1) (K.) kierowali klientów przyjmujących oferty do określonych obiektów hotelarskich, gdzie były A. K. (1), I. G., D. O., N. N., B. S. i inne bliżej nieustalone kobiety, po uprzednim zaanonsowaniu im klienta za pośrednictwem wiadomości sms lub komunikatora internetowego S.. Prostytuujące się kobiety potwierdzały wykonanie usługi seksualnej i otrzymanie należności od klienta za pośrednictwem wiadomości sms lub komunikatora S.. M. S. i A. W. (1) (K.) pobierali od każdej z prostytutek pieniądze w wysokości, co najmniej od 30% do 40% zapłaty uzyskanej od klienta za świadczenie usług seksualnych. Pieniądze uzyskane z tego procederu zbiorczo odbierali od I. G. i A. K. (1) bezpośrednio A. W. (1) (K.) i M. S. razem bądź osobno. Pieniądze były przekazywane przez nich także za pośrednictwem usługi (...) osobom wskazanym przez M. S., między innymi J. S., A. B., zaś od D. O. pieniądze odebrały nieustalone kobiety. W ten sposób zostały przekazane pieniądze przez A. K. (1), I. G., D. O., N. N., B. S. - odpowiednio co najmniej w łącznej kwocie - 30 280 euro, 250 000 złotych, 4 000 euro, 9 000 euro, 42 000 euro. Na rachunek bankowy M. S. w Banku (...) oraz osoby o danych J. S., J. S., W. S., w okresie od dnia 22 listopada 2013 roku do dnia 11 października 2014 roku wpłaciły pieniądze w łącznej kwocie 49 059,96 złotych. M. S. przekazywał także J. S. pieniądze. Ponadto M. S. na rachunek bankowy o numerze (...) którego, również był posiadaczem w Banku (...) w okresie od dnia 19 stycznia 2012 roku do dnia 15 kwietnia 2014 roku dokonał wpłat pieniędzy w łącznej kwocie 8 800 euro, zaś w dniu 15 marca 2014 roku i w dniu 6 czerwca 2014 roku N. S. przelał pieniądze w łącznej kwocie 4 700 euro uzyskane od M. S.. Natomiast na rachunek bankowy o numerze (...) w Banku (...), którego jedynym posiadaczem była A. W. (1) (K.), w okresie od dnia 9 marca 2012 roku do dnia 29 października 2014 roku M. S. przelał pieniądze w łącznej kwocie 75 650 złotych, zaś A. W. (1) (K.) dokonała wpłat własnych i przelewów w łącznej kwocie 223 000 złotych, a także wpłynęły środki z tytułu odkupienia jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych w łącznej kwocie 105 282 złotych oraz za zerwanie lokaty w kwocie 40 00 złotych. Poza tym A. W. (2) (K.) na rachunki bankowe w Banku (...) o numerach: (...), (...) oraz (...), których była jedynym posiadaczem, w okresie od dnia 3 września 2010 roku do dnia 30 marca 2012 roku dokonała wpłat własnych i przelewów pieniędzy w łącznej kwocie 50 000 złotych i 15 170 euro. Od dnia 1 kwietnia 2014 roku A. K. (1) i I. G. rozpoczęły uprawianie prostytucji na własny rachunek, o czym poinformowały M. S.. M. S. w celu zmuszenia A. K. (1) i I. G. do dalszego przekazywania pieniędzy uzyskanych z tytułu prostytucji na terytorium (...)stosował groźby bezprawne w trakcie prowadzonych z nimi rozmów telefonicznych lub w wiadomościach (...). I. G. z obawy spełnienia tej groźby kilkakrotnie przekazała M. S. pieniądze w kwocie co najmniej 1500 euro za świadczenie przez nią usług seksualnych wyłącznie na własny rachunek. Z kolei pieniądze w łącznej kwocie co najmniej 5 000 euro przekazała mu za pośrednictwem usługi (...). W dniu 24 kwietnia 2014 roku w P. A. K. (1) została zmuszona przez nieustaloną osobę używającą imienia B. przemocą, polegającą na uderzeniu nogą w okolicę klatki piersiowej i uderzeniu pięścią w twarz oraz posłużeniu się nożem do wydania pieniędzy pochodzących z procederu prostytucji w łącznej kwocie 2 200 euro. Osoba używająca imienia B. była użytkownikiem numeru telefonicznego (...). Natomiast w dniu 13 maja 2014 roku w P. I. G. przemocą polegającą na ściskaniu rękami za szyję, przytrzymywaniu ze rękę oraz grożeniu oblania wrzącą wodą została zmuszona przez nieustaloną osobę do wydania pieniędzy pochodzących z procederu prostytucji w łącznej kwocie 1 900 euro. Numer telefoniczny (...) był użytkowany w aparatach telefonicznych o numerach (...): (...) w okresie od dnia 1 listopada 2013 roku do dnia 15 stycznia 2014 roku, (...) w okresie od dnia 15 stycznia 2014 roku do dnia 30 maja 2014 roku. Numer telefoniczny (...) był użytkowany w aparatach telefonicznych o numerach (...): (...) w okresie od dnia 2 listopada 2013 roku do dnia 15 stycznia 2014 roku, (...) w okresie od dnia 15 stycznia 2014 roku do dnia 28 maja 2014 roku. Numer telefoniczny (...) był użytkowany w aparatach telefonicznych o numerach (...): (...) w okresie od dnia 21 marca 2014 roku do dnia 22 kwietnia 2014 roku, (...) w okresie od dnia 3 maja 2014 roku do dnia 5 maja 2014 roku, (...) w okresie od dnia 9 maja 2014 roku do dnia 17 maja 2014 roku. Osoba używająca imienia B., która posługiwała się numerem telefonicznym (...) była użytkownikiem aparatów telefonicznych o numerach (...): (...) i (...), których użytkownikiem również był M. S. posługujący się numerami telefonicznymi (...) i (...) używając imion (...) lub (...). M. S. i A. W. (1) (K.) uzyskali z procederu prostytucji A. K. (1), I. G.. D. O., N. N. oraz B. S. korzyść majątkową w łącznej kwocie co najmniej 600 000 złotych.

