Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 października 2025 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	asesor sądowy Paweł Kamiński
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Karolina Kotowska

po rozpoznaniu w dniu 15 października 2025 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. P.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda M. P. kwotę 2 398,50 zł (dwa tysiące trzysta dziewięćdziesiąt osiem złotych pięćdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 stycznia 2022 r. do dnia zapłaty;

II. w pozostałej części powództwo oddala;

III. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 421,10 zł (czterysta dwadzieścia jeden złotych dziesięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

Powód M. P. pozwem z dnia 12 marca 2024 roku (data nadania w placówce pocztowej) wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 4 877,97 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 28 listopada 2021 roku do dnia zapłaty. Zażądał również zasądzenia kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 25 października 2021 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki K. (...) o nr rej (...) należący do W. N.. Sprawca szkody miał polisę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej wykupioną u pozwanego. Pozwany co do zasady uznał swoją odpowiedzialność za szkodę i wypłacił kwotę 1 937,25 zł tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Powód wskazał, że poszkodowany wynajmował u niego pojazd zastępczy przez okres 47 dni w stawce 145 zł brutto za dobę najmu. Dodał, iż pozwany uznał za zasadny okres najmu pojazdu zastępczego jedynie przez 21 dni nadto zweryfikował stawkę dobową najmu do kwoty 92,25 zł. Powód zaznaczył, że likwidacja szkody obejmowała następujące czynności:

- 25.10.2021 r. – doszło do powstania szkody,

- 28.10.2021 r. – zgłoszenie szkody, najem pojazdu zastępczego,

- 3.11.2021 r. – pierwsze oględziny uszkodzonego pojazdu, wystawienie kosztorysu na kwotę 3 065,82 zł, zgłoszenie konieczności wykonania dodatkowych oględzin pojazdu,

- 9.11.2021 r. – wystawienie kosztorysu po drugich oględzinach, wystawienie kosztorysu naprawy na kwotę 4 125,01 zł,

- 10.11.2021 r.-1.12.2021 r. – uzgadnianie kosztów naprawy,

- 2.12.2021 r. – zawarcie ugody na naprawę pojazdu na kwotę 5 900 zł,

- 3.12.2021 r. – przygotowanie pojazdu do naprawy,

- 4.12.2021 r.-5.12.2021 r. – sobota i niedziela,

- 6.12.2021 r.-10.12.2021 r. – naprawa pojazdu,

- 6.12.2021 r.-10.12.2021 r. – sobota i niedziela,

- 13.12.2021 r. – dzień organizacyjny,

- 14.12.2021 r. – zwrot naprawionego pojazdu poszkodowanemu i zakończenie najmu pojazdu zastępczego.

Powód zaznaczył, że odpowiedzialność ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego obejmuje także celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione przez poszkodowanego na najem pojazdu zastępczego w okresie przedłużającej się naprawy, chyba że są one następstwem okoliczności, za które odpowiedzialność ponosi poszkodowany lub osoba trzecia. Zdaniem powoda pozwany nie uwzględnił przy ustalaniu uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego konieczności dokonania oględzin pojazdu przez pozwanego, oczekiwania na części niezbędne do naprawy samochodu. Zdaniem powoda nieuzasadnione było także zweryfikowanie przez pozwanego stawki dobowej najmu pojazdu zastępczego, gdyż pozwany zweryfikował wystawioną fakturę według własnego uznania, w sposób nie dający się zweryfikować. Zdaniem powoda stawka zastosowana w fakturze byłą stawką rynkową. Uzasadniając żądanie pozwu w zakresie odsetek za opóźnienie, powód wskazał, że domaga się zapłaty z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 listopada 2021 roku, czyli od dnia następnego po upływie trzydziestodniowego ustawowego terminu, w którym pozwany zobowiązany był wypłacić pełną kwotę należnego odszkodowania. Powód wskazał, że termin ten biegł od dnia zgłoszenia pozwanemu szkody, czyli od dnia 28 października 2021 roku (k. 4-7).

W dniu 26 marca 2024 roku w sprawie o sygn. I Nc 668/24 Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Toruniu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym orzekający zgodnie z żądaniem pozwu (k. 34).

