Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 października 2019r.

Sąd Rejonowy w Toruniu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Marek Tyciński
Protokolant:	Sekr. sądowy Marcin Szymczak

przy udziale oskarżyciela skarbowego M. M.

po rozpoznaniu w dniach 27 września 2018r., 29 listopada 2018r., 22 stycznia 2019r., 19 lutego 2019r., 14 marca 2019r., 21 maja 2019r., 19 czerwca 2019r., 03 września 2019r. i 03 października 2019r.

sprawy:

oskarżonego D. K. (1)

syna S. i H. z domu S.

ur. (...) w T.

oskarżonego o to, że:

I.  pełniąc funkcję prezesa zarządu i zajmując się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi (...) sp. z o.o. z siedzibą w T. przy ul. (...) NIP (...) będącej podatnikiem podatku od towarów i usług podał nieprawdę w deklaracji dla podatku od towarów i usług (...)-7 za miesiąc kwiecień 2013r. złożonej Naczelnikowi(...)w T. w dniu 29.05.2013r. poprzez zawyżenie podatku naliczonego do odliczenia na skutek uwzględnienia dwóch faktur VAT stwierdzających czynności, które nie zostały dokonane w rozumieniu art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016r. poz. 710), na których jako wystawca figuruje T. G. Firma Handlowa (...), (...)-(...) K. NIP (...), a jako przedmiot transakcji wskazano sprzedaż 26.000 kg zużytego oleju roślinnego na łączną kwotę netto 56.950 zł oraz 13.098,50 zł VAT, przez co naraził na uszczuplenie podatku od towarów i usług za ten miesiąc w kwocie 12.236,00 zł i tym samym posłużył się w obrocie prawnopodatkowym w/w nierzetelnymi fakturami VAT,

tj. o popełnienie przestępstwa skarbowego z art. 56§2 kks w zb. z przestępstwem skarbowym z art. 62§2 kks w zw. z art. 9§3 kks i art. 7§1 kks

II.  pełniąc funkcję prezesa zarządu i zajmując się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi (...) sp. z o.o. z siedzibą w T. przy ul. (...) NIP (...) będącej podatnikiem podatku od osób prawnych uporczywie nie wpłacał Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego w T. wbrew przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w terminie ustawowym do dnia 31.03.2016r. podatku dochodowego w wysokości wynikającej z zeznania CIT-8 p wysokości dochodu (straty) osiągniętego za rok podatkowym 2015r. tj. w kwocie 9.004,00 zł,

tj. o popełnienie wykroczenia skarbowego z art. 57§1 kks w zw. z art. 9§3 kks

III.  pełniąc funkcję prezesa zarządu i zajmując się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi (...) sp. z o.o. z siedzibą w T. przy ul. (...) NIP (...) będącej podatnikiem podatku od towarów i usług uporczywie nie wpłacał na rachunek Naczelnika (...) w T. , w terminie ustawowym do 25 dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy, podatku od towarów i usług za IV kw. 2015r., I kw. 2016r. w łącznej kwocie 68.828,00 zł

tj. o popełnienie wykroczenia skarbowego z art. 57§1 kks w zw. z aart. 9§3 kks

orzeka

I.  uniewinnia oskarżonego D. K. (1) od popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów;

II.  kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 217/18

UZASADNIENIE

D. K. (1) pełnił funkcję prezesa zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w T. (do dnia 24 kwietnia 2013 roku (...) (...)), która zajmowała się m.in. handlem olejami spożywczymi.

