Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

Formularz (...)

Sygnatura akt

II K 467/22

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, wypełnić część 3–8 formularza

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.1.1.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie

23.11.2017 r.

III K 549/13

1.1.2.

Sąd Rejonowy w Toruniu

27.10.2020 r.

II K 905/19

1.2.  Inne fakty

1.1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.1.1.

S. J. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie z dnia 23.11.2017 r. (prawomocny 04.03.2021 r.) w sprawie III K 549/13 za czyny z art. 279 § 1 kk w zb. z art. 91 § 1 kk popełnione od 17.10.2012 r. do 20.11.2012 r. na karę 4 lat pozbawienia wolności,

karta karna

12-15

wyroki III K 549/13 i VI Ka 499/19

28-31

1.2.1.2.

S. J. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 27.10.2020 r. (prawomocny 04.11.2020 r.) w sprawie II K 905/19 za przestępstwo skarbowe z art. 65 § 1 kks w zw. z art. 9 § 1 kks popełnione 18.01.2019 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz karę 200 stawek dziennych grzywny w wysokości 100 zł oraz z art. 12a pkt 1 i 2 ustawy o wyrobie alkoholu etylowego popełnione 18.01.2019 r. na karę 500 stawek dziennych grzywny po 10 złotych, gdzie w miejsce kar grzywny orzeczono łączną karę 250 stawek dziennych grzywny po 100 złotych.

karta karna

12-15

wyrok II K 905/19

35-36

1.1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.2.1.

2.  Ocena Dowodów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.1.1

karta karna

Podstawę ustaleń faktycznych poczynionych w toku postępowania w przedmiocie wyroku łącznego stanowiły prawomocne wyroki skazujące wydane wobec skazanego, a także informacje z systemu NOE-SAD a także jego karta karna. Są to dokumenty urzędowe, których prawdziwość nie była kwestionowana przez żadną ze stron i nie budzi wątpliwości Sądu.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

3.1.1.

Sąd dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie, 23.11.2017 r., III K 549/13

4 lata pozbawienia wolności

3.1.2.

Sąd Rejonowy w Toruniu, 27.10.2020 r., II K 905/19

1 rok pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

W pierwszej kolejności wskazać należy, że przepisy dotyczące kary łącznej uległy zmianie na mocy art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych (…), Dz. U. z 2020 r., poz. 1086. Powyższa nowelizacja przywróciła obowiązujący przed 1 lipca 2015 roku przesłankę relacji czasowej pomiędzy datą wydania poszczególnych wyroków, a chwilą popełnienia przestępstw jako warunek zaistnienia zbiegu przestępstw pozwalający na orzeczenie kary łącznej. Z kolei pomiędzy 1 lipca 2015 roku, a 19 czerwca 2020 roku obowiązywały przepisy dotyczące kary łącznej, które obligowały Sąd do jej orzeczenia, gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Zrezygnowano więc z warunku relacji czasowej o którym wspomniano powyżej, co jednocześnie pozwalało na orzekanie kary łącznej w relatywnie większej ilości przypadków niż na podstawie wcześniej obowiązujących przepisów. Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd, z uwagi na treść art. 4 § 1 kk oraz opisane powyżej zmiany w uregulowaniach dotyczących kary łącznej był zobowiązany orzec na podstawie przepisów względniejszych dla skazanego.

W związku z powyższym, Sąd mógł dokonać analizy w kontekście możliwości orzeczenia kary łącznej w odniesieniu do orzeczeń wydanych w sprawach III K 549/13 i II K 905/19. Zgodnie bowiem z art. 85 § 2 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 24 czerwca 2020 r. podstawą orzeczenia kary łącznej są kary lub kary łączne podlegające wykonaniu.

4.  WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Zgodnie z treścią art. 86 § 1 kk obowiązującego od 1 lipca 2015 r. do 24 czerwca 2020 r. Sąd wymierza karę łączną od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności. Sąd wymierzając karę łączną, kieruje się dyrektywami prewencji generalnej i indywidualnej określonymi w art. 85a kk. Nie można jednak tracić z pola widzenia innych dyrektyw wymiaru kary, które będąc pomocnicze i uzupełniające względem wzmiankowanych, w określonych sytuacjach również znajdą zastosowanie w przypadku orzekania kary łącznej, tj. dyrektyw wynikających z art. 54 kk oraz w pewnym zakresie dyrektyw orzeczniczych dotyczących związków podmiotowo-przedmiotowych między zbiegającymi się przestępstwami. Wniosek taki wypływa z treści art. 85a kk, w którym stwierdzono, że sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze co pozwala twierdzić o konieczności uwzględnienia innych jeszcze dyrektyw. Kara łączna powinna być postrzegana jako swoiste podsumowanie działalności przestępczej sprawcy tym samym jej surowość powinna wzrastać wraz z liczbą popełnionych przez sprawcę przestępstw. Stanowi to wyraz potępienia w stosunku do postępowania sprawcy, jak również podkreśli nieopłacalność przestępczej działalności (zob. M. Szewczyk, Glosa do uchw. SN z 20.1.2005 r., I KZP 30/04, OSP 2005, Nr 9, poz. 102; zob. także wyr. SA w Warszawie z 12.7.2000 r., II AKA 171/00, OSA 2001, Nr 2, poz. 5; wyr. SA w Łodzi z 20.9.2001 r., II AKA 154/01, KZS 2002, Nr 12, poz. 70). Z drugiej strony, orzeczona kara łączna powinna być niezbędna dla osiągnięcia celów indywidualnego oddziaływania, co w przypadkach wielości przestępstw oznaczać może ograniczenie zasady kumulacji i odwołanie się do zasady absorpcji (częściowej).

