Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny w składzie następującym

Przewodniczący SSR Magdalena Glinkiewicz

Protokolant st. sekr. sąd. Katarzyna Ignaszak

Po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2018 r. w Toruniu.

sprawy z

T. M. i D. M.

przeciwko:

Ż. S., J. S. i mał. T. G.

przy interwencji ubocznej Gminy M. T.

o:

eksmisję

orzeka:

oddala powództwo.

Sygn. akt: I C 1087/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 3 lipca 2017r. powodowie T. M. i D. M. wnieśli o nakazanie pozwanej Ż. S. opuszczenia, opróżnienia i wydania powodom lokalu mieszkalnego położonego w T., przy ulicy (...), dla którego Sąd Rejonowy w Toruniu prowadzi księgę wieczystą nr KW (...). Powodowie wnieśli także o zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazali, że powodowie są właścicielami lokalu nr (...),
w związku z dokonaniem zamiany, z poprzednim właścicielem tego lokalu – J. S.. Zdaniem powodów, pozwana zajmuje lokal bez tytułu prawnego, co więcej, nie płaci żadnych opłat na rzecz powodów za korzystanie z lokalu. Powodowie wskazali, że J. S. jest ojcem pozwanej i właścicielem lokalu nr (...), w którym pozwana mogłaby zamieszkać wraz ze swoim synem. Powodowie wskazali, że J. S. wyraża zgodę na takie zamieszkanie.

Pozwana Ż. S. w odpowiedzi na pozew z dnia 31 lipca 2017r. wniosła o oddalenie powództwa, zaś w razie jego uwzględnienia o orzeczenie o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew wskazała, że pozwana nie zamieszkuje lokalu nr (...) bezprawnie, gdyż jej ojciec zawarł umowę z T. M. (aktualnym właścicielem). Pozwana oświadczyła, że nie ma dokąd się wyprowadzić ze swoim synem, zwłaszcza, że lokal nr (...) jest aktualnie wynajmowany przez powodów. Nadto pozwana wskazała, że u jej ojca rozpoznano raka jelita grubego oraz nowotwór nerki,
u niej zaś zdiagnozowano oponiaka w prawej okolicy czołowej. Syn pozwanej – 8 letni T. jest osobą niepełnosprawną, cierpi z powodu zaburzeń psychotycznych, zaburzeń nastroju, zaburzeń lękowych o znacznym stopniu nasilenia. Mimo podejmowanych prób otrzymania od miasta lokalu komunalnego, Zakład Gospodarki Mieszkaniowej w T. nie zawarł z pozwaną umowy najmu takiego lokalu.

W piśmie z dnia 28 września 2017r. pełnomocnik powodów wskazał, że w lokalu nr (...), przy ul. (...) zamieszkają aktualnie trzy osoby: Ż. Ś., T. G. i J. Ś., zaś żądanie eksmisji dotyczy wyłącznie Ż. Ś. i T. G., jako zajmujących ten lokal bezprawnie (k. 88-89).
W ocenie powodów jedynie J. Ś. jest uprawniony do zamieszkiwania w lokalu na mocy zgody na użytkowanie lokalu, wyrażonej przez właściciela T. M..

Postanowieniem z dnia 4 października 2017r. Sąd wezwał do udziału w sprawie
w charakterze pozwanych J. Ś. i małoletniego T. G., reprezentowanego przez matkę (k.91).

Pozwany J. Ś. w odpowiedzi na pozew z dnia 24 listopada 2017r. wniósł o oddalenie powództwa co do niego, wskazując, że w dalszym ciągu zamieszkuje z córką oraz jej synem. Pozwany wskazał, że nie wie dlaczego został dopozwany, skoro powodowie wyraźnie określili, że nie żądają jego eksmisji, co więcej powód wskazał, że swoje uprawnienie do zamieszkiwania w lokalu nr (...) wywodzi z obowiązującego porozumienia z T. M.. Pozwany wskazał, że od czasu zawarcia tego porozumienia uiszczają z córką kwotę 330,71 zł na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej Ł. 2.

Na rozprawie w dniu 28 lutego 2018r. pełnomocnik powodów, podtrzymując żądanie eksmisji wyłącznie Ż. Ś. i małoletniego T., wniósł o przyznanie eksmitowanym prawa do lokalu socjalnego. Wskazał również, że umowa użyczenia lokalu, której stronami są J. S. i T. M. w dalszym ciągu obowiązuje.

Sąd ustalił co następuje:

Postanowieniem z dnia 19 lutego 2014r. Sąd Rejonowy w Toruniu w sprawie XI Ns 862/09 dokonał zniesienia współwłasności nieruchomości zabudowanej, położonej
w T., przy ul. (...), dla której prowadzona jest księga wieczysta KW (...). Na mocy tego postanowienia doszło do wyodrębnienia 13 samodzielnych lokali oraz jednego lokalu użytkowego.

