Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

Przewodniczący:

Sędzia Marek Tyciński

Protokolant:

St. sekr. sądowy Marcin Szymczak

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 779/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

J. G.

W dniu 12 grudnia 2021 roku w T., przy ul. (...) naruszył nietykalność cielesną A. C. (1) w ten sposób, że złapał pokrzywdzonego za ubranie, w wyniku szamotaniny przewrócili się na ziemie, po czym przyciskał jednym kolanem głowę A. C. (1) do podłoża, a drugim kolanem klatkę piersiową, a ponadto naruszył nietykalność cielesną A. C. (2) w ten sposób, że uderzył pokrzywdzoną w okolice klatki piersiowej i ramienia lewego, a następnie odepchnął, po czym upadła na plecy i uderzyła tyłem głowy w betonowe podłoże doznając obrażeń ciała w postaci podbiegnięcia krwawego kolana prawego, co spowodowało naruszenie nietykalności cielesnej A. oraz w tym samym miejscu i czasie dokonał naruszenia czynności ciała M. Ż. w ten sposób, że uderzył pokrzywdzoną w szyję i ramię, a następnie pchnął pokrzywdzoną obiema rękoma w skutek czego upadła na lewą stronę ciała oraz uderzyła się głową w podłoże, doprowadzając do złamania podstawy piątej kości śródręcza lewego i stłuczenia nadgarstka lewego, co spowodowało naruszenie czynności narządu ruchu trwające powyżej siedmiu dni w rozumieniu odpowiedniego artykułu kodeksu karnego, M. Ż. doznała także obrażeń ciała w postaci obrzęku i otarcia naskórka grzbietu nosa, co spowodowało naruszenie czynności skóry trwające nie dłużej niż siedem dni w rozumieniu odpowiedniego artykułu kodeksu karnego,

tj. o przestępstwo z art. 157 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zb. z art. 217 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 12 grudnia 2021 roku, około godziny 13:00, A. C. (2) wraz ze swoim synem A. C. (1) oraz matką M. Ż. poruszali się samochodem osobowym po ulicy (...) w T., na wysokości C. C., w stronę ulicy (...). Pojazd prowadziła A. C. (2). W pewnym momencie drogę zajechał jej samochód prowadzony przez J. G., który w sposób nagły i zagrażający bezpieczeństwu w ruchu drogowym zmienił pas ruchu na ten, który zajmowała pokrzywdzona. Spotkało się to z nerwową reakcją A. C. (2) i jej syna. Podobny manewr ze strony J. G. powtórzył się kilkukrotnie do momentu, w którym oba samochody zostały zaparkowane na parkingu przy ulicy (...).

Po zatrzymaniu się samochodów nastąpiła niemiła wymiana zdań pomiędzy J. G. i A. C. (1). J. G. zaatakował A. C. (1), w wyniku czego oskarżony przycisnął kolanami głowę przewróconego A. C. (1) oraz jego klatkę piersiową do podłoża. Popchnął też A. C. (2) i uderzył ją w okolice klatki piersiowej, w efekcie czego upadła na plecy i uderzyła tyłem głowy w betonowe podłoże. M. Ż., tak jak jej córka A., chciała rozdzielić szarpiących się mężczyzn i w toku tej czynności została uderzona i odepchnięta, po czym przewróciła się na lewą stronę ciała, uderzając głową w podłoże oraz łamiąc podstawę piątej kości śródręcza lewego i doznając stłuczenia nadgarstka lewego, co spowodowało naruszenie czynności narządu ruchu trwające powyżej 7 dni. Pokrzywdzona M. Ż. doznała także obrażeń ciała w postaci obrzęku i otarcia grzbietu nosa.

Na miejsce został wezwany patrol Policji, który wobec uspokojenia sytuacji i braku zgłoszeń z obu stron pouczył uczestników zajścia i odjechał.

W dniu 14 grudnia 2021r. A. C. (2) złożyła ustne zawiadomienie o przestępstwie i złożyła zeznania w Komendzie Policji we W..

