Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 31/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. H.

1. w dniu 28 maja 2023 roku około godz. 13:15 w T. na ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości przy stwierdzonej zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu I badanie - 0,54 mg/l godz. 13:43, II badanie - 0,51 mg/l godz. 14:01, III badanie - 0,36 mg/l godz. 14:41, IV badanie - 0,34 mg/l godz. 14:43, kierując pojazdem marki B. o nr rej. (...) poruszając się z prędkością większą niż administracyjnie dopuszczona nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu rowerzyście znajdującemu się na przejeździe dla rowerzystów i nieumyślnie doprowadził do wypadku drogowego, w wyniku którego kierujący rowerem Z. L. (1) doznał stłuczenia stawu kolanowego prawego, stłuczenia podudzia lewego z krwiakiem, złamania kości nosa, rany tłuczonej głowy w okolicy czołowej, stłuczenia klatki piersiowej, otarcia naskórka tułowia i kończyn, co spowodowało naruszenie czynności narządu ruchu na okres powyżej 7 dni, tj. przestępstwa z art.177§1kk w zw. z art. 178§1kk

2. w dniu 28 maja 2023 roku w T. na ul. (...) kierował pojazdem marki B. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości przy stwierdzonej zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu I badanie - 0,54 mg/l godz. 13:43, II badanie - 0,51 mg/l godz. 14:01, III badanie - 0,36 mg/l godz. 14:41, IV badanie - 0,34 mg/l godz. 14:43, tj. przestępstwa z art. 178a§ 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 28 maja 2023 r. około godziny 13:15 K. H. poruszał się samochodem B. o nr rej. (...) ulicą (...) z kierunku ulicy (...).

Dojeżdżając do skrzyżowania z ul. (...) nie ustąpił pierwszeństwa kierującemu rowerem Z. L. (2), znajdującemu się na przejeździe dla rowerzystów. K. H. próbował wykonać manewr obronny poprzez zmianę kierunku jazdy na prawy pas ruchu i próbę ominięcia rowerzysty, jednak lewym przednim narożnikiem pojazdu zaczepił o tylne koło roweru Z. L. (2).

Po zdarzeniu rower S. posiadał uszkodzone m.in. lewe ramię pedału, odkształcone lewe mocowania bagażnika, kierownicę przemieszczoną na mocowaniu w lewą stronę, przemieszczony na mocowaniu tylny błotnik. Samochód B. po zdarzeniu drogowym posiadał uszkodzoną lewą część przodu nadwozia na powierzchni obejmującej m.in. oderwaną osłonę spryskiwacza lewego reflektora, otartą lewą część okładziny przedniego zderzaka wraz z przyległą dolną częścią nadkola przedniego lewego koła.

Przed zdarzeniem drogowym samochód B. poruszał się z prędkością około 91-94 km/h. Była to prędkość większa od prędkości administracyjnie dopuszczalnej na tym odcinku drogi, tj. 50 km/h.

Przyczyną wypadku drogowego było nieprawidłowe postępowanie K. H. kierującego samochodem B. o nr rej. (...), które polegało na niezachowaniu szczególnej ostrożności podczas zbliżania się do przejazdu dla rowerzystów z prędkością większą od administracyjnie dopuszczalnej, co skutkowało nieustąpieniem pierwszeństwa i zderzeniem na przejeździe dla rowerzystów z rowerem S., którym kierował Z. L. (1). Brak jest przesłanek do uznania, iż Z. L. (1) przyczynił się do zaistnienia wypadku drogowego.

K. H. został poddany pomiarowi zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu. O godzinie 13:43 uzyskano wynik 0,54 mg/l, o godzinie 25:01 - 0,51 mg/l, o godzinie 14:41 - 0-36 mg/l zaś o godzinie 14:43 - 0,34 mg/l.

Z. L. (1) w momencie zdarzenia był trzeźwy.

W wyniku zdarzenia drogowego Z. L. (1) doznał stłuczenia stawu kolanowego prawego, stłuczenia podudzia lewego z krwiakiem, złamania kości nosa, rany tłuczonej głowy w okolicy czołowej, stłuczenia klatki piersiowej, otarcia naskórka tułowia i kończyn, co spowodowało naruszenie czynności narządu ruchu na okres powyżej 7 dni

wyjaśnienia K. H.

