Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

UZASADNIENIE

Wyrokiem 6 marca 2023 Sąd Rejonowy w Toruniu uniewinnił M. P. (1) od zarzutów – postawionych w ramach subsydiarnego oskarżenia – popełnienia przestępstw z art.218§1 a kk na szkodę: M. G. (1), M. N. (1) i A. K. (1). W subsydiarnym akcie oskarżenia zarzucono M. P. (1) to, że:

1. w okresie od grudnia 2014 do sierpnia 2016 w B., pełniąc funkcję(...)w B. w sposób złośliwy i uporczywy naruszała prawa pracownicze M. G. (1) wynikające ze stosunku pracy w ten sposób, że

- dyskryminowała ją płacowo ,

-uniemożliwiła jej podnoszenie swoich kwalifikacji zawodowych,

-nie przeciwdziałała zjawiskowi mobbingu w(...) w B.,

-rozwiązała z nią stosunek pracy bez wypowiedzenia umowy o pracę i z pominięciem zgody związków zawodowych na rozwiązanie umowy o pracę,

-w sposób natarczywy usiłowała doręczyć oświadczenie woli o rozwiązaniu umowy o pracę za pośrednictwem pracowników(...) w B.,

-nie wydała niezwłocznie pokrzywdzonej świadectwa pracy,

czym doprowadziła do rozstroju zdrowia pokrzywdzonej i powstania u niej szkody majątkowej;

2. w okresie od kwietnia 2013 roku do 19 maja 2016 roku w B. pełniąc funkcję (...) w B. w sposób złośliwy i uporczywy naruszała prawa pracownicze M. N. (1) wynikające ze stosunku pracy w ten sposób, że - nie przeciwdziała mobbingowi w (...) w B.,

- systematycznie pozbawiała ją nagród i dodatków wynagrodzenia,

czym doprowadziła do rozstroju zdrowia pokrzywdzonej i powstania u niej szkody majątkowej;

3. w okresie od marca 2013 roku do marca 2015 roku oraz w dniu 21 czerwca 2016 roku w B., pełniąc funkcję (...) w B. w sposób złośliwy i uporczywy naruszała prawa pracownicze A. K. (1) wynikające ze stosunku pracy w ten sposób, że;

- bezpodstawnie wypowiedziała jej umowę o pracę z pominięciem zgody związków zawodowych ,

- nie przeciwdziałała mobbingowi w(...) w B.,

- dyskryminowała ją płacowo,

czym doprowadziła do rozstroju zdrowia pokrzywdzonej i powstania u niej szkody majątkowej.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe, w ocenie Sądu, nie potwierdziło występowania znamienia w postaci działania złośliwego i uporczywego wobec oskarżycielek ze strony oskarżonej. M. P. (1), w toku postępowania złożyła wyjaśnienia w których nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i opisywała poszczególne czynności podejmowane wobec oskarżycielek oraz przyczyny ich podejmowania.

W wyjaśnieniach wskazała, że czynności nadzorujące i kontrolne nad inspektorami(...) (w tym M. G., M. N.) wykonywał zasadniczo(...), który mógł upoważnić (...)do wykonywania niektórych czynności z zakresu prawa pracy. Takie upoważnienie ona otrzymała - jednak nie łączyło się to nigdy z możliwością czy uprawnieniem do rozwiązywania stosunku pracy czy dokonania wypowiedzenia stosunku pracy wobec inspektorów i doręczenie wypowiedzenia. Jedynie na polecenie (...) dokonywała konsultacji wypowiedzenia ze związkami zawodowymi. Wyjaśniła także, że jako (...) nie kierowała inspektorów na specjalizacje a jedynie sporządzała opinie. W kwestii kształtowania wynagrodzeń pracowników mogła jedynie rozdzielać przyznane już środki za zgodą i po akceptacji (...). Nie miała wpływu na ilość przekazywanych na ten cel środków i decyzji dotyczących wysokości podwyżek awansowych. Na rok 2013 otrzymała limit 11 awansów stanowiskowych nie związanych z uzyskaniem tytułu specjalisty lub głównego specjalisty, w roku 2014 – limit 9 awansów - co łączyło się z podwyżką o 200 zł w każdym roku. W roku 2013 M. G. (1) otrzymała maksymalną możliwą kwotę 300 zł podwyżki powiązaną z awansem zaś w roku 2014 – 240 zł. W roku 2015 – otrzymała ogólnie kwotę 2305 zł na podwyżki awansowe- musiała podjąć decyzję jak ją rozdysponować a zależało jej aby jak największa liczba pracowników podwyżki otrzymała. W roku 2016 – po raz pierwszy od 9 lat – zapowiedziano podwyżki wynagrodzeń dla pracowników – pismo w tej sprawie otrzymała w czerwcu 2016. Były one ściśle określone po dokonanych na poziomie (...) uzgodnieniach z krajowymi związkami zawodowymi. Ich przyznanie nie było obligatoryjne i wynosiły od 300 do 600 zł a w szczególnie uzasadnionych przypadkach możliwe było wnioskowanie wyższej kwoty niż 600 zł. Wystąpiła z takim wnioskiem co do 7 osób. Nie wnioskowała o podwyżkę dla M. N. (1) ponieważ – w tym czasie – toczyło się już postępowanie karne wobec niej a (...) podjął decyzję o wydaleniu jej ze służby. Podwyżki nie otrzymała także A. K. (1) ponieważ toczyło się postępowanie karne wobec M. N. i (...) utraciła do niej zaufanie.

Odnosząc się do podnoszenia kwalifikacji wyjaśniła, że sprawy szkoleń i specjalizacji koordynowała M. P. (2), to ona 22 grudnia 2014 poinformowała M. G. (1) o możliwości dokonania zgłoszenia na specjalizację do dnia 30 stycznia 2015 – wraz z kompletem wymaganych dokumentów. Na dzień 27 stycznia 2015 – poza M. G. (3)- wszyscy inni pracownicy takie wnioski złożyli. A. D. (1) była nadinspektorem koordynującym sekcję do której należała M. G. (3) i była jej bezpośrednią przełożoną i w związku z tym przygotowała opinię o jej pracy w związku z chęcią przystąpienia do specjalizacji. Opinia ta w części dotyczącej oceny pracy merytorycznej - kontrolnej - była bardzo dobra ale znalazły się tam krytyczne uwagi co do organizacji i dyscypliny pracy. (...) na podstawie tej opinii sporządziła swoją opinię pozostawiając wszystkie pozytywne oceny i ograniczając nieco uwagi krytyczne. Swój wniosek o przystąpienie do specjalizacji M. G. (3) złożyła w dniu 3 lutego 2015. W odpowiedzi M. P. (1) otrzymała z (...) pismo aby jednoznacznie określić czy opinia jest pozytywna czy negatywna. W tym czasie dotarły do niej dodatkowe informacje – skarga na M. G., że nie wywiązała się z obowiązku sporządzenia sprawozdania oraz pismo samej M. G. w którym wskazywała, że w związku z podnoszeniem przez nią kwalifikacji powinna być zwolniona z części obowiązków – co było nie do zaakceptowania jako, że sama specjalizacja nie mogła w żaden sposób dezorganizować dotychczasowej pracy. Ostatecznie M. P. (1) – w ramach swoich kompetencji – w marcu 2015 - przesłała opinię negatywną. (...) nie wyraził w konsekwencji zgody na specjalizację M. G..

M. P. (1) wskazała, że nigdy nie miała osobistego, indywidulanego kontaktu z M. G. (3) – pracującą w T.. Przyznała, że na szkoleniu w maju 2014 rozmawiała z nią i jej dwoma koleżankami na temat różnic w wynagrodzeniach inspektorów(...). Nie miała świadomości, która z pań jak ma na nazwisko. Odrzuciła tezę oskarżycielki M. G. jakoby od tego momentu zaczęła się na niej mścić wskazując na brak przyczyn do takich działań i fakt przyznania podwyżki awansowej w roku 2014.

M. P. (1) objęła stanowisko (...) w roku 2013 i była skoncentrowana – jak wyjaśniała – na konieczności wprowadzania licznych zmian organizacyjnych w związku z wynikami wcześniejszych kontroli, które doprowadziły do zmiany na stanowisku (...). W latach 2013-2014 bardzo często przebywała poza B. na szkoleniach, konferencjach, poznawaniu kierowników poszczególnych jednostek. Swoje obowiązki pełniła za pomocą zastępców. Podejmowała decyzje i była zapoznawana ze sprawami wymagającymi jej podpisu jednak wielu spraw w sposób oczywisty nie pilotowała ufając zastępcom.

Wyjaśniła, że (...) podjął decyzję o rozwiązaniu stosunku pracy z M. G. (1) z powodu jej długotrwałego zwolnienia chorobowego. Polecono jej jako (...) przeprowadzenie w tej sprawie konsultacji ze związkami zawodowymi. Procedura rozpoczęła się w kwietniu 2016. W maju otrzymała z (...) pismo o rozwiązaniu stosunku pracy z M. G. i zobowiązaniem doręczenia jej tego oświadczenia osobiście do rąk pracownika gdyż M. G. w pismach wskazywała, że wie o takich zamiarach i żadnego pisma nie odbierze. M.P. poleciła kadrowej doręczenie tego pisma. Nie udawało się to więc ostatecznie wysłała to pismo z prośbą doręczenia na adres (...) w T. przy czym po jakimś czasie pismo wróciło z adnotacją o nie podjęciu przesyłki. Datą drugiego awizo był 9 czerwiec i tę datę uznano za datę doręczenia. Potem M. G. wystąpiła do Sądu o przywrócenie do pracy a Sąd uznał, że pismo to zostało doręczone nie 9 a 13 czerwca i przywrócił panią G. do pracy – uznając, że do wypowiedzenia doszło w momencie gdy pracownik był już zdolny do pracy. Świadectwo pracy zostało sporządzone i wysłane na adres wskazany jako adres dla doręczeń. Przesyłka wróciła nieodebrana. Przesłano świadectwo do (...) w T. aby M. G. mogła je odebrać.

Ponadto wyjaśniła, że w 2015 roku M. G. (1) zgłosiła, że jej bezpośrednia przełożona A. D. (1) stosuje wobec niej mobbing. Ona - 20 lutego 2015 - w odpowiedzi napisała aby zgłaszająca ustanowiła zgodnie z procedurą przedstawiciela który będzie uczestniczył w procedurze antymobbingowej. W odpowiedzi M. G. napisała, że rezygnuje z powołania takiej komisji a następnie przebywała na zwolnieniach lekarskich. Wpływające do niej od M. G. (1) pisma w których nie zgadzała się z propozycjami nagród czy ocen jej pracy dokonywanymi przez bezpośrednich przełożonych powodowały, że osobiście sięgała po dokumenty związane z przeprowadzanymi przez M. G. kontrolami i po zapoznaniu się z nimi potwierdzała wnioski wyciągane przez bezpośrednich przełożonych. Mając doświadczenie w zakresie metodologii kontroli – była wykładowcą w tym temacie, w ramach obowiązków służbowych sama kontrolowała oceny specjalistów głównych – stwierdzała słuszność decyzji bezpośredniego przełożonego.

