Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lipca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:	SSR Angelika Kurkiewicz
Protokolant:	Stażystka Agnieszka Olkiewicz

Przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej Toruń Centrum- Zachód w Toruniu Anny Piskorskiej

po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2019 r.

sprawy: skazanego P. R.

urodz. (...) w L.

syna T. i S. z d. S.

skazanego prawomocnymi wyrokami :

1.  w sprawieVIII K 498/18 SR w Toruniu z dnia 4 października 2016 r. wyrokiem łącznym obejmującym wyroki Sądu Rejonowego w Toruniu w sprawach VIII K 634/15, II K 1491/17, II K 5/18, VIII K 1293/17 orzeczono karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz na poczet tejże kary zaliczono skazanemu okres odbywania kary w sprawie VIII K 634/18 w okresie od 9 marca 2015 roku do 11 marca 2015 roku oraz od 11 maja 2018 roku;

2.  w sprawieII K 406/18 SR w Toruniu z dnia 20 czerwca 2018 r. za przestępstwo z art. 278§1 i 3 kk orzeczono karę 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności w formie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin w stosunku miesięcznym;

3.  w sprawieII K 698/18 SR w Toruniu z dnia 20 lipca 2018 r. za przestępstwo z art. 242§1 kk orzeczono karę 2 lat ograniczenia wolności w formie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

4.  w sprawieII K 376/18 SR w Toruniu z dnia 6 września 2018 r. za przestępstwa z art. 279§1 kk kk w zw. z art. 283 kk i art. 91§1 kk oraz art. 279§1 kk orzeczono karę łączną 1 roku pozbawienia wolności.

orzeka :

I . na podstawie art. 569 § 1 kpk w zw. z art. 85§1 i 2 kk. w zw. z art. 86 § 1 i 4 kk w miejsce kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym w sprawie Sądu Rejonowego w Toruniu sygn. akt VIII K 498/18, oraz kary pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie II K 376/18 orzeka karę łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II. na podstawie art. 569 § 1 kpk w zw. z art. 85§1 i 2 kk. w zw. z art. 86 § 1 i § 3 kk w miejsce kary ograniczenia wolności orzeczonej w sprawach Sądu Rejonowego w Toruniu o sygn. akt II K 406/18, oraz kary ograniczenia wolności orzeczonej w sprawie o sygn. akt II K 698/18 orzeka karę łączną 2 ( dwóch) lat ograniczenia wolności w formie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 (czterdziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

III. na podstawie art. 577 kpk zalicza na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w pkt. I wyroku okres odbywania kary w sprawie VIII K 634/18 objętej wyrokiem łącznym w sprawie VIII K 498/18 w okresie od 9 marca 2015 roku do 11 marca 2015 roku oraz od 11 maja 2018 roku do 28 września 2018 roku oraz okres odbywania kary w sprawie II K 376/18 w okresie od dnia 28 września 2018 roku;

IV. na podstawie art. 577 kpk zalicza na poczet kary łącznej ograniczenia wolności orzeczonej w pkt. II wyroku okres zatrzymania w sprawie II K 406/18 od dnia 26.03.2018r. godz. 12.20 do dnia 27.03.2018r. godz. 15.55;

V. w pozostałym zakresie wyroki podlegające łączeniu podlegają odrębnemu wykonaniu

VI. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokat I. K. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) złotych powiększoną o należną stawkę podatku Vat tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu;

VII. kosztami postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 1070/18

UZASADNIENIE

Dyrektor Zakładu Karnego we W. zwrócił się o wydanie wyroku łącznego w stosunku do skazanego P. R..

( dowód : pismo k. 4 akt)

P. R. został skazany następującymi, prawomocnymi wyrokami :

1.  w sprawieVIII K 498/18 SR w Toruniu z dnia 4 października 2016 r. wyrokiem łącznym obejmującym wyroki Sądu Rejonowego w Toruniu w sprawach VIII K 634/15, II K 1491/17, II K 5/18, VIII K 1293/17 orzeczono karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz na poczet tejże kary zaliczono skazanemu okres odbywania kary w sprawie VIII K 634/18 w okresie od 9 marca 2015 roku do 11 marca 2015 roku oraz od 11 maja 2018 roku;

2.  w sprawieII K 406/18 SR w Toruniu z dnia 20 czerwca 2018 r. za przestępstwo z art. 278§1 i 3 kk orzeczono karę 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności w formie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin w stosunku miesięcznym;

3.  w sprawieII K 698/18 SR w Toruniu z dnia 20 lipca 2018 r. za przestępstwo z art. 242§1 kk orzeczono karę 2 lat ograniczenia wolności w formie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

4.  w sprawieII K 376/18 SR w Toruniu z dnia 6 września 2018 r. za przestępstwa z art. 279§1 kk kk w zw. z art. 283 kk i art. 91§1 kk oraz art. 279§1 kk orzeczono karę łączną 1 roku pozbawienia wolności.

