Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lipca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Magdalena Glinkiewicz
Protokolant:	st. sekr. sądowy Gabriela Płowucha

po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2018r. w Toruniu

sprawy z powództwa B. F. (1)

przeciwko Gminie M. T.

o zapłatę

orzeka:

I.  zasądza od pozwanej Gminy M. T. na rzecz powoda B. F. (1) kwotę 6.882,70 zł (sześć tysięcy osiemset osiemdziesiąt dwa złote siedemdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

- od kwoty 264,30 zł od dnia 30 czerwca 2015r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 467,60 zł od dnia 11 lipca 2015r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 467,60 zł od dnia 11 sierpnia 2015r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 467,60 zł od dnia 11 września 2015r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 467,60 zł od dnia 11 października 2015r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 467,60 zł od dnia 11 listopada 2015r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 467,60 zł od dnia 11 grudnia 2015r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 476,60 zł od dnia 11 stycznia 2016r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 476,60 zł od dnia 11 lutego 2016r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 476,60 zł od dnia 11 marca 2016r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 476,60 zł od dnia 11 kwietnia 2016r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 476,60 zł od dnia 11 maja 2016r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 476,60 zł od dnia 11 czerwca 2016r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 476,60 zł od dnia 11 lipca 2016r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 476,60 zł od dnia 11 sierpnia 2016r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałej części;

III.  zasądza od pozwanej Gminy M. T. na rzecz powoda kwotę 2.133,12 zł (dwa tysiące sto trzydzieści trzy złote dwanaście groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 868/174

UZASADNIENIE

B. F. (2) wniósł o zasądzenie od Gminy M. T. na swoją rzecz kwoty 8.566,60 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot :

- 254,20 zł od dnia 30 czerwca 2015 r. (za okres od 18 czerwca 2015r. do 30 czerwca 2018r.)

- 586,60 zł od dnia 11 lipca 2015 r.

- 586,60 zł od dnia 11 sierpnia 2015 r.

- 586,60 zł od dnia 11 września 2015 r.

- 586,60 zł od dnia 11 października 2015 r.

- 586,60 zł od dnia 11 listopada 2015 r.

- 586,60 zł od dnia 11 grudnia 2015 r.

- 586,60 zł od dnia 11 stycznia 2016 r.

- 586,60 zł od dnia 11 lutego 2016 r.

- 586,60 zł od dnia 11 marca 2016 r.

- 586,60 zł od dnia 11 kwietnia 2016 r.

- 586,60 zł od dnia 11 maja 2016 r.

- 586,60 zł od dnia 11 czerwca 2016 r.

- 586,60 zł od dnia 11 lipca 2016 r.

- 586,60 zł od dnia 11 sierpnia 2016 r.

od dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Na uzasadnienie roszczenia powód wskazał, iż jest współwłaścicielem nieruchomości położonej w T. przy ul. (...), w której znajduje się lokal nr (...). Dodał, iż na podstawie wyroku Sąd orzekł wobec T. W., S. W. i E. W. eksmisję z przedmiotowego lokalu, przyznając im jednocześnie prawa do lokalu socjalnego. Pismem z dnia 18 czerwca 2015r. powód zażądał od pozwanego dostarczenia lokalu socjalnego. Do chwili obecnej lokal socjalny nie został jednak przydzielony. Podkreślił, iż pozwany zaproponował mu kwotę 200 zł miesięcznie tytułem odszkodowania za niedostarczenie lokalu socjalnego. Zdaniem powoda zaproponowana kwota jest za niska. Podkreślił, iż gdyby mógł dysponować lokalem otrzymałby wyższy dochód. Podał, iż w ciągu 2 miesięcy przeprowadziłby remont i mogły otrzymać czynsz w wysokości co najmniej 500 zł Dodał, iż poza czynszem żąda również zapłaty kosztów związanych z zajmowaniem pomieszczeń przez rodzinę W.. Podkreśl, iż ponosi co miesiąc koszty związane z przeglądem kominiarskimi 16,60 zł, wywóz nieczystości 33 zł, energii elektrycznej części wspólnej 10,50 zł, sprzątania klatki schodowej i chodnika 16,50 zł, konserwacji i naprawy domofonów 10,50 zł.