Wyjaśniła także, że w toku spraw pracowniczych inicjowanych przez M. G. nie stwierdzono naruszenia prawa przy podejmowaniu decyzji o rozwiązaniu umowy i podejmowaniu prób doręczenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę. Uznano, że doszło do naruszenia miru domowego. Wyjaśniła, że to (...) był uprawniony do podjęcia decyzji o rozwiązaniu umowy i mimo, że mógł wysłać je pocztą polecono jej jako (...) doręczenie tego oświadczenia do rąk własnych – co było dla niej poleceniem, którego wykonanie zleciła pracownikom. Taki sposób wynikał z faktu, że M. G. przebywała na zwolnieniu lekarskim a chodziło o doręczenie do rąk własnych. To pismo ostatecznie zostało wysłane ale sąd uznał, że za późno gdyż pracownik była już wtedy zdolna do pracy. Przyznała, że taki sposób doręczenia jest wyjątkowy jednak sytuacje takie zdarzały się już wcześniej.

Co do powodów zlecenia ponownych kontroli prowadzonych przez M. G. wyjaśniła, że były nimi informacje z (...) K. w sprawie legalności zatrudnienia. Kontrola okazała się nierzetelna a ponowna kontrola potwierdziła nielegalne zatrudnienie.

Odnosząc się do przyznawanych nagród – wyjaśniła - że były uzależnione od efektów pracy, miały charakter uznaniowy, uzależnione były od oceny pracy bezpośredniego przełożonego, były wypłacane 3-4 razy w roku. Co do nagród proponowanych oskarżycielkom przez ich przełożonych były one akceptowane co do zasady – raz zdarzyło się co do M. N. obniżenie wysokości współczynnika nagrody co było związane z faktem, że cały zespół otrzymał zawyżone współczynniki, dwukrotnie oskarżona wzięła także pod uwagę prowadzone postępowanie dyscyplinarne. Nie przyznanie nagrody lub w wysokości niższej niż wnioskowana nie wymagało uzasadnienia na piśmie. Wyjaśniła ponadto, że w roku 2013 nie przyznano dodatku (...) M. N. (1) (k. 162v-163) z uwagi na stwierdzoną przewlekłość kontroli i inne nieprawidłowości. Po odwołaniu do (...) przeprowadzona kontrola wewnętrzna w postaci badania dokumentów potwierdziła zasadność takiej decyzji.

Wskazała, że jako(...) nie miała żadnych bezpośrednich przełożeń na pracę oskarżycielek. Dodała, co do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego wobec M. N., że przedstawiła jedynie nieprawidłowości zaś decyzja co wszczęcia takiego postępowania nie należała do niej. Oskarżona wyjaśniła, że opinię o jakości pracy M. N. (1) kreowała na podstawie informacji uzyskiwanych od jej bezpośredniej przełożonej T. B. (1) – kierownika (...) w T.. Opinia ta w związku z przedstawianymi jej nieprawidłowościami była negatywna na tyle, że ona jako (...) przekazała te informacje do (...) pod kątem konieczności rozważenia wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. To był październik 2013. (...) zdecydował o powołaniu komisji dyscyplinarnej. Postępowanie dyscyplinarne toczyło się niejako poza(...), który był informowany o decyzji końcowej ale miała oczywiście wiedzę, że M. N. (1) zaczęła przedstawiać zwolnienia lekarskie – trochę pracowała, trochę chorowała.

Wyjaśniła, że jej kontakt z M. N. (1) był właściwie żaden. W roku 2013 zaprosiła ją do siebie na spotkanie w związku z zastrzeżeniami składanymi przez nią, że nie otrzymała nagrody. Na spotkaniu chciała wyjaśnić M. N. (1) jakie są zastrzeżenia do jej pracy. W spotkaniu uczestniczyła T. B. (1), zastępczynie (...) P. i K. oraz L. F.. Na spotkanie to miała przyjechać także M. N. (1) wraz z nadinspektor Ż.. W rozmowie telefonicznej M. N. (1) zażądała polecenia na piśmie co do konieczności przyjazdu do B. na to spotkanie. M. P. (1) poinformowała, że takiego polecenia nie wyda a jednocześnie wyznaczyła termin kolejnego spotkania na dzień następny. Spotkanie odbyło się – było nagrywane przez M. N.. Był taki czas - od maja do sierpnia 2014 - gdzie pani N. zaczęła lepiej pracować i na wniosek nadinspektora została jej przyznana nagroda za bieżącą pracę.

Odnosząc się do zarzutu nie przeciwdziałania mobbingowi z (...) w B. wyjaśniła, że związki zawodowe uruchomiły skrzynkę skarg i uwag – w B., T. i W.. Zorganizowano szkolenie z sędzią SR w(...), który omawiał aspekty związane z mobbingiem, w samym(...) profesor psychologii E. K. (1) prowadziła szkolenia indywidualne dla chętnych, szkolenia dla kierownictwa i organizacjami zawodowymi. 15 września 2015 doszło do spotkania podsumowującego na którym wskazała jakie błędy w komunikacji są popełniane i co należałoby poprawić. Została podjęta decyzja o wypełnieniu ankiet dotyczących mobbingu w miejscu pracy. Wyniki zostały przedstawione.

Wyjaśniła także, że w lutym 2015 roku skontaktowała się z nią R. R. (1) z firmy (...) w B. i przekazała niepokojące informacje na temat M. N. (1). Ze spotkania sporządziła notatkę a następnie o uzyskanych informacjach powiadomiła (...) a następnej kolejności przekazano materiały Prokuraturze. Wobec pani M. N. zapadł prawomocny wyrok karny.

Co do A. K. (1) zatrudnionej w sekretariacie(...) w T. - wyjaśniła, że uzyskała informacje, że pani M. N. ma bardzo dobre relacje z sekretarką A. K. (1), która informuje ją jakie pisma przychodzą, niektóre dokumenty były kserowane i przekazywane pani N.. (...) postanowiła ustalić jak przechowywane są dokumenty i dlatego postanowiła poprosić A. K. na spotkanie nie uprzedzając jaki będzie jego temat. Pani H.-K. napisała, że powinna wiedzieć jaki ma być temat rozmowy a następnie przedłożyła zwolnienie lekarskie nie stawiając się na rozmowę. Dodała, że w toku postępowania karnego dotyczącego pani N. okazywano jej dokumenty i zorientowała się, że część pism pomiędzy firmą (...) a panią N. nie zostało zarejestrowanych . Utraciła zaufanie do pracownika i wręczyła jej zwolnienie z pracy. Sąd pracy uznał, że nie było to uzasadnione i przywrócił ją do pracy (wyrok z 17.10.2017) – sąd uznał, że niedostatecznie uzasadniono podjętą decyzję o rozwiązaniu umowy o pracę choć podstawy do utraty zaufania do pracownika dostrzegł, oddalono pozew o mobbing.

Sąd Apelacyjny uznał fikcyjność zapisania się pani N. i K. do związków zawodowych – obie zapisały się w roku 2015 – w trakcie zwolnienia lekarskiego.

wyjaśnienia oskarżonej k.110-115, 162-164, 240v-241, 383v-384 i 443-443v akt.

Sąd uznał, że wyjaśnieniaM. P. zasługiwały na danie im wiary. Były one bowiem jasne, pełne i spójne z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym w tym również zeznaniami samych oskarżycielek posiłkowych. Zeznania pokrzywdzonych zostaną przedstawione w dalszej części uzasadnienia przy czym w tym miejscu należy już zaznaczyć, że poza subiektywnym przerzuceniem odpowiedzialności na(...) P. za złą atmosferę pracy nie wskazały na istnienie jakiegokolwiek racjonalnego i obiektywnie istniejącego powodu dla którego M. P. (1) miałaby zachowywać się wobec nich złośliwie i uporczywie. Nieprawidłowości na które wskazywały – nawet jeżeli potwierdzone przez wyroki sądów pracy – nie oznaczają bowiem, że tym samym doszło do popełnienia przestępstwa z art.218§1a kk.

Z przedłożonych w sprawie dokumentów wynikało, że M. P. (1) była w okresie od 2013 do 2016 (...) B.. W ramach upoważnienia (...) I. H. od maja 2013 roku wykonywała czynności w sprawach z zakresu prawa pracy w odniesieniu do pracowników (...) w B. w tym wobec oskarżycielek posiłkowych. Podlegała w zakresie dysponowania środkami finansowymi rygorowi ustawy o finansach publicznych oraz nałożonymi na nią obowiązkami przez(...). Na rok 2013 przewidziano np. limit 11 awansów stanowiskowych nie związanych z uzyskaniem tytułu specjalisty lub głównego specjalisty, w roku 2014 – limit 9 awansów - co łączyło się z podwyżką o 200 zł. Z przekazanych w roku 2015 środków M. P. (1) podwyższyła wynagrodzenia młodszym inspektorom (...), inspektorom oraz starszym inspektorom(...), których wynagrodzenia bez dodatku stażowego były niższe niż 3450 zł brutto. Taką podwyżkę otrzymało 14 pracowników zgodnie z uzgodnieniami dokonanymi ze związkami zawodowymi.

Nagrody przyznawane były za efekty w pracy czy też szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej oraz wypłacano je w ramach nagród okolicznościowych.

M. G. była nieobecna w pracy od 16 marca 2015 do 9 czerwca 2016 – do 16 września 2015 przebywała na zwolnieniu lekarskim, od 17 września 2015 pobierała świadczenie rehabilitacyjne.

M. N. była nieobecna w pracy od 27 kwietnia 2015 do 22 kwietnia 2016 – do 25 października 2015 przebywała na zwolnieniu lekarskim a następnie na świadczeniu rehabilitacyjnym.

A. K. (1) była nieobecna w pracy od 9 marca 2015 do 6 września 2015 i następnie od 23 września 2015 do 22 marca 2016 zaś od 23 marca 2016 do 20 czerwca 2016 przebywała na świadczeniu rehabilitacyjnym. Do (...) (...) zapisała się 29 maja 2015.

Dowody: dokumenty z k. 109 akt w tym:

– upoważnienie z 27.5.13

- plan dochodów i wydatków na lata 2013, 2014, 2015, 2016

- informacja o limitach awansowych na 2013, 2014 rok

- pismo (...) w B. z 20.6.13 do (...) (...) o awansach i kryteriach ich przyznania i podobne pismo w 2014 roku

- pismo (...) w B. z 21.7.2015 do (...) oraz (...) Związku Zawodowego (...) przy(...)

- pismo (...) R. G. z 5.4.16 do M. P. (1) jako (...) o środkach przekazanych na podwyżki ze wskazaniem zasad ich przyznawania w roku 2016

- pismo M. P. (1) z 11.4.2016 skierowane do wszystkich pracowników o podwyżkach w roku 2016 w związku z pismem (...) i zasadach na jakich będą udzielane,

- zasady przyznawania nagród pracownikom(...)załącznik do regulaminu k. 126 – 128 akt,

– kserokopia pisma (...) z 17.6.16 do A,H.-K. k. 406 akt,

- pismo z 8.1.15 do M. G. wskazujące na przyczyny obniżenia nagrody za grudzień 2014 i kwiecień 2015 – k. 44-45 załącznika nr 1 do sprawy (kserokopie ze sprawy IV K 1171/18),

- pisma M. G. zawierające żądania podniesienia wysokości wynagrodzenia k. 50-51 załącznika nr 1 do sprawy (kserokopie akt IV K 1171/18),

- pismo k. 77 załącznika nr 1 (kserokopie z akt IV K 1171/18),

- k. 32, 36, 40-41, 45-47 załącznika nr 2 do sprawy (kserokopie z akt IV P 238/16 – z pozwu A. K. o przywrócenie do pracy),

- pismo (...) do (...) z 11.4.2016 w sprawie M. G. k. 435-439 akt.

