Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 34/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. P.

W okresie od 30 stycznia 2023 r. do 28 czerwca 2023 r. w C., uporczywie nękał małoletniego A. P. w ten sposób, że wielokrotnie nachodził go w trakcie zajęć lekcyjnych w(...) w Z. (...)w C., w pobliżu szkoły, uniemożliwiał kontakt telefoniczny z matką małoletniego poprzez wyrwanie telefonu siłą, czym wzbudził u małoletniego A. P. uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia oraz istotnie naruszył jego prywatność.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

A. C. i K. P. od 12 lipca 2008 r. pozostawali w związku małżeńskim, który zakończył się rozwodem dnia 5 lutego 2020 r. (sygn. akt: X C 604/17). Z tego związku pochodzi syn – A. P., ur. (...)

Po rozwodzie rodziców małoletni zamieszkał z matką – A. C. oraz jej nowym mężem – T. C.. W wyroku rozwodowym Sąd powierzył sprawowanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim obojgu rodzicom, jak również szczegółowo ustalił kontakty oskarżonego z synem. Sąd zobowiązał A. C. do wydawania dziecka ojcu, a oskarżonego do odbierania małoletniego i przywożenia go po zakończonych kontaktach.

Początkowo kontakty oskarżonego z małoletnim A. P. przebiegały prawidłowo, obie strony były z nich zadowolone, a małoletni A. P. chętnie spędzał czas z ojcem. Chłopiec regularnie utrzymywał kontakt telefoniczny ze swoim ojcem, jak również przesyłał mu wiele ciepłych wiadomości SMS, wyrażających uczucia do oskarżonego. Oskarżony organizował również dla syna różne aktywności. Po feriach zimowych w 2023 r. nastąpiła jednak zmiana stosunku małoletniego do jego ojca. Gdy matka małoletniego – A. C., odebrała go po feriach zimowych w 2023 r. okazało się, że jest on przestraszony i roztrzęsiony. Oświadczył, że boi się biologicznego ojca i nie chce mieć z nim kontaktu, zablokował również numer ojca na swoim telefonie.

Mimo takiego stanowiska małoletniego, oskarżony często zjawiał się w szkole A. P. i próbował z nim rozmawiać, jak również zwalniać go z lekcji celem spędzenia wspólnie czasu. Oskarżony czekał również na syna przed jego szkołą, obserwując jej teren. Małoletni nie chciał jednak rozmawiać z ojcem i od razu chował się za pracownikami szkoły. Te zdarzenia odbywały się w dniach, w których oskarżony miał zaplanowane kontakty z synem, a więc co do zasady w piątki. Jednokrotnie oskarżony próbował również nawiązać kontakt z synem przez jego kolegów z klasy.

Podczas jednej z wizyt oskarżonego w szkole małoletni zamknął się w szkolnej toalecie i zadzwonił na numer alarmowy 112 z prośbą o pomoc. Skutkiem tego telefonu była wizyta funkcjonariuszy Policji w szkole małoletniego. Po rozmowie z funkcjonariuszami Policji, K. P. opuścił teren szkoły. 24 lutego 2023 r. na Policję zadzwoniła również nauczyciela ze szkoły, do której uczęszcza A. P. wskazując, że pod szkołą w samochodzie siedzi oskarżony, chcąc odebrać syna ze szkoły wbrew jego woli. Na miejscu funkcjonariusze Policji przeprowadzili z oskarżonym rozmowę, po której opuścił on teren szkoły.

Od zakończenia roku szkolnego w 2023 r. oskarżony nie przyjeżdżał do szkoły syna.

W toku postępowania zasięgnięto opinii biegłego psychologa dot. małoletniego A. P..

Skrócony odpis aktu małżeństwa

137, 382 (v)

Skrócony odpis aktu urodzenia A. P.

138, 382 (v)

Odpis wyroku rozwodowego małżeństwa P. z dnia 5 lutego (...). (sygn. akt: X C 604/17)

12, 382(v)

Zeznania V. P.