(dowody: zeznania A. K. (1), k. 151-153, 2059v-2062;

zeznania D. O., k. 2062-2062v;

zeznania I. G., k.224-228, 543-544, 847-852, 1265-1266, 1267-1269;

zeznania B. S., k. 1744-1745, 1748-1749, 2122v;

zeznania N. N., k. 1714-1715, 2122v-2123;

zeznania N. S., k. 360-362, 387-388, 803-808, 1050-1059, 1439-1441, 2070-2071v;

zeznania A. H., k. 1761-1763

zeznania O. G., k. 176-178, 2094v;

zeznania A. M., k. 878-879, 2094v;

częściowo zeznania J. S., k. 1077-1079, 2120v;

zeznania O. H., k. 608-612;

materiały z oględzin telefonu komórkowego marki N. (...), k. 31-124;

wydruki stron internetowych, k. 156-167a;

informacje od przewoźników lotniczych, k. 200-217, 232-234, 251, 257, 300-302, 305-311, 459-489;

materiały uzyskane od operatorów telekomunikacyjnych, k. 236-237 (płyta CD), 259-260 (płyta CD), 294-295 (płyta CD), 298-299 (płyta CD), 1600- (...) (płyta CD), (...)- (...), 1650- (...) (płyta CD), (...)- (...) (płyta CD), (...)- (...);

pismo AZ.pl, k. 250;

opinie Laboratorium Kryminalistycznego KWP w B. z zakresu odtwarzania wyglądu osoby, k. 169-173,252-254, 255-256, ;

pismo (...) H..pl, k. 314;

materiały z oględzin danych telekomunikacyjnych, k. 316-320 (płyta CD), 321-328 (płyta CD), 329-333 (płyta CD), 334-338 (płyta CD), (...)- (...), (...), (...), (...)- (...), 1690- (...);

materiały z Western U. (...) (...) (...) Sp. z o.o. (...) w W. - k. 339- 340 (płyta CD);

materiały z oględzin strony www.polishbeautyescort.com (płyta CD), k. 377, 397-400;

materiały z Banku (...) S.A., k. 418-448 (p. CD), (...), 1270- (...), (...)- (...),

materiały z oględzin historii rachunku bankowego w Banku (...) S.A., k. 449-453, 571-583,

materiały z (...) Bank (...) S.A., k. 490-504 (płyta CD), 505-522, 538- 539 (płyta CD), 540, (...), 1180- (...), 1280- (...);

materiały z oględzin historii rachunków bankowych w (...) Bank (...) S.A., k. 531- 534, 545-548, 565-570, 584-591;

materiały z oględzin historii rachunków bankowych w Banku (...) S.A. (...) Bank (...) S.A., k. 1284-1290;

wydruki strony internetowej(...), k. 593-594 (płyta CD);

wydruki strony internetowej(...), k. 651 -671;

protokół oględzin telefonu komórkowego marki S. (...) GG, k. 959-967;

materiały z pomocy prawnej w (...) wraz z tłumaczeniem, k. 1102-1104,1187-1239 (płyta CD), 1240- (...);

protokół oględzin historii rachunków bankowych w Banku (...) S.A. w W. i (...) Bank (...).A., k. 1284- 1290;

materiały uzyskane z Banku (...) S.A. w W., k. 1291-1292 (płyta CD);

protokół oględzin historii rachunków bankowych w Banku (...) S.A. i Banku (...) S.A. k. 1299-1305;

materiały uzyskane z (...) O..pl S.A., k. 1335- 1389 (8 płyt CD), 1390- (...) (płyta CD), (...)- (...)

materiały uzyskane z Banku (...) S.A., k. 1431-1433, 1434-1437;

materiały uzyskane z(...) I..pl (...). z o.o. sp. k., k. 1470-1475 (płyta CD i 2 płyty DVD), (...)- (...) (płyta DVD), (...)- (...), (...)- (...),

materiały uzyskane z Grupy (...) S.A., k. 1565-1570 (2 płyty DVD), (...)- (...) (płyta CD), (...)- (...), (...)- (...), (...)-1660;

materiały uzyskane od operatora telekomunikacyjnego (...) S.A., k. 1650-1651 (płyta CD),

pismo (...) w T., k. 1665.)