Pozwany w ustawowym terminie wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów procesu. Pozwany uzasadniając swoje stanowisko w sprawie przyznał, że udzielił ochrony ubezpieczeniowej sprawcy szkody w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, w wyniku której 25 października 2021 roku uszkodzeniu uległ pojazd marki K. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do W. N.. Pozwany wskazał, że poszkodowany zgłosił szkodę telefonicznie, w dniu 28 października 2021 roku. Zapytany czy chce wynająć pojazd zastępczy poszkodowany udzielił odpowiedzi przeczącej. Mimo to pozwany poinformował poszkodowanego o możliwości zorganizowania samochodu zastępczego w różnych klasach oraz wskazał cenę za dobę wynajmu informując, że są to kwoty akceptowane przez pozwanego, a także podał numer telefonu kontaktowego. Pismo informujące o możliwości zorganizowania przez pozwanego pojazdu zastępczego wraz ze wskazaniem danych kontaktowych pozwany wysłał też poszkodowanemu w dniu 28 października 2021 roku na podany przez niego adres e-mail. Jednocześnie poszkodowany został poinformowany, że w przypadku samodzielnie zorganizowanego wynajmu, zwrot kosztów nastąpi według cen wskazanych przez pozwanego. Pozwany poinformował też o zasadach wynajmu pojazdu zastępczego oraz akceptowanych stawkach za wynajem stosowanych przez wypożyczalnie współpracujące z pozwanym. Na podstawie przeprowadzonych w dniu 3 listopada 2021 roku oględzin pozwany ustalił bezsporne koszty naprawy pojazdu. Pozwany podniósł, że uszkodzony pojazd był pojazdem nadającym się do jazdy. Poszkodowany zażądał jednak kolejnych oględzin, które zaplanowane zostały na dzień 9 listopada 2021 roku. Na ten dzień pojazd nie był jednak przygotowany do oględzin. Kolejne oględziny odbyły się w dniu 15 listopada 2021 roku. Pozwany podniósł, że po zgłoszeniu szkody poinformował poszkodowanego o możliwości naprawy pojazdu w warsztacie współpracującym z pozwanym, lecz poszkodowany nie był zainteresowany naprawą pojazdu, tylko wypłatą jak najwyższego odszkodowania. Pozwany wskazał, że zawarł z poszkodowanym ugodę, na mocy której wypłacił poszkodowanemu w dniu 2 grudnia 2021 roku kwotę 5 900 zł tytułem kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. Pozwany wskazał, że okres bezpłatnego dla poszkodowanego najmu nie jest krótszy od okresu koniecznego na doprowadzenie sytuacji poszkodowanego do stanu sprzed wypadku, czyli w tym wypadku okresu niezbędnego do naprawy pojazdu.