W odpowiedzi na pozew Gmina M. T. wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwana podniosła, iż zaproponowała powodowi zapłatę odszkodowania w wysokości 200 zł za okres od 18 czerwca 2015 r. do 30 września 2016 r. Powód odmówił jednak zawarcia ugody. Powódka podtrzymała swoją propozycję w przedmiocie kwoty odszkodowania.

Pismem z dnia 18 czerwca 218 r. powód rozszerzył powództwo wnosząc o zasądzenie na jego rzecz kwoty 9.614,92 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

- 366,52 zł od dnia 30 czerwca 2015r. (za okres od 18 czerwca 2015r. do 30 czerwca 2018r.)

- 652,60 zł od dnia 11 lipca 2015 r.

- 652,60 zł od dnia 11 sierpnia 2015 r.

- 652,60 zł od dnia 11 września 2015 r.

- 652,60 zł od dnia 11 października 2015 r.

- 652,60 zł od dnia 11 listopada 2015 r.

- 652,60 zł od dnia 11 grudnia 2015 r.

- 666,60 zł od dnia 11 stycznia 2016 r.

- 666,60 zł od dnia 11 lutego 2016 r.

- 666,60 zł od dnia 11 marca 2016 r.

- 666,60 zł od dnia 11 kwietnia 2016 r.

- 666,60 zł od dnia 11 maja 2016 r.

- 666,60 zł od dnia 11 czerwca 2016 r.

- 666,60 zł od dnia 11 lipca 2016 r.

- 666,60 zł od dnia 11 sierpnia 2016 r.

do dnia zapłaty.

Powód wskazał, iż zgodnie z opinią biegłego czynsz na okres maj – grudzień 215 r. wynosił 566 zł, zaś za styczeń – sierpień 2016 r. 580 zł. Nadto koszty utrzymania lokalu stanowią kwotę 86,60 zł miesięcznie.

Sąd ustalił, co następuje:

B. F. (2) jest współwłaścicielem nieruchomości położonej w T. przy ul. (...) w skład której wchodzi lokal mieszkalny nr (...).

Bezsporne

Wyrokiem tutejszego Sądu z dnia 29 kwietnia 2015 r. nakazano T. W., S. W., E. W. aby opróżnili i wydali B. F. (1) lokal nr (...) przy u. K. 32 w T.. Rodzinie przyznano prawo do otrzymania lokalu socjalnego i wstrzymano wykonanie eksmisji do czasu złożenia przez Gminę M. T. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

Dowód: wyrok z dnia 29.04.2015 r.

Rodzina W. zajmuje lokal nr (...) przy ul. (...) w T. o pow. 21,84 m2. Obecnie lokal składa się z jednego pomieszczenia bez WC, kuchni. Wyposażony jest w energię elektryczną.

Dowód: zeznania świadka E. W. z 11.10.17 00:03:23- 00:17:33;

zeznania podwoda B. F. (2) z 11.12.207 r. 00:10:52-00:41:16

opinia biegłego k. 111-124;

Rodzina W. w 2015 i 2016 r. nie płaciła za korzystanie z lokalu. Uiszczała opłaty związane z energią zużytą w mieszkaniu.

Dowód: zeznania świadka E. W. z 11.10.17 00:03:23- 00:17:33;

B. F. (2) ponosił miesięczne koszty przypadające na lokal nr (...) w wysokości: czyszczenie przewodów kominowych 16,60 zł, wywóz nieczystości 33 zł, energia na klatce schodowej 10,50 zł, sprzątanie klatki 16,50 zł, konserwacja i naprawa domofonu 10,50 zł, łącznie 86,60 zł.