Pismem z 30 stycznia 2015 (faktycznie złożonym 2 lutego 2015) M. G. (1) zwróciła się do (...) za pośrednictwem (...) w B. o wyrażenie zgody na odbycie specjalizacji w zakresie agencji zatrudnienia ze szczególnym uwzględnieniem pracy tymczasowej. O takiej możliwości dowiedziała się jeszcze w grudniu 2014 i miała wiedzę, że wniosek taki winna złożyć do 30 stycznia 2015 M. P., która była odpowiedzialna za przesłanie do (...) wniosków o specjalizacje, opinii i płyt CD wszystkich inspektorów uprawnionych do składania wniosków. M. P. (2) ustaliła, że M. G. (1) w okresie od 21 do 29 stycznia 2015 przebywała na urlopie wypoczynkowym.

M. P. (1) wyraziła – 10 marca 2015 - negatywną opinię w zakresie odbycia przez M. G. (1) specjalizacji w zakresie agencji zatrudnienia ze szczególnym uwzględnieniem pracy tymczasowej pomimo dobrych i wskazanych aspektów jej merytorycznego przygotowania jako inspektora (...). W opinii wskazała, że odnotowano uwagi i zastrzeżenia co do jakości oraz organizacji pracy M. G. i stąd planowana zmiana osoby koordynującej temat (...) w roku 2015. M. P. (1) stanowisko takie sformułowała na podstawie opinii przesłanej jej przez A. D. (1) – bezpośrednią przełożoną M. G. (1).

Dowód: dokumenty z k. 109 a dotyczące wymiany korespondencji na temat opinii o M. G. jako kandydatce na specjalizację wraz z ostatecznie przedstawioną opinią oraz treść maili z tym związanych.

W lutym 2015 M. G. (1) zwróciła się do (...) o powołanie(...) A. w związku z zachowaniami A. D. (1) wobec niej. Na początku marca 2015 wniosek wycofała.

Dowód: dokumenty z k. 109 a dotyczące powołania Komisji A.,

dokumenty z załącznika nr 1 do sprawy (dokumenty z akt IV K 1171.18 SR w Bydgoszczy) k. 42—43, 47-48

pismo (...) z 17.3.15 do M. G. w związku z cofnięciem skargi na A. D. k. 40 załącznika nr 1 (dokumenty z akt IV K 1171.18 SR w Bydgoszczy)

Na 27 lutego 2015 w (...) w B. odbyło się spotkanie w celu omówienia wyników badania ankietowego relacji interpersonalnych - z kierownikiem sekcji (...)oraz psychologiem z (...).

W związku z oceną przeprowadzonych ankiet na temat komunikacji wskazującą na „niedostatki komunikacji” między pracownikami a kierownictwem - (...) (...) Związku Zawodowego (...) (...) w porozumieniu z (...) wyszła z inicjatywą umieszczenia w siedzibie okręgu oraz T. i W. skrzynek uwag i wniosków (mail (...) (...) (...) M. T. z 9.4.15)

Na 15 września 2015 M. P. (1) zorganizowała dla pracowników (...) w B. wewnętrzne szkolenie na którym miało dojść do podsumowania(...) w miejscu pracy i inne czynniki psychospołeczne związane z pracą .

Odnośnie nie przeciwdziałania mobbingowi choć jest to zarzut ogólny należy wskazać, że w aktach sprawy znajdują się dokumenty – nie kwestionowane co do prawdziwości – świadczące o tym, że jak tylko pojawił się temat mobbingu, który miał być stosowany przez bezpośrednią przełożoną wobec M. N. (1) był otwarcie przez M. P. (1) podejmowany w przeciwieństwie do M. N., która wycofała się z chęci uczestniczenia w tym postępowaniu. A. K. (1) zarzutu stosowania wobec niej mobbingu wobec nikogo nie formułowała.

Dowód - dokumenty z k. 109 a przedstawiające harmonogram szkolenia, treść maila z 9.4.2015 oraz obrazujące działania w związku z ryzykiem występowania mobbingu

- dokumenty zawarte w niebieskim segregatorze dotyczące ankiet mobbingowych i m.in. pismo do M. N. z 4.10.2013 o zamiarze powołania komisji antymobbingowej na jej wniosek

- dokumenty k. 153-161 akt.

M. N. (1) w maju 2013 otrzymała nagrodę w wysokości 0,9 średniej – dokładnie w takiej wysokości w jakiej wnioskował o nagrodę jej bezpośredni przełożony K. G.. Nie otrzymała nic z nagród wypłacanych we wrześniu 2013 za okres od 1 maja 2013 do 31 sierpnia 2013 z uwagi na przebywanie na zwolnieniu lekarskim w tym okresie przez okres 45 dni. Nie otrzymała nic z nagród wypłacanych w grudniu 2013 – ówczesna przełożona T. Ż. (1) nie zaproponowała nagrody i taka nie została przyznana z uwagi na fakt, że w okresie od 1 września 2013 do 30 listopada 2013 przebywała na zwolnieniu lekarskim i urlopie wypoczynkowym zaś w pracy była jedynie 10 dni. Za okres od 1 grudnia 2013 do 28 lutego 2014 nie przyznano dodatku kontrolerskiego z uwagi na – jak określono w decyzji – nieuzasadnione przewlekanie czynności kontrolnych inne uchybienia. Decyzja została podtrzymana pomimo odwołania. Za okres od 1 grudnia 2013 do 30 kwietnia 2014 nie przyznano nagrody mimo, że przełożona T. B. (1) wnioskowała o 0,1 średniej z uwagi na przebywanie na zwolnieniu lekarskim przez 31 dni. Za okres od 1 maja 2014 do 31 sierpnia 2014 nagroda została przyznana w wysokości 0,1 średniej zgodnie z wnioskiem przełożonego T. B. (1). Za okres od 1 września 2014 do 30 listopada 2014 przyznano nagrodę w wysokości 0,5 średniej gdy T. B. (1) wnioskowała o 0,8 średniej. Za okres od 1 grudnia 2014 do 30 kwietnia 2015 nie przyznano nagrody w związku z brakiem takiego wniosku od przełożonej T. B. (1).

Za okres od 1 grudnia 2013 do 28 lutego 2014 nie przyznano dodatku (...) M. N.. Decyzję podjął(...)utrzymując w tym zakresie decyzję (...) co zostało uzasadnione w piśmie z 24.1.14.

Dowód - dokumenty k. 129-151 akt,

- pismo (...) z 24.1.14 do M. N. k. 64 i 65 załącznika nr 1 do sprawy (IV K 1171/18),

- k. 404-405 akt – kserokopia notatki M..P. z 23.3.2015 ze spotkania w dniu 18.2.15 z R. R. (1), która przekazała jej informacje o nieprawidłowościach w postępowaniu inspektor M. N.

(...) skierował pismem z 6 maja 2016 pismo do M. N. (1) z informacją o skierowaniu wniosku o ukaraniu karą dyscyplinarną wydalenia z pracy z powodu przewinienia dyscyplinarnego.

Do Sądu Rejonowego w Toruniu skierowano sprawę przeciwko M. N. (1)- którą zarejestrowano pod sygn. VIII K 1039/16 - w której zarzucono jej, że w okresie od 17 października 2013 do 24 października 2014, jako funkcjonariusz publiczny – inspektor(...) - udostępniła osobie nieuprawnionej informacje w postaci 240 dokumentów z prowadzonych przez siebie spraw. Przyjęto kwalifikację z art. 231§1 kk w zw. z art.266§2 kk i art.276 kk w zw. z art. 11§2 kk. Wyrok w pierwszej instancji w którym warunkowo umorzono postępowanie w związku z udostępnieniem 58 dokumentów osobie nieuprawnionej, zapadł 28 stycznia 2018. Uprawomocnił się 29 listopada 2018, przy czym Sąd Okręgowy w Toruniu wyeliminował z przyjętej kwalifikacji art. 231§1 kk.

Dowód : kserokopia pism (...) z 6.5.16 k. 119- 124 akt,

odpisy orzeczeń k. 238 akt.

⚫

Jak wskazano powyżej, w ocenie Sądu zeznania oskarżycielek w sprawie – same w sobie – nie potwierdzały wyczerpania znamion zarzucanegoM. P. przestępstwa.

Zeznania oskarżycielki M. G. (1) k. k. 22-34 akt 1 Ds. (...).2016 oraz k 164-169v, 197-197v, 260v-263v i 443v akt:

Oskarżycielka pracownikiem inspekcji (...) była od lipca 2007 roku. Po odbyciu obowiązkowej aplikacji inspektorskiej w listopadzie 2008 roku zdała egzamin i została młodszym inspektorem (...). Od 1 września 2013r. uzyskała stopień starszego inspektora (...). Do roku 2014 nie miała żadnych problemów w pracy.