32-33, 78-79, 106v.

zeznania Z. L. (1)

42-44v., 111v.

zeznania W. J.

59-60, 11v.-112

zeznania M. Z.

63-64, 112

protokół badania stanu trzeźwości

2-3, 4-5, 14-16

protokół oględzin pojazdu

6-7, 11-12

nagranie zdarzenia

18

protokół oględzin miejsca wypadku

19-22

protokół oględzin monitoringu

48-50

dokumentacja medyczna

54

opinia sądowo-lekarska

56-57

opinia z zakresu badań wypadków drogowych

70-75v.

K. H. nie był karany sądownie.

dane o karalności

105

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia K. H.

Oskarżony w toku postępowania konsekwentnie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w nocy z 27 na 28 maja 2023 r. spożywał alkohol. P. drinki w skład których wchodził J. z (...). Wypił ok. 1 litr takich drinków na trzech dorosłych mężczyzn. Później spożywał drinka składającego się z (...). Około trzeciej w nocy wrócił do swojego miejsca zamieszkania. Nic więcej nie jadł i nie pił. Wstał ok. godz. 12:00 i czuł się dobrze. Nic nie jadł. Udał się taksówką na ulicę (...), gdzie poprzedniego dnia zostawił swój samochód. Na miejscu spotkał się z koleżanką W.. Wspólnie udali się samochodem oskarżonego do jego miejsca zamieszkania przy ul. (...). Jadąc ulicą (...) poruszał się maksymalnie z prędkością 50 km/h. Widział auto, które toczyło się prawym pasem jezdni. Miał przez nie utrudnione pole widzenia na chodniku i ścieżce rowerowej. Nagle na jezdni pojawił się rowerzysta. Nie chcąc się z nim zderzyć z całym impetem oskarżony skręcił w prawo aby go ominąć, jednak uderzył lewą częścią przedniego zderzaka w jego tylne koło, co spowodowało, że rowerzysta upadł na ziemię. Oskarżony wybiegł do poszkodowanego i chciał wezwać karetkę. Przybył na miejsce policja przebadała go na alkomatem. Oskarżony wyjaśnił, że był pewien, iż już dawno alkohol wywietrzał, więc bardzo się zdziwił kiedy policjant wskazał, że jest on pod wpływem alkoholu. Wskazał, że bardzo żałuje swoich czynów.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego gdyż były jasne, spójne i logiczne, a nadto znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie.

zeznania Z. L. (1)

Świadek zeznał, że w dniu 28.052023r. ok. godz. 13:10 jechał rowerem wraz ze swoją partnerką i poruszał się ul. (...) w kierunku ul. (...). Poruszali się ścieką dla rowerów. W rejonie skrzyżowania ul. (...) z ul. (...) zauważył, że pojazd na prawym pasie ruchu zatrzymał się przed przejściem dla pieszych oraz przejazdem dla rowerzystów celem ustąpienia pierwszeństwa. Świadek jechał pierwszy a jego partnerka ok. 10 m za nim. Wjechał na przejazd a gdy był już częściowo na chodniku doszło do zdarzenia drogowego. Wskazał, że nie pamięta za wiele z momentu zdarzenia. Został przewieziony karetką do szpitala gdzie udzielono mu pomocy, a następnie wypuszczono do domu. Od momentu zdarzenia odczuwa duży ból w nodze w okolicy kolana. Korzysta z pomocy ortopedy.

Zeznania świadka są w ocenie Sądu w pełni wiarygodne. Opisywany przez niego przebieg zdarzeń oraz obrażenia, których doznał pokrywają się z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w toku niniejszej sprawy.

zeznania W. J.

Świadek zeznała, że w dniu 28 maja 2023 r. miała pojechać z K. H. na W., do jego kolegi, tam zostawić pojazd oskarżonego i pojechać samochodem kolegi nad jezioro. gdy wsiadała do samochodu oskarżonego ok. godz. 13:00 to nie wyczuła od niego woni alkoholu. Początkowo oskarżony jechał dość spokojnie, później zaczął przyspieszać kiedy znajdował się na długim prostym odcinku. Przed każdym oznakowanym przejściem dla pieszych zwalniał. W trakcie jazdy świadek zwróciła oskarżonemu uwagę aby jechał wolniej, bo jest dużo pieszych i rowerzystów. Gdy dojeżdżali do skrzyżowania o ruchu okrężnym w rejonie ul. (...) i ul. (...) krzyknęła do oskarżonego aby ten uważał na rowerzystę. Oskarżony jednak skupił się na lewej stronie i pojazdach, które mogły znajdować się na rondzie. Oskarżony próbował wykonać manewr obronny polegający na próbie ominięcia rowerzysty.