31-33, 366-367(v)

Zeznania A. S.

36-37, 367 (v)

Zeznania M. Ł.

40-41, 367 (v)

Zeznania A. C.

6, 50-51, 365-366 (v)

Zeznania Z. L. (1)

58-59, 367-368 (v)

Zeznania G. W. (1)

220-221, 380 (v)

Zeznania A. P.

238-239, 382 (v)

Wyjaśnienia oskarżonego K. P.

252-255, 308-309 (v)

Zeznania A. R.

379-380 (v)

Zeznania M. S.

380 (v)

Zeznania M. D.

381 (v)

Zeznania W. P.

381 (v)

Zeznania J. K.

381-382 (v)

Zeznania C. P.

382 (v)

Krótki raport z działań funkcjonariuszy Policji dot. interwencji przeprowadzonej dnia 24 lutego 2023 r.

56, 382 (v)

Opinia psychologiczna dot. A. P. z dnia 13 grudnia 2023 r.

246-247, 382 (v)

Wykaz połączeń pomiędzy A. P., a K. P.

354-361,382 (v)

Zrzuty ekranu wiadomości SMS pomiędzy A. P., a K. P.

314-352, 362-364, 382 (v)

Oskarżony nie był karany sądownie.

Informacja z systemu wyszukiwawczego Policji

256, 382 (v)

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Wyjaśnienia oskarżonego K. P.

K. P. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Oskarżony wyjaśnił, że wszelkie wizyty w szkole syna były powodowane obawami o niego, jak również chęcią wywiązywania się obowiązku wykonywania kontaktów. Wskazał, że kontaktował się z dzielnicowym – G. W. (2), a ten poinformował go, że ma prawo do kontaktów z A. P., skoro tak orzekł Sąd. Oskarżony wskazał, że zmartwiły go wiadomości od chłopca, z których wynikały napięte stosunki w domu rodziny C., jak również pejoratywny stosunek do obecnego męża A. T. C.. Od czasu ferii zimowych w 2023 r. oskarżony nie mógł nawiązać kontaktu z synem. W ocenie Sądu jasnym jest, że oskarżony K. P., z uwagi na bliskie relacje z pokrzywdzonym A. P. ma interes w tym, aby zatajać pewne fakty. Jednak w tym przypadku bliskie relacje nie wpłynęły na prawdomówność oskarżonego. Sąd dał wiarę jego wyjaśnieniom, uznając, że korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w szczególności z zeznaniami pozostałych świadków.

zeznania A. C.

A. C. oświadczyła, że od dnia 12 lipca 2008 r. do dnia 5 lutego 2020 r. pozostawała w związku małżeńskim z K. P.. Z tego związku pochodzi syn – A. P., ur. (...) Po rozwodzie rodziców małoletni zamieszkał z matką – A. C. oraz jej nowym mężem – T. C.. Świadek stwierdziła, że początkowo kontakty oskarżonego z małoletnim A. P. przebiegały prawidłowo, obie strony były z nich zadowolone, jednak sytuacja zmieniła się po feriach zimowych w 2023 r. Po odebraniu małoletniego z tej wizyty okazało się, że jest on przestraszony i zapłakany. Oświadczył również, że boi się biologicznego ojca i nie chce mieć z nim kontaktu, zablokował również numer ojca na swoim telefonie. Świadek zeznała, że nigdy nie widziała ani nie słyszała o sytuacji, podczas której oskarżony miałby zachowywać się agresywnie lub wulgarnie wobec ich syna. Świadek wskazała, że od powrotu z ferii zimowych w 2023 r. chłopiec nie chce jeździć do swojego ojca. A. C. potwierdziła, że oskarżony przychodził do szkoły syna, chcąc go wcześniej zwalniać z lekcji i z nim rozmawiać. Sąd ocenił zeznania A. C. jako wiarygodne. Świadek w sposób logiczny, poukładany i szczegółowy przedstawiła relacje oskarżonego z jego synem po feriach zimowych w 2023 r. Zeznania świadka pozostają w spójności z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w tym w szczególności z zeznaniami pozostałych świadków.