W przedmiotowej sprawie Sąd mógł wymierzyć skazanemu karę od 4 lat do 5 lat pozbawienia wolności. Przy orzekaniu kary łącznej dopuszczalne jest zastosowanie zarówno zasady pełnej absorpcji, jak i zasady pełnej kumulacji. Zastosowanie każdej z tych zasad jest jednak rozwiązaniem skrajnym, które może być stosowane wyjątkowo.

Mając na uwadze granice w jakich mogła być orzeczona kara łączna a także kierując się powyższymi argumentami sąd wymierzył karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, stosując zasadę asperacji. Skazany nie rozpoczął jeszcze odbywania żadnej z orzeczonych kar pozbawienia wolności. W realiach niniejszej sprawy wskazać należy, że pomiędzy poszczególnymi czynami nie istnieje łączność przedmiotowa. Był to przestępstwa popełnione przeciwko innym dobrom chronionym przez prawo, ich popełnienie nie było związane z jakimś szerszym zamiarem sprawcy, realizacją jego celu. Brak również więzi czasowej pomiędzy poszczególnymi czynami. Okoliczności te, zdaniem Sądu, powodują, że nie ma podstaw do zastosowania zasady całkowitej absorpcji. Redukowanie kar poprzez stosowanie całkowitej absorpcji stanowiłoby nadużycie instytucji kary łącznej, która ma służyć bynajmniej nie ograniczeniu odpowiedzialności karnej sprawcy, lecz rzeczywistemu oddaniu zawartości kryminalnej czynów jakich się dopuścił, by nie została wypaczona przez prostą arytmetykę kar.

Zaznaczyć należy, że ideą wydania wyroku łącznego jest uporządkowanie sytuacji prawnej skazanego a nie działanie jedynie na korzyść skazanego w każdym aspekcie orzekania o wyroku łącznym. Trafnie tę sytuację ujął w jednym ze swoich orzeczeń Sąd Apelacyjny w Krakowie, wskazując, że nie ma żadnych podstaw by przyjmować, iż istotą kary łącznej orzekanej w wyroku łącznym jest tworzenie sytuacji korzystnej dla skazanego (vide wyrok SA w Krakowie z dnia 31 maja 2007 roku, II AKa 96/07, KZS 2007/7-8/56). W praktyce dzieje się tak najczęściej ale nie oznacza to by takie korzystne rozwiązanie musiało być stosowane i to w maksymalnym zakresie. Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, iż brak jest podstaw do zastosowania zasady pełnej absorpcji a ukształtowanie kary winno opierać się o zasadę asperacji.

Reasumując, karę łączną pozbawienia wolności, wymierzoną skazanemu przy zastosowaniu zasady częściowej absorpcji należy uznać za sprawiedliwą i adekwatną wobec okoliczności sprawy. Takie ukształtowane kary łącznej czyni zadość wymogom prewencji indywidualnej w stosunku do skazanego, jak i wymogom oddziaływania społecznego, raz jeszcze podkreślając nieopłacalność popełnienia przestępstw. W ocenie Sądu orzeczona w tym wyroku kara łączna i związana z nią dolegliwość nie przekracza stopnia winy sprawcy, uwzględnia stopień szkodliwości społecznej czynów, osiągnie cele zapobiegawcze i wychowawcze, spowoduje motywację skazanego do zmiany postępowania w przyszłości, jak również uwzględnia potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, wpływając na przekonanie, że przestępstwo nie uchodzi bezkarnie, lecz spotyka się ze sprawiedliwą karą. Sąd nie uwzględnił wniosku obrońcy skazanego odnośnie zastosowania zasady pełnej absorbcji, ponieważ skazany nie zasługuje na takie premiowanie, jako sprawca niepoprawny, który nie potrafił wykorzystać szansy na poprawę.

5.  Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

6.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Zgodnie z treścią art. 576 § 1 kpk pozostałe rozstrzygnięcia w jednostkowych wyrokach podlegają odrębnemu wykonaniu.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Sąd w myśl art. 624 § 1 kpk zwolnił skazanego od ponoszenia wydatków, obciążając nimi Skarb Państwa biorąc za podstawę zasady słuszności.

8.  PODPIS