Dowód: zeznania świadka E. W. z 11.10.17 00:03:23- 00:17:33;

zeznania świadka M. R. (1) z 11.10.217 r. 00:17:33-00:23:52;

zeznania podwoda B. F. (2) z 11.12.207 r. 00:10:52-00:41:16

faktury i rachunki k. 32-46

Możliwy miesięczny czynsz za wynajem przedmiotowego lokalu według stanu aktualnego za 18 dni maja 2015 wynosił 221 zł, za miesiące od czerwca do grudnia 2015 r. – po 381 zł miesięcznie (za 18 dni czerwca 2015r. 221 zł), zaś od stycznia do sierpnia 2016 r. po 390 zł miesięcznie.

Możliwy czynsz za lokal po przeprowadzonym remoncie i umeblowaniu wynosił: za 18 dni maja 329 zł, za okres od czerwca do grudnia 2015 r. – po 566 zł miesięcznie (za 18 dni czerwca 2015r. 329 zł), zaś od stycznia do sierpnia 2016 r. - 580 zł miesięcznie.

Dowód: opinia biegłego k. 111-124;

Dnia 18 czerwca 2015 r. B. F. (2) zgłosił żądanie dostarczenia rodzinie W. przez Gminę M. T. lokalu socjalnego.

Dowód: pismo z dnia 18.06.2015 r. k. 19

Pismem z dnia 26 sierpnia 2018 r. B. F. (2) zażądał wypłaty przez Urząd Miasta T. odszkodowania za niedostarczenie lokalu socjalnego w wysokości 500 zł miesięcznie.

Dowód: pismo z dnia 26.08.2016 r. k. 21

Urząd Miasta T. zaproponował B. F. (2) ugodowe w postaci wypłaty kwoty 200 zł miesięcznie tytułem odszkodowania. Do zawarcia ugody nie doszło

Dowód: pismo k. 22

zeznania podwoda B. F. (2) z 11.12.207 r. 00:10:52-00:41:16

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o zaoferowany przez strony materiał dowodowy, a mianowicie zeznania świadków, przesłuchanie powoda, opinii biegłego oraz dokumentów.

Za wiarygodne uznano zgromadzone w sprawie dokumenty albowiem ich prawdziwość nie budziła wątpliwości i nie została zakwestionowana przez strony.

Sąd podzielił wnioski z opinii biegłego E. M.. Biegły posiada wiedzę, doświadczenie i kwalifikacje wymagane dla sporządzenia tego rodzaju opinii. Sporządzona opinia jest jasna i wyczerpująca. Ponadto nie zawiera błędów logicznych czy rachunkowych.

Sąd uznał przedmiotową opinię za przekonywującą i w pełni podzielił wnioski biegłego. Opinia ta została sporządzona w sposób rzetelny, była logiczna, spójna, nie zawierała sprzeczności. Biegły udzielił odpowiedzi na pytanie sformułowane w tezie dowodowej. Trzeba jednocześnie zaznaczyć, iż biegły jest osobą odznaczającą się niekwestionowanymi kwalifikacjami, kompetentną i posiada duże doświadczenie w sporządzaniu tego typu opinii. Nie można również pomijać tego, że biegły swoje stanowisko w tym przedmiocie sformułował po przeprowadzeniu oględzin, a została zatem sporządzona nie na podstawie arbitralnej i formułowanej a priori oceny, lecz w oparciu o obiektywny i rzetelnie zebrany materiał badawczy, który potwierdzał prawidłowość wyrażonych przez biegłego twierdzeń.

Strony nie złożyły żadnych zastrzeżeń do opinii W ocenie Sądu nie było więc jakichkolwiek podstaw, by uznać ją za nierzetelną czy niefachową. Dla porządku można dodać, że Sąd w sprawie do rozstrzygnięcia której wymagane są wiadomości specjalistyczne nie może wydać orzeczenia wbrew wnioskom wypływającym z opinii uznanej przez tenże Sąd za fachową i rzetelną ( zob. np. wyrok SN z 26/10/2006 I CSK 166/06 – publ. Lex nr 209297 lub II UK 277/04 OSNP 2006/5-6/97).

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka E. W. dotyczących zajmowania lokalu, braku uiszczenia opłat, stanu lokalu. Zeznania świadka były spójne i logiczne, ponadto w zakresie stanu lokalu korespondowały z ustaleniami dokonanymi przez biegłego.

