Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 431/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. C.

W dniu 31 stycznia 2024 r., w m. B., ul. (...), w pobliżu posesji nr (...), gm. O., pow. (...), woj. (...)- (...), po drodze publicznej, w ruchu lądowym, kierował pojazdem mechanicznym, tj. samochodem osobowym marki V., o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości: badanie I - godz. 22:01, wynik 0,92 mg/1, badanie II - godz. 22:30, wynik 0,94 mg/1, badanie III - godz. 22:33, wynik 1.03 mg/1 alkoholu, badanie IV- godz. 22:45, wynik 0.98 mg/1 w wydychanym powietrzu oraz pomimo orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Toruniu zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii B na okres sześciu miesięcy, począwszy od dnia 25.08.2023 r. wyrokiem z dnia 14 sierpnia 2023 r., o sygn. akt. II W 1056/23 oraz pomimo wydania wobec niego w dniu 25.07.2023 r. przez Starostę (...) decyzji nr (...) o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kat. AM, A2, T, B+E, B, BI, A, Al, tj. o czyn z art. 178a § 1 kk w zb. z art. 244 kk w zb. z art. 180a kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 14 sierpnia 2023 roku, wydanego w sprawie II W 1056/23 orzeczono wobec M. C. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów w ruchu lądowym na okres 6 miesięcy. Powyższy wyrok uprawomocnił się w dniu 25 sierpnia 2023 roku.

W dniu 25 lipca 2023 roku Starosta (...) wydał decyzję nr (...) o cofnięciu M. C. uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi w zakresie kat. AM, A2, T, B+E, B, BI, A, Al prawa jazdy.

W dniu 31 stycznia 2024 r. M. C. prowadził samochód osobowy po drodze publicznej w miejscowości B., ul. (...), w pobliżu posesji nr (...), będąc w stanie nietrzeźwości. Przeprowadzone badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu wykazało następujące wyniki: I badanie godz. 22:01 - 0,92 mg/l, II badanie godz. 22:30 - 0,94 mg/l, III badanie godz. 22:33 - 1,03 mg/l, IV badanie godz. 22:45 - 0,98 mg/l.

zeznania Ł. T.

97v.

zeznania A. K.

98

częściowo zeznania H. L.

98-98v.

częściowo zeznania M. K.

98v.-99

notatka urzędowa

1-2, 99

protokół badania stanu trzeźwości

4-5, 99

pismo Starostwa Powiatowego w T.

8-15, 99

odpis wyroku SR w Toruniu, sygn. II W 1056/23

22, 99

protokół oględzin akt SR w Toruniu, sygn. II W 1056/23 wraz z załącznikami

33-43, 99

płyta CD z zapisem przebiegu interwencji

95

M. C. nie choruje na chorobę psychiczną. Nie występują u niego ani omamy, ani urojenia. W chwili popełnienia czynu rozumiał jego znaczenie i mógł pokierować swoim postępowaniem. Wprowadzając się w stan upojenia alkoholowego prostego mógł przewidzieć odhamowujące działanie alkoholu.

opinia sądowo-psychiatryczno-psychologiczna

83-84

M. C. nie był dotychczas karany sądownie.

karta karna

77

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania Ł. T. i zeznania świadka A. K.

Sąd przyznał walor wiarygodności zeznaniom świadków Ł. T. i A. K., którzy byli bezpośrednimi świadkami zdarzenia polegającego na kierowaniu samochodem w stanie nietrzeźwości. Złożyli oni spójne i jasne zeznania. Jako osoby obce dla oskarżonego nie mieli oni żadnego powodu do fałszywego pomawiania M. C..

częściowo zeznania H. L. i częściowo zeznania M. K.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków H. L. i M. K. w części w jakiej zeznali, że to oskarżony prowadził samochód osobowy. W tym zakresie były one bowiem spójne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Sąd nie dał jednak wiary zeznaniom świadków w pozostałej części. Świadkowie wskazywali, że oskarżony był trzeźwy w momencie prowadzenia pojazdu. Spożył on alkohol dopiero po zaparkowaniu pojazdu i było to trochę piwa – kilka łyków. Zdaniem Sądu zeznania świadków w tym zakresie nie zasługiwały na uznanie za wiarygodne albowiem są nielogiczne i sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Ponadto świadkowie jako bliscy znajomi oskarżonego mieli interes prawny, aby składać zeznania korzystne procesowo dla tej osoby.

opinia sądowo-psychiatryczno-psychologiczna

Sąd uznał, iż opinia sądowo-psychiatryczno-psychologiczna oskarżonego zasługuje na obdarzenie przymiotem prawdziwości. Pozwoliła ona poczynić ustalenia odnośnie poczytalności oskarżonego w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu oraz stanu jego zdrowia psychicznego. Ekspertyza ta zawiera logiczne i jasne wnioski.

protokół badania stanu trzeźwości, pismo Starostwa (...) w T., odpis wyroku, protokół oględzin akt, płyta CD z zapisem interwencji

Prawdziwość tych dowodów nie była kwestionowana przez strony postępowania i nie budziła wątpliwości Sądu.

karta karna

Dokument urzędowy, którego prawdziwość nie budzi wątpliwości.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia M. C.

