Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 321/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. H.

Oskarżonemu D. H. przypisano, że w dniu 22.10.2023r około godz. 8:00 w T. ul. (...) kierował pojazdem mechanicznym marki F. o nr rej. (...) pomimo orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym wydanego przez Sąd Rejonowy w (...) II Wydział Karny sygn. akt II W 662/23 od dnia 13.06.2023 r. do dnia 11.06.2024 r. tj. przestępstwo z art. 244 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 22.10.2023 r. w T. odbywał się maraton, w którym udział brał D. H.. Aby dostać się jak najbliżej linii startu mężczyzna przyjechał pojazdem marki F. o nr rej. (...) około godz. 8:00 na starówkę i zaparkował przy ul. (...). Po zakończonym maratonie około godz. 15:25 D. H. wrócił do swojego pojazdu, gdzie stwierdził, że została mu założona blokada na koło. Mężczyzna zwrócił się do strażników miejskich by zdjęli blokadę, a ci po sprawdzeniu jego danych w systemie ustalili, że zostały nie ma uprawnień do kierowania pojazdami. D. H. w trakcie rozmowy z nimi oświadczył, że nie miał wiedzy na temat cofnięcia uprawnień.

Na miejsce został wezwany patrol policji, który przeprowadził oględziny pojazdu i przesłuchał strażnika miejskiego w charakterze świadka.

Miejsce zdarzenia nie było objęte zasięgiem monitoringu.

Pojazd został wydany P. F., który odwiózł D. H..

D. H. był dotychczas dwukrotnie karany sądownie za czyny z art. 284 § 2 kk oraz art. 177 § 2 kk.

Zeznania B. I.

K. 2-3, 47-48, 84

Zeznania Ł. W.

K. 46-46v, 56-56v, 84

Zeznania P. F.

K. 52-53, 84v

Zeznania Ł. S.

K. 59-59v, 84v-85

Notatka urzędowa;

Protokół oględzin pojazdu;

Odpis wyroku SR w T. sygn. akt II W 662/23;

Decyzja Prezydenta Miasta T. (...).(...);

Mandat;

Pismo dot. uchylenia mandatu;

Informacje od operatorów sieci komórkowych

K. 1, 96, 107-107v;

K. 5-6v, 8-9;

K. 13;

K. 17;

k. 87;

K. 115;

K. 107-121

Dane o karalności

K. 78-79

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Ocena Dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Zeznania B. I.

Sąd uznał zeznania świadka B. I. (strażnika miejskiego), za wiarygodne, gdyż były jasne, spójne i korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym, w postaci zeznań świadków Ł. W., P. F. i Ł. S., a także dowodami z dokumentów w szczególności treścią notatki urzędowej sporządzonej w dniu 22 października 2023 r. Nadto świadek, jako osoba obca dla oskarżonego, nie miał interesu w zeznawaniu na jego niekorzyść.

B. I. zeznał, że oskarżony wydawał się zaskoczony, gdy świadek poinformował go, że ma cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami. Oskarżony oświadczył, że nie był tego świadomy i przyjechał samochodem jak najbliżej linii startu, gdyż był już spóźniony na maraton, w którym brał udział.

Zeznania Ł. W.

Sąd nie miał wątpliwości co do wiarygodności zeznań świadka Ł. W. (policjanta), które były logiczne, spójne i zgodne z innymi dowodami, tj. zeznaniami świadków B. I., P. F. i Ł. S. oraz dowodami z dokumentów, m.in. treścią notatki urzędowej sporządzonej przez B. I. w dniu 22 października 2023 r. Świadek nie miał interesu, aby nadmiernie obciążać bądź wybielać oskarżonego.

Świadek Ł. W. zeznał, że w trakcie wykonywania czynności słyszał jak oskarżony tłumaczył się, że był nieświadomy, iż zostały mu cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami oraz że przyjechał samochodem rano i zaparkował go w takim miejscy, aby mieć jak najbliżej do linii startu maratonu.

Zeznania P. F.

Sąd ocenił zeznania świadka P. F. jako jasne, spójne i tym samym wiarygodne.

