Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 lipca 2025 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący Sędzia Marek Tyciński

Protokolant st. sekretarz sądowy Marcin Szymczak

w obecności prokuratora Prokuratury Rejonowej Toruń Centrum - Zachód w Toruniu

-----------------------------------------

po rozpoznaniu dnia 24 czerwca i 29 lipca 2025r.

sprawy

I.  A. S. c. M. i L. z domu N. ur. (...) w C.

oskarżonej o to, że:

W okresie od 25 października 2022 roku do 28 marca 2023 roku będąc zatrudniona w firmie (...) w T., wbrew przyjętemu na siebie zobowiązaniu, wykorzystała informację z którą zapoznała się w związku z wykonywaną pracą i wbrew ciążącemu na niej obowiązkowi w stosunku do przedsiębiorcy, wykorzystała we własnej działalności gospodarczej informację stanowiącą tajemnicę firmy (...), a także przetwarzała dane osobowe, w tym dane dotyczące zdrowia klientów, choć do ich przetwarzania nie była uprawniona, czym wyrządziła poważną szkodę przedsiębiorcy J. Ś., prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą S..

tj. o czyn z art. 266§1 kk w zb. z art. 23 ust. 1 Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji w zb. z art. 107 ust. 2 Ustawy o ochronie danych osobowych w zw. z art. 11§2 kk

I.  D. D. (1) s. G. i L. z domu T. ur. (...) w I. (...)

oskarżonego o to, że:

W okresie do 28 marca 2023 roku będąc zatrudnionym w firmie (...) w T., nie będąc do tego uprawnionym, przetwarzał dane osobowe, w tym dane dotyczące zdrowia klientów.

tj. o czyn z art. 107 ust.2 Ustawy o ochronie danych osobowych

orzeka:

I.  uznaje oskarżoną A. S. za winną tego, że W okresie od 25 października 2022 roku do 28 marca 2023 roku będąc zatrudniona w firmie (...) w T., wbrew przyjętemu na siebie zobowiązaniu, wykorzystała informację z którą zapoznała się w związku z wykonywaną pracą i wbrew ciążącemu na niej obowiązkowi w stosunku do przedsiębiorcy, wykorzystała we własnej działalności gospodarczej informację stanowiącą tajemnicę firmy (...), a także przetwarzała dane osobowe, w tym dane dotyczące zdrowia klientów, choć do ich przetwarzania nie była uprawniona, czym usiłowała wyrządzić poważną szkodę przedsiębiorcy J. Ś., prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą S., tj. występku z art. tj. o czyn z art. 266§1 kk w zb. z art. 13§1kk w zw. z art. 23 ust. 1 Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji w zb. z art. 107 ust. 2 Ustawy o ochronie danych osobowych w zw. z art. 11§2 kk i za to na podstawie art. 11§3kk w zw. z art. 266§1kk i art. 33§1 i 3kk wymierza jej karę 100 (sto) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 20 zł (dwadzieścia złotych);

II.  uznaje oskarżonego D. D. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, tj. występku z art. 107 ust. 2 Ustawy o ochronie danych osobowych i za to na podstawie art. 107 ust. 2 Ustawy o ochronie danych osobowych w zw. z art. 33§1 i 3kk wymierza mu karę 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 20 zł (dwadzieścia złotych);

III.  na podstawie art. 230§2kpk dowody rzeczowe w postaci laptopa F. P. (...) wraz torbą i dyskiem twardym zwrócić (...) S.A. w T.;

IV.  zasądza od oskarżonej A. S. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem opłaty sądowej zaś od D. D. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem opłaty sądowej oraz kwoty po 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem wydatków postępowania;

Sygn. akt II K 534/24

UZASADNIENIE

A. S. zatrudniona była w firmie (...) jako kosmetolog. Usługi świadczyła w salonie kosmetyczno-fryzjerskim B. prowadzonym przez J. Ś.. Zawierając umowę o pracę podpisała ona oświadczenie o poufności a także oświadczenie o zapoznaniu się z przepisami dotyczącymi ochrony danych osobowych. W ramach świadczonej pracy za pomocą utworzonego na jej dane indywidualnego konta, miała dostęp do systemu V. oferowanego przez (...) sp. z o.o. oferującego m.in. dostęp do danych osobowych klientów, grafików pracy i danych dotyczących utargu.

A. S. pozostawała w związku nieformalnym z D. D. (1), który zatrudniony był w spółce (...) S.A. na podstawie umowy o pracę jako (...). J. Ś. na zasadach(...) wykonywała usługi menadżerskie dla spółki (...) S.A. i była przełożoną D. D. (1).