Za wiarygodne Sąd uznał również M. R. (2) złożone na okoliczność wykonywanych przeglądów kominiarskich i kosztów jakie z tego tytułu powód ponosi.

Wiarygodne w ocenie Sad u pozostają także zeznania świadka M. C., co do kosztów jakie ponosi w związku z wynajmowaniem od powoda lokalu mieszkalnego.

Sąd nie znalazł podstaw dla których miałby odmówić przyznania waloru wiarygodności twierdzeniom powoda na okoliczność stanu lokalu, możliwości jego wynajmu, chęci przeprowadzenia gruntownego remontu.

Powód domagał się zasądzenia od pozwanej odszkodowania z tytułu niedostarczenia lokalu socjalnego osobom uprawnionym. Bezspornym w niniejszej sprawie był fakt, iż rodzina W. zajmowała lokal w budynku przy ul. (...) w T. bez tytułu prawnego nie uiszczając na rzecz powoda opłat za jego użytkowanie oraz, że na podstawie wyroku Sądu uprawnieni byli oni do otrzymania lokalu socjalnego. Spór między stronami dotyczył wysokości czynszu oraz podstaw jego ustalenia.

Przechodząc do rozważań prawnych należy wskazać, iż podstawę roszczenia powoda stanowi art. 18 ust. 5 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego z dnia 21 czerwca 2001 roku ( Dz.U. z 2005 r., nr 31, poz.266 ze zm., dalej u.o.p.l.): „Jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy, na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r.- Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.).”

Natomiast stosownie do brzmienia art. 417 § 1 k.c.: „Za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa.”

Obowiązek dostarczenia lokalu socjalnego osobie, o której uprawnieniu do takiego lokalu orzekł sąd w wyroku eksmisyjnym, ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu na podstawie art. 14 ust. 1 u.o.p.l. Tym samym wskazany przepis prawa stanowi źródło obowiązku, który w przedmiotowej sprawie spoczywał na pozwanej gminie.

Sąd podzielił pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku z 18 lutego 2004r., sygn. akt V CK 253/03, w którym stwierdził, iż odpowiedzialność odszkodowawcza gminy nie jest uzależniona od wykazania winy i uznał za podstawę roszczenia odszkodowawczego sam fakt niedostarczenia lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku sądowego.

Także Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 23 maja 2006 r. w sprawie SK 51/2005 (OTK ZU 2006/5A poz. 58) stwierdził, że nie powinno budzić wątpliwości, że niedostarczenie przez gminę lokalu socjalnego w sytuacji, w której uprawnienie takie zostało przyznane danej osobie wyrokiem sądu nakazującym opróżnienie dotychczas zajmowanego lokalu, należy uznać za „działanie”wypełniające znamiona hipotezy art. 77 ust. 1 Konstytucji. Teza powyższa znajduje oparcie w przepisach art. 75 Konstytucji oraz art. 4 i art. 14 ust. 1 zdanie drugie u.o.p.l. (konkretyzowanym każdorazowo w prawomocnym wyroku sądu nakazującym opróżnienie lokalu), a także przyjmowanym w doktrynie i orzecznictwie sposobie rozumienia znamienia bezprawności.

Tym samym w świetle powyższych rozważań nie można mieć wątpliwości, iż przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanej Gminy jest po pierwsze stwierdzenie niezgodnego z prawem działania lub zaniechania przy wykonywaniu władzy publicznej. W niniejszej sprawie polegało ono na niedostarczeniu wbrew obowiązkowi lokalu socjalnego osobie uprawnionej z mocy wyroku sądowego. Po drugie, dla przyjęcia odpowiedzialności odszkodowawczej gminy konieczne jest także wykazanie szkody. Szkodą w rozumieniu art. 361 § 2 kc są straty oraz utracone korzyści, które poszkodowany mógłby osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono. Szkoda poniesiona przez powoda w części obejmującej żądanie zasądzenia równowartości czynszu polegała na tym, że wskutek zajmowania lokali przez rodzinę W., powód nie czerpał z tego tytułu zysków. Z powodu zamieszkiwania tych osób w lokalu należącego do powoda, bezsprzecznie poniósł on szkodę majątkową.