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Na pytanie Przewodniczącej zaprzeczył, by kierował samochodem osobowym po drodze publicznej. M. C. nie chciał jednak wskazać, kto prowadził pojazd. Przede wszystkim należy podkreślić, że wyjaśnienia oskarżonego były niekonsekwentne, wzajemnie sprzeczne i wykluczające się i nie korelowały z pozostałym materiałem dowodowym. W postępowaniu przygotowawczym oskarżony nie przyznał się do stawianego mu zarzutu i domówił składnia wyjaśnień (k. 26v). Z kolei przed Sądem oświadczył, że to nie on prowadził rzeczony samochód, jednak nie chciał wskazać który z podróżujących z nim kolegów miał być kierowcą (k. 96). Koledzy oskarżonego wskazali zaś zgodnie, że to on prowadził pojazd, a także policjanci którzy podjęli interwencję nie mieli wątpliwości co do osoby kierowcy.

Sąd uznał wyjaśnienia M. C. za niewiarygodne, bowiem pozostawały w sprzeczności z ustaleniami poczynionymi przez Sąd w oparciu o pozostały materiał dowodowy zebrany w toku sprawy, a przede wszystkim pozostawały w opozycji do wiarygodnych zeznań Ł. T. i A. K., którzy dokładnie widzieli, że to oskarżony prowadził samochód osobowy po drodze publicznej, przejeżdżał bowiem obok ich pojazdu, po ulicy, by następnie skręcić na parking. Policjanci udali się niezwłocznie za nim, mieli pojazd oskarżonego w zasięgu wzroku i po jego zatrzymaniu natychmiast podeszli do pojazdu gdzie ujawnili oskarżonego za kierownicą Sam oskarżony na miejscu zdarzenia bynajmniej nie zaprzeczał, że kierował samochodem. Nadto świadkowie H. L. i M. K., którzy poruszali się wraz z oskarżonym samochodem osobowym wskazali, że to właśnie on prowadził pojazd. Analiza materiału dowodowego prowadzi do jednoznacznego wniosku, że oskarżony, mając świadomość obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych cofnięcia wobec niego uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi prowadził samochód osobowy (k. 35v-35, 10), pozostając jednocześnie w stanie nietrzeźwości. Wypada przy tym zauważyć, że zeznania kolegów oskarżonego jakoby wypił jedynie kilka łyków piwa po zatrzymaniu na parkingu, również nie zasługują na wiarę. Oskarżony został zatrzymany o godzinie 21:55, a o godzinie 22:30, 22:33 i 22:45 poddany badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu i zawartość alkoholu wynosiła kolejno – 0,94 mg/l, 1.03 ng/l i 0,98 mg/l. Bez wątpienia by osiągnąć stężenie nieomal dwóch promili alkoholu w wydychanym powietrzu trzeba wypić o wiele więcej alkoholu, w dłuższym czasie, niźli kilka łyków piwa w przeciągu krótkiej chwili od zatrzymania pojazdu do podjęcia interwencji przez policjantów.

Wyjaśnienia oskarżonego, nieprzyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu, Sąd uznał więc za linię obrony, zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

M. C.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego wina i okoliczności popełnienia zarzuconego oskarżonemu czynu nie budziły wątpliwości. W sposób należyty zostało wykazane, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona występku z art. 178a § 1 kk w zb. z art. 244 kk w zb. z art. 180a kk w zw. z art. 11 § 2 kk, kierując w dniu 31 stycznia 2024r. po drodze publicznej w ruchu lądowym, pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości, pomimo orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Toruniu zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, oraz wbrew decyzji o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami kat.AM, A2, T, B+E, B, B1, A, A1.

Przepis art. 178a § 1 kk stanowi, że kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. Artykuł 244 kk penalizuje niestosowanie się do orzeczonych i obowiązujących w dacie czynu środków karnych, w tym między innymi zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Jest to więc wieloodmianowy występek wymierzony w funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości, zaś w niniejszym przypadku polega na nierespektowaniu przez sprawcę orzeczonego wobec niego zakazu prowadzenia pojazdów i zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Natomiast przestępstwo z art. 180a kk polegające na kierowaniu pojazdem mechanicznym pomimo wydanej decyzji o cofnięciu uprawnień i zagrożone jest karą grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 2.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. C.