Z zeznań M. G. (1) wynikało, że jej problemy w pracy zaczęły się od roku 2015 a były związane ze zmianą na stanowisku (...) (podczas gdy zmiana ta nastąpiła w roku 2013). Po chwili zeznała, że te problemy zaczęły się w połowie roku 2014 gdy zorientowała się, że istnieją duże dysproporcje płacowe na poszczególnych stanowiskach starszych inspektorów (...) w tym i jej. Różnice miały sięgać nawet 2000 zł. W połowie 2014 roku w ramach odbywającego się szkolenia, wraz z koleżankami rozmawiała o tym z M..P., która stwierdziła, iż takich różnic nie ma. W tym czasie pomiędzy nią a jej bezpośrednią przełożoną A. D. (1) zaczęły pogarszać się relacje a zmiany tego nastroju i postrzegania jej jako pracownika upatrywała właśnie w tym, że zwróciła się z pytaniem do (...) o wyjaśnienie różnic wynagrodzeń. Przytoczyła w zeznaniach swoją ocenę przyczyn dalszego pogorszenia relacji z A. D. (1) i uzyskanie nagrody w grudniu 2014 na bardzo niskim poziomie – co było według niej nieuzasadnione. Gdy o to zapytała, A. D. (1) poinformowała, że tak niska nagroda jest wynikiem słabych wyników w pracy z czym ona się nie zgadzała. Potem ustaliła, że A. D. (1) nie przekazała do (...) przeprowadzonych przez nią kontroli i zachowywała się tak wobec niej celowo. W tym czasie kierownikiem (...) w T. była T. B. (1). Świadek w związku z zasłabnięciem w dniu 18 grudnia 2014 poszła na zwolnienie lekarskie a potem z opóźnieniem zaczęto ustalać czy nie był to wypadek przy pracy. Po sporządzeniu protokołu w którym nie uznano zdarzenia za wypadek przy pracy, stwierdziła, że zawiera nieścisłości i zwróciła się o ich sprostowanie do (...).P. jednak nie wyraziła na to zgody. Odwołała się do Sądu, który także nie uznał tego zdarzenia za wypadek przy pracy. Następnie w zeznaniach szeroko opisywała zachowania A. D. (1) wobec niej, które według niej były nieuzasadnione i złośliwe i doprowadziły do konieczności powrotu z zaplanowanego z rodziną urlopu. Zeznała, że w tym czasie M. P. (2) dopytywała ją dlaczego nie złożyła dokumentacji w związku z chęcią przystąpienia do specjalizacji o czym była poinformowana przez M. P. w dniu 22 grudnia 2014. Jednak w okresie od 19 grudnia do 29 grudnia przebywała na zwolnieniu lekarskim i nie wiedziała, że taki obowiązek został na nią nałożony. 18 stycznia 2015 dostała maila od M. P. z którego wynikało, że chce zapoznać ja ze sporządzoną opinią. Opinia była bardzo dobra a A. D. (1) poinformowała ją, że ją „wysłała w takiej formule”. Uznała, że cała procedura została zakończona. Gdy okazało się, że jednak nie zajęła się przygotowywaniem dokumentacji i zajęło jej to dwa dni a w tym czasie była na urlopie wypoczynkowym. Poprosiła (...) o „oddanie” tych dwóch dni urlopu. Po dość długim czasie otrzymała odpowiedź, że czynności związane z przygotowaniem do odbycia specjalizacji nie są traktowane jako czynności służbowe w związku z czym te dwa dni urlopu nie będą przywrócone. 15 kwietnia 2015 otrzymała informację, że z uwagi na negatywną opinię (...) nie będzie dopuszczona do odbycia specjalizacji. Gdy poprosiła(...) o udostępnienie tej opinii, po dłuższym czasie uzyskała odpowiedź odmowną. Z opinią tą zapoznała się dopiero w związku ze sprawami toczącymi się w sądzie i zobaczyła, że (...) odniosła się w tej opinii negatywnie do sporządzonego przez nią sprawozdania z tematu, którego była koordynatorem – temat dotyczył (...). Świadek uznała w tej sytuacji, że opinia ta była negatywna ponieważ 22 stycznia 2015 dotarło do (...) jej pismo z 8 stycznia 2015 z prośbą o wyjaśnienie przyczyn obniżenia jej nagrody. Według świadka było to wręcz „jawny odwet” za to, że śmiała na piśmie zwrócić się o wyjaśnienie tej kwestii. W związku z kolejnymi złośliwymi i niechętnymi jej zachowaniami A. D. (1) napisała do M. P. (1) pismo w którym wniosła o powołanie komisji antymobbingowej. W tym czasie została powołana komisja z (...) celem przeprowadzenia ankiety mobbingowej wśród wszystkich pracowników inspektoratu. Wypełniła tę ankietę a jakiś czas później odbyło się spotkanie w B. z przedstawicielem z (...) oraz z psychologami celem omówienia wyników analizy ankiet. Uczestniczyła w tym spotkaniu. Z tego usłyszała wynikało, że ankiety wskazywały na możliwość występowania mobbingu niemal w każdej kategorii poza fizyczną agresją. Spotkanie to prowadził pan J. O., który poinformował, że tylko sąd jest władny do tego aby określić czy zjawisko mobbinggu wobec pracownika zaistniało. To stwierdzenie spowodowało, że uznała, iż powoływanie komisji antymobbingowej w jej sprawie mija się z celem ponieważ nikt nie zostanie ukarany. Uznała, że wniosek o powołanie komisji antymobbingowej wycofa, jednak (...) odpowiedziała, że procedura nie przewiduje możliwości wycofania takiego wniosku i zaprosiła ją na spotkanie. Na to spotkanie nie stawiła się ponieważ miała inne obowiązki. Na kolejny termin spotkania także się nie stawiła ponieważ chciała aby uczestniczyła w nim M. N. (1) jako przedstawiciel związku zawodowego na co nie wyraziła zgodyM. P.. To spowodowało, że świadek rozchorowała się i od 25 marca 2015 przebywała na ponad rocznym zwolnieniu lekarskim. 26 marca 2016 roku upływał rok jej zwolnienia lekarskiego i (...) mógł rozwiązać z nią umowę o pracę czego nie uczynił. Ona informowała M. P. o problemach rodzinnych i o zmianie adresu dla doręczeń. Zeznała, że 4 kwietnia 2016 odbyła się pierwsza rozprawa z jej powództwa o dyskryminację płacową i tego dnia na rozprawie A. D. (1) w swoich zeznaniach przedstawiła ją w bardzo złym świetle co odebrała jako bardzo krzywdzące. Z kolei M. P. (1) dołączyła do sprawy pismo procesowe gdzie podpięły się dokumenty nie związane z jej sprawą. To spowodowało, że napisała skargę na panią P. do (...) na tą okoliczność i poinformowała, że „piętnuje” ona swoich pracowników. W okolicy 13 kwietnia 2016 została poinformowana przez związek zawodowy(...), którego była członkiem, że z (...) wpłynęło do nich pismo z informacją o zamiarze zwolnienia jej z pracy i że zgody nie wyrazili. (...), pomimo braku zgody związków zawodowych, podjął decyzję o jej zwolnieniu i wystosowano do niej pisma, datowanego na 31 maja 2016, które miało zostać dostarczone jej przez (...). Pracownicy(...)przyjeżdżali pod jej dom i wystawali po kilka godzin a trwało to do 10 czerwca. Obserwowała to z mężem i mówili jej o tym sąsiedzi. Wizyt łącznie było 5 pod różnymi wskazywanym przez nią jako adresami dla doręczeń – adresami tj. w T., M. i w (...). Oświadczenie o rozwiązaniu stosunku pracy zostało jej wysłane z kancelarii pani A. S. i ono zostało przez nią podjęte z poczty ale termin obejmował datę kiedy była zdolna do pracy czyli 13 czerwca 2016 roku i w dniu tym jako, że świadczenie rehabilitacyjne upłynęło 12 czerwca to 13 czerwca stawiła się do pracy. Kierownikiem był w tym czasie G. M., który dopiero po godz.8:00 rano poinformował ją, że nie jest już pracownikiem(...) o czym został poinformowany w rozmowie z B.. Spytała czy jest przygotowane dla niej świadectwo pracy jednak go nie otrzymała. Dodała, że wraz z córką doszły do wniosku, że te usilne próby doręczenia jej wcześniej pisma mogły być próbą zwolnienia jej z pracy. Tego dnia była w sądzie i pani K. i S. próbowały doręczyć jej oświadczenie pracodawcy o zwolnieniu ale pisma nie przyjęła. Mimo tego, że (...) podtrzymywał stanowisko, że skuteczne doręczenie nastąpiło 9 czerwca to świadectwo pracy zostało wystawione 14 czerwca, co także nastąpiło złośliwie. Ostatecznie sąd pracy przywrócił oskarżycielkę do pracy. Od października 2018 roku pracuje ponownie w (...) na stanowisku starszego inspektora(...)

W swoich zeznaniach oskarżycielka zarzucała zatem oskarżonej szereg nieprawidłowości w postępowaniu i błędne oceny jakości świadczonej przez nią pracy. Dyskryminacja płacowa polegała na tym, że wynagrodzenie oskarżycielki w stosunku do innych starszych inspektorów(...) – ona została starszym inspektorem(...) 1 września 2013 – znacznie się różniło – a za to odpowiadała oskarżona. Jej zakres obowiązków się nie zmieniał ale wynagrodzenie powinno a ona otrzymała jedynie 200 zł. Nie miała bezpośredniego kontaktu z oskarżoną a jedynie z A. D. (1). Według oskarżycielki A. D. napisała bardzo pozytywną opinię na temat jej pracy w związku ze specjalizacją a to oskarżona skutecznie zniweczyła tę możliwość.

Co do przeciwdziałania mobbingowi – w ocenie oskarżycielki – obowiązujące zasady były wysoce niewystarczające choć nie miała wiedzy czy te procedury oskarżona w ogóle ustalała.

Wskazała, że oświadczenie o rozwiązaniu z nią stosunku pracy nie zostało jej skutecznie doręczone – co potwierdził sąd. Według niej zbyt natarczywie starano się doręczyć jej oświadczenie o rozwiązaniu stosunku pracy- na kilka sposobów. Odebrała je 13 czerwca 2016 i w tym dniu stawiła się do pracy. Dodała, że skoro oskarżona uznała, że stosunek pracy ustał w dniu 9 czerwca 2016 to nie wydano jej niezwłocznie świadectwa pracy gdyż wystawiono je z datą 14 czerwca 2016.

Oskarżycielka zeznała, że upatruje źródła złośliwego działania oskarżonej z tego, że oskarżycielka pisała skargi do (...) oraz związków zawodowych – a skargi te zaczęła pisać w styczniu 2015 roku. Skargę na oskarżoną napisała 12 maja 2016 a pismo skierowane do związków zawodowych z pytaniem o możliwość zwolnienia jej z pracy było datowane na 13 maja 2016 co – według oskarżycielki – wprost wskazuje na jej złośliwość.

Obszerne zeznania oskarżycielki dotyczyły w dużej mierze jej relacji z bezpośrednią przełożoną i niczym nie popartego uczynienia odpowiedzialną za – w jej ocenie – krzywdzące oceny jej pracy M. P. (1).

Zeznania M. N. (1) k. 267-267v, 198v-203 i 144v-151 i 152v-157 v akt 1 Ds. (...).2016

M. N. (1) w(...) zaczęła pracować od 1 października 1998 i pracowała do 31 grudnia 2016 – z dniem 1 stycznia 2017 stosunek pracy uległ rozwiązaniu. Zeznała, że do czasu objęcia stanowiska (...)przez M. P. jej praca była doceniana bardzo dobrze. Opisywała prowadzoną - w(...)w T. – kontrolę w związku z którą spotykała się z nieuzasadnionymi zarzutami przewlekłości tego postępowania i wpływającymi skargami ze strony związków zawodowych. Takie uwagi przekazywała jej przełożona T. B. (1). 12 lipca 2013 zostało podpisane porozumienie, co uznawała za swój wielki sukces jednak od T. B. (1) usłyszała słowa :„żeby twój sukces nie okazał się twoją porażką”. Te negatywne uwagi i oceny doprowadziły do wypadku, któremu uległa 16 lipca 2013, gdy wracała z jednej z kontroli swoim samochodem. Przebywała na zwolnieniu lekarskim do 16 września 2013. Za okres od grudnia 2012 do kwietnia 2013 były wypłacane nagrody i wówczas otrzymała taką nagrodę w pełnej wysokości. Za okres od maja 2013 do września 2013 nagrody nie otrzymała i skierowała pismo do (...). P. z prośbą o wyjaśnienie. W odpowiedzi, otrzymała informację, że jak wróci ze zwolnienia lekarskiego zostanie to wyjaśnione. Po zwolnieniu przebywała na urlopie a następnie do 21 października 2013 ponownie na zwolnieniu lekarskim. Na 22 października 2013 był ustalony termin spotkania u(...) P. w B..