Wskazać trzeba, że i obecnie obowiązujący art. 18 ust. 5 u.o.p.l., w przypadku gdy gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, przewiduje dla właściciela roszczenie odszkodowawcze do gminy na podstawie art. 417 k.c. Oznacza to, że ustawa nie ogranicza szkody, naprawienia której może żądać właściciel w przypadku niewykonania przez gminę wyroku obligującego ją do zaoferowania lokalu socjalnego. Nie powinno zatem ulegać wątpliwości, iż jego roszczenie odszkodowawcze obejmować może wynagrodzenie szkody w pełnej wysokości (taki też pogląd na gruncie art. 18 ust. 5 u.o.p.l. wyraził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 25 czerwca 2008 r. III CZP 46/2008 Biuletyn Sądu Najwyższego 2008/6).

W przypadku zajmowania lokalu mieszkalnego przez osoby bez tytułu prawnego, nie opłacające żadnych opłat za ten lokal, nawet opłat eksploatacyjnych, i braku – na skutek niedostarczenia przez gminę tym osobom lokalu socjalnego – możliwości wynajęcia lokalu mieszkalnego lub jego sprzedaży, po stronie powodowego właściciela występuje szkoda (vide: Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2009 r. VI ACa 1392/2008).

W przedmiotowej sprawie nie można mieć wątpliwości, iż gdyby pozwana Gmina wywiązała się z ciążącego na niej obowiązku, powód mógłby wynająć lokal i uzyskać za niego czynsz.

Sąd Rejonowy uznał, iż istnieje oczywisty związek przyczynowy pomiędzy niedostarczeniem przez pozwaną lokalu socjalnego osobom uprawnionym z mocy wyroku sądowego a wysokością szkody, jaką poniosła powód. Jego istnienie rozpatruje się z punktu widzenia określonych okoliczności faktycznych sprawy. W pierwszej kolejności należy zbadać, czy pomiędzy określonymi elementami sytuacji faktycznej w ogóle zachodzi jakakolwiek obiektywna zależność, a zatem, czy badany skutek stanowi obiektywne następstwo zdarzenia, które wskazano jako przyczynę. Konieczność badania „normalności” związku przyczynowego, a więc przesłanki odpowiedzialności z art. 361 § 1 kc występuje bowiem tylko wówczas, gdy między badanymi zjawiskami w ogóle istnieje obiektywny związek przyczynowy. W przedmiotowej sprawie brak możliwości wynajęcia przez powoda lokalu mieszkalnego, czyli tzw. skutek, wynika z niedostarczenia przez pozwanego lokalu socjalnego osobom uprawnionym, gdyż osoby te, pomimo wyroku eksmisyjnego, mają prawo zajmować sporny lokal do czasu zapewnienia im przez gminę lokalu socjalnego. Bezspornym jest, iż pozwana takiego lokalu nie udostępniła, co jest tzw. przyczyną, o której mowa wyżej.

Na gruncie art. 18 ust. 3 u.o.p.l., według którego osoba uprawniona do lokalu socjalnego, jeżeli sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu opłacają odszkodowanie w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać, należy przyjąć, iż po pierwsze, odpowiedzialność gminy za szkodę wynikłą z zajmowanego lokalu bez tytułu prawnego przez osobę uprawnioną z mocy wyroku do lokalu socjalnego oraz tej osoby jest odpowiedzialnością in solidum (uchwała z dnia 7 grudnia 2007 r. III CZP 121/2007 OSNC 2008/12 poz. 137) i po drugie, że odpowiedzialność odszkodowawcza gminy wobec właściciela za niedostarczenie lokalu socjalnego nie jest odpowiedzialnością subsydiarną w stosunku do obowiązku tej osoby wynikającego z art. 18 ust. 1 i 3 u.o.p.l. (wyrok z dnia 19 czerwca 2008 r. V CSK 31/2008 OSNC 2009/A poz. 16).