Pozwany zaznaczył, że wypłacił na rzecz powoda kwotę 1 937,25 zł tytułem zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego wskazując w uzasadnieniu, że zaakceptował okres 21 dni okresu korzystania z pojazdu zastępczego, na który składają się 6 dni oczekiwania na oględziny, 5 dni technologicznego czasu naprawy, 7 dni uzgadniania kosztów naprawy oraz 3 dni wolne. Pozwany zweryfikował też stawkę dobową do 75 zł netto za dzień wynajmu, gdyż za taką stawkę (...) proponowało zorganizowanie wynajmu pojazdu. Pozwany podkreślił, iż dzięki współpracy z (...) (...) sp. z o.o. pozwany mógł zorganizować najem za stawkę 75 zł netto w przypadku wynajmu trwającego powyżej 7 dni. Pozwany podniósł, iż poszkodowany wynajął pojazd zastępczy przed zgłoszeniem szkody, nadto w trakcie zgłaszania szkody oświadczył, iż nie chce wynająć pojazdu zastępczego i nie skontaktował się z infolinią pozwanego w celu wynajmu pojazdu. Pozwany wskazał również, iż w wyniku zdarzenia drogowego pojazd poszkodowanego był jezdny wobec powyższego naprawa winna rozpocząć się po uzgodnieniu zakresu i kosztów naprawy. Zdaniem pozwanego poszkodowany miał obowiązek współdziałania w zakresie minimalizacji szkody, czego zaniechał. Pozwany zaznaczył, że w przypadku wynajmowania pojazdów bezkosztowo w praktyce w zasadzie nie ma zainteresowanych obniżaniem ceny. Poszkodowany dostając zapewnienie, że nie ponosi żadnych kosztów wynajmu, często nie ma rozeznania odnośnie cen rynkowych najmu oraz nie interesuje się okresem wynajmu. Nie zależy mu też na negocjacjach, skoro to nie on będzie płatnikiem, a kwestie rozliczeń w pełnym zakresie bierze na siebie wynajmujący. Zdaniem pozwanego nie można więc obciążać go kosztami wynikającymi z dowolnej decyzji poszkodowanego, który nie skontaktował się z pozwanym celem wynajmu pojazdu zastępczego. Pozwany stał na stanowisku, że nie mogą być uznane za celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki, które nie są konieczne do wyeliminowania negatywnego następstwa majątkowego, jeżeli to następstwo może być wyeliminowane bez uszczerbku dla godnych ochrony interesów poszkodowanego w inny, mniej uciążliwy dla dłużnika sposób. Poszkodowany zignorował propozycję pozwanego co do najmu pojazdu zastępczego. Pozwany zakwestionował również żądanie zapłaty odsetek. Pozwany podał, że doręczono mu fakturę za wynajem pojazdu zastępczego w dniu 19 stycznia 2022 roku. Podał, iż ewentualne odsetki należą się w terminie 30 dni od dnia otrzymania faktury za wynajem a nie od daty zgłoszenia szkody. Pozwany zaznaczył, że do dnia doręczenia mu faktury za wynajem nie posiadał wiedzy o tym, że poszkodowany wynajmuje pojazdu zastępczy (k. 40-43v).

Pismem przygotowawczym z dnia 17 czerwca 2025 roku powód wskazał, że podtrzymuje w całości żądanie pozwu i wnioski dowodowe w nim zawarte. Powód zaznaczył, że uzasadniony czas najmu pojazdu zastępczego wynosił 47 dni i trwał od 28 października 2021 roku do 14 grudnia 2021 roku. Podkreślił, iż przed uwzględnieniem kosztów naprawy pojazdu oraz wydaniem decyzji o przyjęciu odpowiedzialności przez pozwanego poszkodowany nie miał możliwości podjęcia decyzji o wykonywaniu naprawy, ponieważ nie były ustalone koszty wykonania tej naprawy oraz to, przez kogo zostaną pokryte koszty wykonania naprawy. Nie ma podstaw do wymagania, aby warsztat przystąpił do naprawy przed datą wydania decyzji o przyjęciu odpowiedzialności i finansowaniu naprawy. Powód podkreślił, iż w sprawie trzykrotnie sporządzany był kosztorys naprawy, zaś każdy kolejny kosztorys sporządzony na zlecenie pozwanego był na wyższą kwotę. Finalnie do uzgodnienia kosztów naprawy pojazdu doszło w dniu 2 grudnia 2021 roku, gdy pozwany i poszkodowany zawarli ugodę w zakresie kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. Powód podał, że dopiero po uzgodnieniu kosztów naprawy poszkodowany był w stanie podjąć decyzję o zleceniu tej naprawy. To oznacza, że czas oczekiwania na części potrzebne do wykonania naprawy oraz kolejno czas technologiczny naprawy może być liczony dopiero od 2 grudnia 2021 roku. Powód dodał, iż poszkodowany współdziałał z pozwanym w zakresie likwidacji szkody. Nie wystąpiła też sytuacja, w której poszkodowany nie udostępnił pojazdu do oględzin. Zdaniem powoda wszystkie czynności zmierzające do uzgodnienia kosztów naprawy poszkodowany podejmował możliwie sprawnie. Powód podał, że pozwany przy ustalaniu uzasadnionego czasu naprawy nie uwzględnił konieczności oczekiwania na dostawę części. W odniesieniu do weryfikacji stawki dobowej najmu przez pozwanego podał, iż poszkodowany otrzymał jedynie ogólną informację o możliwości najmu pojazdu zastępczego. Ograniczono się do podania stawek bez istotnych warunków umowy. Zakwestionował jednocześnie realny charakter propozycji złożonej przez pozwanego. Zdaniem powoda pozwany nie przedstawił poszkodowanemu żadnej konkretnej propozycji, nie wskazał zasad wydania pojazdu, informacji o dostępności w dacie szkody pojazdu zastępczego wymaganej klasy za cenę podaną przez pozwanego przy najmie bezwarunkowym i nieobarczonym dodatkowymi kosztami, nie wskazał podmiotu, który miał dokonać podstawienia i wypożyczenia pojazdu, nie przedstawił umów wiążących pozwanego z podmiotem wypożyczającym pojazd, nie przedstawił pełnych zasad rozliczenia przez pozwanego wypożyczenia pojazdu z firmą wypożyczającą ani regulaminu najmu. Powód podniósł, że poszkodowany po kolizji wynajął pojazd zastępczy z jego firmy, która oferowała pojazdu spełniające wymogi poszkodowanego. Dodał, iż poszkodowany otrzymał pojazd zastępczy bezgotówkowo i mógł z niego korzystać bezwarunkowo, nie był ograniczony limitem kilometrów, wiekiem i liczbą uprawnionych kierowców, dysponował możliwością poruszania się poza granice kraju, nie był też ograniczony zakazem przewożenia zwierząt, ani koniecznością dokupienia dodatkowego ubezpieczenia czy zapłatą kaucji. Powód podniósł też, że obowiązek minimalizacji szkody nie polega na obowiązku wyboru oferty ubezpieczyciela, która przewiduje niższe stawki, ważne jest natomiast, by wybrana wypożyczalnia proponowała stawki najmu mieszczące się w granicach stawek oferowanych przez wypożyczalnie na rynku lokalnym (k. 89-92v).