( dowód: karta karna k.22,22v

informacje o pobytach i orzeczeniach k. 19,33

akta spraw SR Toruń o sygn. VIII K 1293/17; II K 1491/17, VIII K 634/15;

VIII K 498/18, II K 406/18;

kserokopie orzeczeń k. 31-32, 34, 34v, 36-40v, 48)

Z informacji administracji Aresztu Śledczego w L. wynika, iż zachowanie skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej należy uznać za naganne. Czterokrotnie przełożeni wnioskowali o wymierzenie wobec niego kar dyscyplinarnych m.in. za nielegalne kontaktowanie się, agresywne zachowanie wobec współosadzonego, podjęcie ucieczki w czasie konwoju oraz znęcanie się nad innym osadzonym. Trzy razy brał udział w zdarzeniu mającym wpływ na bezpieczeństwo oraz funkcjonowanie jednostki. Nadto skazany generuje konflikty z innymi osadzonymi. Osadzony nie pracuje i nie jest zainteresowany podjęciem pracy na rzecz jednostki. Raz był nagradzany za wykonanie gazetki ściennej, nie korzystał z ulg. Prognoza penitencjarna wobec jego osoby kształtuje się negatywnie. Osadzony stwarza problemy wychowawcze i porządkowe oraz jest zakwalifikowany jako osoba wymagająca osadzenia w wyznaczonym oddziale lub celi w warunkach zapewniających wzmożoną ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwa aresztu lub zakładu. Proces resocjalizacji P. R. jest w początkowym etapie i wymaga kontunuowania w izolacji.

P. R. obecnie odbywa karę pozbawienia wolności do dnia 7 czerwca 2021 r.

( dowód : opinia k. 24-25v akt )

Sąd mógł dokonać analizy w kontekście możliwości orzeczenia kary łącznej odnośnie orzeczeń wydanych przez Sąd Rejonowy w Toruniu w sprawach VIII K 498/18 i II K 406/18 oraz II K 698/18 i II K 376/18. Zgodnie bowiem z art. 85 § 2 kk podstawą orzeczenia kary łącznej są kary lub kary łączne podlegające wykonaniu.

Zgodnie z treścią art. 569 § 1 kpk właściwym do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji, w sytuacji gdy zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów. Właściwym do orzekania w przedmiocie wydania wyroku łącznego w przedmiotowej sprawie będzie Sąd Rejonowy w Toruniu albowiem wszystkie wyroki w stosunku do skazanego zostały wydane właśnie przez tenże sąd.

Zgodnie z przepisem art. 569 § 1 k.p.k. przesłanki wydania wyroku łącznego są spełnione wtedy gdy zachodzą warunki orzeczenia kary łącznej określone w art. 85 kk, a oskarżony został już prawomocnie skazany co najmniej dwoma prawomocnymi wyrokami.

Warunki orzeczenia kary łącznej przewiduje art. 85 kk zgodnie, z którym jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Stosownie do § 2 art. 85 kk podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 w całości lub części kary lub kary łączne za przestępstwa o których mowa w § 1.

Kryteria łączenia kar w wyroku łącznym określa art. 86 kk. Zgodnie z tym przepisem sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy (…).

W realiach niniejszej sprawy wykonaniu podlegają: kara ograniczenia wolności wymierzona na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu w sprawie II K 406/18 ( 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin w stosunku miesięcznym), oraz kara ograniczenia wolności wymierzona na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu w sprawie II K 698/18 (2 lat ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym), kara pozbawienia wolności wymierzona na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu w sprawie VIII K 498/18 ( kara łączna 2 lat pozbawienia wolności) oraz kara pozbawienia wolności wymierzona na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu w sprawie II K 376/18 ( kara 1 roku pozbawienia wolności). Tym samym ww. wyroki spełniały warunki z art. 85 kk w zakresie możliwości ich połączenia.

