Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

Formularz (...)

Sygnatura akt

II K 1367/23

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, wypełnić część 3–8 formularza

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

Sąd Rejonowy w Toruniu

2 sierpnia 2022

VIII K 1022/21

Sąd Rejonowy w Toruniu

25 maja 2022

II K 499/22

1.331.,0

Sąd Rejonowy w Toruniu

18 grudnia 2023

II K 865/23

0.1.Inne fakty

0.0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.1.1.

D. Ż. był wielokrotnie skazywany od 2006 r. na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności. Wielokrotnie sądy wydawały także wobec niego wyroki łączne.

Ostatni wyrok łączny zapadł wobec D. Ż. zapadł w dniu 16 lutego 2023 r. w sprawie VIII K 1236/22 gdzie wymierzono na karę łączną 3 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Na poczet łącznej kary pozbawienia wolności zaliczono okres odbytej kary w sprawie VIII K 1022/21 od dnia 26 listopada 2020 r., godz. 19:15 do dnia 27 listopada 2020 r., godz. 18:40, od dnia 18 marca 2022 roku do dnia 11 kwietnia 2022 roku oraz od 26 kwietnia 2022 roku do dnia 16 lutego 2023 roku oraz okres zatrzymania stosowany w sprawie II K 499/22 od dnia 8 lutego 2021 roku godz. 6.25 do dnia 9 lutego 2021 roku godz. 13.30.

Wyrok ten połączył wyroki w sprawach:

- VIII K 1022/21 – wyrok łączny z dnia 2 sierpnia 2022 r., którym orzeczono karę łączną 3 lat pozbawienia wolności. Powyższy wyrok łączył kary ograniczenia wolności i pozbawienia wolności w sprawach: VIII K 890/19, II K 479/21, VIII K 195/21 i II K 1416/21. Zaliczono okres zatrzymania od dnia 26.11.2020 r. do dnia 27.11.2020 i od dnia 18.03.2022 do 11.04.2022. Skazany odbywa karę w tej sprawie od dnia 26 kwietnia 2022 r. do dnia 31 marca 2025 r.

- II K 499/22 Sądu Rejonowego w Toruniu, wyrok z dnia 25 maja 2022 roku, którym orzeczono karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, z zaliczeniem okresu zatrzymania o dnia 8.02.2021 r. do dnia 9.02.2021 r. Skazany będzie odbywać karę w tej sprawie od dnia 30 kwietnia 2025 r. do dnia 25 października 2025 r.

- VIII K 389/22 Sądu Rejonowego w Toruniu, wyrok z dnia 28 października 2022 roku, którym orzeczono karę 7 miesięcy pozbawienia wolności, zamienioną postanowieniem z dnia 1 października 2023 r., na karę 30 dni aresztu;

Postanowieniem z dnia 1 października 2023 r. punkt I tego wyroku utracił moc.

Ponad to D. Ż. został skazany Wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 18 grudnia 2023 r., w sprawie VIII K 865/23 za przestępstwo z art. 279 § 1 kk, na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Skazany będzie odbywał tę karę od dnia 25 października 2025 r. do dnia 23 kwietnia 2027 r.

karta karna, 24-25, 64-69, 93-98

Wyrok łączny w sprawie VIII K 1236/22, 38, 99

Postanowienie z dnia 1 października 2023 r., w sprawie VIII K 389/23, k. 26, 42

Wyrok łączny w sprawie VIII K 1022/21, k. 40

Wyrok I i II inst. w sprawie II K 499/22, k. 36 i 37

Wyrok w sprawie VIII K 865/23, k. 43

Opinia o skazanym wraz z obliczeniem kar, k. 73-74

Dane (...), k. 6-12, 35, 41, 70,

0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.2.1.

1.Ocena Dowodów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Podstawę ustaleń faktycznych poczynionych w toku postępowania w przedmiocie wyroku łącznego stanowiły prawomocne wyroki skazujące wydane wobec skazanego, orzeczenia wydane w toku postępowania wykonawczego i po wydaniu prawomocnego wyroku oraz informacje z systemu (...) , a także karty karne Są to dokumenty urzędowe, których prawdziwość nie była kwestionowana przez żadną ze stron i nie budzi wątpliwości Sądu.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

3.1.1.