Postanowieniem z dnia 21 listopada 2024 roku (k. 143) sąd przyznał biegłemu I. A. wynagrodzenie za sporządzenie opinii w kwocie 3 078,42 zł. Na to postanowienie powód wniósł pismem wniesionym w dniu 23 grudnia 2024 roku (k. 176-178) zażalenie zaskarżając je w części w zakresie kwoty 1500 zł i domagając się zmiany zaskarżonego postanowienia poprzez przyznanie biegłemu wynagrodzenia w kwocie 1 578,42 zł tytułem wynagrodzenia za sporządzenie opinii oraz zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany nie wniósł odpowiedzi na zażalenie. Postanowieniem z dnia 27 maja 2025 roku wydanym w sprawie I Cz 1/25 Sąd Rejonowy w Toruniu oddalił zażalenie powoda (k. 192). Postanowieniem z dnia 30 lipca 2025 roku (k. 207) sąd przyznał biegłemu I. A. wynagrodzenie za sporządzenie opinii uzupełniającej z dnia 23 lipca 2025 roku w kwocie 384,81 zł.

Do zamknięcia rozprawy stanowiska stron nie uległy zmianie.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 25 października 2021 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki K. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do W. N.. Sprawca szkody posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Pojazd po zdarzeniu został przez poszkodowanego odstawiony do serwisu naprawczego w T. przy ul. (...).

Bezsporne, a nadto dowód : zeznania świadka W. N. na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2024 roku - k. 123-125, znacznik czasowy od 00:05:50 do 00:58:19, podsumowanie zgłoszenia szkody nr (...) - k. 52-53, wiadomość e-mailowa po zgłoszeniu z dnia 28 października 2021 roku - k. 54-60 oraz w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: 7 (...).pdf, akta szkody na płycie CD - k. 77, kopia dowodu rejestracyjnego pojazdu marki K. (...) o numerze rejestracyjnym (...) – k. 105-106

Użytkownikiem pojazdu marki K. (...) była głównie żona poszkodowanego. Pojazdu potrzebowała na co dzień, służył jej głównie do dojazdów do pracy, do C., gdzie była zatrudniona jako nauczycielka. Z pojazdu zastępczego także korzystała małżonka poszkodowanego. Poszkodowanego i jego małżonkę łączy ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. W dacie szkody poszkodowany posiadał dwa pojazdy tj. S. (...) i O. (...). Pojazd O. (...) stanowił przedmiot współwłasności poszkodowanego i jego ojca i korzystał z niego ojciec poszkodowanego. Pojazd marki S. użytkowany był przez poszkodowanego.