Zgodnie z art. 87 § 1 kk w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności Sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności, przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności. Niemniej jednak Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 11 czerwca 2019 roku w sprawie o sygn. P 20/17 stwierdził, iż art. 87§1 kk w zakresie, w jakim nakłada na sąd obowiązek połączenia kar pozbawienia wolności i ograniczenia wolności oraz wymierzenia kary łącznej pozbawienia wolności po dokonaniu zamiany kary ograniczenia wolności na karę pozbawienia wolności , jest niezgodny z art. 45 ust.1 i art. 175 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Tutejszy Sąd w całości podziela stanowisko Trybunał Konstytucyjnego w tymże zakresie, dlatego też orzekając w przedmiotowej sprawie dokonał jedynie połącznia ze sobą orzeczonych kar pozbawienia wolności oraz osobno dokonał połącznia ze sobą orzeczonych kar ograniczenia wolności.

Zgodnie z art. 86§1 i 4 kk sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy. Zasady te stosuje się odpowiednio, jeżeli przynajmniej jedną z kar podlegających łączeniu jest już orzeczona kara łączna.

Kara łączna pozbawienia wolności mogła więc być orzeczona, w granicach od 2 lat przy zastosowaniu pełnej absorpcji (tj. od najwyższej z kar) do ich sumy tj. do 3 lat pozbawienia wolności.

Zgodnie zaś z art. 86§1 i 3 kk sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak (…) 2 lat ograniczenia wolności (…). Wymierzając karę ograniczenia wolności, sąd określa na nowo obowiązku lub wymiar potrącenia, o którym mowa w art. 34§1 a kk (…).

Kara łącznaograniczenia wolności mogła więc być orzeczona w przedmiotowej sprawie w granicach do 2 lat.

Orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Zgodnie z utrwalonym w tym względzie stanowiskiem doktryny i judykatury sąd wydając wyrok łączny może wymierzyć karę łączną stosując zasadę pełnej absorpcji jak i zasadę pełnej kumulacji biorąc dodatkowo pod uwagę „czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono te kary, istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak, a ponadto(…) czy okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków( m.in. zachowanie się skazanego po wydaniu poszczególnych wyroków jednostkowych), przemawiają za korzystnym lub niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej [Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 14 września 2006 r. sygn. akt II AKa 244/06]. Związek przedmiotowy zbiegających się realnie przestępstw ocenia się według tożsamości lub podobieństwa dóbr naruszonych poszczególnymi z nich oraz zwartości czasowej i miejscowej ich popełnienia. Związek podmiotowy rozumie się natomiast jako podobieństwo rodzaju winy i zamiarów. ( wyrok SA w Krakowie z 14.03.2007r., IIAka 44/07,KZS 2007/4/27).

Należy podkreślić, iż w judykaturze i piśmiennictwie wskazuje się, że absorpcję kar należy stosować bardzo ostrożnie biorąc pod uwagę negatywną – co do sprawcy- przesłankę prognostyczną, jaką jest popełnienie kilku przestępstw. Zasadę absorpcji stosuje się bowiem , gdy przestępstwa objęte realnym zbiegiem, wskazują na bliską więź podmiotową i przedmiotową, są jednorodzajowe i popełnione zostały w bliskim związku czasowym i miejscowym, stanowiąc jeden zespół zachowań sprawcy, objęty jednym planem działania, mimo godzenia w różne dobra osobiste.

Mając powyższe względy na uwadze Sąd orzekł wobec skazanego karę łączną w wymiarze 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną ograniczenia wolności w wymiarze 2 lat ograniczenia wolności w formie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin w stosunku miesięcznym

W tym miejscu należy zaakcentować, iż zdaniem Sądu w stosunku do skazanego nie zachodzą okoliczności mogące stanowić wystarczającą podstawę do zastosowania całkowitej absorpcji. Redukowanie kar poprzez stosowanie całkowitej absorpcji stanowiłoby nadużycie instytucji kary łącznej, która ma służyć bynajmniej nie ograniczaniu odpowiedzialności karnej sprawcy, lecz rzeczywistemu oddaniu zawartości kryminalnej czynów, jakich się sprawca dopuścił, by nie została wypaczona przez prostą arytmetykę kar.