Zarówno A. W. (1) (K.), jak i M. S. nie byli dotychczas karani sądownie.

(dowody: informacje dot. karalności, k. 1753, 1754.)

A. W. (1) (K.) została oskarżona o to, że w okresie od dnia 23 stycznia 2011 roku do dnia 31 grudnia 2014 roku, w G., T. i w innych miejscach w (...) oraz w P. i B. w (...), działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z M. S. i innymi osobami, co do których materiały wyłączono do odrębnego postępowania ułatwiała uprawianie prostytucji oraz czerpała korzyści z uprawiania prostytucji przez I. G., A. K. (1), D. O., N. N., B. S. oraz inne kobiety, w ten sposób, że przy użyciu stron internetowych; (...), którą administrowała za pośrednictwem innej osoby, rozpowszechniła w sieci (...) oferty o świadczeniu przez nie usług seksualnych, po czym klientów przyjmujących oferty skontaktowała z w/wym. kobietami w określonych obiektach hotelarskich, a następnie pobrała od każdej pieniądze w wysokości, co najmniej od 30% do 40% zapłaty uzyskanej od każdego klienta za świadczenie usług seksualnych, poza tym od I. G. pobrała, także kilkakrotnie pieniądze w kwocie co najmniej 1500 euro za świadczenie przez nią usług seksualnych wyłącznie na własny rachunek, uzyskując z tego procederu korzyść majątkową w łącznej kwocie, co najmniej 635 234 złotych i czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, tj. o czyn z art. 204 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk w zw. z art. 113 kk.

Oskarżona konsekwentnie nie przyznawała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. (k. 901-905, 1141-1145, 1146-1149, 1267-1269, 1444-11447, 1787-1790, 2052v-2054) A. W. (1) (K.) potwierdziła, że była prostytutką oraz przez 5 lat, do 2015 roku, była w związku z M. S.. Oskarżona zaznaczyła, że nie wiedziała czym dokładnie zajmuje się jej partner, bowiem prowadzili odrębne życie. Zaprzeczyła, by znała I. G., A. K. (1), D. O., N. N., B. S.. A. W. (1) (K.) wskazała, że kojarzyła N. S. jako znajomego M. S. i potwierdziła, że udzieliła mu pożyczki na rozwój firmy.

M. S. został oskarżony o to, że w okresie od dnia 23 stycznia 2011 roku do dnia 31 grudnia 2014 roku, w G., T. i w innych miejscach w(...)oraz w P. i B. w(...) działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z A. K. (2) i innymi osobami, co do których materiały wyłączono do odrębnego postępowania ułatwiał uprawianie prostytucji oraz czerpał korzyści z uprawiania prostytucji przez I. G., A. K. (1), D. O., N. N., B. S. oraz inne kobiety w ten sposób, że przy użyciu stron internetowych; (...), którą administrował za pośrednictwem innej osoby, rozpowszechnił w sieci Internet oferty o świadczeniu przez nie usług seksualnych, po czym klientów przyjmujących oferty skontaktował z w/wym. kobietami w określonych obiektach hotelarskich, a następnie pobrał od każdej pieniądze w wysokości od 30% do 40% zapłaty uzyskanej od każdego klienta za świadczenie usług seksualnych, poza tym od I. G. pobrał, także kilkakrotnie pieniądze w kwocie co najmniej 1500 euro za świadczenie przez nią usług seksualnych wyłącznie na własny rachunek oraz użył wobec A. K. (1) i I. G. przemocy i groźby bezprawnej w celu zmuszenia do zaniechania uprawiania prostytucji wyłącznie na własny rachunek, uzyskując z tego procederu korzyść majątkową w łącznej kwocie, co najmniej 635 234 złotych i czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, tj. o czyn z art. 204 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 191 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk w zw. z art. 113 kk

Oskarżony również nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. (k. 729-733, 803-808, 847-852, 1066-1069, 1466-1469, 1792-1795, 2054-2055) M. S. przyznał, że był w związku z A. W. (1) (K.), która trudniła się prostytucją. Oskarżony zaprzeczył, by zajmował się sutenerstwem. Stwierdził, że nie jest wykluczone, by I. G., A. K. (1), D. O., N. N. i B. S. z kimś go myliły. M. S. podkreślił bowiem, że z zawodu jest kucharzem, pracował na statkach, a także zajmował się grami hazardowymi. Dodał, że w okresie objętym zarzutem korzystał praktycznie z jednego numeru telefonu, tj.(...). Przyznał również, że znał N. S., który odwiedzał jego i jego partnerkę oraz korzystał z laptopa A. W. (1) (K.).