Po zdarzeniu pokrzywdzony A. C. (1) nie korzystał z pomocy lekarskiej, ale uskarżał się na bóle kręgosłupa przez około tydzień.

A. C. (2) zeznała, że zgłosiła się do (...) (...) we W.. Nie posiadała jednak żadnej dokumentacji lekarskiej. W wyniku zdarzenia doznała podbiegnięcia krwawego kolana prawego i odczuwała dolegliwości bólowe klatki piersiowej oraz ramienia prawego.

M. Ż. dzień po zdarzeniu, tj. 13 grudnia 2021 roku, udała się do(...) (...) we W.. Zgłosiła dolegliwości bólowe lewej ręki, nadgarstka lewego i nosa. W czasie badania fizykalnego stwierdzono otarcie naskórka grzbietu nosa i podbiegnięcie krwawe w okolicy nadgarstka lewego. Zdjęcia radiologiczne wykazały złamanie podstawy piątek kości śródręcza lewego i podejrzenie złamania nasady dalszej kości promieniowej lewej. Pokrzywdzoną skierowano do (...) (...) (...). W dniu 14 grudnia 2021 roku M. Ż. zgłosiła się do (...) Wojewódzkiego Szpitala (...) we W., gdzie stwierdzono obrzęk i bolesność nosa. Z wykonanych badań tomografii komputerowych głowy i twarzoczaszki nie wynikały żadne zmiany pourazowe w zakresie układu kostnego i mózgowia. Na podstawie dokumentacji medycznej (...) we W. i (...) Wojewódzkiego Szpitala (...) we W. rozpoznano u pokrzywdzonej złamanie podstawy piątej kości śródręcza lewego, stłuczenie nadgarstka lewego oraz obrzęk i otarcie naskórka grzbietu nosa.

J. G. nie był uprzednio karany.

Protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie i przesłuchania w charakterze świadka osoby zawiadamiającej;

k. 2-3v

Tablica poglądowa nr 1, 2 i 3 do sprawy;

k. 16-16v, k. 17-17v, k. 38-38v

Zeznania pokrzywdzonej A. C. (2);

k. 19-20v, k. 148v

Zeznania pokrzywdzonej M. Ż.;

k. 22-23, k. 149

Zeznania pokrzywdzonego A. C. (1);

k. 36-37, k. 148v-149

Dokumentacja medyczna M. Ż.;

k. 29-31, k. 62-63, k. 64-65, k. 67

Płyty CD z nagraniami zdarzenia oraz ich oględziny;

k. 39, k. 72-73, k. 110, k. 115-116

Wyjaśnienia oskarżonego J. G.;

k. 108-109, k. 144v

Zeznania świadka E. C.;

k. 119-120, k. 149v

Zeznania świadka Ł. K.;

k. 86-86v, k. 153-153v

Zeznania świadka P. K.;

k. 88-88v, k. 149v

Opinie sądowo-lekarskie;

k. 76, k. 79-80, k. 83

Karta karna;

k. 112, k. 114

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Wyjaśnienia oskarżonego J. G.

W toku prowadzonego dochodzenia J. G. nie przyznał się do zarzucanego mu przestępstwa i złożył wyjaśnienia.

Również na rozprawie przed Sądem nie przyznał się do popełnienia czynu, określonego aktem oskarżenia. Ponownie złożył wyjaśnienia.

Sąd częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w części, w której przyznał się do wykonania niebezpiecznego manewru zmiany pasa ruchu, co wywołało później agresywna kłótnię i rękoczyny między nim a pokrzywdzonymi.

W pozostałej części wyjaśnień Sąd uznał J. G. za niewiarygodnego, ponieważ jego wersja zdarzeń była ze sobą sprzeczna i niespójna. Oskarżony twierdził, że w ogóle nie miał do czynienia z osobą M. Ż., ponieważ ta znajdowała się w odległości od niego co najmniej 5 metrów, podczas gdy sam dostarczył do materiału dowodowego nagranie, na którym jasno widać, że pokrzywdzona M. Ż. próbuje rozdzielić swojego wnuka, A. C. (1), i oskarżonego. Wyjaśniał także, że pokrzywdzona sama przewróciła się wysiadając z samochodu, ponieważ poślizgnęła się na lodzie zalegającym na podłożu parkingu. Jeżeli wydarzenia przebiegałyby w ten sposób, to M. Ż., doznając poważnych obrażeń, nie byłaby, w ocenie Sądu, w stanie podejść do obu mężczyzn i w sposób energiczny próbować ich rozdzielić.