Zeznania świadka zasługują na przyznanie im przymiotu wiarygodności. Są one bowiem spójne i logiczne, a także nie są sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym na gruncie niniejszego postępowania.

zeznania M. Z.

Świadek w dniu 28 maja 2023 r. jechał swoim samochodem marki F. ul. (...) w kierunku osiedla (...). Poruszał się prawym pasem ruchu. Przed swoim wjazdem na rondo został wyprzedzony przez pojazd marki B. jadący lewym pasem. W ocenie świadka pojazd ten poruszał się z prędkością co najmniej 60 km/h. Świadek widział jak jadący przed nim samochód zatrzymał się przed przejściem dla pieszych i przejazdem dla rowerzystów aby udzielił pierwszeństwa znajdującemu się na przejeździe rowerzyście. Wówczas kierujący pojazdem B. wyminął pojazd marki A. i doprowadził do zderzenia z rowerzystą, który zjeżdżał z przejazdu.

Depozycje świadka Sąd uznał za prawdziwe w całej rozciągłości. Świadek zrelacjonował zdarzenie w sposób obiektywny i z własnej perspektywy. Przede wszystkim jego zeznania korespondują z treścią zeznań innych uczestników zdarzenia oraz sporządzoną w niniejszej sprawie ekspertyzą biegłego z dziedziny ruchu drogowego.

opinia sądowo-lekarska

Powołana opinia pozwoliła odpowiednio zakwalifikować charakter obrażeń, których doznał Z. L. (2). Wydający je biegły zapoznał się z dokumentacją medyczną i na podstawie fachowej wiedzy oraz doświadczenia odniósł się do uszkodzeń ciała, których doznał pokrzywdzony. Dlatego też Sąd poczynił na podstawie tej opinii ustalenia stanu faktycznego w tym zakresie.

opinia z zakresu badań wypadków drogowych

Sąd uznał opinię biegłego za szczegółową i wydaną w oparciu o zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy, w tym w szczególności z uwzględnieniem zeznań pokrzywdzonych, protokołów oględzin pojazdu, oględzin miejsca zdarzenia, w tym nagrania zdarzenia, a także na podstawie analizy zdarzenia z uwzględnieniem fachowej wiedzy biegłego oraz jego doświadczenia. W ocenie Sądu biegły poczynił prawidłowe, skrupulatne obliczenia prowadzące do rekonstrukcji przebiegu wypadku, w tym ustalenia prędkości pojazdu w momencie zderzenia, prawidłowości dokonanych manewrów a także oceny zachowania uczestników wypadku i możliwości uniknięcia zderzenia. Ekspertyza zawierała klarowne i logiczne wnioski, które Sąd przyjął jako własne.

protokół badania stanu trzeźwości

Sąd dał wiarę wszelkim innym przeprowadzonym w sprawie dowodom z dokumentów w szczególności w postaci dokumentacji medycznej, protokołów badania stanu trzeźwości, protokołów oględzin, oględzin miejsca zdarzenia, nagrania zdarzenia oraz danych o karalności. Dokumenty te zostały pozyskane, sporządzone i przeprowadzone zgodnie z wymogami procedury karnej, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich rzetelności ani prawdziwości. Również Sąd nie miał podstaw aby podważyć ich wiarygodność.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

K. H.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Artykuł 177 kk przewiduje dwa typy podstawowe przestępstwa w komunikacji: 1) średni wypadek w komunikacji, którego skutkiem są obrażenia ciała powodujące naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni (§ 1); 2) ciężki wypadek w komunikacji, powodujący śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu (§ 2). Oba te typy różnią się ciężkością skutków.