W międzyczasie złożyła wyjaśnienia jako poszkodowana przed zespołem powypadkowym gdzie wskazała, że wypadek częściowo został spowodowany przez działania mające cechy mobbingu” ze strony kierownictwa”. W maju 2013 w trzyletniej ocenie pracy za lata 2010-2012 otrzymała ocenę „spełnia wymagania”. E. P. - zastępca (...) (...), zapewniła ją, że ta ocena nie przeszkodzi jej w robieniu specjalizacji. Nie odwoływała się. W grudniu 2013 pojawiło się zarządzenie zmieniające skalę ocen z 4-stopniowej na 5 lub 6 stopniową i ocena ”spełnia wymagania” odpowiadała ocenie dostatecznej a nie dobrej co uniemożliwiło przystąpienie do specjalizacji. Głośno wyrażała niezadowolenie z tego powodu w poczuciu, że zablokowano jej awans a ponadto jako członek związku zawodowego. Członkiem związku zawodowego była od 1999 roku. W dalszej części zeznań opisywała plotki, które miała „rozsiewać” E. P. co wpływało na złą i napiętą atmosferę w oddziale. Zeznała, że współpraca z T. B. (1) układała się jej bardzo dobrze do pewnego momentu a przyczyny zmiany nie były jej znane. Zeznała, że we wrześniu 2013 w związku z nieuzasadnioną krytyką jej działań złożyła skargę do pana T. K., który pełnił funkcję przewodniczącego komisji związku zawodowego pracowników (...)– bez efektu.

Na spotkanie w dniu 22 października 2013 jechała z przekonaniem, że zostanie wyjaśniona przyczyna nieprzyznania ostatniej nagrody za okres od maja do sierpnia, a okazało się tam, że cała jej praca od stycznia została oceniona negatywnie mimo przyznania z pierwszy okres nagrody. Rozmowa przebiegła w ten sposób, że przedstawiono jej zarzuty dotyczące pracy i poinformowano, że sprawa zostanie skierowana na komisję dyscyplinarną, nie słuchano jej wyjaśnień. Poprosiła o sprecyzowanie zarzutów na piśmie.

W okresie od lutego 2013 roku do października 2013 jej nadinspektorem był K. G., od stycznia 2014 T. B. (1). W międzyczasie prowadzone było wobec niej postępowanie dyscyplinarne. W zeznaniach opisywała zachowania(...) B. i T. Ż., okoliczności odebrania dodatku kontrolerskiego i zarzuty pod jej adresem z tym związane, z którymi się nie zgadzała. Wszystkie swoje argumenty podniosła w odwołaniu od decyzji o nieprzyznaniu jej dodatku. (...) podtrzymał decyzję (...) – opierając się na opinii (...) a nie związków zawodowych. Na spotkaniu w (...)w B. w dniu 25 czerwca 2014 poinformowała(...) P., że czuje się mobbingowana i po tym stwierdzeniu zauważyła, że – w okresie od czerwca do grudnia 2014 - oceny jej pracy zaczęły się poprawiać mimo, że niczego w swej pracy nie zmieniła. T. B. (1) wnioskowała aby przyznać jej nagrodę 0,8 jednak(...) P. obniżyła ją do 0,4. W okresie grudzień 2014 do kwietnia 2015 również nie uzyskała nagrody mimo realizacji tematów i kontroli skargowych zaś T. B. (1) twierdziła, że w porównaniu z innymi pracownikami słabo wykonuje swoja pracę. W dalszej części zeznań świadek opisała okoliczności dotyczące ankiet anymobbingowych. Dodała, że w prasie ukazały się artykuły o mobbingu w (...) w B. a(...) P. miała podejrzewać ją o ich inicjowanie.

Pokrzywdzona zeznała, że M. P. nie dała jej pracować, nie dała jej dojść do zdrowia, nękała kontrolami z (...).

W międzyczasie toczyło się wobec niej postępowanie karne m.in. w związku z zarzutem ujawnienia tajemnicy zawodowej – sprawa zakończyła się warunkowym umorzeniem postępowania. Złożyła wypowiedzenie z pracy nie dlatego, że chciała uciec przed komisją dyscyplinarną a z dlatego, że nie wytrzymała presji i tego, że M. P. doprowadziła do tragedii w jej rodzinie a zrobiła to ponieważ świadek miała odwagę głośno wyrazić swoje poglądy i napisać skargę do związków zawodowych o sytuacji, która się dzieje w (...). Zrobiono z niej przykład – co się stanie jak ktoś będzie się przeciwstawiał pani P.. Według świadka jej zeznania stanowią dowód tego, że oskarżona uporczywie i złośliwie naruszała uprawnienia pracownicze nadużywając swojego stanowiska. (...) P. m.in. nie czekając na zakończenie sprawy karnej i nie zważając na domniemanie niewinności złożyła zawiadomienie do(...), że toczy się postępowanie karne. Według świadka T. B. (1) była wykonawcą poleceń M. (...), chcąc utrzymać stanowisko godziła się na wszystko. Świadek przyznała, że w ocenach jej pracy za lata 2010-2012 zdarzały się uwagi o treści „przypadki znacznego przedłużania części kontrolnych, długiego czasu rozpatrywania skarg, reakcje emocjonalne niewspółmierne do sytuacji” – jednak dodała, że zapisy te nie były uzasadnione.

W zeznaniach twierdziła, że systematycznie pozbawiano jej nagród. Za każdym razem się odwoływała ponieważ T. B. (1) zaniżała oceny jej pracy i nie znała się na tematach, którymi się zajmowała. Odwołania nic nie przynosiły. T. B. (1) wydawała jej sprzeczne polecenia co także uniemożliwiało jej uzyskiwanie dobrych ocen pracy. Odwołania od ocen pracy rozpatrywała T. B. (1) a swoje uwagi oskarżycielka przekazywała D. K..

Podobnie jak w przypadku zeznań M. G. - obszerne zeznania oskarżycielki dotyczyły w dużej mierze jej relacji z bezpośrednią przełożoną i niczym nie popartego uczynienia odpowiedzialną za – w jej ocenie – krzywdzące decyzje M. P. (1).

Zeznania oskarżycielki A. K. (1) k. 265v-266v, 98v-100 i 164v-169 akt 1 Ds. (...).2016:

Oskarżycielka zeznała, że od kwietnia 2016 w okręgu i oddziałach były przyznawane podwyżki, zaś ona od marca 2015 do 7 września 2015 była na zwolnieniu lekarskim a potem została skierowana przez M. P. na zaległy urlop a następnie – do marca 2016 przebywała na zwolnieniu lekarskim a następnie do czerwca 2016 na świadczeniu rehabilitacyjnym jednak podwyżkę mieli otrzymać wszyscy pracownicy jednak ona nie dostała nic i w jej ocenie było to wynikiem złośliwości M. P.. Ta złośliwość była wynikiem informacji, które(...) P. uzyskiwała od T. B. (1) – choć T. B. zasadniczo nie miała zastrzeżeń do jej pracy a jedynie pod koniec jej pracy twierdziła, że się spóźnia do pracy. Dodała, że czuła się mobbingowana przez T. B.. W maju 2015 zapisała się do związków zawodowych ponieważ chciała mieć więcej wiedzy na temat prawidłowego działania pracodawcy wobec pracownika. W czerwcu 2015 związek zawodowy powiadomił pracodawcę, że oskarżycielka jest pod szczególną ochroną a we wrześniu 2015 dowiedziała się o zamiarze jej zwolnienia. Obszerne zeznania oskarżycielki dotyczyły w dużej mierze jej relacji z bezpośrednią przełożoną i niczym nie popartego uczynienia odpowiedzialną za – w jej ocenie – krzywdzące decyzje M. P. (1). W postępowaniu IV P 314/16 Sądu Rejonowego w Toruniu nie potwierdzono zachowań mobbingowych wobec niej.

Dokonując oceny zeznań oskarżycielek posiłkowych Sąd miał na uwadze, że kolejne postępowania przed Sądem Pracy potwierdziły występowanie naruszeń ich praw pracowniczych i Sąd w niniejszym postępowaniu wydając wyrok uniewinniający w żadnym razie tych ustaleń nie podważa. Sąd uznał, że zeznania te jasno wskazują, że subiektywne oceny dokonywane przez oskarżycielki wzięły górę nad obiektywizmem. Nawet w tak oczywistej sprawie jak brak podwyżek do roku 2016 – co dotykało wszystkich pracowników – oskarżycielki zarzucały właśnie (...) P. dyskryminację płacową. Nie chcąc osobiście przedstawić (...) M. P. (1) swoich argumentów i racji uznawały, że fakt dokonywania ocen ich pracy na podstawie informacji uzyskiwanych od ich bezpośrednich przełożonych jest także dowodem na złośliwość M. P. (1).

W ocenie Sądu, zgromadzony materiał dowodowy pozwala na jednoznaczne stwierdzenie, że M. P. (1) jako (...)w B. nie dopuściła się uporczywych i złośliwych zachowań wobec oskarżycielek a z pewnością nie stosowała mobbingu wobec pracowników, nie akceptowała takich zachowań przez innych podległych jej pracowników. Wskazywane przez oskarżycielki problemy ocenianie przez nie jako wyraz mobbingu mieściły się w ramach kontroli i nadzoru pracy. Kontrolowanie dotychczasowych czynności przy istnieniu uzasadnionych obaw co do ich rzetelności, odmowa przyznania nagrody czy jej obniżanie z powodu zastrzeżeń do jakości wykonywanej pracy, wyrażanie swojego stanowiska - nie może być jednoznacznie oceniane jako mobbing. Tylko bezprawne działanie podejmowane bez powodu lub z oczywiście błahego powodu a dodatkowo złośliwe czy uporczywe może być ocenione jako wyczerpujące znamiona omawianego przestępstwa.

M. P. (1) dokonała aktualizacji zarządzenia dotyczącego przeciwdziałania mobbingowi w czerwcu 2013 roku a następnie w we wrześniu 2015 roku zorganizowała szkolenie wewnętrzne dla pracowników(...)w B. w zakresie stresu w pracy i innych czynników psychospołecznych związanych z pracą. Zatem podejmowała kroki mające na celu ustalenie czy dochodzi do mobbingu oraz przeciwdziałaniu temu zjawisku gdyby w istocie występowało a przeprowadzona kontrola takiego zjawiska nie ujawniła.

Zarzuty kierowane pod adresem M. P. (1) dotyczące mobbibgu nie były zatem obiektywnie prawdziwe a negatywne oceny pracowników wynikały z oceny jakości świadczonej przez nich pracy o czym miała informacje od osób bezpośrednio kierujących pracą oskarżycielek.

Wyjaśnienia M. P. (1) potwierdzały nie tylko dokumenty ale także zeznania świadków.