W dniu 2 lutego 2023 r. A. S. rozpoczęła prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej pod firmą (...), która dotyczyć miała m.in. działalności paramedycznej oraz fryzjerstwa i pozostałych zabiegów kosmetycznych, a w dniu 27 lutego 2023 r. złożyła wypowiedzenie umowy o pracę w salonie (...), prosząc o rozwiązanie umowy za porozumieniem stron z końcem marca 2023 r., na co uzyskała zgodę J. Ś..

Z uwagi na zaniedbywanie swoich obowiązków, spadek wydajności i dyspozycyjności D. D. (1), J. Ś. wystąpiła do spółki (...) S.A. o sprawdzenie jego służbowego komputera. W wyniku kontroli pracodawcy na jego służbowym komputerze oraz (...) ujawniono:

1.  pliki w formacie .pdf będące raportami generowanymi z systemu V. odnośnie salonu (...). Pliki te zawierały datę, dane pracownika świadczącego usługi, dane osobowe klientów, godziny świadczenia na ich rzecz usług, rodzaj i czas trwania tych usług, sugerowaną i rzeczywiście uiszczoną cenę przez klienta;

2.  plik zawierający arkusz M. (...), w którym znajdowała się analiza utargu generowanego przez poszczególnych pracowników salonu (...) w danym czasie pracy od sierpnia do października 2022r.;

3.  plik zawierający arkusz M. (...), w którym znajdowała się lista imion i nazwisk klientów salonu (...) obsługiwanych przez A. S., wraz z numerami telefonów.

Dane te stanowiły tajemnicę przedsiębiorstwa (...). Znane były tylko osobom związanym z salonem i nie były dostępne dla innych osób z branży. D. D. (2) nie miał uprawnień do przetwarzania tych danych.

W dniu 25 października z komputera służbowego D. D. (1) zalogowano się do systemu V. używających danych do logowania A. S.. Raporty z systemu V. znajdujące się na służbowym komputerze D. D. (1) zostały utworzone w dniach 26 października 2022 o godz. 21:04 oraz 7 listopada 2022 r. o godz. 20:58. Danych A. S. do logowania do systemu V. użyto m.in. w dniach 25 października 2022r. o godz. 21:46, 26 października 2022 r. o godz. 21:01 oraz 7 listopada 2022 r. o godz. 20:27.

D. D. (1) w dniu 28 marca 2023 r. został zwolniony dyscyplinarnie z pracy w (...) S.A. Tego samego dnia dyscyplinarnie z salonu (...) została zwolniona A. S..

Dowody: zeznania J. Ś. k. 1-4, 363v-364

zeznania M. D. k. 209-211, 364-364v

wydruk z (...) k. 8-9, 12

umowa o pracę z aneksem k. 10-11

rozwiązanie umowy o pracę k. 13

wniosek o nadanie dostępu do systemu informatycznego k. 14

oświadczenie o poufności k. 15

oświadczenie osoby upoważnionej k. 16

upoważnienie do przetwarzania danych osobowych k. 17

rejestr aktywności k. 18-201

pismo (...) wraz z płytą CD k. 224-226, 233-234

opinia biegłego sądowego z dziedziny informatyki k. 246-270

Oskarżona A. S. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i odmówiła składania wyjaśnień (k. 296, 350v). Sąd odmówił wiary twierdzeniom oskarżonej, które były sprzeczne z wiarygodnym materiałem dowodowym i w efekcie potraktowane zostały przez Sąd wyłącznie jako przyjęta linia obrony.

Oskarżony D. D. (1) nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień (k.301, 350v). Sąd odmówił wiary twierdzeniom oskarżonego, które były sprzeczne z wiarygodnym materiałem dowodowym i w efekcie potraktowane zostały przez Sąd wyłącznie jako przyjęta linia obrony.

Sąd dał w całości wiarę zeznaniom pokrzywdzonej J. Ś. albowiem są spójne i logiczne. To właśnie one stanowiły główną podstawę do ustalenia stanu faktycznego w sprawie. Pokrzywdzona nie miała żadnych powodów fałszywie pomawiać oskarżonych. Zeznania świadka M. D. ściśle korespondują z zeznaniami pokrzywdzonej.

Świadek M. D. zeznała, że D. D. (1) był zatrudniony w spółce (...) S.A. z siedzibą w T. od dnia 21.06.2021r. do dnia 28.03.2023r. W dniu 28.03.2023r. została z nim rozwiązana umowa o pracę na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 i 2 kp. Decyzję o zwolnieniu go podjął prezes spółki na podstawie informacji uzyskanych od J. Ś., która wskazała, że na służbowym komputerze oskarżonego znajdują się dane spółki niepowiązanej i niewspółpracującej w żaden sposób ze spółką (...). Nie były to dane ogólnodostępne - były to dane klientek salonu kosmetycznego B. prowadzanego przez pokrzywdzoną. D. D. (1) nie miał uprawnienia do przetwarzania tych danych.