Zeznania pokrzywdzonych A. C. (2), A. C. (1) i M. Ż.

Sąd uznał zeznania pokrzywdzonych A. C. (2) , A. C. (1) i M. Ż. za wiarygodne w całości, ponieważ korespondowały z resztą zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dokumentacją medyczną i opiniami sądowo-lekarskimi.

Protokoły, dokumentacja medyczna, opinie sądowo-lekarskie

Sąd przyznał walor wiarygodności wszystkim dowodom z dokumentów dołączonych do akt sprawy, ponieważ zostały sporządzone przez kompetentne do tego osoby. Sąd nie znalazł podstaw, by podważyć ich wiarygodność. Żadna ze stron postępowania nie wnosiła zastrzeżeń w tym zakresie.

Zeznania świadków Ł. K. i P. K.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków - funkcjonariuszy Policji Ł. K. i P. K. , ponieważ potwierdziły one w sposób niebudzący wątpliwości przebieg zdarzeń objętych postępowaniem w niniejszej sprawie.

Zeznania świadka E. C.

Sąd częściowo uznał zeznania E. C. za wiarygodne w części, w której potwierdziła, że oskarżony zajechał drogę pojazdowi prowadzonemu przez A. C. (2) oraz że doszło do przepychanki słownej, poprzedzającej rozwiązanie siłowe.

Natomiast Sąd przyjął za niewiarygodne zeznania świadka w części, w której twierdziła, że starsza kobieta (M. Ż.) przebywała jedynie w samochodzie i nie wychodziła z niego. Jednocześnie zeznała, że M. Ż. po chwili wysiadła z samochodu, ale świadek nie widziała, by podchodziła ona do J. G. i A. C. (1). Przeczy temu nagranie dołączone do sprawy przez oskarżonego, a które wykonała sama E. C.. Na nagraniu, jak już Sąd zauważył, widać postać M. Ż. obok szarpiących się obu mężczyzn.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

J. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przedmiotem ochrony występku z art. 217 kk jest nietykalność cielesna człowieka, która jednocześnie mieści się w szerokim katalogu dóbr osobistych i jest rozumiana jako wolność od fizycznych oddziaływań na ciało ludzkie oraz wolność od niepożądanych doznań (zob. Wyrok SN z 23.05.2019 r., III KK 110/18, LEX nr 2683370).

W literaturze przedmiotu wskazuje się, że naruszeniem nietykalności cielesnej zdaje się każde bezprawne dotknięcie innej osoby czy inny krzywdzący kontakt. Wchodzą tu w grę wszelkie kontakty fizyczne, które są obraźliwe, kłopotliwe czy po prostu niepożądane. Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z 9.08.2012 r., II AKa 137/12, LEX nr 1217652, słusznie zauważa, że: „Naruszeniem nietykalności cielesnej są wszystkie czynności oddziałujące na ciało innej osoby, które nie są przez nią akceptowane. Naruszenie nietykalności cielesnej nie musi łączyć się z powstaniem obrażeń, jednakże musi mieć ono wymiar fizyczny”. Naruszenie nietykalności cielesnej nie musi łączyć się z wywołaniem bólu; jednakże musi być ono fizyczne, tzn. atak musi napotkać ciało pokrzywdzonego, z tym że dla dokonania przestępstwa jest rzeczą obojętną, czy sprawca dotyka ofiary fizycznie. Oczywiście zazwyczaj zachowanie sprawcy polega na bezpośrednim działaniu na ciało innej osoby, głównie przez uderzenie (ale także m.in. uszczypnięcie, ukłucie, targanie za włosy, kopnięcie, polanie wodą), jednak możliwe jest również tzw. działanie pośrednie, a mianowicie oddziaływanie środkami psychicznymi, o ile działa się przez to na ciało (np. nastraszenie kogoś, kto cofa się i uderza o ścianę)(zob. M. Mozgawa [w:] M. Budyn-Kulik, P. Kozłowska-Kalisz, M. Kulik, M. Mozgawa, Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2024, art. 217).