D. K. (2) była od 1996 zatrudniona w (...)w B., od 1 lipca 2013 jako (...) (...) B. (...), drugim zastępcą był W. S. (1). Świadek zeznała, że z racji funkcji do niej także trafiały informacje dotyczące pracy pracowników. Wskazała, że w (...) (...) A. K. (1) była sekretarką oddziału – powodem rozwiązania umowy o pracę była utrata zaufania do pracownika. Wskazała, że M. G. (1) – inspektor (...), pracowała w (...)i bezpośrednio podlegała pod A. D. (1), zachorowała długotrwale, ponad rok, zgodnie z przepisami dawało to możliwość rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia bez winy pracownika. Zeznała, że ani ona ani (...) nie miała żadnego wpływu na ilość skarg przydzielanych inspektorom – zajmowała się tym A. D. (1) i T. B. (1) - kierownik (...)w T.. M. G. (1) w grudniu 2014 otrzymała nagrodę i nie była zadowolona z jej wysokości a wysokość ta wynikała z propozycji A. D.. M. G. kierowała w związku z tym pisma do (...) przy czym (...) P. zaproponowała osobiste spotkanie celem wyjaśnienia sytuacji na które się nie stawiła. Świadek nie potwierdziła aby dochodziło ze strony oskarżonej do zachowań mobbingowych wobec oskarżycielek. Zeznała, że w praktyce to kierownik oddziału decydował o tym co się tam dzieje – oddziały miały daleko idącą samodzielność. Wszelkie kontakty następowały przez kierownika oddziału – w przypadku oddziału w T. była to T. B. (1). Co do sposobu doręczenia wypowiedzenia umowy o pracę M. G. zeznała, że był on wymuszony przez (...) a to (...) był pracodawcą dla każdego inspektora (...) Wskazała, że normalne w takiej sytuacji powinno być wysłanie takiego dokumentu właśnie z W. a w tym przypadku przekazano obowiązek doręczenia osobistego (...). M. G. uchylała się od odbioru dokumentu, zmieniała adresy dla doręczeń i to był kłopot. Polecenie wyjazdu pracownikom celem doręczenia wypowiedzenia wydawała nie tylko (...) P. ale także ona. Podkreślała, że mieli obowiązek doręczenia dokumentu a nie jedynie wysłania.

Przyznała, że M. P. na podstawie informacji przekazywanych jej przez T. B. (1) utraciła zaufanie do pani H.-K.. Chodziło o informacje, że przekazuje ona dokumenty M. N. oraz, że pewnych dokumentów nie rejestruje. M.P. chciała informacje te zweryfikować w rozmowie bezpośredniej z panią H. – K. jednak do tego nie doszło ponieważ poszła na zwolnienie lekarskie.

Zeznała, że (...) w żadnym okręgu nie miała wpływu na wysokość wynagrodzeń inspektorów (...) ponieważ o tym decydował (...) a latach 2013-2016nie było żadnych podwyżek wynagrodzeń. Były jedynie „regulacje awansowe”, które mogły przynieść podwyżkę o około 200 zł. Była także „pula oszczędności” związana z czyimś odejściem z pracy i zwolnieniem etatu co dawało np. kwotę 2000 zł, która była dzielona na kilka osób przy czym kto ile otrzymał zależało od (...) oraz (...) w porozumieniu ze związkami zawodowymi. Zeznała, że M. P. szczególnie zależało na podwyżkach dla osób najmniej zarabiających.

Odnosząc się do pracy M. G. zeznała, że otrzymała ona na tzw. próbę w roku 2014 do koordynacji temat z którego później miała robić specjalizację. Miała nadzorować 15 kontroli, sprawdzać ankiety i wszystko nadzorować. W ocenie świadka M. G. nie wywiązała się z tego obowiązku i świadek sama przekazywała M.P., że staranność i sumienność M. G. „stoi pod dużym znakiem zapytania”. Świadek przyznała, że pierwsza opinia A. D. na temat M. G. pod kątem specjalizacji była dobra przy czym w ciągu miesiąca ją zmieniła negatywnie oceniając staranność(...).G..

Co do nagród zeznała, że to nadinspektorzy przygotowywali propozycje ocen inspektorów z wysokością wskaźnika, który rutynowo wynosił „1” a jego podniesienie czy obniżenie wymagało uzasadnienia.

( zeznania D. K. (2) k. 278v-280 i 274v-275v oraz 317v-319v akt sprawy 1 Ds. (...).2016)

T. B. (1) roku 2013 do końca lipca 2015 była(...) w T.. Zeznała, że jej relacje z każdą z oskarżycielek do roku 2013 były bardzo dobre. Zmieniać się to zaczęło od kontroli szpitala przeprowadzanej przez M. N. i krytycznych uwag, które świadek miała w związku z tym do M. N.. Po wypadku M. N. poszła na zwolnienie i sprawdzono jej referat. Ujawniono nieprawidłowości skutkujące wszczęciem postępowania dyscyplinarnego. Świadek zeznała także, że przekazywała (...) P. swoje krytyczne uwagi na temat M. N. oraz, że nie przypomina sobie aby (...) wydawała jakiekolwiek polecenia dotyczące oskarżycielek mające na celu ich zdyscyplinowanie. M..P. reagowała na krytyczne informacje jej przekazywane chęcią przeprowadzenia osobistych rozmów i tym samym próbą wyjaśnienia przyczyn nieprawidłowości w taki sposób.

(zeznania T. B. (1) k. 291-292, 179v-180v Pr 1 Ds. (...).2016)

I. H. – w czasie objętym zarzutami była(...)w W.. Kojarzyła M. N. wobec której prowadzone było postępowanie dyscyplinarne i skierowano zawiadomienie do prokuratury o możliwości popełnienia przestępstwa oraz to, że M. P. jako (...) utraciła zaufanie do A. K. (1) w związku z tą sprawą. Wskazała, że wypowiedzenia umów o pracę wobec inspektorów były wyłączną kompetencją (...) a następowało to na podstawie informacji uzyskiwanych od (...). W tamtym czasie – od 2010 do 2015 zamrożony był fundusz płac, który nie był podwyższany nawet o poziom inflacji, dopiero w roku 2016 były podwyżki. Były przekazywane środki na awanse stanowiskowe i specjalizacyjne przy czym (...) nie miał wpływu na to ile takich środków otrzymywał i nie decydował samodzielnie o ich przyznaniu. Podziału dokonywał w porozumieniu ze związkami zawodowymi. Zeznała, że w roku 2014 pojawił się temat mobbingu jednak przeprowadzone ankiety nie potwierdziły jego występowania a bardziej na konieczność zwrócenia uwagi na relacje i komunikację.

(zeznania I. H. k. 348v-349 akt)

A. D. (1) zeznała, że M. G. nie została skierowana na specjalizację ponieważ swoje sprawozdanie dotyczące tematu Agencja (...) złożyła po terminie a to złożone wymagało zbyt wielu korekt. Ona rekomendowała jednak skierowanie jej na specjalizację jednak decyzję podejmował (...) po rekomendacji (...).

(zeznania A. D. (1) k. 365-366 i k. 175v-176 akt PR 1 Ds. (...).2016)

E. S. (wcześniej P. ) od 2013 do 2016 była zastępcą (...) w B.. Oskarżycielki znała z pracy jako koleżanki. Zeznała, że dla niej „sytuacja była dość jednoznaczna” – pojawiły się informacje o nieprawidłowościach w prowadzonych przez M. N. (1) kontrolach i to był początek. (...) musiała zareagować, zostało wszczęte postępowanie dyscyplinarne co zostało potraktowane jako mobbing. Wcześniej u (...) pojawił się przewodniczący związku zawodowego z informacją o zbyt długo prowadzonej przez M. N. kontroli w szpitalu. M. P. zainteresowała się tym i zleciła analizę protokołu kontroli, która wykazała nieprawidłowości. W tym czasie do M. P. przyszła także pani R. i opowiedziała o pewnym „układzie” jaki istniał pomiędzy nią a panią N., która miała przeprowadzać kontrole w firmach konkurencyjnych. To spowodowało podjęcie czynności kontrolnych.

Co do M. G. – świadek zeznała, że przyszedł do niej jako zastępcy (...) skarżący, który wskazał na nieprawidłowości dotyczące prowadzenia kontroli w zakresie legalności zatrudnienia. Ona zajmowała się rozpoznawaniem skarg i to dało podstawy do zainteresowania się tym jak pracuje pani G.. Była jeszcze jedna podobna informacja. Złożone skargi okazały się mieć uzasadnienie o czym informowana była (...). Dodała, że oceny bieżącej pracy inspektora dokonywał nadinspektor i nie było trybu odwołania od tej oceny. Były też oceny okresowe roczne i trzyletnie – z możliwością odwołania.

( zeznania E. S. (P.) k. 366-367v akt i k. 294v-295 akt PR 1 Ds. (...).2016)

M. P. (2) w okresie objętym zarzutami była zatrudniona w(...)w B. jako pracownik (...) Opisała, że wiosną 2015, na polecenie M.P., miała doręczyć M. N. jakieś pismo w (...)w T. lub też w miejscu przeprowadzanej przez nią kontroli. W miejscu kontroli ją znalazła jednak M. N. odmówiła przyjęcia pisma. Po konsultacji telefonicznej z (...) P. pismo to przekazała kierownikowi oddziału (...) B. celem doręczenia. Później zorientowała się, że chodziło o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego. Podobne polecenie bezpośredniego doręczenia pisma, tym razem M. G., otrzymała w kwietniu lub maju 2016, w piątek, gdy D. K. poleciła jej takie doręczenie pod adresem zamieszkania – choć M. G. w tym czasie wskazywała kilka takich adresów. Po rozpytaniu kilku osób okazało się, że M. G. tam nie mieszka i miała pojechać pod inne trzy wskazane adresy. Nikogo tam jednak nie zastano. Po godzinnym oczekiwaniu D. K. zdecydowała, że próba doręczenia będzie ponowiona w poniedziałek a świadek zaproponowała, że podejmie taką próbę w sobotę na co otrzymała zgodę. W sobotę 3 godziny wraz z kierowcą czekali na M. G. – bezskutecznie. Przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę było długotrwałe zwolnienie lekarskie M. G.. Według świadka – taki sposób doręczenia wypowiedzenia – mógł być związany z podaniem przez M. G. kilku adresów pod którymi miała przebywać i utrudnionego z nią kontaktu.

Świadek potwierdziła, że zajmowała się tematem wniosków o specjalizacje i, że M. G. pomimo, że informowała ją o terminach nie złożyła w odpowiednim czasie dokumentów.

(zeznania M. P. k. 301v-303 i k.139v-140 PR 1 Ds. (...).2016)

M. T. - zatrudniony w (...) w T. jako inspektor(...) w okresie objętym zarzutami a ponadto był(...). Zeznał, że M. N. w tamtym czasie w istocie uskarżała się na działania(...) P. przy czym jak prosił o konkretne informacje to ich od niej nie uzyskiwał. Co do dyskryminacji płacowych M. G. i A. K. wiedział tyle, że one wówczas uważały, iż do takich dyskryminacji dochodziło. Zeznał, że nagrody a także podwyżki – jak już były – były ze związkiem konsultowane. Wskazał, że różnice w wynagrodzeniach inspektorów (...) wynikały z czasu w którym byli zatrudniani a niewielkie kwoty podwyżek, które były w tamtym czasie do rozdysponowania nie pozwalały na wyrównanie tych różnic i wpływu na to nie miała (...) bo zależało to od przekazywanych środków. Tabele wynagrodzeń i „widełki” określał (...). Jak środki przychodziły to najwięcej dostawali ci najniżej uposażeni aby choć trochę wyrównać różnice. Od roku 2008 przez kilka kolejnych lat wynagrodzenia były zamrożone, przyznawano jedynie awanse i nagrody – choć awanse były ograniczane a na nagrody przekazywano mniejsze pule pieniędzy. Pule awansów narzucał (...), ich przyznanie było konsultowane ze związkami zawodowymi. W latach 2008 do 2015 awanse były ograniczane.

( zeznania M. T. k. 337 -338 akt i k. 224v-225 akt PR 1 Ds. (...).2016).

