Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy odstąpił w tej sprawie od sporządzania uzasadnienia wyroku na formularzu, chociaż taki obowiązek wynika z treści art. 99a § 1 kpk albowiem zastosowanie tego formularza, którego treść została ustalona w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 listopada 2019 r. w sprawie wzorów formularzy uzasadnień wyroków oraz sposobu ich wypełniania (Dz.U. z 2019 r. poz. 2349), narusza prawo strony do rzetelnego procesu. Prawo do rzetelnego procesu ma wymiar konstytucyjny (art. 45 ust. 1 Konstytucji) oraz konwencyjny (art. 6 ust. 1-3 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, dalej jako Konwencja). Tym samym wykładnia art. 424 § 1-3 k.p.k. winna uwzględniać standardy określone w art. 45 ust. 1 Konstytucji oraz w art. 6 ust. 1-3 Konwencji. Obowiązek sporządzenia uzasadnienia orzeczenia jest nie tylko wymogiem formalnym, ale ma istotne znaczenie merytoryczne. Uzasadnienie, przedstawiając tok rozumowania poprzedzający wydanie orzeczenia, umożliwić ma stronom, a zwłaszcza oskarżonemu, jego kontrolę. Sąd w pełni podziela pogląd wyrażony w uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11.08.2020 r. ( sygn. akt I KA 1/20, źródło legalis) iż, rzeczą każdego sądu, jest przeprowadzenie w konkretnej sprawie oceny, czy może sporządzić uzasadnienie swojego wyroku na formularzu określonym w art. 99a § 1 kpk w taki sposób, który zagwarantuje stronie prawo do rzetelnego procesu. Zdaniem Sądu w realiach niniejszej sprawy biorąc pod uwagę charakter sprawy, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy należało odstąpić od sporządzenia uzasadnienia wyroku na formularzu.

W dniu 5 czerwca 2018 r. oskarżony Z. K. zbył 95 udziałów w(...)na rzecz oskarżonego I. L., który stał się także prezesem zarządu tej spółki.

( dowód wypis Krajowego Rejestru Sądowego k.66-68, 381

wyjaśnienia oskarżonego k. 251-252 akt

odpis aktu notarialnego k.243, 381 akt)

W dniu 2 stycznia 2019 r. w T. zastała zawarta umowa najmu pomiędzy K. M. (1) jako wynajmującą- właścicielką lokalu (...) K., a najemcą (...) sp. z o.o. w D.. Przedmiotem najmu była część lokalu użytkowego o powierzchni 40 metrów kwadratowych. Wysokość czynszu ustalono na kwotę 1000 zł plus VAT miesięcznie. W imieniu wynajmującego umowę podpisała K. M. (1). W imieniu(...) dokument podpisała nieustalona osoba. Brak oryginału przedmiotowej umowy najmu.

( dowód: kserokopia umowy najmu k. 32-33, 381

wyjaśnienia oskarżonego Z. K. k.251-252

zeznania świadka K. M. (1) k. 30-31, 379-380

zeznania świadka B. G. k. 380 v, 132a- 132 akt)

W dniu 14 stycznia 2019 r. funkcjonariusze(...) C. (...) (...) w T. przeprowadzili czynności sprawdzające w lokalu (...) K. położonego w T. przy (...)W wyniku podjętych czynności ustalono, iż w lokalu znajdowały dwa automaty do gier E. typ video oznaczone numerem(...) i(...). Automaty w lokalu były podłączone do sieci i gotowe do gry. W wyniku eksperymentu ustalono, iż gry na automatach odpowiadają definicji określonej w art. 2 ust.3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych ( tj. Dz. U. z 2018 r. poz.165 ze zm)

( dowód : protokół kontroli k.2-4;381

protokół zatrzymania rzeczy k.13-15, 381

protokół oględzin urządzeń do gier k. 16-17, 381 akt)

Oskarżony Z. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego jemu czynu. Na rozprawie wyjaśnił, iż(...) (...) sp. z o.o. z siedzibą w D. był do 15 czerwca 2018 r. Zaprzeczył, iż to jego podpis jako (...)tej spółki widnieje na umowie najmu z dnia 2 stycznia 2019 r. z właścicielem lokalu(...) K. znajdującego się w T. przy (...) ( k.32-33 akt). Zaprzeczył także, aby podpisał pismo skierowane w dniu 24.04. 2019 r. w imieniu (...)do (...) w T. (k.89 akt). Wyjaśnił, iż nigdy nie był w lokalu(...) K. w T. (k.251-252 akt).