Z kolei przedmiotem ochrony występków z art. 157 § 1-3 kk jest zdrowie człowieka. Podmiotem tych czynów może każda osoba zdolna do ponoszenia odpowiedzialności karnej, a więc jest przestępstwo powszechne.

Jak wskazuje A. Błachnio ([w:] Kodeks karny. Komentarz, red. J. Majewski, Warszawa 2024, art. 157), „naruszenie czynności narządu ciała” to spowodowanie innego, niż przewidziany w art. 156 § 1 kk, urazu narządu człowieka (np. ręki, oka, wątroby), zakłócającego jego normalne funkcjonowanie. Uraz taki może polegać zarówno na zewnętrznym uszkodzeniu narządu, jak i na zmianach wewnętrznych (złamania, uszkodzenia narządów). „Rozstrój zdrowia” stanowi zakłócenie czynności funkcji organizmu pokrzywdzonego, jednak bez naruszenia integralności ciała. Naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia z art. 157 § 1 kk muszą trwać dłużej niż 7 dni (wniosek a contrario z § 2), w przypadku zaś § 2 – poniżej tego okresu. Naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia (z § 1) z jednej strony stanowi mniejszą dolegliwość niż skutki zachowania opisane w art. 156 § 1 kk, z drugiej zaś charakteryzuje się większą dolegliwością niż te z art. 157 § 2 kk. Czas trwania naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia powinien być ustalony konkretnie, w odniesieniu do każdego indywidualnego przypadku. Należy podkreślić, że omawiany siedmiodniowy termin, stanowiący rozgraniczenie między średnim a lekkim uszczerbkiem na zdrowiu, nie oznacza czasu, na jaki wystawione jest zwolnienie lekarskie, a czas trwania skutku. Okres przebywania na zwolnieniu lekarskim może być zarówno dłuższy, jak i krótszy i absolutnie nie może stanowić kryterium decydującego. W praktyce wstępną ocenę w tym zakresie będzie wydawał biegły na podstawie przeprowadzonego badania, historii leczenia, okoliczności czynu.

Na kanwie niniejszej sprawy nie ulegało wątpliwości Sądu, że J. G. swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstw wymienionym w przepisach wskazanych w akcie oskarżenia.

Sąd zwrócił uwagę na wzajemność wrogich czynności wystosowanych wobec siebie przez obie strony - oskarżonego i pokrzywdzonych. Mowa tu o agresji słownej. Należy jednak zaznaczyć, że efektem działania oskarżonego były doznane urazy przez A. C. (2), A. C. (1), a przede wszystkim przez M. Ż..

W wyniku zdarzenia z dnia 12 grudnia 2021 roku A. C. (2) doznała podbiegnięcia krwawego kolana prawego i odczuwała dolegliwości bólowe klatki piersiowej oraz ramienia prawego. Nie spowodowało to naruszenia czynności żadnego z narządów ciała, ani rozstroju zdrowia u pokrzywdzonej, lecz należy je traktować jako naruszenie nietykalności cielesnej w rozumieniu art. 217 § 1 kk.

Natomiast jej syn, A. C. (1), w wyniku szarpaniny pomiędzy nim a oskarżonym upadł i przez kilka dni występowały u niego bóle kręgosłupa z tego powodu.

M. Ż., w ocenie Sądu, została najbardziej poszkodowana w całym zajściu, ponieważ w wyniku wydarzeń z 12 grudnia 2021 roku stwierdzono u niej złamanie podstawy piątej części kości śródręcza lewego, stłuczenie nadgarstka lewego, co spowodowało naruszenie czynności narządu ciała (ruchu) na okres powyżej 7 dni, tj. w rozumieniu art. 157 § 1 kk. Obrzęk i otarcie naskórka grzbietu nosa, spowodowały naruszenie czynności skóry, trwające nie dłużej niż 7 dni (art. 157 § 2 kk).