(bezsporne)

W trakcie kontroli podatkowej przeprowadzonej w ww. spółce ustalono, że w rejestrze zakupów za kwiecień 2013 roku zaewidencjonowano m.in. dwie faktury VAT, z dnia 2 kwietnia 2013 roku oraz 22 kwietnia 2013 roku, na których jako wystawca figuruje T. G. Firma Handlowa (...), (...)-(...) K. NIP (...), a jako przedmiot transakcji wskazano sprzedaż 26.000 kg zużytego oleju roślinnego na łączną kwotę netto 56.950 zł oraz 13.098,50 zł VAT. Do faktur załączono potwierdzenia odbioru towaru. Przed wystawieniem drugiej z powyższych faktur (...) (...), reprezentowane przez D. K. (2) zawarło z podmiotem o nazwie T. G. (...) umowę dostawy 14 litrów oleju posmażalniczego w dniu 23 kwietnia 2013 roku. Od 21 marca 2012 roku spółka wynajmowała budynek magazynowy o powierzchni magazynowej 130 m2 położony w G., gdzie można było przechowywać beczki z olejem. Olej, którym dysponowała ww. spółka, w łącznej ilości ponad 21.000 kg został sprzedany spółce (...) - (...) z siedzibą w K. w dniach 22 i 23 kwietnia 2013 roku, przy czym drugi transport oleju został przewieziono bezpośrednio od T. G. do K., zaś pierwszy został najpierw przewieziony do G., a następnie do K.. Z wyciągu rachunku bankowego prowadzonego dla spółki (...) wynika, że w dniu 2 kwietnia 2013 roku wykonano dwa przelewy wychodzące na rachunek należący do firmy handlowej prowadzonej przez T. G. odpowiednio w kwotach 33.517,50 zł oraz 2.500 zł, w tytule wpisując „faktura proforma 03/04/2013”, zaś w dniu 22 kwietnia 2013 roku wykonano przelew na kwotę 36.531,00 zł tytułując go „FV proforma 12/04/2013”.

(dowody: zeznania T. G., k. 186-190 akt II US w T., sygn. akt PPI/4213-9/15, k. 308v

zeznania K. K., k. 314v

zeznania S. K. (1), k. 314v-315

decyzja Naczelnika II US w T., k. 4-18v

deklaracja VAT-7 za kwiecień 2013, k. 27

protokół kontroli podatkowej, k. 28-36

faktura VAT nr (...), k. 37

faktura VAT nr (...), k. 40

potwierdzenia odbioru, k. 39, k. 42

protokoły wydania/przyjęcia pojemników, k. 43-44

wyciąg z rachunku bankowego, k. 45-47

umowa dostawy, k. 48-49v

umowa najmu, k. 52-54)

D. K. (1) nie był dotychczas karany sądownie.

(dowód: informacje dot. karalności, k. 313)

D. K. (1) został oskarżony min. o to, że:

I.  pełniąc funkcję prezesa zarządu i zajmując się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi (...) sp. z o.o. z siedzibą w T. przy ul. (...) NIP (...) będącej podatnikiem podatku od towarów i usług podał nieprawdę w deklaracji dla podatku od towarów i usług (...)-7 za miesiąc kwiecień 2013r. złożonej Naczelnikowi (...)w T. w dniu 29.05.2013r. poprzez zawyżenie podatku naliczonego do odliczenia na skutek uwzględnienia dwóch faktur VAT stwierdzających czynności, które nie zostały dokonane w rozumieniu art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016r. poz. 710), na których jako wystawca figuruje T. G. Firma Handlowa (...), (...)-(...) K. NIP (...), a jako przedmiot transakcji wskazano sprzedaż 26.000 kg zużytego oleju roślinnego na łączną kwotę netto 56.950 zł oraz 13.098,50 zł VAT, przez co naraził na uszczuplenie podatku od towarów i usług za ten miesiąc w kwocie 12.236,00 zł i tym samym posłużył się w obrocie prawnopodatkowym w/w nierzetelnymi fakturami VAT,

tj. o popełnienie przestępstwa skarbowego z art. 56§2 kks w zb. z przestępstwem skarbowym z art. 62§2 kks w zw. z art. 9§3 kks i art. 7§1 kks

Oskarżony konsekwentnie nie przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, zarówno na etapie postępowania przygotowawczego , jak i przed Sądem twierdząc, że transakcje miały miejsce. Sąd ocenił wyjaśnienia oskarżonego jako generalnie wiarygodne. Analiza zgromadzonego materiału dowodowego potwierdził, że nie popełnił on zarzucanego mu czynu.