W ocenie sądu wyjaśnienia obojga oskarżonych nie polegają na prawdzie i zmierzają do uniknięcia przez nich odpowiedzialności karnej za popełnienie zarzucanych im czynów. W toku postępowania zgromadzono bowiem obszerny materiał dowodowy, którego analiza pozwala jednoznacznie stwierdzić, iż zarówno A. W. (1) (K.), jak i M. S. ułatwiali uprawianie prostytucji I. G., A. K. (1), D. O., N. N. i B. S. oraz innym nieustalonym kobietom. Świadczą o tym nie tylko depozycje A. K. (1), D. O. oraz I. G., a także świadków, w tym m.in. N. S., ale przede wszystkich szereg dowodów pośrednich takich jak chociażby danych teleinformatycznych, wydruków z banków. Ustalono, że M. S. i A. W. (1) (K.) rozpowszechniali ogłoszenia o świadczeniu usług seksualnych przez prostytutki na terenie (...) m.in. na stronie internetowej, którą uruchomili przy pomocy N. S.. Następnie klientów przyjmujących oferty kierowali do określonych hoteli, gdzie prostytutki świadczyły swoje usługi. Analiza pozyskanych danych teleinformatycznych wskazuje, że klienci byli uprzednio anonsowani prostytutkom, zaś po wykonanej usłudze były zobowiązane przekazać oskarżonym część (30-40% ) zarobku – bezpośrednio bądź dokonując przelewu albo przekazując środki innym osobom. A. K. (1) miała styczność z A. W. (1) (K.), zaś I. G. z M. S., niemniej wszystkie pokrzywdzone utrzymywały kontakt z oskarżonymi za pomocą rozmów telefonicznych i wiadomości sms, a także poczty elektronicznej i komunikatora internetowego S.. Wskazać trzeba, że I. G. i A. K. (1) w sposób wiarygodny opisały zachowania M. S. wobec nich mając na uwadze fakt, iż rozpoczęły uprawianie prostytucji na własny rachunek. Mając na uwadze powyższe, sąd nie miał podstaw, by uwzględnić wersje wydarzeń prezentowane przez oskarżonych, m.in. zmierzające do wzajemnego obwiniania się o „wrobienie” w inkryminowany proceder, czy jak w przypadku oskarżonego pozyskiwanie środków pieniężnych z hazardu.

Sąd uznał zeznania A. K. (1) (k. 151-153, 2059v-2062) D. O. (k. 2062-2062v) oraz I. G. (k.224-228, 543-544, 847-852, 1265-1266, 1267-1269) za całkowicie wiarygodne. Ich relacje odnośnie współpracy, w tym kontaktów i rozliczeń z oskarżonymi są wzajemnie spójne i pozwalały odtworzyć mechanizm czerpania przez oskarżonych korzyści z prostytucji, którą uprawiały ww. osoby. Podkreślenia wymaga, że depozycje powyższych świadków nie są dowodem osamotnionym. Korelują z zeznaniami A. H., która miała zamiar podjąć współpracę z oskarżonymi, ale przede wszystkim z dowodami z dokumentów i danych teleinformatycznych, które wskazują na powiązanie oskarżonych z przedmiotowym procederem oraz odtworzyć sposób ich działania – rozpowszechnianie ofert o świadczeniu usług seksualnych i kierowali klientów do określonych hoteli, a następnie pobierali część zapłaty uzyskanej od każdego klienta (30-40%). Sąd nie ma także podstaw, by uznać za niewiarygodne zeznania I. G. i A. K. (1) odnośnie zachowania M. S. wobec nich wobec faktu, iż rozpoczęły uprawianie prostytucji na własny rachunek. Symptomatyczne jest bowiem, że sutenerzy tracąc zysk z pracy kobiet, od których pobierali pieniądze, zmuszają je do dalszego przekazywania części zarobku, motywowani chęcią uzyskania korzyści majątkowej. Odnośnie zeznań A. K. (1), jej wersja wydarzeń została częściowo potwierdzona przez O. H., a także znajduje pokrycie w ustaleniach odnośnie korzystania przez nią z pomocy mężczyzny o imieniu V.. Co za tym idzie sąd uznał depozycje powyższych świadków za wiarygodne i w dużej mierze na podstawie ich zeznań poczynił ustalenia faktyczne na gruncie niniejszej sprawy.

Co prawda B. S. (k. 1744-1745, 1748-1749, 2122v) i N. N. (k. 1714-1715, 2122v-2123) wskazały, że nie znają obojga oskarżonych, niemniej w toku postepowania przygotowawczego dokładnie opisały w jaki sposób wyglądała ich praca w charakterze prostytutek na terenie (...), podając także dane pozwalające zidentyfikować oskarżonych jako osoby, które czerpały z tego korzyści, a w konsekwencji obliczyć rozmiar owych zysków. Co za tym idzie sąd uznał ich zeznania za wiarygodne i również na ich podstawie odtworzył mechanizm działania oskarżonych jako sutenerów.