Zeznania V. P.

V. P. od 2009 r. jest zatrudniona w (...) w Z. (...) w C. w charakterze pracownika obsługi. Do jej obowiązków należy m.in. przeprowadzanie dzieci przez przejście dla pieszych. Świadek potwierdziła, że oskarżony wielokrotnie czekał na syna przed szkołą. Zdarzały się również sytuacje, że małoletni uciekał przed swoim ojcem. Bliżej nieokreślonego dnia po feriach zimowych w 2023 r. zdarzyła się sytuacja, gdy oskarżony zaparkował przed szkołą, a zauważając syna wysiadł z samochodu i zaczął iść w jego kierunku. Świadek zasłoniła wówczas małoletniego. Świadek pytała małoletniego, czy ten chce porozmawiać ze swoim ojcem, jednak A. P. kategorycznie zaprzeczył i zaczął płakać. Wówczas oskarżony wdał się w utarczki słowne ze świadkiem, twierdząc, że ma on prawo do kontaktu z synem. Wówczas K. P. odszedł od syna i powiedział „tylko pamiętaj, że cię kocham”. V. P. zeznała, że było jej żal małoletniego i aby ochronić go przed wizytami ojca przed rozpoczęciem godziny zajęć małoletniego, wraz z A. S. obserwowały, czy nigdzie nie widać oskarżonego. Sąd uznał, że zeznania V. P. posiadają walor wiarygodności. Świadek jest osobą obcą dla stron, a zatem nie ma ona powodów, aby zeznawać nieprawdę lub konfabulować.

zeznania A. S.

Świadek od 2018 r. jest zatrudniona w charakterze pracownika obsługi w (...)w Z. (...) w C.. Świadek zeznała, że często zdarzały się sytuacje, w których oskarżony przyjeżdżał do szkoły i chciał odebrać z niej A. P. lub z nim porozmawiać, podczas gdy małoletni wyraźnie się temu sprzeciwiał. A. S. potwierdziła, że często wychodziła do pobliskiego sklepu i sprawdzała, czy oskarżonego nie ma w okolicach szkoły. Świadek zeznała, że tylko raz miała bezpośredni kontakt z K. P. wówczas, gdy ten zapytał ją, czy małoletni jest w szkole. Świadek dodała również, że oskarżony wielokrotnie przyjeżdżał pod szkołę i obserwował otoczenie, nie wchodząc jednak na jej teren. Zdaniem Sądu zeznania A. S. są wiarygodne. Świadek jest osobą obca dla stron, w związku z czym zdaniem Sądu nie ma ona interesu w zeznawaniu nieprawdy lub konfabulacji. Co więcej, jej zeznania są spójne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Zeznania M. Ł.

M. Ł. jest pedagogiem w szkole, do której uczęszcza małoletni A. P.. Świadek zeznała, że problem w kontaktach małoletniego z oskarżonym powstał po feriach zimowych w 2023 r. Świadek przeprowadziła wówczas rozmowę z A. P., w której zapytała, co jest przyczyną zmiany jego stosunku do ojca. Chłopak odpowiedział wówczas, że nie chce dokładnie mówić o tym, co się wydarzyło, jednak stracił zaufanie zarówno do swojego ojca, jak i do dziadka. A. P. nie powiedział nic negatywnego o swoim ojcu, jednak stanowczo stwierdził, że nie chce się z nim widywać. Świadek wówczas zapewniła, że w szkole chłopiec może czuć się bezpiecznie, jak również powiedziała mu, że jej zdaniem oskarżony zabiega o kontakty z synem, ponieważ stara się wykonywać orzeczenie Sądu, ustalające kontakty. Świadek wskazała, że A. P. wstydził się przed kolegami tego, że ojciec do niego przyjeżdża. Świadek jest dla stron osobą obcą, wykonującą czynności służbowe. W ocenie Sądu nie ma podstaw do przypuszczenia, że mogłaby w jakikolwiek sposób konfabulować lub zeznawać nieprawdę.

