Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1398/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

2.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. S. (1)

W dniu 27 lutego 2022 r. we wczesnych godzinach porannych przy ul. (...) w P. na poboczu uderzył K. F. pięścią w twarz, a następnie kopał go w nogi i klatkę piersiową, czym spowodował u niego rozstrój narządów ciała na czas poniżej 7 dni,

tj. o czyn z art. 157 § 2 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 27 lutego 2022 roku oskarżony A. S. (1) wraz z pokrzywdzonym K. F. oraz M. F. udali się ze swojego miejsca zamieszkania w B. na imprezę do klubu (...) w T.. Pojechali samochodem K. F. i zgodnie z umową A. S. (1) miał nie pić alkoholu i prowadzić samochód w drodze powrotnej do domu.

Gdy impreza w klubie dobiegała końca, pokrzywdzony K. F. bezskutecznie próbował skontaktować się z bratem oraz oskarżonym. Udał się na miejsce, gdzie zaparkowane miało być auto. Okazało się jednak, że A. S. (1), bez informowania K. F. oraz M. F., zabrał samochód i zniknął. Jak się później okazało oskarżony pojechał odwieść nowo poznaną dziewczynę do domu.

Gdy oskarżony wrócił po braci F. wszyscy wyruszyli w drogę powrotną do B.. Po drodze doszło pomiędzy A. S. (1) i K. F. do kłótni. K. F. miał pretensje, że oskarżony korzystał z jego samochodu nie informując go o tym fakcie. Konflikt narastał, mężczyźni zaczęli się nawzajem wyzywać.

W miejscowości P. K. F. miał wyjąć kluczyki ze stacyjki pojazdu i A. S. (1) zatrzymał samochód na poboczu, na ul. (...) w P.. Mężczyźni opuścili pojazd. Między braćmi F. doszło do szamotaniny. Następnie A. S. (1) niespodziewanie uderzył K. F. pięści w twarz oraz kopnął go w nogi i klatkę piersiową, wskutek czego pokrzywdzony upadł na ziemię. K. F. wskutek doznał rozstrój narządów ciała na czas poniżej 7 dni oraz został mu wybity ząb.

A. S. (1) i M. F. byli przekonani, że pokrzywdzony wyrzucił kluczyki w pole i poszli ich szukać. W miedzy czasie leżący na ziemi K. F. zorientował się, że miał kluczyki w kieszeni. Kiedy K. F. poczuł w ustach kawałki zębów oraz krew przestraszył się, wpadł w panikę, wsiadł do samochodu i postanowił uciec w bezpieczne miejsce. Pojechał kawałek (około 300 metrów) dalej i zatrzymał się przy posesji na ul. (...). Pokrzywdzony zadzwonił po policję. W czasie zgłoszenia mówił, że został pobity i uciekał autem przed napastnikami. Przybyli na miejsce funkcjonariusze policji przeprowadzili badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu wykazało, że w jego organizmie stężenie alkoholu wynosiło 0,71 mg/l., kolejne badanie wykazało stężenie 0,66 mg/l, 0,44 mg/l i 0,40 mg/l (przeciwko K. F. toczyło się postępowanie o czyn z art. 178a § 1 kk pod sygn. akt II K 1185/22). Przeprowadzono oględziny ciała K. F. oraz wykonano dokumentację fotograficzną.

K. F. po zdarzeniu udał się do lekarza, który stwierdził zasinienia na klatce piersiowej oraz obu kończynach dolnych, zaś lekarz stomatolog odnotował złamanie korony jednego zęba z obnażeniem miazgi oraz ułamane fragmenty brzegów siecznych trzech zębów. Pokrzywdzony leczy się psychiatrycznie na zaburzenie lękowo-depresyjne.

Oskarżony nie był dotychczas karany sądownie.

Dokumentacja stomatologiczna wraz z fakturami;

Zaświadczenie lekarskie;

Obdukcja sądowo-lekarska

K. 6-10, 14;

K. 11;

K. 12-13

Korespondencja oskarżonego z pokrzywdzonym;

Nagranie rozmowy telefonicznej

K. 27-29;

K. 30

Akta sprawy II K 1185/22, IX Ka 530/23

K. 32-37, 58

Wyjaśnienia oskarżonego

K. 59v-61

Zeznania pokrzywdzonego K. F.