I

I

Sąd postanowił wymierzyć oskarżonemu karę ograniczenia wolności, uznając w świetle całokształtu okoliczności w przedmiotowej sprawie za niezasadne orzeczenie kary pozbawienia wolności. Sąd przy swoim wyborze kierował się przede wszystkim dyrektywami przewidzianymi w art. 53 k.k.

Zauważyć należy, iż na podstawie przepisu art. 37a kk sądy orzekające mają możliwość w ramach tzw. zwyczajnego wymiaru kary rezygnacji z orzekania kary pozbawienia wolności przewidzianej w sankcji i orzeczenia zamiast niej kary grzywny lub kary ograniczenia wolności. Jest to możliwość dana sądom do korzystania z niej na zasadzie swobodnego uznania, a nie żadna preferencja co do rodzaju orzekanych kar. Dyrektywa sądowego wymiaru kary za występki zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą lat 8, o jakiej mowa w art. 37a kk, jest sformułowana na użytek wymiaru kary sprawcom czynów zagrożonych sankcją prostą, w której jedyną karą grożącą jest kara pozbawienia wolności. Dyrektywa z art. 37a kk niejako uelastycznia tego typu sankcje, dając sądom możliwość rezygnacji z kary pozbawienia wolności i wymierzenia kary łagodniejszego rodzaju w ramach zwykłego, a nie nadzwyczajnego wymiaru kary. Z uwagi na tak sformułowaną dyrektywę przed sądami orzekającymi otwiera się potrójna alternatywa, gdyż mogą orzec karę pozbawienia wolności przewidzianą w sankcji lub karę grzywny, lub karę ograniczenia wolności.

Sąd uznał, iż wymierzając karę M. C. należy skorzystać z powyższej dyrektywy. Oskarżony nie był dotąd karany sądownie za przestępstwa, a zatem należało dać mu szansę poprawy wymierzając karę o charakterze wolnościowym (k. 77). Bez wątpienia kara pozbawienia wolności – jako kara powodująca izolację od osób najbliższych, dotychczasowego sposobu i trybu życia, a także w ogóle od społeczności w jakiej na co dzień się funkcjonuje – jest karą najbardziej dotkliwą i nie byłaby adekwatna z uwagi na jego dotychczasową niekaralność. W ocenie Sądu kara ograniczenia wolności w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy z obowiązkiem wykonywania pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, a więc w rozmiarze umożliwiającym również podjęcie pracy zarobkowej, jawi się jako adekwatna w odniesieniu do stopnia zawinienia oskarżonego, jak i stopnia społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił. Podkreślić należy, iż zgodnie z przesłaniem ustawodawcy to kary wolnościowe miały być podstawowym instrumentem zwalczania przestępczości drobnej i średniej, natomiast kara pozbawienia wolności w swojej postaci bezwzględnej miała być wykorzystywana do zwalczania przestępczości poważnej. W ocenie Sądu spośród możliwych kar alternatywnych, za słuszną uznać należy karę ograniczenia wolności.

Kara 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie jest odpowiednia do stopnia społecznej szkodliwości czynu sprawcy a przede wszystkim spełni swą rolę w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej.

Sąd uznał, że warunki oraz właściwości osobiste oskarżonego, jego dotychczasowy sposób życia i charakter popełnionego przestępstwa uzasadniały wymierzenie właśnie kary ograniczenia wolności. W przekonaniu Sąd wymierzona kara jest w tym wypadku dostatecznie dolegliwa i wystarczająca dla osiągnięcia celów kary, zarówno w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, jak również wpłynie zapobiegawczo i wychowawczo wobec oskarżonego na przyszłość.

M. C.

II

I

Na podstawie art. 42 § 1a pkt 1 i 2 kk i art. 42 § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego obligatoryjny środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat. Jego wymiar związany został z wysokim stężeniem alkoholu w wydychanym powietrzu u oskarżonego.

M. C.

III

I

Na podstawie art. 43a § 2 kk Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz(...) świadczenie pieniężne w wysokości 6000 zł. Sąd także był zobligowany do orzeczenia powyższego świadczenia, przy czym z uwagi na fakt, iż oskarżony pozostaje bez pracy i ma na utrzymaniu 5-letnie dziecko, Sąd orzekł powyższe świadczenie w kwocie 6000 zł.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Mając na uwadze zapadłe w niniejszej sprawie rozstrzygnięcie Sąd, na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonego 300 zł tytułem opłaty (art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 o opłatach w sprawach karnych - Dz. U. z 2023 r. poz 123) i obciążył go wydatkami w kwocie 40zł. W ocenie Sądu oskarżony będzie w stanie pokryć powyższe koszty bez uszczerbku dla własnych kosztów utrzymania i nie było podstaw, by zwolnić go od kosztów. Oskarżony jest młodym mężczyzną, który winien jak najszybciej podjąć zatrudnienie tak by móc utrzymać swoje dziecko oraz wywiązać się z zobowiązań finansowych nałożonych przez Sąd.

Podpis