zeznania Z. L. (1)

Świadek jest(...), do której uczęszcza małoletni A. P.. Świadek zeznał, że w połowie lutego 2023 r. A. C. poprosiła o rozmowę z nim na temat małoletniego A. P., w której wskazała, że jej syn nie chce już odwiedzać ojca. Chłopiec osobiście przekazał Z. L. (2), że przez jakiś czas nie chce jeździć w odwiedziny do oskarżonego, ponieważ źle się u niego czuje. Dnia 28 lutego 2023 r. oskarżony pojawił się w szkole celem odbycia rozmowy ze świadkiem. W tej rozmowie uczestniczyła również szkolna psycholog – M. S.. Wówczas oskarżony wyraził żal, że szkoła nie chce wydać mu syna. Co więcej, stwierdził wtedy, że jest dobrym ojcem i regularnie dba o chłopca, jak również, że często dostaje od niego SMS-y. Na koniec rozmowy świadek przekazał oskarżonemu informację, że skoro A. P. nie chce widywać się z ojcem, to szkoła nie może na siłę wydawać dziecka ojcu. Pomimo tego oskarżony w każdy piątek przyjeżdżał do szkoły, aby odebrać syna. Zawsze spotykało się to ze sprzeciwem małoletniego. Świadek stwierdził, że w jego ocenie oskarżony zachowuje się w sposób natarczywy do tego stopnia, że chłopiec przestał chodzić do szkoły w piątki, aby nie musieć narażać się na odwiedziny ojca. W ocenie Sądu zeznania świadka Z. L. (1) posiadają przymiot wiarygodności. Świadek jest osobą obcą dla stron niniejszego postępowania, a zapoznał się ze sprawą w drodze wykonywania czynności służbowych jako dyrektor szkoły podstawowej. W związku z powyższym, zdaniem Sądu nie ma on interesu w zeznawaniu nieprawdy lub konfabulacji. Co więcej, jego zeznania pozostają spójne z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w szczególności z zeznaniami pozostałych pracowników szkoły.

zeznania G. W. (1)

Świadek jest policjantem, który przyjmował oskarżonego na posterunku. Ojciec chłopca wskazywał na dobre relacje z synem, pokazując SMS-y, w których chłopiec ciepło się do niego odnosi, a także pisze, że kocha ojca. Oskarżony wielokrotnie pytał świadka, czy może przyjeżdżać po syna, na co świadek odpowiadał mu, że skoro ma zasądzone widzenia z synem, to jak najbardziej może. Świadek zeznał, że A. P. jednokrotnie zadzwonił do niego i powiedział, że nie chce aby oskarżony przyjeżdżał do niego do szkoły i poprosił świadka, aby ten porozmawiał z oskarżonym. G. W. (1) wskazał, że oskarżony zrobił na nim dobre wrażenie i że w jego ocenie zachowania K. P. zmierzają jedynie do zrealizowania prawa do kontaktów synem. Zdaniem Sądu zeznania świadka są wiarygodne. G. W. (2) nie jest powiązany ze stronami postępowania, stąd nie istnieje obawa, że zeznał on nieprawdę lub konfabulował.

Zeznania pokrzywdzonego A. P.