(dowód: postanowienie k. 42-43)

W wyniku podziału J. Ś. przypadł na wyłączną własność lokal mieszkalny oznaczony nr (...) , położony na 2 piętrze, składający się z 3 pokoi, spiżarni, łazienki, korytarza i przedpokoju – o łącznej powierzchni 99,69 m2, z własnością lokalu związany jest także udział w nieruchomości wspólnej.

Sąd w postanowieniu działowym przyznał wówczas małżonkom T.
i D. M., na wyłączną własność lokal mieszkalny nr (...) , położony na pierwszym piętrze, składający się z 2 poi, o łącznej powierzchni 37,03 m2, wraz z pomieszczeniami przynależnymi w postaci piwnic oznaczonymi numerami P1, P2, P3, i pomieszczenia do zagospodarowania położonego w bezpośrednim sąsiedztwie tych piwnic o powierzchni łącznej 59,45m2.

(dowód: postanowienie k. 42-43)

W dniu 7 grudnia 2016r. Małżonkowie M. i J. Ś. zawarli w formie aktu notarialnego umowę zamiany swoich nieruchomości, na mocy której własność lokalu
nr 4 przeszła na rzecz B. Ś., zaś lokal nr (...) przypadł na własność powodom. Do zamiany doszło z jednoczesną dopłatą na rzecz J. Ś. kwoty 58.000 zł. J. Ś. zobowiązał się również, że do dnia 31 marca 2017r. opróżni i opóźni lokal nr (...).

(dowód: akt notarialny k. 12-20)

W dniu 6 kwietnia 2017r. T. M. i J. Ś. zawarli umowę, na mocy której T. M. może użytkować lokal mieszkalny nr (...) przy ul. (...),
w szczególności przeznaczyć go na wynajem, oraz że będzie ponosił koszty związane
z użytkowaniem tego mieszkania. J. Ś. zrzekł się profitów związanych
z wynajmowanym mieszkaniem nr (...).

(dowód: oświadczenie k. 38)

Małżonkowie T. i D. M. są aktualnie właścicielami lokalu nr (...),
o powierzchni 99,69 m2, znajdującego się w budynku przy ul. (...) w T.. Lokal stanowi odrębną własność, dla której powadzona jest księga wieczysta nr KW (...).

(dowód: odpis zwykły księgi wieczystej k. 11)

W lokalu nr (...) aktualnie zamieszkują: Ż. Ś., J. Ś. i mał. T. G..

Bezsporne.

Ż. S. jest matką 8-letniego T. G., który mieszka z nią w mieszkaniu nr (...) przy ul. (...) w T.. T. G. od urodzenia ma stwierdzoną niepełnosprawność, wymaga stałej opieki, rehabilitacji oraz zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne. U Ż. Ś. stwierdzono oponiaka prawej okolicy czołowej

(dowód: orzeczenie o niepełnosprawności k. 74 (dowód: wynik badania z rezonansu magnetycznego k. 73)

Ż. Ś. w grudniu 2016r. wystąpiła do Prezydenta Miasta T. z prośbą
o przyznanie jej lokalu komunalnego, wskazując na swoją trudną sytuację życiową
i mieszkaniową.

(dowód: pismo k. 76)

Pismem z dnia 18 stycznia 2017r. Ż. Ś. została poinformowana o trybie złożenia wniosku o lokal wchodzący w skład mieszkaniowego zasobu Gminy M. T., oraz o wymogach, jakie musi spełnić osoba ubiegająca się o taki lokal.

(dowód: pismo k. 77)

Ż. S. nie figuruje w rejestrze osób bezrobotnych. Utrzymuje się
z alimentów i świadczeń rodzinnych w kwocie 550 zł miesięcznie, 124 zł zasiłek rodzinny miesięcznie, 153 zł zasiłek pielęgnacyjny miesięcznie oraz świadczenie wychowawcze w kwocie 500 zł miesięcznie. Ż. S. i J. S. otrzymywali świadczenia z Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie.

Bezsporne.

Pismem z dnia 19 kwietnia 2017r. pozwana Ż. Ś. została wezwana do dobrowolnego opuszczenia lokalu nr (...). Pozwana nie wydała lokalu nr (...) i w dalszym ciągu zamieszkuje w nim wraz ze swoim ojcem i synem.

(dowód: pismo z dowodem doręczenia go pozwanej k. 9)

Sąd zważył co następuje:

Na wstępie należy wskazać, że Sąd uznał za wiarygodne dowody z dokumentów, tak urzędowych jak i prywatnych, zgromadzonych w toku postępowania. Prawdziwość
i autentyczność dokumentów nie nasuwała wątpliwości, co więcej nie były one kwestionowane przez żadną ze stron.

Jako wiarygodne Sąd ocenił także zeznania pozwanej Ż. Ś., gdyż były one spójne i logiczne, znajdowały potwierdzenie w dokumentach, jak i w większości pozostałych źródeł dowodowych. Zdaniem Sądu, podobnie zeznania powodów należało, w przeważającej części, ocenić jako wiarygodne, w szczególności
w zakresie, w jakim korelowały, odnośnie istotnych okoliczności faktycznych, z faktami wynikającymi wprost z dokumentów, jak choćby postanowieniem Sądu o zniesieniu współwłasności, czy aktem notarialnym przenoszącym własność lokali. Za nie mające
w istocie większego znaczenia należało ocenić relacjonowane wyobrażenia powodów, że pozwana dobrowolnie wyprowadzi się z synem do innego lokalu.