Dowód : zeznania świadka W. N. na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2024 roku - k. 123-125, znacznik czasowy od 00:05:50 do 00:58:19

Właściciel warsztatu naprawczego, do którego poszkodowany odstawił uszkodzony pojazd pomógł poszkodowanemu zorganizowanie wynajmu pojazdu zastępczego. W dniu 28 października 2021 roku poszkodowany W. N. zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego marki P. (...) o nr rej. (...). Strony uzgodniły stawkę za dzień najmu w wysokości 117,89 złotych netto. Najem trwał 47 dni, do 14 grudnia 2021 roku.

Bezsporne, a nadto dowód : umowa najmu pojazdu zastępczego z dnia 28 października 2021 roku - k. 12, protokół zdawczo-odbiorczy - k. 13, faktura VAT z dnia 14 grudnia 2021 roku nr (...) – k. 14, zeznania świadka W. N. na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2024 roku - k. 123-125, znacznik czasowy od 00:05:50 do 00:58:19

Szkoda została zgłoszona pozwanemu w dniu 28 października 2021 roku. Zgłoszenia dokonał W. N. za pośrednictwem rozmowy telefonicznej. W zgłoszeniu w odpowiedzi na pytanie czy poszkodowany chce wynająć pojazd zastępczy, W. N. udzielił odpowiedzi przeczącej. Pozwany wysłał w dniu 28 października 2021 roku poszkodowanemu wiadomość e-mail na podany przez poszkodowanego adres poczty elektronicznej – (...).pl. (...) zawierała m. in. informację o tym, że pozwany może zorganizować dla poszkodowanego pojazd zastępczy oraz numer telefonu na infolinię, na który należy zadzwonić w celu zorganizowania najmu pojazdu zastępczego. Wiadomość wysłana mailowo przez pozwanego poszkodowanemu zawierała także informacje o akceptowanych przez pozwanego stawkach za najem pojazdu zastępczego w przypadku samodzielnego jego zorganizowania przez poszkodowanego podanych w kwotach netto za dzień najmu. Informacja zawierała też wskazanie, że pozwany pokryje koszty pojazdu zastępczego gdy poszkodowany nie może korzystać ze swojego uszkodzonego pojazdu i nie ma możliwości zastąpić go innym, posiada dokumenty potwierdzające, że wynajął pojazd i skorzystał z pojazdu podobnej klasy co uszkodzony. Pozwany zaznaczył w wysłanej do poszkodowanego informacji, że za zasadny uznaje czas wynajmu pojazdu zastępczego, w którym poszkodowany nie może korzystać ze swojego pojazdu, przy czym w przypadku szkody częściowej jest to czas technologicznej napraw uszkodzeń pojazdu powiększony o inne okresy uzasadnione okolicznościami danej sprawy. W podsumowaniu zgłoszenia szkody pozwany poinformował zgłaszającego, że przysługuje mu pojazd zastępczy o podobnej klasie na czas naprawy uszkodzonego pojazdu lub na czas niezbędny do zakupu innego pojazdu ze wskazaniem stawek dobowych za wynajem pojazdu w wysokości zależnej od klasy pojazdu. Zgłaszający zapoznał się z treścią powyższych informacji. Szkoda została zarejestrowana przez pozwanego pod numerem (...).

Bezsporne, a nadto dowód : podsumowanie zgłoszenia szkody nr (...) - k. 52-53, wiadomość e-mailowa po zgłoszeniu z dnia 28 października 2021 roku - k. 54-60 oraz w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: 7 (...).pdf, nagranie telefonicznego zgłoszenia szkody na płycie CD - k. 77, zeznania świadka W. N. na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2024 roku - k. 123-125, znacznik czasowy od 00:05:50 do 00:58:19