T. G. był przesłuchiwany w dniu 19 czerwca 2015 roku w Urzędzie Skarbowym w B. (k. 186-190 akt (...) w T., sygn. akt PPI/4213-9/15) i potwierdził wówczas, że w 2013 roku doszło do dwóch transakcji pomiędzy nim, a spółką (...) wskutek kontaktu nawiązanego z K. K., który przed dokonaniem zakupu oleju przyjechał na miejsce, by ocenić jakość oleju. Dodał, że ww. spółka odebrała od niego olej dwa razy samochodem ciężarowym marki M.. Zeznał, iż olej był transportowany w beczkach, a wcześniej ładowany za pomocą samochodu marki F. (...), przy czym osobiście uczestniczył. T. G. nie potrafił określić od kogo kupił olej, który następnie sprzedał oskarżonemu, bowiem nabywał go od kilku podmiotów. Podczas przesłuchania na etapie postępowania przed Sądem (k. 308v) świadek zeznał, że od 2015 roku nie prowadzi firmy, która zajmowała się zbieraniem i skupem zużytego oleju roślinnego. Potwierdził, że podjął współpracę z (...), lecz nie potrafił przytoczyć szczegółów transakcji z ww. podmiotem, a jedynie określił, że miały one miejsce na przełomie marca i kwietnia 2013 roku. T. G. zaznaczył, że to on wystawiał faktury VAT i potwierdził, ze w 2013 roku przeprowadzono wobec niego kontrolę podatkową, która do dziś nie jest zakończona. Przyznał, że pracownikom (...) pokazywał nie tylko stodołę w której przechowywał siano, ale też garaż w których mieściło się więcej niż 300 beczek o pojemności 60-120 litrów, a nadto dodał, ze posiadał samochód wyposażony w windę.

Sąd nie dostrzega podstaw, aby kwestionować prawdziwość zeznań powyższego świadka. Zdaniem Sądu zgromadzony materiał dowodowy nie pozwolił w sposób jednoznaczny stwierdzić, że transakcje pomiędzy firmą handlową, którą prowadził T. G., a (...) Sp. z o.o. nie zostały w rzeczywistości wykonane, a mimo tego wystawiono dwie faktury VAT dokumentujące te zdarzenia gospodarcze. W ocenie Sądu szereg okoliczności, takich jak wystawienie potwierdzeń odbioru towaru, dokonanie przelewu kwot wynikających z faktur czy fakt, iż spółka (...) była w posiadaniu oleju, który następnie zbyła przemawia za uznaniem, iż T. G. w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej rzeczywiście sprzedał zużyty olej roślinny podmiotowi, którym zarządzał D. K. (1). Jednocześnie należy zaznaczyć, że wszelkie wątpliwości w zakresie rzeczywistego charakteru tychże transakcji dotyczące m.in. sposobu i kosztu przewozu oleju, należy rozpatrywać, w myśl zasady wyrażonej w art. 5 § 2 kpk, na korzyść oskarżonego. Nadmienić również trzeba, że jak dotychczas postępowanie podatkowe prowadzone przeciwko T. G. nie zostało jeszcze zakończone wydaniem decyzji w której odniesionoby się do charakteru transakcji ze spółką, której D. K. (1) był prezesem zarządu.

K. K. jest bratem oskarżonego. Ze złożonych przez niego zeznań (k. 314v) wynika, iż pamięta, że spółka dwukrotnie kupiła od T. G. zużyty olej spożywczy, lecz nie pamięta za jaką kwotę. Dodał, ze dane firmy prowadzonej przez T. G. znalazł w internecie i nawiązał z nim kontakt oraz „dogadywał się z nim odnośnie zakupu”. Jednocześnie przyznał, że jego brat S. K. (1) organizował transport. K. K. zeznał, że zakupiony olej został sprzedany innej firmie, z południa Polski, przy czym nie potrafił doprecyzować szczegółów transportu zakupionego towaru. Zaznaczył jednak, ze zakup był fakturowany i zapłacono za niego przelewem.