R. R. (1) - świadek jako osoba prowadząca działalność gospodarczą miała kontakt jedynie z M. N. (1) – jako inspektor (...). Kontakt ten początkowo służbowy potem stał się koleżeński. M. N. (1) poinformowała ją, że jest „terroryzowana” przez panią P. i jej zastępcę ale nie mówiła na czym to miało polegać. Potem M. N. przesyłała jej „jakieś” dokumenty aby ona przekazała je swojemu radcy prawnemu do przeczytania. Przyznała także, że na prośbę M. N. napisała oświadczenie, że jej pracownicy naprawiali samochód pani N. w T. co nie miało w rzeczywistości miejsca a gdy zobaczyła, że na to oświadczenie M. N. powołuje się w którymś z pism, które jej przesłała do „zczytania” udała się do M. P. aby ją o całej tej relacji poinformować.

( zeznania R. R. (1) k.289-290 i 200v-201 akt PR 1 Ds. (...).2016).

Świadkowie D. M. (zastępca (...) w okresie objętym zarzutami) i R. P. (kierownik (...)) potwierdzili, że na polecenie (...) dochodziło do osobistych doręczeń pism pracownikom (zeznania ujawnione na k. 414v akt)

Zeznaniom powyższych świadków Sąd dał w pełni wiarę nie znajdując podstaw do ich kwestionowania. Zeznania te były bowiem jasne, logiczne i spójne ze sobą oraz dokumentami, na które powołano się w uzasadnieniu.

Podobna ocena dotyczy zeznań pozostałych świadków, z tym zastrzeżeniem, że w kilku przypadkach świadkowie ci nie mieli żadnej wiedzy na temat sprawy co obrazują:

– zeznania I. D. k. 302-302v akt i k. 129v akt PR 1 Ds. (...).2016,

- zeznania W. K. k. 330 -330v akt,

- zeznania W. S. (2) k. 328 akt,

-zeznania A. C. k. 331v-332 akt,

- zeznania B. R. k. 336 v akt,

- zeznania A. A. k. 384 v i k. 204-205 akt PR 1 Ds. (...).2016,

– zeznania J. K. k. 338-338v akt.

Pozostali przesłuchani świadkowie to:

A. B. - pracownik(...) w B.. Nie miała żadnych osobistych kontaktów z oskarżycielkami. Była jednym z pracowników, którym D. K. poleciła doręczyć wypowiedzenie M. G. we wskazywanym przez nią miejscu pobytu – co się nie udało ( zeznania A. B. k. 288-288v i 126v-127 akt PR 1 Ds. (...).2016)

J. O. - zatrudniony w (...) do lipca 2017 jako kierownik(...). Co do M. N. kojarzył jej postępowanie dyscyplinarne i sprawę karną. Co do M. G. kojarzył jej pisma – skargi dotyczące wynagrodzenia – co go nie dziwiło o tyle, że przez okres 5 lat w istocie nie było żadnych podwyżek. Zeznał, że anonimowo pojawiły się zarzuty, że w (...) w B. dochodzi do mobbingu pracowników a nadto pojawiły się na ten temat artykuły w prasie. On miał przeprowadzić postępowanie wyjaśniające wraz z psychologiem. Zrobiono zebranie, zebrano anonimowe ankiety od pracowników, które zostały stworzone przez (...) (...). Psycholog oceniła ankiety i wskazała, że dochodzi do nieprawidłowości w komunikacji i relacjach międzyludzkich. Jednym z wniosków była konieczność przeprowadzenia bardziej pogłębionych szkoleń z zakresu uprawnień i obowiązków inspektorów (...). Następnie szkolenia takie były przeprowadzane ( zeznania J. O. k. 290-291 i 202v-203v akt PR 1 Ds. (...).2016)

D. N. - inspektor pracująca w(...)w T., zeznała, że sprawy do kontroli były przydzielane przez T. B. a niekiedy A. D.. Ocena pracy M. G. należała do A. D.. Świadek otrzymała dwie sprawy po M. G. w których miała zostać przeprowadzona ponowna kontrola. Jedną zakończyła taką samą decyzją zaś w drugiej ukarała pracodawcę w miejsce poprzednio zastosowanego ostrzeżenia. Świadek dość jednoznacznie oceniła, że dochodziło do dyskryminacji M. G. co widoczne było właśnie w podejściu do przeprowadzonych przez nią kontroli w których zwracano uwagę na błahe i nieistotne sprawy a robiła toM. P. poprzez A. D.. Widoczne jest tym samym, że świadek nie opisywała faktów ani nawet własnych ich ocen a przekazywała informacje – oczywiście krytyczne a priori – wobecM..P. przekazywane jej, zwłaszcza, przez M. G.. Zeznania te zostały uznane przez Sąd nie tyle za nieprawdziwe ile nieprzydatne do dokonywania na ich podstawie jakichkolwiek ustaleń faktycznych ( zeznania D. N. k. 292v-293)

A. O. – była zatrudniona w T. w(...) jako inspektor (...) w latach 2014-2016. Przez okres roku wraz z M. N. (1) były koleżankami z pokoju. Świadek zeznała, że M. N. „wypłakiwała się” jej z powodu mobbingu co miało polegać m.in. na poleceniu pozostania w pracy w oczekiwaniu na (...).P. w sytuacji gdy była umówiona z pracodawcą na kontrolę, lub jeżdżeniu do B. na rozmowy. To kontrolowanie M. N. rozpoczęło się od prowadzonej przez nią kontroli szpitala. Według wiedzy świadka E. P. była np. u pracodawcy aby sprawdzić czy M. N. w istocie przeprowadziła tam kontrolę. Co do A. K. (1) wiedziała, że są wobec niej zarzuty udostępniania M. N. pism. Świadek zeznała, że osobiście nie widziała żadnych zachowań spełanijących cechy mobbingu czy niewłaściwych zachowań międzyludzkich ( zeznania A. O. k. 323v-324 akt i k. 226v-227 akt PR 1 Ds. (...).2016)

K. G. – był zatrudniony w T. w (...) jako inspektor(...)w okresie objętym zarzutami. Zeznał, że od M. N. i A. K. dowiedział się, że M. P. zachowuje się wobec nich niewłaściwie i dyskryminująco. W przypadku M. N. miało chodzić o nieprawidłowo przeprowadzoną kontrolę szpitala, w przypadku A. K. o brak podstaw do wypowiedzenia umowy o pracę zaś co do M. G. „jakiegoś dziwnego” doręczenia jej oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę. Zeznał, że na polecenie (...) przeprowadzał kontrolę dokumentacji M. N. (1) a było to po kontroli szpitala w czasie której M. N. miała przekroczyć swoje kompetencje jako inspektor (...) W kontroli chodziło o sprawdzenie czynności podejmowanych przez M. N. w roku 2013. Było to o tyle inne niż zwykle, że z reguły sprawdzeniu poddawano kilka kontroli pracownika a nie cały referat. Przyznał, że jako przełożony M. N. w roku 2013 w ocenach jej pracy użył sformułowań „bez rewelacji, bez wyrazu” i że się w swej pracy nie wyróżniała. Przyznał, że w napisanym mailu do (...) wskazał, że w czasie kontroli szpitala (...).N. nie zachowała się właściwie przy czym dodał, że: „jak mój dyrektor mówi, że coś jest niewłaściwe, to ja piszę niewłaściwe” ale tak naprawdę uważa, że kontrola ta była przeprowadzona naprawdę dobrze (zeznania K. G. k. 324v-325v akt i k. 228v-229 akt PR 1 Ds. (...).2016).

E. K. (2) – była zatrudniona w T. w(...)jako inspektor(...)od 1 kwietnia 2012. Zeznała, że nakładano na nią obowiązki, którym nie była w stanie sprostać a to zakończyło się kilkumiesięczną depresją. Nie miała żadnej wiedzy na temat sprawy. Potwierdziła wypełnianie ankiet tzw. antymobbingowych i omawianie następnie ich wyników z psychologiem. O T. B. (1) wypowiadała się bardzo pozytywnie jako kierowniku oddziału ( zeznania E. K. (2) k. 326 akt ).

A. L. – był z atrudniony w(...) w T. jako inspektor(...) w okresie objętym zarzutami. Kolega oskarżycielek. Nie potrafił powiedzieć nic na temat zarzutów i nie pamiętał aby koleżanki na ten temat z nim rozmawiały. Wiedział jedynie od M. N., że została bardzo ostro oceniona przez T. Ż. (1) w związku z czym miała jechać na rozmowę do B. oraz, że była poddana mobbingowi poprzez zaniżanie ocen jej pracy czy zakaz opuszczenia biura gdy do T. miała przyjechać pani K.. Poza tego rodzaju ogólnymi stwierdzeniami dotyczącymi jednostkowych sytuacji świadek nie potrafił przytoczyć faktów wskazujących na złośliwe czy uporczywie negatywne a przede wszystkim bezzasadne zachowania przełożonych wobec M. N.. ( zeznania A. L. k. 326v-327 akt)

M. L. – była zatrudniona w(...) w T. jako inspektor (...) w okresie objętym zarzutami. Wiedziała od M. G., że ta miała żal czy pretensje co do wysokości premii czy nagrody. Co do M. N. zeznała, że według jej oceny była ona poddana nadmiernym kontrolom gdyż „non stop” chodziła do nadinspektora ( zeznania M. L. k. 327-327v akt).

J. S. – pracowała w (...) w T. jako inspektor (...) zasadniczo do września 2013, kiedy poszła na zwolnienie lekarskie a następnie przeszła na emeryturę. Zeznała, że „sprawa pani N.” zaczęła się jak jeszcze pracowała – chodziło o jej wypadek przy pracy. Rok 2013 pamiętała jako czas „nagonki” na cały oddział i oczekiwania, że więcej będzie się pracować. Co do M. N. zeznała, że przydzielono jej kontrolę szpitala pomimo, że ta wcześniej tego nie robiła, potem uchylono jej jakąś decyzję. Od A. K. wiedziała, że T. B. przychodzi rano do pracy i kontroluje jej dokumenty bo miały być jakieś nieprawidłowości w dekretacji pism ( zeznania J. S. k. 331 -331v akt).

E. G. - zatrudniona w(...)w B. jako starszy inspektor (...) w okresie objętym zarzutami. Zeznała, że dużo rozmawiała telefonicznie z M. N., która miała pretensje, że nie dostaje podwyżek, nagród, opisywała jej sytuację M. G. i A. K., że są bardzo dobrymi pracownikami a także nie dostają podwyżek. Od M. N. wiedziała, że ta zrezygnowała z pracy z powodu stosowanego wobec niej mobbingu przez jej kierownik, że jakaś „ekipa” przyjeżdżała pod dom pani G. aby jej wręczyć wypowiedzenie. Świadek nie miała wprawdzie choćby częściowej wiedzy na ten temat ale stanowczo stwierdziła, że taką decyzję podjęła (...) P., która we wszystkim miała ostatnie zdanie. Od M. N. wiedziała, ze pani G. nie otrzymała świadectwa pracy i nie mogła zarejestrować się w urzędzie pracy oraz, że do mieszkania pani N. wtargnęli policjanci i zabrali laptopa a zrobili to z inicjatywy (...) P.. z kolei nie mówiła o postępowaniu karnym prowadzonym wobec niej, o wniosku (...) o wydalenie jej ze służby ( zeznania E. G. k. 332v -333v akt).