Sąd Rejonowy w Toruniu 2.08.2022 r., VIII K 1022/21

kara łączna 3 lata pozbawienia wolności

Sąd Rejonowy w Toruniu 25.05.2022 II K 499/22

Sąd Rejonowy w Toruniu 28.10.2023 r., VIII K 865/23

kara 6 miesięcy pozbawienia wolności

1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

W pierwszej kolejności wskazać należy, że przepisy dotyczące kary łącznej uległy zmianie na mocy art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych (…), Dz. U. z 2020 r., poz. 1086. Powyższa nowelizacja przywróciła obowiązujący przed 1 lipca 2015 roku przesłankę relacji czasowej pomiędzy datą wydania poszczególnych wyroków, a chwilą popełnienia przestępstw jako warunek zaistnienia zbiegu przestępstw pozwalający na orzeczenie kary łącznej. Z kolei pomiędzy 1 lipca 2015 roku, a 19 czerwca 2020 roku obowiązywały przepisy dotyczące kary łącznej, które obligowały Sąd do jej orzeczenia, gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary podlegające wykonaniu, tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Zrezygnowano więc z warunku relacji czasowej o którym wspomniano powyżej, co jednocześnie pozwalało na orzekanie kary łącznej w relatywnie większej ilości przypadków niż na podstawie wcześniej obowiązujących przepisów. Jednocześnie zgodnie z art. 81 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 19 czerwca 2020 roku przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej w art. 38 (tj. kk), w brzmieniu dotychczasowym, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. 24 czerwca 2020 roku. Natomiast w ust. 2 art. 81 wskazano, że przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej w art. 38, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd z uwagi na treść art. 4 § 1 kk oraz opisane powyżej zmiany w uregulowaniach dotyczących kary łącznej był zobowiązany orzec na podstawie przepisów względniejszych dla D. Ż..

Wskazać trzeba, że w art. 4 § 1 kk jest mowa o ustawie czasu popełnienia przestępstwa i o ustawie czasu orzekania. Niemniej błędna byłaby interpretacja, że przy stosowaniu art. 4 podlegać mogą ocenie wyłącznie te dwie ustawy, a zatem jeśli między jedną i drugą wydana jeszcze została inna ustawa (pośrednia) lub nawet kilka takich ustaw, to są one obojętne dla oceny sytuacji sprawcy. Jak bowiem od dawna przyjęto w doktrynie, mogą tu wejść w grę nie tylko te dwie ustawy. Jeżeli zatem między czasem popełnienia przestępstwa i czasem orzekania następuje kilkakrotna zmiana ustaw, wybrać należy spośród nich tę ustawę, która jest najkorzystniejsza dla sprawcy. Argumentem przemawiającym za taką interpretacją art. 4 § 1 kk jest to, że w przepisie tym użyto sformułowania, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Mowa jest zatem o ustawie obowiązującej "poprzednio", którą może być również ustawa "pośrednia" (w odniesieniu do ustawy pośredniej zob. W. Wróbel, Zmiana normatywna, s. 510 i n.; uzasadnienie wyr. SN z 5.5.2005 r., V KK 414/04, OSNK 2005, Nr 9, poz. 80, s. 31 i powołana tam literatura).

Na gruncie niniejszej sprawy, Sąd uznał, iż względniejsze dla D. Ż. jest brzmienie ustawy kodeks karny obowiązujące pomiędzy 1 lipca 2015 roku, a 24 czerwca 2020 roku, bowiem cześć wyroków, które następnie zostały połączone wyrokiem łącznym w sprawie VIII K 1022/21, zapadło przed 24 czerwca 2022 r., a ponad to można było objąć kara łączną również wyrok łączny zapadły w tej sprawie.

Warunkiem orzeczenia kary łącznej było wówczas bowiem popełnienie dwóch lub więcej przestępstw i wymierzenie za nie kar tego samego rodzaju albo innych podlegające łączeniu. Podstawą orzeczenia kary łącznej, zgodnie z treścią art. 85 § 2 kk są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1. Takie brzmienie powyższych przepisów pozwalało Sądowi na objęcie wyrokiem łącznym prawomocnych wyroków wydanych wobec D. Ż..

Analiza zapadłych orzeczeń, a zwłaszcza wobec faktu, że wszystkie trzy kary wymienione powyżej podlegają wykonaniu, prowadziła do wniosku, iż wobec D. Ż. można orzec karę łączną obejmującą kary orzeczone w zapadłych wobec niego wyrokach.

1.WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Kara łączna pozbawienia wolności mogła być orzeczona, w granicach 3 lat przy zastosowaniu pełnej absorpcji (tj. od najwyższej z kar wykonywanych) do ich sumy, tj. 5 lat pozbawienia wolności.

Sąd powinien natomiast przede wszystkim rozważyć, czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono kary podlegające łączeniu, zachodzi ścisły związek przedmiotowo – podmiotowy (tak: postanowienie Sądu Najwyższego z 07.10.2002r., II KK 270/02) oraz bliskość czasowa. Winno się nadto uwzględnić okoliczności, jakie zaszły już po wydaniu poprzednich wyroków, przede wszystkim mieć na uwadze proces resocjalizacji skazanego, a także względy indywidualno - i generalno - prewencyjne. Analizując związki łączące realnie zbiegające się przestępstwa trzeba pamiętać, iż kara łączna winna być wymierzona przy zastosowaniu zasady absorpcji im większa zachodzi łączność przedmiotowa i bliskość czasowa pomiędzy poszczególnymi przestępstwami lub wtedy, gdy jedno z pozostających w zbiegu przestępstw zdecydowanie dominuje nad pozostałymi. Ponadto, niezależnie od możliwości zastosowania przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji, asperacji, jak i zasady pełnej kumulacji, oparcie wymiaru kary na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy jako rozwiązanie skrajne, stosowane wyjątkowo i wymagające szczególnego uzasadnienia, stąd priorytetową zasadą wymiaru kary łącznej powinna być zasada asperacji (P. Kardas, w: Kodeks karny..., s.1137 op. cit.). Wyrok łączny jest wszak instytucją mającą racjonalizować wymiar kary, a nie służyć wyłącznie poprawie sytuacji skazanych. Dlatego też stosowanie absorpcji przy wymiarze kary łącznej nie może być sprzeczne z zapobiegawczymi i wychowawczymi celami kary i działać demoralizująco na sprawców przestępstw, służąc odbieraniu kary łącznej jako instytucji będącej swoistym premiowaniem popełniania przestępstw (por. postanowienie SN z dnia 22.09.2016r., sygn. III KK 140/16, LEX nr 2142559).