Reasumując, na gruncie art. 18 ust. 3 i 5 u.o.p.l. nie budzi wątpliwości przekonanie, iż pozostaje w normalnym związku przyczynowym z zaniechaniem przez gminę wypełnienia obowiązku dostarczenia lokalu socjalnego osobie do tego uprawnionej, strata właściciela lokalu mieszkalnego spowodowana nieuiszczeniem przez byłego lokatora opłat za używanie zajmowanego lokalu i że za i tę postać szkody gmina ponosi odpowiedzialność na podstawie art. 417 § 1 k.c. (vide: Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 13 stycznia 2010 r. II CSK 323/2009).

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 6 k.c. ciężar wykazania wszystkich przesłanek spoczywał na powodzie. Zadaniem Sądu na gruncie niniejszego stanu faktycznego wystąpiły wszystkie wskazane powyżej przesłanki pozwalające na przypisanie Gminie M. T. odpowiedzialności za niedostarczenie osobom uprawnionym z mocy wyroku sądowego, lokalu socjalnego.

Po przesądzeniu odpowiedzialności pozwanej za niedostarczenie lokalu socjalnego, rozważeniu podlega kwestia wysokości szkody poniesionej przez powoda. Przy ustalaniu wysokości odszkodowania, Sąd oparł się na opinii biegłej z dziedziny szacowania nieruchomości. Przy czym ustalając wysokość czynszu jaki powód mógłby uzyskać za wynajmem spornego mieszkania trzeba było brać pod uwagę czynsz wyliczony na 2015r. i 2016r., a nie na czynsz możliwy do uzyskania na datę sporządzenia opinii, albowiem powódm dochodzi odszkodowania za okres od czerwca 2015r. (dokładnie za 18 dni czerwca 2015r.) do sierpnia 2016r. Biegła dokonała wyliczenia czynszu możliwego do uzyskania z tytułu najmu lokalu od maja 2015r. – za 18 dni maja, nie dokonała wyliczenia za 18 dni czerwca 2015r. (wskazała czynsz za cały miesiąc czerwiec 2015r.). Jednakże po analizie treści opinii biegłego Sąd nie miał żadnych ani wątpliwości jakiej wysokości możliwy był do uzyskania czynsz najmu za sporny lokal za 18 dni czerwca 2015r., Sąd przyjmuj wyliczenia wskazane przez biegłego za 18 dni maja 2015r.

Biegły wyliczył czynsz za lokal nr (...) przy ul. (...) w T. uwzględniając aktualny stan lokalu jak również uwzględniając przeprowadzony w nim remont i umeblowanie. Zgodnie z pierwszym wariantem - po uwzględnieniu, że powód dochodzi odszkodowania za 18 dni czerwca 2015r. (a nie za 18 dni maja 2015r. – pozew nie obejmuje w ogóle miesiąca maja 2015r.) - czynsz wynosił: za 18 dni czerwca 221 zł, za okres od lipca do grudnia 2015 r. 381 zł miesięcznie, zaś od stycznia do sierpnia 2016 r. - 390 zł miesięcznie. W drugim wariancie natomiast czynsz wynosił: za 18 dni czerwca 329 zł, za okres od czerwca do grudnia 2015 r. – po 566 zł miesięcznie, zaś od stycznia do sierpnia 2016 r. - 580 zł miesięcznie.

Powód ostatecznie zażądał zapłaty kwot stanowiących wartość czynszu wyliczonego według wariantu drugiego tj. po remoncie i umeblowaniu lokalu.