Sąd uznał za generalnie wiarygodne zeznania N. S. (k. 360-362, 387-388, 803-808, 1050-1059, 1439-1441, 2070-2071v). Dotyczyły one utworzenia strony internetowej dla oskarżonych, jak również pobierania od różnych dziewczyn, które następnie przekazywał M. S. i A. W. (1) (K.). W ramach postępowania przygotowawczego pozyskano szereg informacji na temat funkcjonowania strony internetowej(...), której administrowaniem zajmowała się (...) Sp. z o.o. reprezentowana przez N. S.. Nie ulega wątpliwości, że na powyższej stronie znajdowały się ogłoszenia dotyczące pokrzywdzonych, zaś świadek otrzymywał od pokrzywdzonych środki pieniężne. Nie ma także wątpliwości, ze świadek wykonywał przelewy na rzecz oskarżonych, co świadczy o tym, iż wcześniej uzyskiwał środki od ich „podopiecznych”. Mając na uwadze powyższe, sąd nie dostrzegł podstaw, by uznać depozycje powyższego świadka za niewiarygodne.

A. H. (k. 1761-1763) również była prostytutką. W swoich zeznaniach podała, że nawiązała kontakt mailowy z agencją (...) i uzyskała informacje dotyczące współpracy tożsame co do tych, które wskazywały pokrzywdzone, tj. sesja zdjęciowa, pobyt w P. oraz przekazywanie agencji 40% zarobków. Świadek podała, że kontakt nastąpił za pomocą numeru (...) oraz adresu (...). Z uwagi na niekorzystne opinie na temat powyższej agencji (...) ostatecznie nie zdecydowała się podjąć współpracy z powyższą agencją. W ocenie sądu powyższe zeznania potwierdzają sposób działania oskarżonych przytoczony przez pokrzywdzone i nie ma podstaw, by uznać je za niewiarygodne. Przytoczone przez świadka dane do kontaktu wskazują na sprawstwo oskarżonych.

Sąd uznał zeznania J. S. (k. 1077-1079, 2120v), za wiarygodne jedynie częściowo – w zakresie, w którym potwierdził, że na jego rachunek bankowy wpływały środki pochodzące od M. S. oraz innych osób, w tym kobiet z(...), a także przelewy za pośrednictwem(...) U.. Te okoliczności wynikają z analizy informacji pozyskanych z banków. Niemniej, Sąd uznał, że nie można uznać za wiarygodne twierdzeń świadka odnośnie faktu, iż część z tych pieniędzy była związana z przepływem środków z uwagi na uzależnienie oskarżonego od hazardu. W ocenie sądu oskarżony M. S. wykorzystywał rachunek bankowy świadka do przelewów, które wykonywały jego „podopieczne”. Fakt, iż dokonując przelewów oskarżony wpisywał różne, zmienione formy nazwiska świadka wskazywały, że chciał upozorować, iż były to transakcje z różnymi osobami, gdy tymczasem świadek udzielał mu stałej pomocy w transferze środków z zagranicy.

Sąd uznał za wiarygodne także zeznania O. H. (k. 608-612) – znajomej A. K. (1) z P.. Co prawda świadek nie posiadał informacji na temat tego czy ww. trudniła się prostytucją oraz czy oskarżeni czerpali z tego tytułu korzyści, niemniej odniosła się do zdarzenia, w związku z którym ktoś miał zabrać A. K. (1) pieniądze. Znajoma opisała jej zdarzenie, była cała roztrzęsiona i zgłosiła sprawę policji. Treść jej depozycji koreluje więc z zeznaniami pokrzywdzonej odnośnie użyciu wobec niej przez oskarżonego przemocy i groźby bezprawnej w celu zmuszenia do zaniechania uprawiania prostytucji wyłącznie na własny rachunek.

Zeznania O. G. (k. 176-178, 2094v) oraz A. M. (k. 878-879, 2094v) – fotografów zajmującym się wykonywaniem sesji zdjęciowych dla pokrzywdzonych, są w ocenie sądu w pełni wiarygodne. Co prawda nie miały one bezpośredniej styczności z oskarżonymi, niemniej w toku postępowania ustalono, że wykonane przez nie fotografie były wykorzystywane w anonsach prostytutek, które były „podopiecznymi” oskarżonych.

Zeznania M. K. (k. 2086v) – ojca oskarżonej nie przyczyniły się do dokonania ustaleń na gruncie niniejszej sprawy, bowiem nie dysponował on żadnymi informacjami istotnymi z punktu widzenia jej rozstrzygnięcia. Analogicznie sąd ocenił depozycje ojca M. R. S. (k. 647-650) z tych samych powodów, co przywołane powyżej.