Pomiędzy czynami, za które orzeczono kary podlegające łączeniu, nie istnieje tożsamość przedmiotowa, bowiem były skierowane przeciwko różnym rodzajowo dobrom prawnym – były to przestępstw przeciwko mieniu i przeciwko rodzinie i opiece. Nie istnieje też ścisła więź czasowa ponieważ odstęp pomiędzy poszczególnymi czynami. Powyższe okoliczności, zdaniem Sądu, nie mogą stanowić wystarczającej podstawy do zastosowania całkowitej absorpcji. Wymierzona skazanemu kara łączna pozbawienia wolności - 4 lat pozbawienia wolności jawi się, jako kara w wymiarze najbardziej racjonalnym. Orzekając taką karę łączną Sąd uwzględnił wszystkie okoliczności mające wpływ na jej wymiar, czyniąc zadość wymaganiom ustawowym i wymaganiom ugruntowanego orzecznictwa. W ocenie Sądu orzeczona w tym wyroku kara łączna i związana z nią dolegliwość nie przekracza stopnia winy sprawcy, uwzględnia stopień szkodliwości społecznej czynów, osiągnie cele zapobiegawcze i wychowawcze, spowoduje motywację skazanego do zmiany postępowania w przyszłości, jak również uwzględnia potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, wpływając na przekonanie, że przestępstwo nie uchodzi bezkarnie, lecz spotyka się ze sprawiedliwą karą. Sąd nie uwzględnił wniosku obrońcy skazanego odnośnie zastosowania zasady pełnej absorbcji, ponieważ skazany nie zasługuje na takie premiowanie, jako sprawca niepoprawny. Nie bez znaczenia jest również bardzo negatywna opinia o skazanym D. Ż. nie jest zainteresowany odbywaniem kary w systemie programowego oddziaływania, wprawdzie podjął terapię w Oddziale Terapeutycznym dla osób uzależnionych od alkoholu jednak został wypisany z oddziału przed ukończeniem terapii bowiem miał negatywny wpływ na innych osadzonych. Jego zachowanie oceniono jako nieregulaminowe, nie przestrzega porządku i dyscypliny jednostki penitencjarnej, składane są liczne wnioski wymierzenie mu kar dyscyplinarnych. Ponad to brał udział w pobiciu innego osadzonego. Określany jest jako osoba wulgarna i arogancka wobec przełożonych oraz agresywna wobec innych osadzonych, choć obecnie stara się funkcjonować właściwie. Nigdy nie był nagradzany. Nie jest zainteresowany dalszą nauką, a ze względu na stwarzane zagrożenie nie jest kierowany do pracy.

Na poczet orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności Sad zaliczył okresy odbytej kary pozbawienia wolności w sprawie VIII K 1022/21 od dnia od 26 kwietnia 2022 roku oraz okresy zaliczone na poczet orzeczonej kary łącznej w tej sprawie od dnia 26 listopada 2020r. godz. 19:15 do dnia 27 listopada 2020r. godz. 18:40, od dnia 18 marca 2022 roku do dnia 11 kwietnia 2022 roku oraz okres zatrzymania stosowany w sprawie II K 499/22 od dnia 8 lutego 2021 roku godz. 6.25 do dnia 9 lutego 2021 roku godz. 13.30

1.Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Na mocy art. 572 kpk Sąd umorzył postępowanie co do objęcia wyrokiem łączny wyroku w sprawie VIII K 389/22, bowiem postanowieniem z dnia 1 października 2023 r. w wyniku kontrawencjonalizacji, uznano jego występek za wykroczenie i wymierzono kare 30 dni aresztu.

Pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach jednostkowych podlegają odrębnemu wykonaniu

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Skazany korzystał z pomocy obrońcy z urzędu, o którego wynagrodzeniu orzeczono zgodnie z § 17 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk kosztami procesu obciążył Skarb Państwa uznając, że uiszczenie wskazanych kosztów byłoby dla skazanego uciążliwe, szczególnie, że przebywa w warunkach izolacji.

1.PODPIS