Sąd uznał za całkowicie wiarygodną opinię biegłego z zakresu informatyki. Sporządzający ją biegły dysponuje odpowiednim doświadczeniem zawodowym oraz kwalifikacjami, zaś treść tej opinii jest jasna i zupełna.

Sąd przyznał walor wiarygodności wszystkim dowodom z dokumentów dołączonych do akt sprawy, ponieważ zostały sporządzone przez kompetentne do tego osoby. Sąd nie znalazł podstaw, by podważyć ich wiarygodność. Żadna ze stron postępowania nie wnosiła zastrzeżeń w tym zakresie.

Zgodnie z art. 266 §1 k.k. odpowiedzialności karnej podlega, kto wbrew przepisom ustawy lub przyjętemu na siebie zobowiązaniu, ujawnia lub wykorzystuje informację, z którą zapoznał się w związku z pełnioną funkcją, wykonywaną pracą, działalnością publiczną, społeczną, gospodarczą lub naukową.

Przepis ten chroni tajemnicę zawodową w sensie ścisłym (tj. związaną z zawodem, z którym łączy się określony stopień zaufania), jak i w sensie szerszym, obejmującym zastrzeżone jako tajemnica informacje, z którymi ktoś zapoznał się w związku z pełnioną działalnością o charakterze publicznym, społecznym, gospodarczym lub naukowym. Jest to więc ze względu na podmiot przestępstwo indywidualne, którego może się dopuścić jedynie osoba zobowiązana do zachowania w tajemnicy określonych informacji. Sprawcą przestępstwa z art. 266 § 1 lub 2 może być wyłącznie osoba, która sama zapoznała się z informacją chronioną jako cudza tajemnica. W konsekwencji w przypadku ujawnienia innej osobie informacji stanowiącej tajemnicę, z którą nie zapoznał się sam sprawca tego ujawnienia, wykluczona jest odpowiedzialność za przestępstwo z art. 266 [tak trafnie W. Wróbel (w:) Kodeks karny ..., red. A. Zoll, t. 2, 2013, s. 1492].

Mając jednakże na uwadze opis zarzucanego oskarżonej A. S. aktem oskarżenia czynu, zarzut dotyczy wypełnienia znamion art. 23 ust. 1 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, tj. ujawnienia tajemnicy przedsiębiorstwa, który stanowi lex specialis wobec art. 266 § 1 k.k. Zgodnie natomiast ze wskazanym przepisem, odpowiedzialności podlega, kto wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi w stosunku do przedsiębiorcy, ujawnia innej osobie lub wykorzystuje we własnej działalności gospodarczej informację stanowiącą tajemnicę przedsiębiorstwa, jeżeli wyrządza to poważną szkodę przedsiębiorcy. Obowiązek dyskrecji w odniesieniu do tajemnicy przedsiębiorstwa może wynikać z dwojakiego rodzaju podstawy, tj. przepisu prawnego, jak i przyjęcia na siebie takiego zobowiązania. „W odniesieniu do drugiej z wymienionych podstaw (tj. przyjęcia na siebie obowiązku dyskrecji) należy zaznaczyć, że chodzi o każdy rodzaj stosunku prawnego (nie tylko o charakterze pracowniczym ), jaki może istnieć między dysponentem informacji stanowiącej tajemnicę przedsiębiorstwa a jej depozytariuszem. Może on przybrać m.in. formę umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy (zob. art. 101 1-101 4 k.p.).” (zob. Janusz Raglewski, Komentarz do ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji).

Zgodnie z art. 107 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych. Zgodnie z tym przepisem odpowiedzialności karnej podlega osoba, która przetwarza dane osobowe, choć ich przetwarzanie jest niedopuszczalne albo do ich przetwarzania nie jest uprawniona. Ustawa o ochronie danych osobowych jest następstwem wdrożenia w polskim systemie prawnym Rozporządzenia Unii Europejskiej o Ochronie Danych Osobowych (dalej RODO). Stosownie do art. 4 pkt. 1 RODO danymi osobowymi są informacje o zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osobie fizyczne. Możliwa do zidentyfikowania zaś osoba, to osoba, którą można bezpośrednio lub pośrednio zidentyfikować w szczególności na podstawie identyfikatorów takich jak imię i nazwisko, numer identyfikacyjny, dane o lokalizacji, identyfikator internetowy lub jeden bądź kilka szczególnych czynników określających fizyczną, fizjologiczną, genetyczną, psychiczną, ekonomiczną, kulturową lub społeczną tożsamość osoby fizycznej.