Sąd nie dał natomiast wiary zeznaniom J. Ś., w których ten wskazał, że nie wyrażał zgody (k.140-141), aby córka ze swoim synem zamieszkali z nim w lokalu nr (...). Taka wersja pozostaje zupełnie sprzeczna z wcześniejszymi oświadczeniami pozwanego (k.105-107), który nie przeczył, że mieszał z córką w lokalu i że wspólnie z córką uiszczali opłaty do wspólnoty mieszkaniowej. Co więcej zeznanie pozwanego należało ocenić jako nielogiczne, zwłaszcza gdy zważyć, że pozwana Ż. S. mieszkała w lokalu, który wcześniej był własnością jej ojca, od urodzenia tj. od 1975r.

W ocenie Sądu, na gruncie niniejszej sprawy należy wskazać, że okoliczności faktyczne, mające znaczenie dla rozstrzygnięcia pozostawały co do zasady bezsporne, a spór sprowadza się do rozstrzygnięcia prawnej dopuszczalności żądania opróżnienia lokalu
w sytuacji, gdyż takim żądaniem strony powodowej nie zostali objęci wszyscy lokatorzy zajmujący lokal.

Powodowie wywodzą swoje roszczenie z art. 222 §1 kc , zgodnie z którym, właściciel może żądać od osoby, która faktycznie włada jego rzeczą wydania tej rzeczy, o ile osobie takiej nie przysługuje, skuteczne względem właściciela prawo do władania rzeczą.

Powodowie są niewątpliwie właścicielami lokalu nr (...), w którym obecnie mieszkają wszyscy troje pozwani.

Powództwo nie mogło zostać uwzględnione, gdyż na chwilę orzekania, pozwanym przysługiwał skuteczny tytuł prawny względem powodów do władania lokalem nr (...). Przede wszystkim, jako niedopuszczalne należało ocenić sformułowanie żądania eksmisji,
z ograniczeniem jej wyłącznie do pozwanych Ż. S. oraz jej syna T. G., przy jednoczesnym, wyraźnie sformułowanym żądaniu nieeksmitowania J. S..

Zauważyć należy, że powodów łączy z pozwanym J. S., który jest ojcem Ż. Ś. i dziadkiem T., stosunek prawny, na mocy którego może on korzystać z lokalu nr (...). Wobec wskazanego faktu, powodom, do czasu wygaśnięcia tego stosunku, nie przysługuje uprawnienie do żądania opróżnienia lokalu przez najbliższych J. S.. Żądanie takiej treści mogłoby przysługiwać wyłącznie lokatorowi, gdyby inny współlokator zachowywał się w sposób naganny i uniemożliwiał wspólne korzystanie zamieszkiwanego lokalu. Brak jest natomiast tożsamego uprawnienia po stronie właścicieli, którzy najpierw musieliby doprowadzić do rozwiązania stosunku obligacyjnego z J. S., tak by móc skutecznie doprowadzić do opróżnienia lokalu przez wszystkich pozwanych. Powodowie w sposób wyraźny oświadczyli, że oponują eksmisji pozwanego J. S., wobec czego ich powództwo podlegało oddaleniu.

W sprawach o eksmisje, po stronie pozwanej zachodzi współuczestnictwo konieczne. Dlatego Sąd z urzędu wezwał do udział w sprawie charakterze pozwanych, J. S. i T. G.. Fakt dopozwania nie zmienia jednak ogólnej zasady dyspozycyjności, na której opiera się proces cywilny, zgodnie z którą to zasadą to powód kształtuje swoje żądanie, wskazując, jakiej ochronny prawnej domaga się od Sądu.

Nie mogło budzić wątpliwości, że Ż. S. i T. G. czerpią tytuł prawny do lokalu nr (...) z relacji rodzinnych z J. S., który z kolei pozostaje uprawniony do korzystania z lokalu wobec istniejącej umowy użyczenia.

Wobec stwierdzenia niezasadności powództwa, wobec braku legitymacji biernej po stronie pozwanych, dalsze rozważania odnośnie przysługiwania pozwanym Ż. S.
i T. G. uprawnienia do lokalu socjalnego, nawet w świetle zgodnego
w tym przedmiocie wniosku strony powodowej, należało ocenić jako bezprzedmiotowe.

Jedynie na marginesie należy wskazać, że Ż. S. wychowuje małoletniego syna, korzysta z pomocy społecznej. Od kliku lat bezskutecznie stara się o przyznanie mieszkania z zasobów Gminy M. T.. Jej ojciec deklaruje, że nie chce dalej mieszkać z córką i wnukiem,

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji.

Pozwani wygrali sprawę. Pozwana, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, do zamknięcia rozprawy w I instancji, nie wniosła o zasądzenie od powodów kosztów procesu.