W tym miejscu wskazać należy, iż art. 18 ust. 2 u.o.p.l. wyraża zasadę, zgodnie z którą miarodajna jest wysokość czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu. Chodzi zatem o rynkowy czynsz najmu lokalu o zbliżonych cechach. Artykuł 18 ust. 3 u.o.p.l. ogranicza to wynagrodzenie do czynszu (albo innych opłat za używanie lokalu), jakie były lokator byłby zobowiązany opłacać, gdyby stosunek prawny nie wygasł. Chodzi zatem o wysokość ostatniego czynszu (albo innych opłat za używanie lokalu), do opłacania którego zobowiązany był lokator przed utratą tytułu prawnego do lokalu (zob. B. Rakoczy, Odpowiedzialność s. 109–110; M. Olczyk, Sytuacja prawna, s. 340–341). W doktrynie zwraca się uwagę na to, że skoro art. 18 ust. 3 u.o.p.l. posługuje się pojęciem czynszu (lub innych opłat za używanie lokalu), to przepis ten może mieć zastosowanie tylko do osób, które zajmowały lokal na podstawie odpłatnego stosunku prawnego (M. Olczyk, Komentarz do zmiany art. 18 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego wprowadzonej przez Dz.U. z 2004 r. Nr 218, poz. 2783 ze zm., art. 18; Zoll, Olczyk, Pecyna, Ustawa o ochronie praw lokatorów, s. 240–241). Natomiast osoby, które używały lokalu na podstawie nieodpłatnych tytułów prawnych, powinny płacić odszkodowanie określone w art. 18 ust. 2 u.o.p.l. Należy bowiem pamiętać o tym, że art. 18 ust. 3 u.o.p.l. jest wyjątkiem w stosunku do reguły z art. 18 ust. 2 u.o.p.l. i powinien być wykładany ściśle.

Mając powyższe na uwadze Sad uznał, iż powodowi należy się odszkodowanie w wysokości czynszu za lokal wg aktualnego jego stan, a nie przy uwzględnieniu wyremontowania i umeblowania lokalu.

W ramach należnego powodowi odszkodowania prócz czynszu należały się również koszty związane z zajmowanymi przez rodzinę W. pomieszczeń w tym koszty przeglądu kominiarskiego, wywozu nieczystości, energii dostarczanej do części wspólnych nieruchomości, sprzątania klatki schodowej i chodnika oraz konserwacji i naprawy domofonu. Miesięczne wydatki związane z tymi kosztami wynosiły łącznie 86,60 zł. Wysokości tej kwoty nie była kwestionowana przez stronę pozwaną.

Reasumując, Sąd doszedł do przekonania, iż roszczenie powoda jest uzasadnione co do zasady i uznał, iż należy mu się odszkodowanie za niedostarczenie lokalu socjalnego w łącznej wysokości 6.882, 70 zł. Na zasądzoną kwotę składa się należność za czerwiec 2015r. 264,30 zł (221 zł tytułem czynszu plus połowa opłat wskazanych powyżej tj. 43,30 zł); za okres od lipca do grudnia 2015 z kwota 467,60 zł miesięcznie ( 381 zł tytułem czynszu + 86,60 zł tytułem opłat), za okres od stycznia do sierpnia 2016 r. 476,60 zł miesięcznie ( 390 zł tytułem czynszu + 86,60 zł tytułem opłat), o czym na mocy art. 18 ust 5 wskazanej ustawy w zw. z art. 417§ 1 kc orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.

O odsetkach ustawowych od zasądzonych należności orzeczono w myśl art. 481 § 1 kc zgodnie z żądaniem powoda.

W pozostałej części powództwo podlegało oddaleniu ( pkt II wyroku ).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 kpc w myśl zasady stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu.

Powód domagał się zasądzenia od pozwanej na swoją rzecz łącznie kwoty 9.614,92 zł. Powództwo uwzględnione zostało co do kwoty 6.882,70 zł Zatem powód wygrał sprawę w 72 %.

Koszty procesu poniesione przez powoda wyniosły łącznie 3.687,68 zł (424 zł opłata od pozwu w niniejszej sprawie, 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 1.800 zł wynagrodzenia pełnomocnika, 1.446,68 wykorzystane zaliczki na biegłego).

Koszty procesu poniesione przez pozwaną to 1.800 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika.

Zatem 3.687,68 x 72% = 2.655,12 zł

zaś 1.800 zł. x 28 % = 522 zł.

Po kompensacji należało jak w punkcie III sentencji wyroku zasądzić na rzecz powoda różnicę tj. kwotę 2.133,12 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.