Znamieniem strony przedmiotowej spowodowania wypadku jest naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu. Pojęcie tych zasad obejmuje zarówno zasady ujęte w przepisach prawa drogowego lub regulujących komunikację kolejową, wodną lub powietrzną, jak też wynikające z istoty bezpieczeństwa w ruchu zasady prakseologiczne odnoszące się do danej sfery ruchu (por. uchwałę SN z 28 lutego 1975 r., V KZP 2/74, OSNKW 1975, nr 3, poz. 33). Zasady bezpieczeństwa dotyczące ruchu drogowego określone zostały w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) Do najistotniejszych zasad ujętych w przepisach o ruchu drogowym należą zasady dotyczące włączania się do ruchu, wyprzedzania, wymijania, omijania, przechodzenia przez pieszych na drugą stronę jezdni. Doktryna i orzecznictwo do szczególnie ważnych zasad bezpieczeństwa w ruchu zaliczają zasadę ostrożnego i rozważnego prowadzenia pojazdów - w tym szybkości bezpiecznej - oraz zasadę ograniczonego zaufania do innych uczestników ruchu.( tak: A. Marek, Komentarz do art. 177 kk, Lex Omega). Przestępstwo spowodowania wypadku komunikacyjnego ma charakter skutkowy, konieczne więc jest ustalenie, że pomiędzy stwierdzonym naruszeniem zasad bezpieczeństwa w ruchu a zaistniałym wypadkiem zachodzi związek przyczynowy (por. wyrok SN z dnia 4 listopada 1998 r., V KKN 303/97, OSNKW 1998, nr 11-12, poz. 50).

Art. 178 § 1 kk stanowi, że „skazując sprawcę, który popełnił przestępstwo określone w art. 173, art. 174 lub art. 177 znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia, sąd orzeka karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, a w wypadku przestępstwa określonego w art. 177 § 2 w wysokości nie niższej niż 2 lata, do górnej granicy tego zagrożenia zwiększonego o połowę.” W doktrynie widoczny jest dualizm poglądów na kwestię charakteru komentowanego przepisu. Z jednej strony przyjmowano, że zawiera on ustawowe okoliczności zaostrzające odpowiedzialność karną, z drugiej zaś, że statuuje on kwalifikowane typy wymienionych w nim przestępstw (przegląd stanowisk zob. m.in. R.A. Stefański, Komentarz do art. 178 KK, [w:] R.A. Stefański (red.), Kodeks karny. Komentarz oraz T. Krawczyk, Niektóre konsekwencje, s. 37 i n.).

Nie podlega dyskusji, że K. H. złamał jedną z podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu rozwijając na ul. (...) w T. prędkość, która nie pozwoliła mu na uniknięcie zderzenia z rowerzystą znajdującym się na przejeździe dla rowerów. Zasadę, o której mowa Ustawodawca sformułował w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, który stanowi, że kierujący pojazdem jest obowiązany jechać z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem, z uwzględnieniem warunków, w jakich ruch się odbywa, a w szczególności: rzeźby terenu, stanu i widoczności drogi, stanu i ładunku pojazdu, warunków atmosferycznych i natężenia ruchu. Ważnym elementem rzutującym na prędkość jest nadto psychofizyczna dyspozycja kierowcy, w naturalny sposób osłabiona intoksykacją alkoholową. Na gruncie niniejszej sprawy powołana ekspertyza z dziedziny ruchu drogowego pozwoliła ustalić, iż oskarżony przekroczył dopuszczalną prędkość wynoszącą na drodze na której się poruszał 50 km/h, bowiem poruszał się prędkością 91-94 km/h. Nadmierna, nieuwzględniająca w/w czynników, prędkość pojazdu nie jest faktem wymykającym się spod kontroli kierowcy, ale przeciwnie - stanowi wynik jego świadomej decyzji, toteż umyślne naruszenie przez oskarżonego reguły bezpieczeństwa jest oczywiste. Powyższy czynnik, a także pozostawanie K. H. w stanie nietrzeźwości spowodowało, że nie ustąpił on pierwszeństwa rowerzyście znajdującemu się na przejeździe dla rowerzystów i nieumyślnie doprowadził do wypadku drogowego.

Nie ulega również wątpliwości, że oskarżony w momencie wypadku znajdował się w stanie nietrzeźwości. Definicję stanu nietrzeźwości wyraża art. 115 § 16 kk, zgodnie z którym stan ten zachodzi wtedy, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość, lub zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg, albo prowadzi do stężenia przekraczającego tą wartość. Przepis ten wskazuje dwie alternatywne metody określenia stanu nietrzeźwości: zawartość alkoholu we krwi i w wydychanym powietrzu. Analiza stanu trzeźwości oskarżonego przez pryzmat powyższej definicji prowadzi do niewątpliwego wniosku, że w chwili wypadku był on kierowca nietrzeźwym, bowiem osiągnął następujące wyniki: I badanie wydychanego powietrza o godz. 13:43 - 0,54 mg/l alkoholu, II badanie o godz. 14:01 - 51mg/l alkoholu, III badanie o godz. 14:41 - 0,36 mg/l alkoholu i IV badanie o godz. 14:43 - 0,34 mg/l. Oskarżony znacznie przekroczył więc dopuszczalną w ww. przepisie normę.