Świadek zeznał, że przed dniem 22 października 2023 r. nie znał oskarżonego. We wskazanym dniu został poproszony przez znajomą, aby odwieść D. H., gdyż jak się okazało nie miał on uprawnień do kierowania pojazdami. Według świadka informacja o braku wyżej wymienionych uprawnień mogła być dla oskarżonego zaskoczeniem.

Zeznania Ł. S.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania Ł. S. (policjanta), gdyż były logiczne, spójne i zgodne z pozostałym materiałem dowodowym. Świadek nie miał nadto interesu w zeznawaniu na niekorzyść oskarżonego, gdyż był dla niego osobą obcą.

Ł. S. zeznał, że podczas wykonywania oględzin pojazdu słyszał jak oskarżony mówił, że nie wiedział, że ma cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami i osobiście przyjechał samochodem.

Notatka urzędowa; Protokół oględzin pojazdu; Odpis wyroku SR w (...) sygn. akt II W 662/23;

Decyzja Prezydenta Miasta T. (...).(...);Mandat; Pismo dot. uchylenia mandatu; Informacje od operatorów sieci komórkowych

Sąd dał wiarę wszystkim dowodom z dokumentów służących zrekonstruowaniu stanu faktycznego w niniejszej sprawie. Wskazane dokumenty zostały sporządzone bądź pozyskane przez uprawnione do tego podmioty a ich autentyczność oraz prawdziwość treści nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

W odniesieniu do nałożonego na W. H. mandatu karnego za nieprawidłowe zaparkowanie pojazdu w dniu 22 października 2023 r. przy ul. (...) w T. należy wskazać, że to oskarżony jako właściciel pojazdu, na etapie postępowania jurysdykcyjnego wskazał matkę jako osobę która miała we wskazanym miejscu i czasie z niego korzystać. W. H. przyznała natomiast, że to ona w nieprawidłowy sposób zaparkowała pojazd. W związku z postępowaniem karnym w niniejszej sprawie policja wystosowała do Sądu wniosek o uchylenie wyżej wskazanego mandatu z uwagi na skierowanie aktu oskarżenia o ten sam czyn przeciwko D. H..

Z uwagi na upływ czasu lub brak możliwości technicznych operatorzy sieci komórkowych nie byli w stanie wskazać, czy w dniu 22 października 2023 r. około godz. 8:00 W. H. logowała się do sieci z (...) starówki. Nie mniej na podstawie innych dowodów Sąd mógł stwierdzić, że to D. H. a nie W. H. zaparkował samochód w dniu 22 października 2023 r. na ul. (...) w T..

Dane o karalności

D. H. był dotychczas dwukrotnie karany sądownie za czyny z art. 284 § 2 kk oraz art. 177 § 2 kk.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia D. H.

Wyjaśnienia oskarżonego D. H. ocenić należało jako niewiarygodne, zmierzające wyłącznie do uniknięcia odpowiedzialności karnej za popełnione przestępstwo.

Przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do stawianego mu zarzutu i wyjaśnił, że nie mówił strażnikom miejskim, że to on przyjechał, lecz że jest właścicielem samochodu, a przywiózł go kolega, nie podając jego danych personalnych (k. 34)

Przed Sądem oskarżony wyjaśnił, że miał świadomość, iż zostały mu cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami. W związku z powyższym w dniu 22 października 2023 r. na maraton przywiozła go mama - W. H., która zaparkowała pojazd na ul. (...), a następnie autobusem wróciła do domu. Zdaniem oskarżonego W. H. miała mu zostawić kluczki do pojazdu, by ten po skończonym maratonie mógł się przebrać w samochodzie. Oskarżony miał po skończonym maratonie zadzwonić po mamę by ta po niego przyjechała autobusem lub taksówką, którą jeździł jego ojciec E. H..

Zatem na etapie postępowania przygotowawczego oskarżony wyjaśniał, że na maraton zawiózł go kolega, którego danych nie chciał wskazać, a później dopiero zmienił zdanie twierdząc, że zawiozła go jednak W. H..

Wyjaśnienia oskarżonego były niekonsekwentne, wewnętrznie niespójne, nielogiczne i sprzeczne z zeznaniami świadków B. I., Ł. W., P. F. oraz Ł. S..