K. 61-61v

Zeznania świadka M. F.

K. 61v-62v

Notatka urzędowa z przebiegu interwencji z dnia 27.02.2022 r.

K. 63-63v

Zeznania funkcjonariuszki Policji A. C. (wcześniej F.)

K. 73-73v

3.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

4.  OCena DOWOdów

5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Dokumentacja stomatologiczna wraz z fakturami;Zaświadczenie lekarskie;Obdukcja sądowo-lekarska

Sąd uznał dowody z dokumentów w postaci dokumentacji stomatologicznej wraz z fakturami, zaświadczenia lekarskiego oraz obdukcji sądowo-lekarskiej za wiarygodne. Wyżej wymienione dokumenty wystawione zostały przez osoby do tego uprawnione a ich treść nie była kwestionowana przez żadną ze stron niniejszego postępowania.

Z treści dokumentacji stomatologicznej K. F. (dokładnie opisu wizyty z dnia 2 marca 2022 roku) wynika, że pokrzywdzony doznał ułamania fragmentów brzegów siecznych trzech zębów, a także złamania korony jednego zęba z obnażeniem miazgi. Lekarz stomatolog odnotował ponadto, że w dniu wizyty K. F. miał sinika pod lewym okiem, co dodatkowo potwierdza, że został on uderzony w twarz w dniu 27 lutego 2022 roku. Pozostała dokumentacja stomatologiczna dotyczy procesu leczenia zębów oraz kosztów z tym związanych.

Zgodnie z zaświadczeniem lekarskim wystawionym w dniu 22 czerwca 2022 roku, przez lekarza psychiatrę, pokrzywdzony w chwili zdarzenia, leczył na zaburzenia lękowo-depresyjne.

W dniu 4 marca 2022 roku, K. F. poddał się obdukcji sądowo-lekarskiej, zgodnie z którą miał on zasinienia klatki piersiowej oraz obu kończyn dolnych, ponadto doświadczał on bólu palpacyjnego i samoistnego.

Korespondencja oskarżonego z pokrzywdzonym;Nagranie rozmowy telefonicznej

Dowód z treści wiadomości tekstowej wysłanej przez oskarżonego do pokrzywdzonego za pomocą komunikatora internetowego Sąd ocenił jako wiarygodny, gdyż jego autentyczność nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Niemniej jednak dowód ten nie miał, w ocenie Sądu, większego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Zrzut ekranu nie zawierał treści rozmowy dwóch osób a jedynie pojedynczą wiadomość wysłaną przez A. S. (2) do K. F. a pokrzywdzony w żaden sposób nie odniósł się do wymienionej wiadomości.

Dowód z nagrania rozmowy telefonicznej, jest dowodem obiektywnym, a jego autentyczność nie była w ramach niniejszej sprawy kwestionowana, tym samym należało uznać wymieniony dowód za wiarygodny. Treść rozmowy pomiędzy oskarżonym i pokrzywdzonym nie miała jednak większego znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego w sprawie.

Akta sprawy II K 1185/22, IX Ka 530/23

Sąd nie miał podstaw by odmówić wiarygodności dowodowi z wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu w sprawie II K 1185/22 oraz wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu w sprawie IX Ka 530/23, tym bardziej, że autentyczność wyżej wymienionych wyroków mogła zostać zweryfikowana za pomocą systemu teleinformatycznego Sądu.

Wyjaśnienia oskarżonego

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego, w zakresie w jakim dotyczyły faktu pojechania na imprezę do T. z braćmi F., a także kłótni pomiędzy oskarżonym i pokrzywdzonym.

Sąd nie mógł jednak uwzględnić wyjaśnień oskarżonego dotyczących okoliczności w jakich doszło do uderzenia pokrzywdzonego. A. S. (1) wyjaśnił, że uderzył K. F. raz, z otwartej ręki, nad drzwiami samochodu, gdy myślał, że pokrzywdzony również chce go uderzyć. Po pierwsze: oskarżony nie miał żadnego powodu by trzymać drzwi od strony kierowcy, gdy K. F. rzekomo siedział za kierownicą. Oskarżony nie mógł wierzyć, że K. F. wyrzucił kluczyk na pole i jednocześnie podejrzewać, że pokrzywdzony mógłby odjechać autem bez kluczyka. Po drugie: obrażenia, których doznał pokrzywdzony nie wskazują na jednokrotne uderzenie go z płaskiej ręki a raczej na silny cios pięścią w twarz, kopanie po nogach i klatce piersiowej.