Zważywszy, że w następstwie sytuacji drogowej z dnia 28 maja 2023 r. doszło do naruszenia czynności narządów ciała Z. L. (2) na czas powyżej 7 dni, nie może być wątpliwości, że opisane zdarzenie należy kwalifikować jako wypadek drogowy w formie podstawowej (art. 177 § 1 kk). Zważywszy, że oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości, jego zachowanie wymagało nadto kwalifikacji z art. 178 § 1 kk.

Reasumując, Sąd uznał, iż oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu zabronionego z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 178 § 1 kk. Odpowiedzialność karna oskarżonego nie wyczerpuje się w naruszeniu dyspozycji art. 177 § 1 kk, będącej konsekwencją naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu, bowiem nietrzeźwość kierowcy, jako znamię kwalifikujące, prowadzi do obostrzenia wymiaru kary i przypisania oskarżonemu odpowiedzialności za czyn podlegający kwalifikacji z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 178 § 1 kk.

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

V

K. H.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zachowanie sprawcy, kierującego pojazdem w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środka odurzającego, który w następstwie naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu powoduje wypadek komunikacyjny, stanowi dwa odrębne czyny zabronione - jeden określony w art. 178a § 1 lub 2 kk, drugi zaś - w art. 177 § 1 lub 2 kk w zw. z art. 178 § 1 kk. Takie stanowisko wyraził Sądu Najwyższy w postanowieniu z dnia 19 lipca 2006 r. w sprawie III KK 139/06 (LEX nr 193078). W realiach niniejszej sprawy należało je podzielić przypisując K. H. odrębny występek z art. 178a § 1 kk.

Art. 178a §1 kk penalizuje przestępstwo prowadzenie w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego pojazdu mechanicznego. Jest to przestępstwo formalne i polegają na samym prowadzeniu pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Sam fakt prowadzenia pojazdu w takim stanie pociąga za sobą odpowiedzialność, chociażby pojazd był prowadzony prawidłowo i nie sprowadził konkretnego niebezpieczeństwa (wyr. SN z 24.11.1960 r., V K 556/60, SMO 1961, Nr 1, s. 190; wyr. SN z 10.3.1964 r., IV K 1296/61, OSNKW 1964, Nr 11, poz. 152; wyr. SW w Poznaniu z 25.2.1966 r., V 1 Kr 865/65, GSiP 1966, Nr 8, s. 6). Pojazd mechaniczny o którym mowa w ww. przepisie należy rozumieć jako " każdy pojazd drogowy lub szynowy napędzany umieszczonym na nim silnikiem, jak również maszyna samobieżna i motorower. Nie są pojazdami mechanicznymi rowery zaopatrzone w silnik pomocniczy o pojemności nieprzekraczającej 50 cm3 pod warunkiem, że zachowują wszystkie normalne cechy charakterystyczne budowy umożliwiające ich zwykłą eksploatację jako rowerów" (wyr. SN z 4.2.1993 r., III KRN 254/92, OSP 1993, Nr 10, poz. 198, z glosą R.A. Stefańskiego, OSP 1993, Nr 10, s. 462–465). Przestępstwo określone w art. 178a § 1 KK może być popełnione w każdym miejscu, gdzie odbywa się ruch pojazdów. Może być ono popełnione umyślnie w formie zamiaru bezpośredniego (dolus directus) lub ewentualnego (dolis eventualis). W zakresie pojęcia „stanu nietrzeźwości” oraz „pozostawania pod wpływem środka odurzającego” należy sięgnąć do dorobku judykatury i doktryny przywołanego przez Sąd w kontekście znamion czynu zabronionego z art. art. 178 § 1 kk.