Sąd obdarzył także przymiotem prawdziwości dowody, na podstawie których dokonano ustaleń faktycznych na gruncie niniejszej sprawy, tj. danym o karalności, materiałom uzyskane od operatorów telekomunikacyjnych, przewoźników, z banków, protokołom oględzin, itd. Wszystkie powyższe dowody zostały pozyskane zgodnie z przepisami procedury karnej, a także ich prawdziwość nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd zważył, co następuje:

Sutenerstwo polega na czerpaniu korzyści majątkowych z prostytucji. W czystej postaci sutenerstwu nie towarzyszy ani kuplerstwo, ani stręczycielstwo, zaś korzyści osiągane przez sutenera są mu udzielane dobrowolnie przez osobę uprawiającą prostytucję. Natomiast sutenerstwo, charakterystyczne na przykład dla przestępczości zorganizowanej, stanowi z zasady "dopełnienie" stręczycielstwa i kuplerstwa oraz łączy się z reguły z rzeczywistym wyzyskiem osoby (osób) czerpiących dochody z prostytucji (zabieranie znacznej części dochodów, szantaż, przemoc fizyczna) (zob. M. Rodzynkiewicz, Komentarz do art. 204 Kodeksu karnego [w:] A. Zoll (red.), A. Barczak-Oplustil, G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Rodzynkiewicz, M. Szewczyk, W. Wróbel, Kodeks Karny. Część szczególna. Komentarz. Tom II. Komentarz do art. 117-277 k.k., Zakamycze 2006). Czynność sprawcza omawianego występku polega na czerpaniu korzyści majątkowych. Znamię "czerpie" wskazuje na niezbędność wielokrotności zachowań, nie jest więc sutenerstwem jednorazowe, czy nawet kilkukrotne, lecz mające okazjonalny charakter, przyjmowanie korzyści majątkowych pochodzących z uprawiania prostytucji przez inną osobę (zob. ibidem). Przestępstwo sutenerstwa jest przestępstwem umyślnym, które może być popełnione w obu postaciach zamiaru. Sprawca ponosi więc odpowiedzialność karną zarówno wtedy, gdy wie, że czerpane przez niego korzyści majątkowe pochodzą z uprawiania prostytucji przez inną osobę, i chce takie korzyści czerpać, jak również wówczas, gdy przewiduje, że czerpane przez niego korzyści majątkowe pochodzą z uprawiania prostytucji i na ich pobieranie w takich okolicznościach się godzi (zob. I. Andrejew, Polskie prawo karne w zarysie, wydanie IX, Warszawa 1989, s. 420 cyt. za: M. Rodzynkiewicz, op. cit.).

Zgromadzony materiał dowodowy pozwolił ustalić, że M. S. i A. W. (1) (K.) dopuścili się ekonomicznej eksploatacji prostytucji w postaci sutenerstwa. Oboje oskarżeni ułatwiali uprawianie prostytucji A. K. (1), I. G., D. O., N. N., B. S. i innym nieustalonym bliżej kobietom, a następnie czerpali z jej uprawiania korzyści majątkowe. Polegało to na tym, że wysyłali do prostytutek klientów, którzy odpowiadali na ogłoszenia o świadczeniu przez nie usług seksualnych zamieszczane na różnych stronach internetowych, a następnie pobierali od każdej z nich pieniądze w wysokości co najmniej od 30 do 40% zapłaty uzyskanej od każdego klienta. Poza tym pobierali od I. G. z góry określone kwoty pieniędzy za zgodę na świadczenie przez nią usług seksualnych wyłącznie na własny rachunek. Takie ułatwianie prostytucji i jednocześnie czerpanie z jej uprawiania korzyści majątkowych lub czerpanie korzyści majątkowych z uprawianie prostytucji bez uzyskania żadnego świadczenia w zamian należy postrzegać jako sutenerstwo, spenalizowane w art. 204 § 2 kk. Sąd wyeliminował z kwalifikacji prawnej czynów przypisanych obojgu oskarżonym art. 12 kk mając na uwadze, że sam charakter czynu z art. 204 § 2 kk wskazuje na niezbędność wielokrotności zachowań. Działanie w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu należy wiec do znamion powyższego przestępstwa. A. W. (1) (K.) oraz M. S. działali wspólnie i w porozumieniu. Wskazać również należy, że oskarżeni dopuścili się w warunkach art. 65 § 1 kk, który stanowi, że przepisy dotyczące wymiaru kary, środków karnych oraz środków związanych z poddaniem sprawcy próbie, przewidziane wobec sprawcy określonego w art. 64 § 2 k.k., stosuje się między innymi także do sprawcy, który z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu. Uczynienie sobie z popełnienia przestępstwa stałego źródła dochodów oznacza, że źródło to musi być niezmienne, trwałe oraz ciągłe - nie jest przy tym wymagane, aby było ono główne dla sprawcy ( J. W. Giezek (red.), Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, wydawnictwo WKP 2012). Zdaniem Sądu taka sytuacja miała miejsce na gruncie niniejszej sprawy. Oboje oskarżeni zajmowali się sutenerstwem „profesjonalnie”. Zyski uzyskiwane z przedmiotowego procederu stanowiło ich źródło dochodu w okresie od stycznia 2011 roku do końca 2014 roku. Tym samym nie ulega wątpliwości, że oboje dopuścili się przypisanego im czynu w warunkach art. 65 § 1 kk.