G. M. – zatrudniony, od sierpnia 2015, jako kierownik(...)w T.. Wcześniej pracował w (...) w B. jako inspektor(...). Zeznał, że podjął próbę doręczenia rozwiązania umowy o pracę pani G., nikt nie otworzył drzwi i pismo zostało wysłane ( zeznania G. M. k. 338 v-339 akt k. 136v-137 akt PR 1 Ds. (...).2016)

J. Ł. – koleżanka z pracy oskarżycielek posiłkowych, od roku 2014 nadinspektor (...). Zeznała, że M. G. zwracała uwagę na dysproporcje w płacach i pisała w tej sprawie do (...) ale otrzymywała odpowiedzi z których nic nie wynikało lub w ogóle nie otrzymywała odpowiedzi ( zeznania J. Ł. k. 382-382 v akt)

D. D. - w okresie objętym zarzutami pracowała jako inspektor (...) w(...) w T.. Pamiętała, że M. N. czuła się mobbingowana, gnębiona i mówiła, że to przez szefostwo. Miała postępowanie dyscyplinarne jednak mówiła, że niesłusznie, mówiłą o nadmiernych kontrolach i wykazywaniu jej błędów przez T. B.. Pani G. mówiła jej z kolei o poczuciu krzywdy w związku próbą doręczenia jej wypowiedzenia umowy o pracę ( zeznania D. D. k.382v-383 akt)

M. S. - w okresie objętym zarzutami pracował jako inspektor(...) w (...) w T.. Nie miał żadnej wiedzy na temat mobbingu w pracy. Kojarzył sytuację zamknięcia w pokoju M. N. (1) i opisywał relacje pomiędzy M. N. a (...) B. ( zeznania M. S. k.404-404, 414 akt oraz k.39-41 załącznika nr 3 ze sprawy IV P 212/16).

A. K. (3) - w okresie objętym zarzutami pracowała jako specjalista w (...) w T.. Od koleżanek – oskarżycielek- słyszała, że pomiędzy pracownikami jest dyskryminacja płacowa, że pani G. nie została skierowana na specjalizację ale dlaczego nie wiedziała. Nie potrafiła powiedzieć czy oskarżycielki kiedykolwiek mówiły jej o(...) P.. co do(...) H.-K. pamiętała, że powodem jej zwolnienia była utrata zaufania (zeznania A. K. (3) k.425-425v-383 akt)

⚫

Odnosząc się w tym miejscu do oceny zeznań oskarżycielek posiłkowych – na tle zgromadzonego materiału dowodowego należy wskazać, że zeznania te zostały przez Sąd uznane za wiarygodne jedynie w części w której potwierdziły je inne obiektywne dowody – zwłaszcza dokumenty. Tym bardziej, że liczni świadkowie powołani przez oskarżenie, poza informacjami które uzyskiwali od samych oskarżycielek na temat ich dyskryminacji i stosowania wobec nich mobbingu – nie potwierdzili aby sami takie sytuacje zaobserwowali. Nie sposób nie skonstatować, że zeznania te cechuje wyolbrzymianie, wypowiadanie ocen bez poparcia ich jakimkolwiek dowodem. W niniejszej sprawie, Sąd nie dokonywał ponownej oceny czy doszło do naruszeń praw pracowniczych – tym zajmowały się sądy pracy. Sąd karny miał ocenić czy M. P. (1) jako (...)w sposób złośliwy i uporczywy naruszała prawa pracownicze oskarżycielek.

Zgodnie z art.94 ³ kodeksu pracy – mobbing – to działanie lub zachowanie dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu pracowników.

Uporczywość rozumiana jest jako znaczne nasilenie złej woli ze strony mobera. Oznacza rozciągnięte w czasie, stale powtarzane i nieuchronne zachowania, które są uciążliwe i mają charakter ciągły. Takie sytuacje musza powtarzać się wielokrotnie, systematycznie, przez dłuższy czas. Nawet niesprawiedliwa lecz incydentalna krytyka pracownika nie może być kwalifikowana jako mobbing ( wyrok SA w Katowicach z 28 czerwca 2016 w sprawie III APa 28/15). Okoliczność, że pracownik otrzymuje niższe wynagrodzenie od innych pracowników nie oznacza jednoznacznie, że dochodzi do mobbingu. Istotna jest bowiem przyczyna, dla której wystąpiła dysproporcja w wynagrodzeniu ( wyrok SA w Białymstoku z 30 czerwca 2015 w sprawie III APa 6/15).

Nie każde działania subiektywnie odczuwane przez pracownika jako krzywdzące mogą być uznane za mobbing i nie każda sytuacja skutkująca nawet powstaniem rozstroju zdrowia będzie uzasadniała odpowiedzialność ( wyrok SA w Białymstoku z18 maja 2016 w sprawie III APa 5/16). Działania mobbingowe nie mogą obejmować zachowań pracodawcy dozwolonych prawnie - prawa do kontroli pracy pracownika i nadzoru. Pracodawca ma także prawo do krytyki pracy pracownika o ile nie towarzyszy temu chęć poniżenia pracownika a jedynie zapewnienie sprawnej realizacji pracy.

Znamię złośliwości związane jest z nastawieniem sprawcy, a zatem czynnikiem subiektywnym. Złośliwość rozumiana jest jako niemożliwa racjonalnie do umotywowania wola zaszkodzenia pracownikowi, perfidne zachowanie, chęć dokuczenia, poniżenia, wyrządzenia krzywdy. Obiektywnie znajdzie ono wyraz w zachowaniu, którego nie da się racjonalnie wytłumaczyć w inny sposób niż przez chęć zaszkodzenia pracownikowi, dokuczenia, sprawienia mu nieuzasadnionej przykrości, postąpienie wbrew wyraźnej woli pracownika, aby doznać zadowolenia z zaistniałego stanu rzeczy i jego negatywnych dla pracownika konsekwencji; przy czym cel sprawcy jest w takim przypadku utożsamiany z motywem podjęcia przez niego danego zachowania ( W. Radecki, w: A. Wąsek, R. Zawłocki, KK. Komentarz. Część szczególna, t. 1, 2011, art. 218, Nb 26; tenże, w: SPK, t. 10, 2016, s. 1262, Nb 25; W. Wróbel, w: W. Wróbel, A. Zoll, KK. Komentarz. Część szczególna, t. 2, cz. 2, 2017, art. 218, Nt 33).

Przypisanie naruszaniu praw pracownika złośliwego charakteru wymaga pewnej intensywności naruszeń, dającej obiektywny wyraz złej woli sprawcy, jednoznacznie skierowanej na szkodzenie pracownikowi w dłuższej perspektywie czasu. Wprawdzie możliwe do wyobrażenia jest przyjęcie kwalifikacji z art. 218 § 1a KK przy jednokrotnym naruszeniu praw, ocenionym jako wyraz złośliwości sprawcy. Wydaje się jednak, że jeżeli czyn ten ma spełnić także pozostałe kryteria przestępstwa (w szczególności wymóg społecznej szkodliwości w stopniu wyższym niż znikomy), owo naruszenie praw powinny cechować obiektywnie odczuwalna intensywność złej woli sprawcy, istotna waga naruszenia praw i poważne tego konsekwencje dla pracownika. Wyprowadzenie wniosku o złośliwym charakterze naruszania praw pracownika wymagać będzie zatem, co do zasady, stwierdzenia kilkukrotnego ich naruszenia, co pozwoli wykluczyć inne przesłanki zachowania sprawcy ( komentarz do art.218 kk Legalis)

Uporczywość to znamię o podwójnym charakterze – ma ono swój wyraz przedmiotowy (obiektywny) w postaci: pewnej trwałości wynikającej ze stałości lub powtarzalności zachowań sprawcy oraz wyraz podmiotowy (subiektywny) w postaci nieustępliwości (złej woli) sprawcy, które muszą wystąpić łącznie ( tak m.in. wyr. SN z 17.1.2017 r., WA 18/16, Legalis). Dokonując wykładni znamienia uporczywości, SN wskazał, że zachowanie uporczywe to długotrwałe postępowanie nacechowane nieustępliwością ( uchw. SN z 9.6.1976 r., VI KZP 13/75, OSNKW 1976, Nr 7–8, poz. 86) i cechuje je wielokrotność zachowań na przestrzeni pewnego czasu ( wyr. SN z 5.1.2001 r., V KKN 504/00, OSNK 2001, Nr 7–8, poz. 57).Ustalenie, czy zachowanie sprawcy jest obiektywnie uporczywe, wymaga umiejscowienia powtarzających się zachowań w ramach czasowych, jakie można przyjąć dla danej kategorii zachowań. Jeżeli zachowanie sprawcy wyraża się w bezpodstawnym wypłacaniu pracownikowi zaniżonego wynagrodzenia czy wypłacaniu go notorycznie z opóźnieniem, a wynagrodzenie jest pracownikowi wypłacane raz w miesiącu, to uporczywość w ujęciu obiektywnym pojawi się przy trzecim kolejnym zachowaniu, gdyż taki upływ czasu pozwala przyjąć, że zachowanie sprawcy nie ma charakteru przypadkowego ( wyr. SA w Gdańsku z 30.3.2017 r., II AKa 256/16, Legalis; W. Wróbel, w: W. Wróbel, A. Zoll, KK. Komentarz. Część szczególna, t. 2, cz. 2, 2017, art. 218, Nt 25a). Jeżeli zachowanie rozpatrywane w kontekście naruszania praw pracownika jest podejmowane codziennie (np. publiczne kwestionowanie kompetencji pracownika), wydaje się, że uporczywość można będzie stwierdzić, badając, do czego konkretnie odnosi się to zachowanie (np. krytyka), w czym konkretnie się ona przejawia (np. w poleceniu wielokrotnego wykonywania tej samej czynności bez wskazania, dlaczego wykonywana jest nieprawidłowo) oraz jakie są jej przypuszczalne przyczyny (np. zdenerwowanie pracodawcy wywołane ujawnioną niekompetencją pracownika) – i różnicując na tej podstawie incydentalne zachowania sprawcy, które można uznać za niewłaściwe, oraz zachowania powtarzające się na tyle często i intensywnie, że nie można ich już uznać za przypadkowy zbieg niekorzystnych okoliczności. Istotna jest z pewnością częstotliwość negatywnie ocenianych zachowań, pozwalająca przyjąć jako kryterium oceny, że im częściej takie zachowania mają miejsce, tym krótszy okres wystarczy dla przyjęcia uporczywości naruszeń ( S. Kowalski, Odpowiedzialność karna, s. 35). Subiektywny aspekt uporczywości wyraża się w nieustępliwości sprawcy, rozumianej jako obstawanie przy swoim stanowisku wbrew jego oczywistej niesłuszności ( por. J. Leśniewski, Karnosądowa ochrona praw, s. 169), dające wyraz negatywnego nastawienia (złej woli) sprawcy do stawianego mu wymogu określonego zachowania.

Biorąc pod uwagę znamiona przestępstwa z art.218§1a kk i zgromadzony materiał dowodowy Sąd uznał, że oskarżycielki nie przedstawiły żadnych dowodów na poparcie tez aktu oskarżenia – stąd też uniewinniono M. P. (1).

O kosztach postępowania Sąd orzekł w sposób nieprawidłowy, obciążając nimi Skarb Państwa w sytuacji gdy to oskarżycielki subsydiarne winny być nimi obciążone.