Bezsprzecznie oskarżony pozostając w stanie nietrzeźwości kierował samochodem osobowym B. na ul. (...) w T., gdzie odbywa się ruch drogowy. Zachowanie K. H. należy więc zakwalifikować jako czyn zabroniony z art. 178a § 1 kk.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

V

K. H.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. H.

I

I

Sąd uznając K. H. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 177 § 1 kk w zw z art 178 § 1 kk wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności. Sąd na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności zawiesił oskarżonemu warunkowo na 3- letni okres próby.

Przy wyborze kary decydujące znaczenie dla Sądu miał fakt, iż K. H. jest osobą młodą, prowadzi ustabilizowany tryb życia i nie był uprzednio karany sądownie. W przypadku oskarżonego Sąd położył więc akcent na względy prewencji szczególnej, odnoszące się konkretnie do osoby oskarżonego. Sąd uznał, iż osadzenie go w warunkach izolacji penitencjarnej nie byłoby odpowiednie. W ocenie Sądu orzeczenie kary pozbawienia wolności w formie bezwzględnej przyniosłoby odwrotny od resocjalizującego skutek. Oskarżony jest osobą niekaraną sądownie, dlatego też powyższe zdarzenie należy określić jako incydent w jego życiu. Konsekwencją jego zachowania była utrata zatrudnienia.

Sąd uznał, iż mając na uwadze stopień społecznej szkodliwości czynu, którego dopuścił się oskarżony kara 1 roku pozbawienia wolności, mając na uwadze treść art. 69 § 1 kk połączona z najdłuższym możliwym okresem próby jest odpowiednia i pozwoli wystarczająco zweryfikować pozytywną prognozę kryminologiczną postawioną oskarżonemu. Oskarżony musi bowiem uświadamiać sobie, że w przypadku ponownego popełnienia przestępstwa podobnego do tego, za które został aktualnie skazany, Sąd zarządzi wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności. Natomiast gdy dopuści się rażącego naruszania porządku prawnego, w tym popełni inne przestępstwo, zarządzenie wykonania kary będzie fakultatywne.

Kara wymierzona oskarżonemu nie pozoruje odpowiedzialności karnej za przypisany mu czyn, lecz stanowi dolegliwość stojącą we właściwej proporcji do skali wyrządzonej szkody, a także uwzględnia okoliczności związane z osobą oskarżonego.

K. H.

II

I

Na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do powstrzymania się od nadużywania alkoholu w okresie próby. Zdaniem Sądu powyższy obowiązek będzie miał działanie dyscyplinujące w stosunku do oskarżonego

K. H.

III

I

Na mocy art, 42§ 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat. Orzeczenie tego środka karnego było obligatoryjne.

K. H.

IV

I

Kierując się wnioskiem oskarżyciela (k. 91) oraz dyrektywą zawartą w art. 46 § 1 kk, Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Z. L. (2) kwotę 3.000 zł tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Ustalając wymiar zadośćuczynienia Sąd miał na uwadze, że pokrzywdzony zawarł z ubezpieczycielem oskarżonego ugodę, na mocy której otrzymał 18.000 zł, z czego 20% zostało przeznaczone na pokrycie wynagrodzenia pełnomocnika.

K. H.

V

II

Sąd uznał oskarżonego K. H. winnym popełnienia zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia czynu i za to na mocy art. 178a§1kk wymierzył mu karę 2 lat ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywanie nieodpłatnej dozorowanej pracy na cele społeczne w wymiarze po 20 godzin miesięcznie.

Sąd uznał, iż kara o charakterze nie izolacyjnym zagwarantuje osiągnięcie wobec K. H. celów kary i nie jest konieczne orzeczenie wobec niego kary pozbawienia wolności. Sąd zdecydował się więc na ograniczenie elementu represyjności sankcji karnej i wymierzył karę o charakterze wolnościowym kierując się przede wszystkim prymatem tego rodzaju kar. . Zdaniem Sądu kara ograniczenia wolności stanowi adekwatną reakcję na popełnienie przez oskarżonego zarzucanego jemu czynu zabronionego. Nie ulega wątpliwości, że oskarżony prowadził samochód osobowy w stanie nietrzeźwości, niemniej wcześniej nie był karany sądownie, wyraził szczerą skruchę i zrozumiał naganność swojego zachowania. Powyższe zachowanie należy traktować jako niechlubny incydent w życiu oskarżonego.