W stosunku do oskarżonego I. L. postępowanie toczyło się w trybie szczególnym tj. w stosunku do nieobecnych. Nie było zatem możliwe uzyskania wyjaśnień tej osoby.

Świadek A. J. to barmanka w lokalu (...) K.. Zeznała, iż nie widziała osób, które przywoziły i podpisywały umowę dotyczącą najmu lokalu. Nie kojarzyła oskarżonego Z. K. obecnego na sali rozpraw, ani nazwiska drugiego oskarżonego (k.19-20,379 ak). Brak podstaw do podważenia wiarygodności zeznań tej osoby.

K. M. (1) to właścicielka lokalu (...) K.. Twierdziła, iż początkowo miała podpisaną umowę z K. M. (2) na najem części powierzchni lokalu . Umowa zakończyła się z końcem 2018 r. W styczniu zawarła umowę ze spółką (...). Z przedstawicielem tej spółki rozmawiała barmanka B. G.. Od przedstawiciela tej firmy barmanka otrzymała już wypisaną umowę, w tym także podpisaną przez Z. K.. Potem umowę podpisała także świadek. W lokalu były te same automaty do gier, których dotyczyła umowa z K. M. (2) (k.30-31 akt). Na rozprawie zeznała odmiennie zeznając, iż gdy ona podpisywała umowę to nie było jeszcze podpisu K.. Po odczytaniu wcześniejszych zeznań przyznała, iż wcześniej to lepiej pamiętała ( k.380 akt). Automatami mieli zajmować jacyś mężczyźni z B.. Nie miała żadnych danych tych osób. Nie kojarzyła obecnego na sali rozpraw oskarżonego Z. K.. Nie miała oryginału umowy z dnia 2 stycznia 2019 r. Ponieważ pierwsze zeznania świadek składał w dniu 25 lutego 2019 r. należało uznać, iż wtedy lepiej to pamiętała i oprzeć się na twierdzeniach tej osoby z pierwszej fazy postępowania.

Z powodu śmierci świadka B. G. Sąd dysponował jedynie zeznaniami tej osoby z etapu postępowania przygotowawczego (k.380 v, 132 a-132b akt). Zeznała, iż umowę najmu z dnia 2 stycznia 2019 r. przywiózł jeden mężczyzna. Po podpisaniu przez właścicielkę umowa została odebrana. Nie znała danych osoby, która pozostawiła tą umowę. Brak podstaw do podważenia wiarygodności także tej osoby.

Świadek K. M. (2) przyznał na etapie postępowania przygotowawczego, iż wstawiał automaty do gier do lokalu (...) K.. Uchylił się od odpowiedzi na pytanie komu i kiedy sprzedał przedmiotowe automaty. Twierdził, iż nie pamiętał nazw (...) i (...) ( k.156-157 akt) Na rozprawie podtrzymał te zeznania, ale jednocześnie twierdził, iż w 2019 r. nie wstawiał żadnych automatów. Zeznania tej osoby nie przyczyniły się do rozstrzygnięcia sprawy.

Świadek Z. P. zeznał, iż pełnił rolę słupa w spółce (...) (...) chociaż formalnie był jej właścicielem. Nie miał żadnej wiedzy o podnajęciu jakieś powierzchni pod najem od spółki (...). Nie miał żadnej wiedzy o piśmie, które znajdowało na k. 89 akt. Przyznał, iż podpisywał szereg dokumentów in blanco .Sąd nie znalazł podstaw do podważenia twierdzeń tej osoby.