Poszkodowany został poinformowany o przyjęciu zgłoszenia szkody. W informacji o przyjęciu zgłoszenia szkody wskazano informację o możliwości kontaktu telefonicznego (wraz z podanym numerem telefonu) z infolinią w sprawie najmu pojazdu zastępczego. Podano, iż w przypadku zorganizowania pojazdu zastępczego bez pośrednictwa pozwanego zostanie zwrócony koszt zgodnie z cennikiem. Jednocześnie przedstawiono kwoty netto dobowego wynajmu pojazdu zastępczego z podziałem na segmenty pojazdów. Za najem pojazdu zastępczego klasy C (klasy niższej średniej, czyli tej samej klasy, co pojazd poszkodowanego) akceptowana dobowa stawka wynosiła: 95 zł netto za okres najmu od 1 do 7 dni oraz 75 zł netto za okres powyżej 7 dni. Informację o akceptowanych stawkach dobowych za najem pojazdu zastępczego pozwany wysłał poszkodowanemu na jego adres mailowy podany przy zgłoszeniu szkody - (...).pl.

Bezsporne, a nadto dowód : wiadomość e-mailowa po zgłoszeniu z dnia 28 października 2021 roku - k. 54-60 oraz w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: 7 (...).pdf, nagranie telefonicznego zgłoszenia szkody na płycie CD - k. 77, zeznania świadka W. N. na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2024 roku - k. 123-125, znacznik czasowy od 00:05:50 do 00:58:19

Pozwany współpracuje z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. od dnia 25 maja 2018 roku. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. świadczy na rzecz (...) Spółki Akcyjnej w W. zlecane przez pozwanego usługi w zakresie usług wynajmu pojazdów zastępczych osobom poszkodowanym we wszystkich klasach. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. dysponuje liczbą ok. 1900 pojazdów przeznaczonych do realizacji wynajmów w ramach szkód OC. W przypadku pojazdu klasy C warunki najmu w dacie zdarzenia szkodowego i w okresie wynajmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego przewidywały 95 zł netto za dobę jeśli wynajem trwał nie dłużej niż 7 dni i 75 zł netto jeśli wynajem trwa powyżej 7 dni. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. świadczy całodobowo i na terenie całej Polski usługi wynajmu pojazdu. Firma ta ma także placówkę mieszczącą się w T..

Dowód : oświadczenie z dnia 17 maja 2019 roku - k. 76, informacja dostępna na stronie internetowej: https://(...).pl/(...)/

Poszkodowany W. N. nie poniósł żadnych kosztów najmu pojazdu zastępczego wynajętego od powoda. Nie interesowało go czy inna wypożyczalnia może wynająć mu pojazd zastępczy po niższych kosztach. Poszkodowany nic nie płacić w związku z wynajmem pojazdu zastępczego, nikt nie informował go też, że z wynajmem pojazdu zastępczego wiążą się jakiekolwiek koszty. Poszkodowany nie kontaktował się z pozwanym w sprawie wynajmu innych pojazdów niż ten, który wynajął od powoda. Poza tym poszkodowany nie był zainteresowany wynajmem innego pojazdu zastępczego, ponieważ miał auto zastępcze, które mu odpowiadało. Była to druga szkoda pojazdu marki K. (...) o numerze rejestracyjnym (...) – w 2018 roku poszkodowany także korzystał z pojazdu zastępczego w związku ze szkodą.

Dowód : zeznania świadka W. N. na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2024 roku - k. 123-125, znacznik czasowy od 00:05:50 do 00:58:19