W zakresie wymiaru kary Sąd miał na uwadze przede wszystkim stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu zabronionego oraz stopień winy oskarżonego, na co miały wpływ okoliczności w postaci motywacji i sposobu zachowania się sprawcy, a także rodzaj i rozmiar skutków przestępstwa. Okolicznością obciążającą w stosunku do oskarżonego jest znaczne przekroczenie zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, o którym mowa w art. 115 § 16 kk. Sąd uznał również, że stopień społecznej szkodliwości czynu, którego dopuścił się oskarżony jest stosunkowo wysoki. Oskarżony godził w dobro o niekwestionowanej wartości, jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji i stwarzał niebezpieczeństwo dla innych uczestników ruchu prowadząc samochód w stanie nietrzeźwości. Niemniej jednak okolicznościami łagodzącymi w stosunku do oskarżonego jest jego uprzednia niekaralność, jak również postawa w toku postępowania. Zdaniem Sądu wykonywanie nieodpłatnej pracy na cele społeczne będzie miało w stosunku do niego cel wychowawczy oraz będzie działało prewencyjnie.

K. H.

VI

II

Sąd był zobligowany, na mocy art. 43a § 2 kk, do zobowiązania oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w wysokości co najmniej 5.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej . Ww. środek karny zmierza nie tylko do wzmocnienia represji karnej związanej z karą, lecz również uświadomienia sprawcy skutków mogących powstać w wyniku zdarzenia spowodowanego przez osobę naruszającą rażąco przepisy Ustawy prawo o ruchu drogowym, a do tej kategorii niewątpliwie należy zaliczyć osoby kierujące pojazdami w stanie nietrzeźwym. Zdaniem Sądu w odniesieniu do oskarżonego zasadnym było orzeczenie świadczenia w najniższym wymiarze.

K. H.

VII

II

Na mocy art, 42§ 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat. Orzeczenie tego środka karnego było obligatoryjne.

K. H.

VIII

I, II

Na podstawie art. 90 kk w zw. z art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk w miejsce orzeczonych w pkt. III i VIII wyroku środków karnych zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych Sąd orzekł łączny środek zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w wymiarze 5 lat.

Biorąc pod uwagę zastosowane jednostkowe środki karne, Sąd na gruncie niniejszej sprawy mógł zastosować wobec oskarżonego K. H. łączny środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w granicach od 5 lat (powyżej najsurowszego środka karnego) do 8 lat (sumy środków karnych podlegających łączeniu).

Ustalając wymiar łączny środka karnego Sąd miał na uwadze wagę popełnionego przez oskarżonego czynu, tj. spowodowanie wypadku drogowego, a także zawartość alkoholu w wydychanych powietrzu.

K. H.

IX

I, II

Mając na uwadze obligatoryjną treść art. 63 § 4 kk, Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego łącznego środka karnego w postaci zakazy prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 28 maja 2023 r.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

W tym miejscu należy wskazać, że ustawą z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2600 ze zm.) która weszła w życie w dniu 1 października 2023 r. zostało zmienionych szereg przepisów kodeksu, w tym art. 178a § 1 kk. I tak zgodnie z aktualnym brzmieniem przywołanego przepisu, sprawca podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. W poprzednim stanie prawnym przestępstwo z art. 178 a § 1 kk zagrożone było grzywną, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Nadto w aktualnie obowiązującym stanie prawnym zgodnie z art. 178a § 5 kk w przypadku skazania za przestępstwo z art. 178a § 1 kk Sąd orzeka przepadek pojazdu mechanicznego. Dodatkowo ustawodawca dokonując zmiany art. 53 § 1 kk, dotyczący dyrektyw wymiaru kary, wyeliminował cel wychowawczy kary, który wcześniej Sąd uwzględniał przy jej wymiarze, kładąc obecnie nacisk na cele kary w zakresie jej społecznego oddziaływania. Dlatego orzekając w niniejszej sprawie, Sąd miał na uwadze treść art. 4 § 1 kk zgodnie z którym, jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd zastosował przepisy obowiązujące w dacie popełnionych przez oskarżonego czynów, bowiem niewątpliwie były korzystniejsze niż obecne.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

X

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt. 3 i 4 oraz ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 2023r., poz. 123 t.j.) Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 480 zł tytułem opłaty sądowej, a na podstawie art. 627 kpk obciążył go poniesionymi wydatkami w kwocie 2136,16 zł

Podpis