Chłopiec zeznał, że źle czuje się u swojego ojca i nie chce więcej go odwiedzać. Świadek wskazał, że jego ojciec wielokrotnie przyjeżdżał do niego do szkoły, a nawet raz zostawił jego kolegom ze szkoły karteczkę z wiadomością. A. P. wskazał, że boi się, że ojciec przyjedzie po niego samochodem i wywiezie go w nieznane miejsce daleko od domu. Sąd dał wiarę zeznaniom chłopca. Fakty, o których wspominał, tj. fakt przyjeżdżania przez oskarżonego pod szkołę, przekazanie mu wiadomości na kartce przez kolegów czy obserwowanie terenu szkoły znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w przedmiotowej sprawie.

Zeznania A. R.

Świadek jest(...)małoletniego A. P.. Świadek zeznała, że pamięta sytuacje, podczas których oskarżony przyjeżdżał po swojego syna do szkoły, a ten kategorycznie nie chciał jechać z ojcem i chował się przed nim w szkolnej toalecie. Świadek podejmowała próby rozmów z oskarżonym, wskazując, że chłopiec potrzebuje czasu. Oskarżony w rozmowach ze świadkiem twierdził, że nie wie co jest przyczyną zachowania jego syna, podejrzewał jednak, że chłopiec pozostaje pod silnym wpływem swojej matki. Świadek potwierdziła, że jednorazowo miała miejsce sytuacja, gdzie oskarżony zaczepił kolegów z klasy syna. A. R. wskazała, że w jej ocenie oskarżonemu bardzo zależało na utrzymywaniu kontaktów z synem. Sąd ocenił zeznania A. R. za wiarygodne na tej samej podstawie, co w przypadku pozostałych pracowników szkoły.

Zeznania M. S.

M. S. pracuje jako (...), do której uczęszcza A. P.. Małoletni powiedział świadkowi, że nie chce widzieć się z ojcem oraz że się go boi. M. S. wskazała, że oskarżony wielokrotnie kontaktował się z nią celem dowiedzenia się o aktualnej szkolnej sytuacji syna, a raz przekazał świadkowi prezent dla A. P. na jego urodziny. Zdaniem Sądu zeznania M. S. są wiarygodne z tych samych przyczyn, co zeznania pozostałych pracowników szkoły.

Zeznania M. D.

Świadek jest kolegą A. P., z którym małoletni spędzał ferie. Świadek zeznał, że podczas ferii zimowych oskarżony nieustannie towarzyszył chłopcom, a A. P. wielokrotnie cieszył się z pobytu u swojego ojca i zawsze narzekał, gdy musiał już wracać do swojego domu. Sąd ocenił zeznania świadka jako wiarygodne. Małoletni świadek zdaniem Sądu nie ma powodów do zeznawania nieprawdy lub zatajania znanych mu faktów, związanych ze sprawą.

Zeznania W. P.

Świadek jest kuzynką oskarżonego K. P., a matką M. D.. Świadek zeznała, że oskarżony organizował jej synowi i A. wiele rozrywek, takich jak wyjazd do skate parku. Sąd ocenił zeznania świadka jako wiarygodne. Nie stoją one w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, są logiczne i poukładane.

Zeznania J. K.

Świadek od wielu lat zna oskarżonego. Wielokrotnie obserwowała, jak oskarżony spędza aktywnie czas z jej synem, M. D. i A. P.. Jednocześnie nie była świadkiem sytuacji, w której oskarżony zostawiłby swojego syna bez opieki. Dodała również, że K. P. wskazywał, że nie zna powodu, dla którego jego syn urwał z nim kontakt. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności świadka. Zeznania J. K. pokrywają się z zeznaniami W. P. oraz M. D. i tworzą spójną całość z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Zeznania C. P.

Świadek jest ojcem oskarżonego K. P.. Zeznał, że odwiedził syna w ferie zimowe w 2023 r. i nie zauważył, aby jego wnuk – A. P. zachowywał się inaczej niż zwykle. Jednocześnie zaznaczył, że nikt nie stosował wobec małoletniego żadnego sposobu karcenia. Sąd uznał, że zeznania C. P. należy ocenić jako wiarygodne. Świadek złożył logiczne zeznania, których treść znajduje odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym. Sąd nie znalazł żadnych argumentów, które przemawiałyby za odmówieniem ocenienia zeznań C. P. jako wiarygodnych.