Po zgłoszeniu szkody, w dniu 3 listopada 2021 roku miały miejsce oględziny pojazdu marki K. (...) dokonane przez pracownika pozwanego W. W.. W wyniku oględzin pozwany opracował kalkulację naprawy pojazdu. Na podstawie zebranych w wyniku tych czynności informacji pozwany w dniu 3 listopada 2021 roku zaproponował poszkodowanemu W. N. odszkodowanie w wysokości 3 065,82 zł. Poszkodowany wiadomością e-mail z dnia 4 listopada 2021 roku zwrócił się do pozwanego o ponowne oględziny pojazdu. Poszkodowany wskazał w niej, że w wycenie szkody nie uwzględniono wymiany uszkodzonej/zniszczonej klapy tylnej i czujników parkowania. Na dzień 9 listopada 2021 roku zaplanowane zostały kolejne oględziny uszkodzonego pojazdu, które jednak nie odbyły się – pojazd nie był przygotowany do oględzin. Mimo to w dniu 9 listopada 2021 roku (wtorek) pozwany sporządził kolejny kosztorys naprawy, w którym ustalił zakres naprawy pojazdu w tym uznał konieczność wymiany pokrywy tylnej. Pozwany wówczas szkodę w pojeździe określił na kwotę 4 125,01 zł brutto. Za pośrednictwem wiadomości mailowej wysłanej w dniu 12 listopada 2021 roku poszkodowany odwołał się od wyceny szkody wskazując na brak ujęcia w niej wymiany dwóch czujników parkowania, których uszkodzenie zostało stwierdzone podczas oględzin oraz kwestionując stawkę za roboczogodzinę prac naprawczych – poszkodowany wskazał, że stawka w wysokości 49 zł za roboczogodziną nie jest realną stawką, ponieważ warsztat wycenił swoje usługi na 120 zł netto za roboczogodzinę. Nadto, w kolejnej wiadomości mailowej z 12 listopada 2021 roku poszkodowany wskazał, iż nie uwzględniono w wycenie kosztów wycięcia i wklejenia szyby tylnej klapy. Dnia 15 listopada 2021 roku pozwany przeprowadził trzecie oględziny pojazdu i sporządził kolejny kosztorys naprawy określając koszt naprawy pojazdu na kwotę 4 158,71 zł. Wiadomością e-mail z dnia 16 listopada 2021 roku pozwany poinformował poszkodowanego, że na czujnikach parkowania nie stwierdzono uszkodzeń mechanicznych oraz że wycięcie szyby z klapy tylnej uwzględnione jest w operacji wymiany klapy zawartej w kosztorysie. Pozwany zwrócił się też do poszkodowanego o przesłanie dowodu rejestracyjnego pojazdu oraz dyspozycji wypłaty odszkodowania (numeru konta lub upoważnienia). Pismem z dnia 22 listopada 2021 roku pozwany ponownie zwrócił się do poszkodowanego o przesłanie kopii dowodu rejestracyjnego oraz numeru rachunku bankowego do wypłaty odszkodowania. W odpowiedzi na to pismo poszkodowany wiadomością e-mail z dnia 29 listopada 2021 roku wysłał pozwanemu zdjęcia jego kosztorysu poprawionego przez pracowników warsztatu, w którym pozostawił uszkodzony samochód kosztorysu naprawy pozwanego z dnia 15 listopada 2021 roku, w którym to poprawionym kosztorysie wskazano, że naprawa może odbyć się za kwotę 6 555,43 zł przy stawce za roboczogodzinę w wysokości 120 zł netto. W dniu 1 grudnia 2021 roku w rozmowie telefonicznej W. N. i (...) Spółka Akcyjna w W. zawarli umowę ugody i pozwany przelał na rachunek bankowy poszkodowanego kwotę 5 900 zł tytułem kosztów naprawy pojazdu w dniu 2 grudnia 2021 roku.