Z. K. został oskarżony o to, iż: faktycznie działając w imieniu spółki (...) z siedzibą w D. prowadził gry hazardowe na automatach do gier:

1. E., typ (...), oznaczony numerem(...),

2. E. , typ (...), oznaczony numerem(...),

w lokalu(...)” znajdującym się pod adresem(...), (...)-(...) T., w dniu 14 stycznia 2019 roku, wbrew przepisom art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 i art. 23 a ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 165 ze zm.) w szczególności bez wymaganej koncesji na kasyno gry na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji, bez udzielonego zezwolenia oraz bez rejestracji automatów przez naczelnika urzędu celno-skarbowego tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks.

Natomiast I. L. został oskarżony o to, iż urządzał gry hazardowe na automatach:

1. E., typ (...), oznaczony numerem(...),

2. E. , typ (...), oznaczony numerem (...),

w lokalu (...) (...) znajdującym się pod adresem(...), (...)-(...) T., w dniu 14 stycznia 2019 roku, wbrew przepisom art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 i art. 23 a ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 165 ze zm.) w szczególności bez wymaganej koncesji na kasyno gry na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji, bez udzielonego zezwolenia oraz bez rejestracji automatów przez naczelnika urzędu celno-skarbowego tj. o popełnienie przestępstwa skarbowego określonego w art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks.

Zdaniem Sądu zgromadzony materiał dowody w sprawie nie pozwala przypisać oskarżonym odpowiedzialności karnej za zarzucane im przestępstwo z art. 107 § 1 kkk w zw. z art. 9 § 3 kks.

W ocenie Sądu fakt, iż oskarżony Z. K. posiadał 5 udziałów, zaś oskarżony I. L. 95 udziałów w spółce (...) oraz to, iż ten ostatni był prezesem tego podmiotu nie wystarcza do przypisania im odpowiedzialności karnej. Zdaniem Sądu możliwe byłoby przypisanie tej odpowiedzialności, gdyby ustalono, iż mieli oni wiedzę i świadomość tego, iż w lokalu (...) K. 14 stycznia 2019 r. funkcjonowały opisane w zarzucie automaty do gier hazardowych. Kluczowe znaczenie w tym zakresie miała umowa najmu z dnia 2 stycznia 2019 r.(k.32-33 akt). Bezsporne jest to, iż umowę w imieniu podmiotu wynajmującego podpisała K. M. (1). Nie można natomiast wykazać, iż w imieniu spółki (...) podpisał tą umowę oskarżony Z. K.. Oskarżony Z. K. zaprzeczył tej okoliczności. W aktach sprawy znajduje się jedynie kserokopia tej umowy. Zarówno oskarżyciel publiczny jaki i K. M. (1) nie dysponują oryginałem tej umowy ( k.380 akt). W ocenie Sądu nie sposób dowodowo podważyć twierdzeń oskarżonego, iż nie podpisał tego dokumentu. Badanie dokumentu przez biegłego z zakresu badania pisma ręcznego nie miało uzasadnienia. W aktach sprawy znajduje się notatka urzędowa, iż badanie przez biegłego tego dokumentu jest możliwe, ale nie zgromadzono wystarczającego materiału porównawczego (k. 192 akt). Brak danych biegłego, który udzielił przedmiotowej informacji. Zdaniem Sądu problem nie dotyczy materiału porównawczego, lecz materiału dowodowego. W przypadku kserokopii dokumentu część biegłych ze względu na charakter dokumentu nie wydaje opinii. Wskazuje się, iż nawet dokument skserowany na najlepszej kserokopiarce nie oddaje w pełni cech oryginału. Ponadto istnieje problem sfałszowania dokumentu dowodowego przez kompilację różnych dokumentów (zob. Monika Całkiewicz, Kryminalistyczne badania patologicznego pisma ręcznego, Monografie Prawnicze Akademii Leona Koźmińskiego, źródło Internet). Część biegłych uznaje, iż jest to możliwe, ale opinia w tym zakresie nie będzie kategoryczna ze wskazanych powyżej powodów. Reasumując opinia biegłego z zakresu badania pisma ręcznego nie mogła wykazać w sposób jednoznaczny na sprawstwo oskarżonego K.. Fakt, iż był karany w innych sprawach za czyny z art. 107 § 1 kks nie może wpływać na ustalenie jego sprawstwa w niniejszym postępowaniu. Na marginesie należy wskazać iż przypisanych czynów w tych wyrokach dopuścił się działając w ramach innego podmiotu gospodarczego. Jedyna osoba która widziała na żywo osobę zawierającą umowę najmu B. G. zmarła przed jej przesłuchaniem na etapie sądowego. Pozostali przesłuchani świadkowie w sprawie nie potwierdzili obecności K. w lokalu (...) K.. Jak zeznała K. M. (1) w sprawie przedmiotowych automatów miała jedynie kontakt z nieustalonymi osobami z B.. Nie miała jednak żadnych informacji pozwalających na ich identyfikację. Także w przypadku oskarżonego I. L. brak dowodów na przypisanie mu odpowiedzialności karnej. Nie można potwierdzić jego obecności w lokalu (...) K.. Fakt jego występowania jako (...) - (...) i główny udziałowiec nie może automatycznie rodzić jego odpowiedzialności karnej . Z pisma podpisanego danymi tego oskarżonego ( k.89 akt) wynikało, iż spółka (...) podnajęła powierzchnię w lokalu (...) K. (...). W imieniu tej spółki czynności podejmował Z. P.. Przyznał, iż występował w tej spółce jako słup i podpisywał szereg dokumentów in blanco. Nie można zatem wykluczyć, iż formalnie w związku z umową podnajmu automaty do gier hazardowych należały do (...).