W judykaturze podkreśla się, iż na ogół nie ma powodu, by orzekać karę łączną w dolnych granicach, tj. w wysokości najsurowszej ze zbiegających się kar. Popełnienie więcej niż jednego przestępstwa powinno raczej skłaniać do odstąpienia od absorpcji kar, niż za nią przemawiać. Wymierzenie takiej kary prowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego nie jedno, a więcej przestępstw, zatem prowadziłoby do praktycznej bezkarności innych zachowań zabronionych. Zatem jak wskazano wyżej całkowitą zasadę absorpcji stosować należy wyjątkowo albo wtedy, gdy wszystkie czyny wskazują na bliską więź podmiotową i przedmiotową albo orzeczone za niektóre czyny kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną albo też istnieją jakieś szczególne okoliczności dotyczące osoby skazanego (wyrok SA w Katowicach z 20.05.2008r. IIAKa 129/08).

Jakkolwiek przy wymiarze kary łącznej dopuszczalne jest stosowanie zarówno zasady pełnej absorpcji, jak i zasady pełnej kumulacji, to jednak są to rozstrzygnięcia skrajne, które znajdują zastosowanie w zupełnie wyjątkowych , nietypowych sytuacjach.

Reasumując należy zatem wskazać, iż zdaniem sądu w realiach przedmiotowej sprawy nie zachodziły przesłanki do zastosowania zasady pełnej absorpcji. Zatem ostatecznie wymierzona skazanemu kara łączna w wysokości 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz kara łączną ograniczenia wolności w wymiarze 2 lat w formie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin w stosunku miesięcznym jawią się jako kary w wymiarze najbardziej racjonalnym. P. R. był jak dotychczas 5 krotnie karany sądownie za przestępstwa przeciwko mieniu i jeden raz za przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu oraz jeden raz za przestępstwo bezprawnego samouwolnienia. Należy zauważyć, że na mocy pierwszego wyroku wymierzono mu karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat. Mimo powyższego skazany dopuszczał się kolejnych czynów zabronionych, co skutkowało kolejnymi skazaniami. W stosunku do P. R. nie zachodzą więc żadne wyjątkowe okoliczności, które uzasadniałyby skorzystanie w stosunku do niego z pełnej absorpcji.

Wydając wyrok łączny należy także uwzględnić w zakresie wymiaru kary te wszystkie okoliczności, które zaistniały także po wydaniu wyroków mogące świadczyć o przebiegu procesu resocjalizacji. Z aktualnej informacji administracji Aresztu Śledczego w L. wynika, iż skazany w warunkach izolacji penitencjarnej zachowuje się nagannie. Czterokrotnie przełożeni wnioskowali o wymierzenie wobec niego kar dyscyplinarnych. Trzykrotnie razy udział w zdarzeniu mającym wpływ na bezpieczeństwo oraz funkcjonowanie jednostki. Ponadto P. R. nie pracuje i nie jest zainteresowany podjęciem pracy na rzecz jednostki, zaś prognoza penitencjarna co do jego osoby kształtuje się negatywnie i wymaga kontunuowania w izolacji.

Z tych powodów Sąd uznał, iż orzeczony wymiar kary łącznej pozbawienia wolności i kary łącznej ograniczenia wolności w odpowiedni sposób kształtują karę łączną. Zdaniem Sądu orzeczone wymiary kar łącznych przy zastosowaniu częściowej absorpcji będą z jednej strony stanowił dla skazanego dostateczną dolegliwość i spełnią cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i generalnej, nie będzie bowiem w odczuciu społecznym postrzegany jako bezzasadne premiowanie wielokrotnych sprawców przestępstw.

Na podstawie art. 577 kpk na poczet kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w pkt. I wyroku zaliczono skazanemu okres odbywania kary w sprawie VIII K 634/18 objętej wyrokiem łącznym w sprawie VIII K 498/18 w okresie od 9 marca 2015 roku do 11 marca 2015 roku oraz od 11 maja 2018 roku do 28 września 2018 roku oraz okres odbywania kary w sprawie II K 376/18 w okresie od dnia 28 września 2018 roku, zaś na poczet kary łącznej ograniczenia wolności orzeczonej w pkt. II wyroku zaliczono skazanemu okres zatrzymania w sprawie II K 406/18 od dnia 26.03.2018r. godz. 12.20 do dnia 27.03.2018r. godz. 15.55.

Wyroki podlegające połączeniu w pozostałym zakresie podlegają odrębnemu wykonaniu.

O kosztach nieopłaconej obrony udzielonej z urzędu orzeczono w myśl Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2016 r. poz. 1714 ze zm.).

Zaś o kosztach sądowych orzeczono na podstawie z art. 624 § 1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983, Nr 49, poz. 223 ze zm.) uznając, iż uiszczenie stosownych kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa byłoby względem skazanego niecelowe z uwagi na jego sytuację materialną.