Z kolei przez przetwarzanie rozumie się operację lub zestaw operacji wykonywanych na danych osobowych, wykonywaną w sposób zautomatyzowany lub niezautomatyzowany, taką jak zbieranie, utrwalanie, organizowanie, porządkowanie, przechowywanie, adoptowanie lub modyfikowanie, pobieranie, przeglądanie, wykorzystywanie, ujawnianie poprzez przesłanie, rozpowszechnianie lub innego rodzaju udostępnianie, dopasowywanie lub łączenie, ograniczanie, usuwanie lub niszczenie.

Na gruncie prawa polskiego zgodnie ze wskazanym powyżej art. 107 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych niedopuszczalne jest przetwarzanie danych osobowych, których przetwarzanie jest niedopuszczalne, albo przetwarzanie tych danych przez osobę nieuprawnioną.

Jak zaś stanowi art. 13 § 1 kk „Odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje”.

Analiza materiału dowodowego zgromadzonego w toku niniejszej sprawy pozwoliła ustalić, że A. S. będąc zatrudniona w firmie (...) prowadzonej przez J. Ś. zobowiązała się do zachowania w tajemnicy danych osobowych, do których uzyska dostęp w związku z wykonywaniem powierzonych zadań a także do ich przetwarzania wyłącznie w zakresie i celu przewidzianym w zadaniach powierzonych przez administratora. Korzystając z posiadanych uprawnień pracowniczych oskarżona z systemu V. pobrała dane związane z prowadzoną przez J. Ś. działalnością, w tym dane osobowe klientów firmy, ich numery telefonów i dane dotyczące zdrowia. Oskarżona pobierając raporty i pliki zwierające wskazane informacje, a następnie przenosząc je poza system firmy (ujawnione zostały bowiem na służbowym komputerze jej partnera, niezwiązanego w żaden sposób z działalnością salonu fryzjersko-kosmetycznego B.), naruszyła obowiązek zachowania tajemnicy. Zeznania pokrzywdzonej J. Ś. w połączeniu ze zgromadzonym materiałem dowodowym wskazują, że celem oskarżonej było wykorzystanie pozyskanych danych w założonej przez nią działalności gospodarczej, konkurencyjnej wobec firmy (...). Czyn należy zakwalifikować w kategorii usiłowania albowiem z uwagi na ujawnienie plików na komputerze oskarżonego nie doszło do powstania szkody majątkowej po stronie pokrzywdzonej firmy, afirma oskarżonej de facto nie rozpoczęła jeszcze działalności.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że A. S. dopuściła się popełnienia czynu z art. 266§1 kk w zb. z art. 13§1kk w zw. z art. 23 ust. 1 Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji w zb. z art. 107 ust. 2 Ustawy o ochronie danych osobowych w zw. z art. 11§2 kk .

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie ulega wątpliwości, że D. D. (2) jako osoba zatrudniona w firmie (...) S.A. nie posiadał zarówno formalnych jak i faktycznych powiązań z salonem kosmetyczno-fryzjerskim B. prowadzonym przez J. Ś. i nie był uprawniony do przetwarzania danych osobowych klientów salonu, w tym ich danych dotyczących zdrowia, które to dane zostały ujawnione na jego komputerze służbowym. Tym samym D. D. (2) dopuścił się popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu z art. 107 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych.

Sąd wymierzył oskarżonej A. S. za przypisany jej czyn karę 100 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 20 zł, zaś oskarżonemu D. D. (1) za przypisany mu czyn Sąd wymierzył karę grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych, ustalając wartość stawki na 20 zł.

W ocenie Sądu orzeczona kara jest odpowiednia do stopnia społecznej szkodliwości czynów oskarżonych oraz stopnia ich winy. W ocenie Sądu wymierzona kara spełni swą funkcję w zakresie prewencji indywidualnej, chociaż Sąd wziął również pod uwagę jej aspekt represyjny. Okolicznością łagodzącą przy wymiarze kary była wcześniejszą niekaralność sprawców.

Wymierzona ilość stawek dziennych grzywny będzie stanowić realną dolegliwość dla oskarżonych i powstrzyma ich przed kolejnymi nagannymi zachowaniami. Przy ustalaniu wysokości jednej stawki Sąd kierował się kryteriami z art. 33 § 3 k.k., w szczególności wziął pod uwagę sytuację majątkową każdego z oskarżonych.

Na postawie art. 230 § 2 kpk Sąd orzekł o zwrocie na rzecz (...) S.A. zabezpieczonego w trakcie postępowania dowodu rzeczowego w postaci laptopa F. P. (...) wraz z torbą i dyskiem twardym.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 2023r., poz. 123 t.j.) Sąd zasądził na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonej A. S. 200 zł tytułem opłaty sądowej, oraz od oskarżonego D. D. (1) kwotę 100 zł tytułem opłaty sądowej a na podstawie art. 627 kpk obciążył ich poniesionymi wydatkami w kwocie po 480 zł.