Gdyby oskarżonego rzeczywiście ktoś przywiózł na maraton to nie musiałby parkować na starówce, a mógłby wrócić do domu i po telefonie oskarżonego odebrać go z mety, tj. z M.. Oskarżony nie musiałby wówczas wracać mokry i zmęczony tramwajem na starówkę lecz komfortowo jechać prosto do domu bez konieczności przebierania się w samochodzie. Taki bowiem scenariusz jawi się jako zgodny z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, w przeciwieństwie do wyjaśnień złożonych przez oskarżonego oraz zeznań jego matki W. H..

Zeznania W. H.

Sąd uznał zeznania W. H. (matki oskarżonego) jako niewiarygodne. W ocenie Sądu kobieta potwierdziła wersję wydarzeń przedstawioną przez oskarżonego w celu uchronienia swojego syna od odpowiedzialności karnej.

Zeznania E. H.

Sąd uznał za niewiarygodne zeznania E. H. (ojca oskarżonego) z tego samego powodu, z którego nie dał wiary zeznaniom matki oskarżonego.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd stanął na stanowisku, iż w razie prowadzenia przez sprawcę pojazdu mechanicznego objętego zakazem, stanowiącym podstawę wydania decyzji o cofnięciu uprawnień (art. 103 ust. 1 pkt 4 ustawy o kierujących pojazdami – dalej: KierPojU), zachodzi zbieg przepisów art. 180a kk i 244 kk. Ma on jednak charakter pozorny ze względu na stosunek specjalności. Przepis art. 244 kk wyłącza stosowanie art. 180a kk. Decyzja o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami – jest wydawana także wtedy, gdy został prawomocnie orzeczony zakazu prowadzenia pojazdów (art. 103 ust. 1 pkt 4 KierPojU) i w razie prowadzenia pojazdu mechanicznego, co do prowadzenia którego uprawnienia objęte są zakazem i decyzją administracyjną dochodzi do wypełnienia znamion zarówno przestępstwa z art. 244 kk i art. 180a kk. Jest to jednak zbieg tych przepisów pozorny, gdyż art. 180 a kk zostanie wyłączny na zasadzie konsumpcji. Artykuł 180a kk obejmuje wszystkie wypadki cofnięcia uprawnienia od kierowania pojazdami niezależnie od przyczyny, w tym także z powodu orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów, a art. 244 kk dotyczy naruszenia orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów, a więc jednej przyczyn cofnięcia uprawnień. Nietrafny jest więc czasami prezentowany pogląd, że między tymi przepisami dochodzi do zbiegu rzeczywistego. Ma on charakter pozorny ze względu na stosunek specjalności. (por. W. Zontek, Zmiany w części szczególnej, [w:] W. Wróbel (red.), Nowelizacja prawa karnego s. 834; Art. 180a KK red. Stefański 2019, wyd. 24; KK, Art. 180a SPK T. 8 red. Gardocki 2018; Art. 180a KK T. I red. Królikowski 2017, ). „Jako że w myśl art. 103 ustawy z 5.01.2011 r. o kierujących pojazdami jedną z przesłanek wydania przez starostę decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami jest orzeczenie przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów, przepis art. 180a często pozostawać będzie w zbiegu z regulacją zawartą w art. 244. Z uwagi jednak na wtórny charakter środka administracyjnego konkurencja taka przybierze postać niewłaściwego zbiegu przepisów. Relacja subsydiarności przesądzi w takiej sytuacji o stosowaniu wyłącznie normy art. 244 k.k.” (G. Bogdan [w:] Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Część I. Komentarz do art. 117-211a , red. W. Wróbel, A. Zoll, Warszawa 2017, art. 180(a). Zbieg naruszeń prawnokarnych norm sankcjonowanych może być albo rzeczywisty, albo pozorny (nierzeczywisty). Jak wynika z art. 11 § 2 kk, zbieg przepisów zachodzi wówczas, gdy jeden czyn wyczerpuje znamiona przestępstwa określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, czyli narusza dyspozycje kilku zakazów karnych. Ustalenie to nie zawsze wymaga stosowania art. 11 § 2 i 3 kk, ponieważ ocena relacji między przepisami, które naruszył sprawca, może prowadzić do wniosku, że w kwalifikacji prawnej czynu należy powołać tylko jeden z nich. Oceny tej dokonuje się na podstawie reguł wyłączania wielości ocen: zasady specjalności, konsumpcji i subsydiarności. Zastosowanie do ocenianego czynu którejkolwiek z nich usuwa potrzebę korzystania z art. 11 § 2 i 3 kk. W tym przypadku zasada konsumpcji oznacza, że przepis konsumujący (pochłaniający – tu art. 244 kk ) wyłącza zastosowanie przepisu konsumowanego (pochłanianego – art. 180a kk ). Dotyczy sytuacji, w której jeden ze zbiegających się przepisów zawiera wszystkie znamiona przestępstwa zamieszczone w drugim, a ponadto dodaje jeszcze inne znamiona, których ten drugi przepis nie przewiduje (tak słusznie wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z 16.12.19 r., IV Ka 616/19).