Zdaniem Sądu niniejsza sprawy należy do tej kategorii w których w stosunku do oskarżonych ma zastosowanie art. 5 § 2 kpk. Zasada in dubio pro reo nakaz interpretowania nieusuniętych w postępowaniu dowodowym wątpliwości na korzyść oskarżonego jest uznawana za konsekwencję zasady domniemania niewinności. Wychodząc z założenia, jakim jest obowiązywanie zasady prawdy materialnej i jej roli w procesie karnym, nakazującej dokonać prawdziwych ustaleń faktycznych, , należy ograniczyć działanie komentowanej zasady jedynie do tych wątpliwości, którym można przypisać cechę nieusuwalności. Taka sytuacja ma miejsce w realiach niniejszej sprawy. Nie ma możliwości uzyskania oryginalnej umowy najmu. Z powodu śmierci B. G. jedynej osoby, która miała kontakt z najemcami nie ma możliwości uzyskania informacji odnośnie fizycznego wyglądu tych osób. Wobec powyższego Sąd uniewinnił oskarżonych od popełnienia zarzucanego im czynu.

O kosztach obrony udzielonej z urzędu na rzecz adw. M. B. z tytułu prowadzonej obrony z urzędu na rzecz oskarżonego I. L. Sąd orzekł w oparciu o § 4 ust. 1 i § 17 ust. 2 pkt 1 oraz § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2016 r. poz. 1714 z późn. zm.), a także biorąc pod uwagę wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 23 kwietnia 2020 r., sygn. akt SK 66/19 (Dz. U. z 2020 r. poz. 769). Sąd zgodnie z orzeczeniem TK uwzględnił § 11 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800 z późn. zm.). Analiza statusu adwokatów i radców prawnych oraz ich roli w postępowaniu prowadzi do wniosku, że różnicowanie ich wynagrodzenia, tj. obniżenie obrońcom z urzędu wynagrodzenia, które otrzymaliby, gdyby występowali w sprawie jako obrońcy z wyboru, nie ma konstytucyjnego uzasadnienia. Sąd brał pod uwagę, iż obrońca z urzędu reprezentował oskarżonego na dwóch terminach rozprawy.

O dowodach orzeczono na podstawie art. 47§ 4 kks w zw. z art. 43 § 2 kks, zaś o kosztach postępowania w oparciu o art. 632 pkt 2 kpk.