Art. 191 § 1 kk stanowi, że kto, stosuje przemoc wobec osoby lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Zgodnie z art. 115 § 12 kk groźbą bezprawną jest zarówno groźba, o której mowa w art. 190 kk, jak i groźba spowodowania postępowania karnego lub rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub jego osoby najbliższej; nie stanowi groźby zapowiedź spowodowania postępowania karnego, jeżeli ma ona jedynie na celu ochronę prawa naruszonego przestępstwem. Art. 190 § 1 kk stanowi, że kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

W stosunku do oskarżonego M. S. inkryminowanemu sutenerstwu towarzyszyły przemoc i groźby bezprawne kierowane wobec A. K. (1) i I. G.. Miało to na celu zmuszenia ich do zaniechania uprawiania prostytucji wyłącznie na własny rachunek. Oskarżony, co jest symptomatyczne dla sutenerów, chciał, kontynuować osiąganie korzyści majątkowej z ich działalności. M. S. wobec I. G. użył groźby polegającej na groźbie rozgłoszenia wiadomości jej rodzinie i sąsiadom, że jest prostytutką, zaś wobec A. K. (1) groźby zamachu na jej zdrowie, a także zastosował przemoc za pośrednictwem innych osób polegającą na uderzeniu nogą w okolicę klatki piersiowej i uderzeniu pięścią w twarz A. K. (1) oraz ściskaniu rękami za szyję, przytrzymywaniu ze rękę I. G..

Na podstawie art. 113 kk polskie prawo stosowane jest - wobec sprawców przestępstw - niezależnie od ich obywatelstwa i miejsca popełnienia przestępstw, jeżeli przestępstwa objęte są umowami międzynarodowymi, które(...)ratyfikowała.(...) jest sygnatariuszem konwencji przewidującej ściganie przestępstw eksploatacji prostytucji, to jest Konwencji z dnia 21 marca 1950 roku zawartej w(...) S. w sprawie zwalczania handlu ludźmi i eksploatacji prostytucji (Dz.U. 1952.41.278 zał.). Tym samym fakt, iż oskarżeni działali na terenie(...)nie wykluczało możliwości poddania ich jurysdykcji polskiego sądu.

Uznając oskarżonych A. W. (1) i M. S. winnymi popełnienia zarzucanych im czynów, za to w myśl art. 11 § 3 kk, na mocy art. 204 § 2 kk, sąd wymierzył im następujące kary :

1/ A. W. (1) (K.) – 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, a na mocy art. 33 § 2 kk karę 150 stawek dziennych grzywny po 50 zł każda;

2/ M. S. – 2 lat pozbawienia wolności, a na mocy art. 33 § 2 kk karę 200 stawek dziennych grzywny po 50 zł;

Wymierzając oskarżonym kary za poszczególne czyny sąd kierował się zasadami określonymi w art. 53 kk, a zatem miał na uwadze, stosownie do wynikających z nich dyrektyw, względy sprawiedliwościowe, to jest adekwatność reakcji penalnej do powagi przypisanych oskarżonym czynów, która wyraża się w znalezieniu odpowiedniego stosunku pomiędzy karą a stopniem winy i społecznej szkodliwości czynu. Wymierzając oskarżonym karę sąd miał na uwadze także dyrektywy prewencji generalnej – przede wszystkim konieczność ugruntowania w społeczeństwie przekonania, że przestępstwa, których dopuścili się A. W. (1) i M. S. spotyka się ze sprawiedliwą karą. Analiza zawartości kryminalnej czynów skłoniła sąd do wymierzenia oskarżonym powyższych kar. W ocenie sądu, są to kary odpowiednie i sprawiedliwe, pozwalające w ramach właściwego i rozsądnego zastosowania środków penitencjarnych na skuteczne oddziaływanie sprawiedliwościowe. Wymierzając oskarżonym powyższe kary pozbawienia wolności sąd uwzględnił w szczególności charakter popełnionych przez nich czynów, które stanowią czyny o wysokiej społecznej szkodliwości, a także znaczny stopień jego winy. Sąd wziął również pod uwagę wszystkie okoliczności, zarówno podmiotowe, jak i przedmiotowe, obciążające oraz łagodzące. Jako okoliczność łagodzącą sąd potraktował uprzednią niekaralność obojga, zaś jako okoliczności obciążające premedytację w ich działaniu, niskie pobudki jakie nimi kierowały, a także fakt, że zachowanie oskarżonych negatywnie odbiło się na sferze psychicznej i emocjonalnej przede wszystkim I. G. i A. K. (1). Sąd nie zauważył u oskarżonych jakiejkolwiek skruchy i żalu. Wręcz przeciwnie – A. W. (1) składała wyjaśnienia z uśmiechem na twarzy. Podkreślić należy, że okoliczność w postaci uprzedniej niekaralności oskarżonych nie może być przeceniana i każdorazowo automatycznie powodować, że wykluczyć należy możliwość wymierzenia wobec takich osób kary pozbawienia wolności w formie bezwzględnej. Wysoki stopień demoralizacji obojga oskarżonych nakazywał wymierzenie kar bezwzględnych. Dotychczasowa niekaralność skutkowała jedynie niewysokim ich wymiarem nie przekraczającym 2 lat pozbawienia wolności. Oskarżeni bowiem co prawda pierwszy raz popadli w konflikt z prawem, niemniej dopuścili się czynów o bardzo wysokim ładunku społecznej szkodliwości.