Na gruncie zgromadzonego materiału dowodowego sprawstwo i wina oskarżonego w zakresie popełnienia czynu polegającego na kierowaniu pojazdem mechanicznym pomimo orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, nie budziła wątpliwości. Oskarżony w okresie objętym środkiem karnym orzeczonym na podstawie prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 26 maja 2023 r, w sprawie II W 66/23, który obowiązywał od dnia 13 czerwca 2023 r. do dnia 13 czerwca 2024 r., w dniu 22 października 2023 r. prowadził pojazd mechaniczny. Oskarżony wykazał tym lekceważący stosunek do obowiązującego prawa i prawomocnego wyroku Sądu.

Za przypisane oskarżonemu przestępstwo, wypełniające znamiona występku z art. 244 kk, po zastosowaniu art. 37a § 1 kk, Sąd wymierzył mu karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

Wymierzona kara o charakterze wolnościowym uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu, a także okoliczności obciążające w postaci uprzedniej karalności oskarżonego. W ocenie Sądu wymierzona kara spełni swoje cele w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze w stosunku do oskarżonego. Dolegliwość kary nie przekracza stopnia winy oskarżonego i uzmysłowi mu nieopłacalność popełniania przestępstw.

Nadto Sąd orzekł wobec oskarżonego obligatoryjny środek karny w postaci zakazu prowadzenie wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat. Należy bowiem zauważyć, że oskarżony naruszył zakaz obowiązujący przez okres 1 roku, orzeczony wyrokiem Sądu w sprawie II W 662/23, przy czym ów środek karny został orzeczony za wykroczenie z art. 94 § 1 kw, a więc za kierowanie pojazdem pomimo braku wymaganych uprawnień. Świadczy to o tym, że oskarżony kompletnie lekceważy obowiązujący porządek prawny i zdaje się uważać, że nie musi respektować ani decyzji administracyjnych i ani orzeczeń sądu. Wymierzony w niniejszym postępowaniu środek karny 2 lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych powinien go wyprowadzić z tego błędnego przekonania.

Zgodnie z treścią art. 43a § 2 kk Sąd orzekła od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w W. świadczenie pieniężne w najniższym możliwym wymiarze, tj. w wysokości 5000 zł. Orzeczone świadczenie pieniężne stanowić będzie dodatkową dolegliwość finansową dla oskarżonego.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, P., Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  Koszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Oskarżony jest wprawdzie osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku, lecz jest młodym i zdrowym mężczyzną, mieszka z matką, w utrzymaniu pomagają mu rodzice i posiada majątek w postaci pojazdu marki F. o nr rej. (...). Nadto nie ma nikogo na utrzymaniu zatem trudno uznać, że zapłacenie kosztów sądowych byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

Mając na uwadze zapadłe w niniejszej sprawie rozstrzygnięcie Sąd, na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonego 10 zł tytułem opłaty (art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 o opłatach w sprawach karnych) i obciążył ją wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 70 zł. W ocenie Sądu oskarżony będzie w stanie pokryć te należności bez uszczerbku dla własnych kosztów utrzymania.

Podpis