Opinia psychologiczna dot. A. P.

Biegła psycholog, we wnioskach ze swojej opinii stwierdziła, że małoletni jest uwikłany w konflikt lojalnościowy względem rodziców prze silny i długotrwały konflikt A. C. i K. P.. Wskazała również, że z racji wieku chłopca i trudną sytuację rodzinną, podatność na sugestie osób z otoczenia jest wysoka w stosunku do osób znaczących (bliskich emocjonalnie). Omawiana opinia została sporządzona przez wykwalifikowanego biegłej, jest jasna, pełna i nie zawiera sprzeczności. Żadna ze stron również nie kwestionowała jej treści. Sąd nie znalazł podstaw do podważania jej wiarygodności.

Sąd dał wiarę wszelkim przeprowadzonym w sprawie dowodom z dokumentów, na których oparł ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie. Sąd w szczególności zwrócił uwagę na zrzuty ekranu bilingów K. P., jak również wiadomości, jakie małoletni A. P. kierował do swojego ojca oraz opinię psychologiczną dot. małoletniego. Dokumenty te zostały pozyskane, sporządzone i przeprowadzone zgodnie z wymogami procedury karnej, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich rzetelności ani prawdziwości. Również Sąd nie miał podstaw do podważenia ich wiarygodności.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że przedmiotem ochrony na gruncie przestępstwa z art. 190a § 1 k.k. jest wolność od strachu, prawo do spokojnej egzystencji.

Przez pojęcie nękania należy rozumieć dręczenie drugiego człowieka, niedawanie mu spokoju, ciemiężenie, gnębienie, prześladowanie, sekowanie, szykanowanie, zaszczuwanie. Nękanie ma być uporczywe, co oznacza, że musi trwać przez określony czas, musi być ponadto intensywne, nieustępliwe, permanentne, nieprzejednane, zaciekłe, nachalne, namolne, natarczywe, natrętne, notoryczne, obsesyjne, stałe i odbywać się wbrew woli pokrzywdzonego.

Samo nękanie osoby pokrzywdzonej lub jej osoby najbliższej nie jest wystarczające do przypisania przestępstwa z art. 190a § 1 k.k. Zachowanie sprawcy musi wywołać u ofiary poczucie zagrożenia, a więc lęk i obawę, że mogą ją spotkać jakieś ujemne konsekwencje. Poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia musi być uzasadnione okolicznościami. Konieczne jest zatem rozważenie, czy inny obywatel o cechach pokrzywdzonego w okolicznościach danej sprawy odczułby, że znajduje się w jednym ze wskazanych wyżej stanów. Czyn stypizowany w art. 190 a § 1 k.k. może być popełniony tylko w zamiarze bezpośrednim, co wynika z uporczywości zachowania sprawcy, która implikuje także szczególne nastawienie psychiczne.

Należy wskazać, że w zachowaniu oskarżonego brak jest znamion przestępstwa uporczywego nękania. Należy przede wszystkim zaznaczyć, że same odwiedziny oskarżonego w szkole syna były wynikiem chęci wykonywania nałożonego przez Sąd obowiązku kontaktów z małoletnim. W myśl art. 598 ¹⁵ k.p.c. jeśli osoba, pod której pieczą dziecko pozostaje, nie wykonuje albo niewłaściwie wykonuje obowiązku wynikające z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy, uwzględniając sytuację majątkową tej osoby, zagrozi jej nakazaniem zapłaty na rzecz osoby uprawnionej do kontaktu z dzieckiem oznaczonej sumy pieniężnej za każde naruszenie takiego obowiązku. Wynika z tego, że gdyby oskarżony zrezygnował z odwiedzin u syna, zostałby narażony na konsekwencje prawne w postaci zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej. W piśmiennictwie wielokrotnie podkreślano, że kontakty z dzieckiem, to nie tylko prawo, ale również obowiązek rodzica. Jak wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, oskarżony był zdezorientowany zachowaniem syna i starał się w dni ustalonych kontaktów się z nim spotkać.