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego uznać należy za próbę budowania linii obrony i uniknięcia bądź ograniczenia odpowiedzialności karnej za popełniony występek.

Zeznania pokrzywdzonego K. F.

Sąd dał wiarę w całości zeznaniom pokrzywdzonego K. F.. Pokrzywdzony w dniu 27 lutego 2022 roku został pobity przez swojego kolegę A. S. (1). W związku z wyczuciem krwi i ukruszonego zęba w ustach, K. F. wpadł w panikę, obawiał się o własne zdrowie i życie (warto wspomnieć, że pokrzywdzony kleczył się na zaburzenia lękowo-depresyjne). Pokrzywdzony, wiedząc że jest w stanie nietrzeźwości, wsiadł za kierownicę i odjechał na bezpieczną jego zdaniem odległość od oskarżonego. Po zatrzymaniu pojazdu, pokrzywdzony zamknął się w środku i wezwał policję. K. F. w trakcie zgłoszenia poinformował dyspozytora, że został pobity i uciekł przed napastnikiem.

Pokrzywdzony wzywając policję musiał liczyć się z faktem, że poniesie odpowiedzialność karną z tytułu jazdy w stanie nietrzeźwości (art. 178 a § 1 kk), jednak z obawy przed A. S. (3), mimo wszystko, zadzwonił na numer alarmowy.

Sąd nie znalazł podstaw by kwestionować wiarygodność zeznań pokrzywdzonego. Tym bardziej, że przytoczone przez niego okoliczności jak i doznane obrażenia zostały potwierdzone w pozostałym materiale dowodowym.

Zeznania świadka M. F.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka M. F., gdyż były spójne, logiczne i korelowały z pozostałym materiałem dowodowym.

M. F. zeznał, że w dniu 27 lutego 2022 roku, pomiędzy jego bratem a oskarżonym doszło do kłótni, z powodu nagłego zniknięcia z imprezy i zabrania auta przez oskarżonego. Świadek widział jak A. S. (1) uderzył K. F. pięścią w twarz. Opis obrażeń, których doznał pokrzywdzony jest zgody z zeznaniami M. F..

Notatka urzędowa z przebiegu interwencji z dnia 27.02.2022 r.

Sąd nie miał wątpliwości co do wiarygodności opisu interwencji z dnia 27 lutego 2022 roku. Opis ten został sporządzony bezpośrednio po zdarzeniu, był spójny i rzetelny, a jego autorem była osoba obca, zarówno dla oskarżonego jak i pokrzywdzonego.

Zgodnie z treścią notatki około godz. 6:30 (rano) K. F. zadzwonił na policję, informując, że został napadnięty i pobity oraz uciekł przed napastnikami autem.

Po przybyciu funkcjonariuszy K. F. oświadczył, że wraz z bratem, M. F. oraz kolegą A. S. (1) wracał z klubu z T.. Podczas podróży pomiędzy nim a A. S. (1) doszło do kłótni, kierowca zatrzymał auto a K. F. zabrał kluczyk ze stacyjki. Na zewnątrz doszło do szarpaniny pomiędzy braćmi a następnie A. S. (1) uderzył K. F. pięścią w twarz i wybił mu zęba. K. F. w obawie o swoje życie wsiadł do auta, pojechał w okolice posesji (...) przy ul. (...) w P. i tam oczekiwał na patrol policji.

Zbadano trzeźwość K. F., dokonano oględzin jego ciała, przewieziono na badanie do R. (...) T. a następnie do (...) K. T. celem osadzenia do dyspozycji (...) C..

Zeznania funkcjonariuszki Policji A. C. (wcześniej F.)

Zeznania Sąd ocenił jako wiarygodne, jednak niemające znaczenia do ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie, gdyż funkcjonariuszka nie pamiętała szczegółów interwencji z dnia 27 lutego 2022 roku.