Wobec stwierdzenia, iż oboje oskarżeni osiągnęli z popełnionych przestępstw korzyść majątkową, sąd na podstawie art. 33 § 2 kk wymierzył im obok kary pozbawienia wolności, karę grzywny Określając ilość stawek dziennych, sąd wziął pod uwagę stopień winy i społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu, wysokość wyrządzonej szkody, a nadto potrzebę ukształtowania przeświadczenia, iż popełnianie przestępstw uznać należy za proceder nieopłacalny. Mając na uwadze fakt, iż M. S. swoim zachowaniem wypełnił znamiona większej ilości przestępstw, niż A. W. (1), sąd zróżnicował ilość stawek dziennych. Przyjmując stawkę dzienną dla każdego z oskarżonych po 50 zł, sąd uwzględnił, dochody oskarżonych. A. W. (1) wraz z dzieckiem pozostaje na utrzymaniu męża, który osiąga dochód w wysokości 8.000 zł miesięcznie. M. S. prowadzi działalność gospodarczą, z której osiąga dochód rzędu 4.000 zł miesięcznie oraz posiada majątek, w tym nieruchomości.

Kierując się obligatoryjną treścią art. 63 § 1 kk, sąd na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonej A. W. (1) okres aresztu tymczasowego od 08 lipca 2016 r. g.18,20 do dnia 14 lipca 2016 r. g. 15.45.

Sąd na mocy art. 45 § 1 kk orzekł wobec oskarżonych A. W. (1) i M. S. przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa w kwotach po 300. 000 zł wobec każdego z nich. W myśl bowiem art. 45 § 1 kk jeżeli sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa, chociażby pośrednio, korzyść majątkową niepodlegającą przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 lub 6, sąd orzeka przepadek takiej korzyści albo jej równowartości. Z wyliczeń sądu, opartych na zeznaniach świadków, wynika, iż kwoty te są kwotami, które z całą pewnością oskarżeni osiągnęli w związku z popełnieniem przestępstw będących przedmiotem niniejszej sprawy. Zdaniem sądu nie ma możliwości precyzyjnego wskazania jej wysokości tak, jak uczynił to prokurator dokonując wyliczeń na podstawie kursów walut z dni popełnienia czynów, a w związku z tym należało ustalić wysokości tych kwot, która nie budzi żadnych wątpliwości.

Na mocy art. 41 a § 1 i 4 kk sąd orzekł wobec oskarżonego M. S. zakaz kontaktowania się we wszelkiej formie i zakaz zbliżania się do A. K. (1) i I. G. na odległość nie mniejszą niż 100 metrów na okres 4 lat. Sąd uznał, że rozstrzygniecie w tym zakresie jest konieczne, by przywrócić poczucie bezpieczeństwa pokrzywdzonym. Zarówno wskazany okres, jak i określona odległość spełni ten cel.

Sąd zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa kwoty:

a/ A. W. (1) 1.800 zł tytułem opłaty sądowej,

b/ M. S. 2.300 zł zł tytułem opłaty

i obciążył ich kosztami sądowymi w całości, w równych częściach. Rozstrzygnięcie to znajduje podstawę prawną w art. 627 kpk. Zastosowano bowiem zasadę, w myśl której od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa. Wysokość opłaty sądowej określono na podstawie art. 1, 2 ust. 1 pkt 4 oraz art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych. A. W. (1) wraz z dzieckiem pozostaje na utrzymaniu męża, który osiąga dochód w wysokości 8.000 zł miesięcznie. M. S. prowadzi działalność gospodarczą, z której osiąga dochód rzędu 4.000 zł miesięcznie oraz posiada majątek, w tym nieruchomości. W związku z tym, poniesienie wyżej wskazanych należności z pewnością nie będzie stanowiło dla nich nadmiernej uciążliwości, a jednocześnie sąd nie dostrzega podstaw by uznać, ze oskarżeni zasługują na zwolnienie ich od kosztów sądowych, co stanowi wyjątek.