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. G.

I

I

Orzekając, po zastosowaniu art. 4 § 1 kk, Sąd uznał oskarżonego J. G. za winnego popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu, tj. przestępstwa z art. 157 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zb. z art. 217 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na mocy art. 11 § 3 kk w zw. z art. 157 § 1 kk, po zastosowaniu art. 37a § 1 kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył mu karę 100 (sto) stawek dziennych grzywny przyjmując wartość jednej stawki dziennej za równą 10 zł (dziesięć złotych).

Za czyn objęty aktem oskarżenia, na podstawie wyżej wymienionych przepisów, Sąd mógł orzec wobec J. G. karę grzywny, ograniczenia wolności albo karę pozbawienia wolności do lat 5.

Na gruncie niniejszej sprawy Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania kary izolacyjnej, gdyż oskarżony nie był dotychczas karany sądownie, a kara grzywny będzie wystarczająco dla niego dotkliwa.

Sąd wziął pod uwagę okoliczności zdarzenia, w którym doszło do popełnienia przestępstwa oraz to, że strony sporu wzajemnie się prowokowały.

Wymierzając wobec J. G. karę, Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 kk. W ocenie Sądu należy wysoce negatywnie ocenić zachowanie oskarżonego, który nawet w ramach tak nieprzyjaznych relacji z pokrzywdzonymi i wzajemności wulgaryzmów oraz przemocy fizycznej – dopuścił się naruszenia nietykalności cielesnej pokrzywdzonych, co spowodowało uszczerbek na zdrowiu. W ocenie Sądu orzeczona kara jest adekwatna do zawinienia. Ma uświadomić J. G., że zachowania tego typu nie są i nie będą akceptowane w społeczeństwie.

Wskazać należy, że wymiar liczby stawek dziennych odnosi się do ciężaru gatunkowego popełnionego występku, a kwota danej stawki zależy od sytuacji majątkowej i możliwości finansowych oskarżonego.

Oskarżony pracował, osiągał dochody na poziomie 3000 zł netto, miał dziecko na utrzymaniu.

J. G.

II

I

Na podstawie art. 46 § 2 kk Sąd zasądził od oskarżonego nawiązki w kwocie:

⚫

1000 zł (tysiąc złotych) na rzecz M. Ż. ,

⚫

400 zł (czterysta złotych) na rzecz A. C. (2) ,

⚫

400 zł (czterysta złotych) na rzecz A. C. (1) .

Orzekając nawiązki w wyżej wymienionych kwotach, Sąd wziął pod uwagę stopień zawinienia oskarżonego i proporcje doznanych krzywd przez każdego z pokrzywdzonych z osobna.

Orzeczenie zadośćuczynienia za doznane krzywdy w niniejszej sprawie (zgodnie z art. 46 § 1 kk) było bowiem znacznie utrudnione, gdyż wymagałoby przeprowadzenia szeregu dowodów w celu oszacowania rozmiaru rzeczywistej krzywdy pokrzywdzonych.

Wskazać należy, że w myśl art. 46 § 3 kk orzeczenie odszkodowania lub zadośćuczynienia na podstawie art. 46 § 1 kk albo nawiązki na podstawie art. 46 § 2 kk nie stoi na przeszkodzie dochodzeniu niezaspokojonej części roszczenia w drodze postępowania cywilnego.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 2023r., poz. 123 t.j.) Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 100 zł tytułem opłaty, co stanowi 10% orzeczonej kary grzywny w łącznej kwocie 1000 zł (100 stawek dziennych po 10 zł każda).

Uznając J. G. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, Sąd obciążył go kosztami postępowania w wysokości 770,32 zł, opierając się na przedstawionych dokumentach w sprawie.

Orzekając o opłacie i kosztach, Sąd wziął pod uwagę sytuację życiową i majątkową oskarżonego, fakt, że pracuje oraz wysokość jego dochodów.

1.Podpis