Odnosząc się do kwestii utarczek słownych, jakie oskarżony odbył z pracownikami szkoły, próbując odebrać syna ze szkoły, jak również kwestię przekazania koledze syna karteczki z wiadomością dla niego – należy uznać, że zachowania te były jednorazowe, a więc nie spełniły kryterium uporczywości. Co więcej, nie były one nakierowane bezpośrednio na osobę A. P., a na osoby postronne.

Należy również zauważyć, że obserwowanie terenu szkoły, jakiego dopuszczał się oskarżony, również nie wypełnia znamion przestępstwa stypizowanego w art. 190a § 1 k.k. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 29 marca 2017 r. w sprawie o sygnaturze akt; IV K.K. 413/16 (LEX 2281268) działania sprowadzające się do obserwacji, filmowania i fotografowania pokrzywdzonych spoza ich posesji, zamykające się tylko w sferze prywatnego dokumentowania, nieużywane do ściągnięcia na pokrzywdzonych jakiegokolwiek wymiernego zagrożenia, nie wypełniają znamienia poczucia zagrożenia z art. 190a § 1.

W tym samym orzeczeniu Sąd Najwyższy stwierdził, że subiektywne odczuwanie zagrożenia przez daną osobę należy konfrontować z wiedzą, doświadczeniem i psychologią reakcji ogółu społeczeństwa, obiektywizować poprzez poczucie zagrożenia w danych okolicznościach, jakie towarzyszyłoby przeciętnemu człowiekowi. Zdaniem Sądu I instancji w przedmiotowej sprawie nie zostało wypełnione znamię uzasadnionej obawy ze strony małoletniego A. P.. Sytuacja, o jakiej chłopiec mówił otwarcie innym świadkom w sprawie o zabraniu mu telefonu podczas ferii zimowych w 2023 r. nie uzasadnia obaw pokrzywdzonego. Jak wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, od czasu rozwodu rodziców małoletni A. P. utrzymywał pozytywne relacje ze swoim ojcem. Wielokrotnie dzwonił do niego, jak również wysyłał mu ciepłe wiadomości, w których wskazywał, że kocha swojego ojca. K. P. wykazywał również zainteresowanie sprawami syna, planując wspólne aktywności, wykazując się wiedzą odnośnie do postępowania i życia codziennego z cukrzycą chłopca, a jeszcze przed rozwodem rodziców to on w większości przypadków odbierał syna ze szkoły. Należy stwierdzić, racjonalnie rzecz ujmując, że chłopiec nie miał powodów, aby reagować na ojca płaczem, niepokojem i dzwonieniem na numer alarmowy 112.

W obliczu powyższych rozważań należało uniewinnić oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu, jako, że jego zachowanie nie wypełnia znamion przestępstwa z art. 190a § 1 k.k.

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata O. K. kwotę 1776 zł, powiększone o stawkę podatku VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej jako reprezentant dziecka z urzędu. Reprezentant dziecka brała udział w postępowaniu przygotowawczym, prowadzonym w formie śledztwa, jak również w postępowaniu sądowym na trzech terminach rozpraw. Kwota zasądzona przez Sąd I instancji wynika z §17 ust. 1 pkt. 2 oraz ust. 2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2024.763 z dnia 2024.05.21).

III

W ostatnim punkcie wyroku Sąd obciążył kosztami postępowania Skarb Państwa. W myśl art. art. 632 pkt. 2 k.p.k. jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w razie uniewinnienia oskarżonego lub umorzenia postępowania koszty procesu w sprawach z oskarżenia publicznego ponosi Skarb Państwa.

Podpis