S. K. (2) również jest bratem oskarżonego. W swoich zeznaniach (k. 314v-315) potwierdził on jedynie, że spółka, którą zarządzał D. K. (1) kupiła od T. G. kilkanaście ton oleju, które następnie zostały przetransportowane przez zewnętrzną firmę znalezioną przez niego w internecie.

Sąd nie ma podstaw, by kwestionować prawdziwości depozycji powyższych świadków. Co oczywiste, z uwagi na upływ czasu, nie potrafili oni odtworzyć w pamięci szczegółów transkacji dotyczących zakupu oleju spożywczego, niemniej jednak potwierdzili, że miały one miejsce, a także, że wystawiono za nie faktury VAT, które opłacono za pomocą przelewów. Treść ich zeznań nie stoi więc w sprzeczności z ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez Sąd.

Nadto sąd dał wiarę wszelkim innym przeprowadzonym w sprawie dowodom z dokumentów, w szczególności danych o karalności oraz protokołom kontroli podatkowej i wydanych w związku z nimi decyzjom, a także pozostałym dowodom zawnioskowanym do ujawnienia w akcie oskarżenia. Wszelkie dokumenty zostały pozyskane, sporządzone i przeprowadzone zgodnie z wymogami procedury karnej, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich rzetelności ani prawdziwości. Również sąd nie miał podstaw aby podważyć ich wiarygodność.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu analiza materiału dowodowego zgromadzonego w toku niniejszej sprawy nie pozwoliła stwierdzić, że D. K. (1) popełnił zarzucane mu czyny.

Odnosząc się do przestępstwa skarbowego z art. 56§2 kks w zb. z przestępstwem skarbowym z art. 62§2 kks w zw. z art. 9§3 kks i art. 7§1 kks Sąd uznał, iż nie można w sposób jednoznaczny stwierdzić, iż wyszczególnione w opisie czynu faktury dokumentowały czynności, które w rzeczywistości nie zostały dokonane. W toku kontroli podatkowej nie kwestionowano faktu, iż spółka, którą zarządzał D. K. (1) była w posiadaniu oleju spożywczego, który następnie odsprzedała, niemniej jednak organ podatkowy podnosił, iż w sposób nierzetelny określono jako dostawcę towaru T. G.. Nie znajduje to pokrycia chociażby w fakcie, iż oskarżony rzeczywiście dokonał w drodze przelewu zapłaty za wystawione przez kontrahenta faktury. Nadto w kwietniu 2013 roku wynajmował halę magazynową, w której mógł składować beczki z olejem. Jednocześnie kontrola podatkowa prowadzona przeciwko T. G. do tej pory się nie zakończyła, a tym samym nie sposób uznać, że w rzeczywistości nie prowadził on działalności gospodarczej w zakresie handlu olejem. Oczywiście Sąd nie traci z pola widzenia faktu, iż np. pod dokumentem odbioru towaru brakuje podpisu pracownika, a także, że nie sposób jednoznacznie określić jaka firma transportowała zakupiony przez oskarżonego olej. Niemniej jednak wszelkie wątpliwości w tym zakresie, których nie da się usunąć, Sąd był zobowiązany interpretować, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 5 § 2 kpk, na korzyść oskarżonego. Należy tu wskazać, że przestępstwo to można popełnić jedynie umyślnie, a oskarżony nie dysponuje takimi instrumentami kontrolnymi jak urzędy skarbowe aby wyeliminować z obrotu ewentualną nierzetelną fakturę kontrahenta. Dlatego też w tym zakresie rozstrzygniecie Sądu przybrało postać uniewinniającą.

Na podstawie art. 632 pkt 2 kpk Sąd obciążył kosztami postępowania w niniejszej sprawie Skarb Państwa.