6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

7.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

A. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z treścią art. 157 § 2 kk kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

W niniejszej sprawie Sąd nie miał wątpliwości co do wypełnienia ustawowych znamion przestępstwa z art. 157 § 2 przez oskarżonego, który w dniu 27 lutego 2022 roku we wczesnych godzinach porannych przy ul. (...) w P. na poboczu uderzył K. F. pięścią w twarz, a następnie kopał go w nogi i klatkę piersiową, czym spowodował u niego rozstrój narządów ciała na czas poniżej 7 dni.

Oskarżony próbując uniknąć odpowiedzialności karnej wyjaśnił, że tylko raz uderzył pokrzywdzonego z otwartej ręki. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w tej kwestii, gdyż udokumentowane obrażenia pokrzywdzonego świadczyły raczej o wymierzeniu mu silnego ciosu z pięści oraz kopaniu go po nogach i klatce piersiowej. W wyniku pobicia pokrzywdzony doznał obrażeń fizycznych oraz krzywdy psychicznej. Pokrzywdzony poniósł także straty finansowe, w kwocie 2.200 zł przeznaczonej na leczenie stomatologiczne (faktura nr (...) na kwotę 450 zł - k. 9 oraz faktura nr (...) na kwotę 1.750 zł - k. 10).

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

8.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. S. (1)

I

Na podstawie art. 157 § 2 kk Sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wymiarze 20 stawek dziennych przyjmując wartość jednej stawki dziennej za równą kwocie 20 zł.

Wskazać należy, że wymiar liczby stawek dziennych odnosi się do ciężaru gatunkowego popełnionego występku, a kwota danej stawki zależy od sytuacji majątkowej i możliwości finansowych oskarżonego.

Oskarżony jest osobą bezrobotną, zarejestrowaną w (...), nie posiada majątku.

Na gruncie niniejszej sprawy Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania kary izolacyjnej, gdyż oskarżony nie był dotychczas karany sądownie a kara grzywny będzie wystarczającą dla niego dotkliwa.

Wymierzając wyżej wymienioną karę Sąd kierował się ogólnymi dyrektywami kary zawartymi w art. 53 kk.

A. S. (1)

II

Na mocy art. 46 § 1 kk, na wniosek pokrzywdzonego, Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego 2.200 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia stomatologicznego.

Wskazana kwota została przez pokrzywdzonego udokumentowana za pomocą faktur wystawionych przez (...) Ł. W. oraz (...).

A. S. (1)

III

Zgodnie z art. 46 § 2 kk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego kwotę 1.000 zł tytułem nawiązki.

Orzeczenie zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w niniejszej sprawie (zgodnie z art. 46 § 1 kk) było bowiem znacznie utrudnione, gdyż wymagałoby przeprowadzenia szeregu dowodów w celu wyszacowania rozmiaru rzeczywistej krzywdy pokrzywdzonego.

Wskazać należy, że w myśl art. 46 § 3 kk orzeczenie odszkodowania lub zadośćuczynienia na podstawie art. 46 § 1 kk albo nawiązki na podstawie art. 46 § 2 kk nie stoi na przeszkodzie dochodzeniu niezaspokojonej części roszczenia w drodze postępowania cywilnego.

A. S. (1)

IV

W związku ze skazaniem oskarżonego należało zasądzić na rzecz oskarżyciela prywatnego zwrot zryczałtowanych kosztów postępowania w kwocie 300 zł oraz 1.008 zł tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżycielowi prywatnemu z wyboru (art. 628 kpk).

9.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

10.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

Oskarżony korzystał z pomocy obrońcy z urzędu, o którego wynagrodzeniu orzeczono na podstawie § 11 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 265), mając na uwadze treść orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego w sprawach SK 66/19 i SK 78/21 oraz liczne orzeczenia Sądu Najwyższego (m.in. postanowienia w sprawach I CSK 598/20, II UK 244/19, IV CSK 375/20), na mocy którego § 4 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, utracił moc jako niezgodny z Konstytucją RP.

VI

Na podstawie art. 624 kpk Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku uiszczania opłaty sądowej a wydatkami poniesionymi od chwili wszczęcia postępowania obciążył Skarb Państwa.

Uiszczenie przez oskarżonego kosztów byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na jego majątkową i fakt bycia osobą bezrobotną.

11.  Podpis