Dowód : ustalenie wysokości szkody wraz z kosztorysem pozwanego z dnia 3 listopada 2021 roku - k. 16-17v oraz w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: (...)_kosztorys.pdf, karta optymalizacji nr (...) z dnia 3 listopada 2021 roku – w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: (...)_kart_opt.pdf, wycena wartości w systemie E. z dnia 3 listopada 2021 roku – w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: (...)_wycena.pdf, ustalenie wysokości szkody wraz z kosztorysem pozwanego z dnia 9 listopada 2021 roku - 18-21 oraz w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: (...)_kosztorys.pdf, wycena wartości w systemie E. z dnia 9 listopada 2021 roku – w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: (...)_wycena.pdf, pismo pozwanego z dnia 2 grudnia 2021 roku - k. 22 i 67 oraz w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: (...).pdf, pismo pozwanego z dnia 22 listopada 2021 roku – k. 63-64 oraz w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: 30 (...).pdf, pismo pozwanego z dnia 1 grudnia 2021 roku k. 65-66 oraz w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: (...).pdf, lista wypłat odszkodowań – k. 68, wiadomość e-mailowa zawierająca zaktualizowany kosztorys naprawy z dnia 9 listopada 2021 roku - k. 96 oraz w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: (...) decyzja z dnia 3 listopada 2021 roku - k. 97, kosztorys pozwanego z dnia 9 listopada 2021 roku - k. 98-99, kosztorys pozwanego z dnia 15 listopada 2021 roku - 100-101, ustalenie wysokości szkody wraz z kosztorysem pozwanego z dnia 15 listopada 2021 roku - w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: (...)_kosztorys.pdf, wycena wartości w systemie E. z dnia 15 listopada 2021 roku – w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: (...)_wycena.pdf, wiadomość e-mailowa W. N. z dnia 29 listopada 2021 roku wraz z poprawionym kosztorysem pozwanego - k. 102-103 oraz w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: Email_ (...)_ (...), wiadomość e-mailowa W. N. z dnia 1 grudnia 2021 roku – k. 104-106 oraz w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: Email_ (...)_ (...), wiadomość e-mailowa W. N. z dnia 4 listopada 2021 roku - w aktach szkody na płycie CD - k. 77, plik: Email_ (...)_ (...), wiadomość e-mailowa W. N. z dnia 12 listopada 2021 roku - w aktach szkody na płycie CD - k. 77, plik: Email_ (...)_ (...), wiadomość e-mailowa W. N. z dnia 12 listopada 2021 roku - w aktach szkody na płycie CD - k. 77, plik: Email_ (...)_ (...), protokół szkody w pojeździe nr (...) - w aktach szkody na płycie CD - k. 77, plik: (...)_kosztorys.pdf, wiadomość e-mail pozwanego do poszkodowanego z dnia 16 listopada 2021 roku – k. 95 oraz w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: (...).pdf, zeznania świadka W. N. na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2024 roku - k. 123-125, znacznik czasowy od 00:05:50 do 00:58:19, zeznania świadka W. W. na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2024 roku - k. 125-125v, znacznik czasowy od 01:16:07 do 01:24:34

W dniu 3 grudnia 2021 roku (piątek) podjęto czynności przygotowujące pojazd K. (...) do naprawy. W dniach od 6 (poniedziałek) do 10 grudnia (piątek) 2021 roku trwała naprawa pojazdu. 14 grudnia 2021 roku zwrócono poszkodowanemu naprawiony pojazd.

Bezsporne, a nadto dowód : zeznania świadka W. N. na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2024 roku - k. 123-125, znacznik czasowy od 00:05:50 do 00:58:19

W dniu 13 stycznia 2022 roku W. N. zawarł z powodem umowę cesji, której przedmiotem była przysługująca mu względem pozwanego wierzytelność o odszkodowanie za szkodę od sprawcy szkody oraz ubezpieczyciela sprawcy szkody. Wierzytelność obejmowała prawo do dochodzenia wszelkich roszczeń związanych ze szkodą, a w szczególności wypożyczenia samochodu zastępczego.

Dowód : umowa cesji z dnia 13 stycznia 2022 roku - k. 11

Poszkodowany zdał pojazd zastępczy po naprawie swojego pojazdu. Po zakończeniu najmu pojazdu zastępczego powód wystawił w dniu 14 grudnia 2021 roku fakturę VAT (...) na kwotę 6 815,22 złotych brutto tytułem wynajmu pojazdu zastępczego klasy C przez okres 47 dni. W fakturze wskazano jako sposób płatności przelew w terminie 21 dni oraz termin płatności: 4 stycznia 2022 roku.

Dowód : faktura VAT z dnia 14 grudnia 2021 roku nr (...) – k. 14 , zeznania świadka W. N. na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2024 roku - k. 123-125, znacznik czasowy od 00:05:50 do 00:58:19

W dniu 19 stycznia 2022 roku powód wiadomością e-mail przesłał pozwanemu fakturę za najem pojazdu zastępczego z dnia 14 grudnia 2021 roku wraz z umową najmu pojazdu, protokołem zdawczo-odbiorczym i umową cesji zawartą z poszkodowanym. Decyzją z dnia 24 stycznia 2022 roku pozwany przyznał powodowi kwotę 1 937,25 złotych tytułem zwrotu kosztów najmu uznając za zasadny dwudziestojednodniowy okres najmu pojazdu w stawce 75 zł netto za dobę. Na uznany przez pozwanego okres najmu pojazdu zastępczego składało się 6 dni oczekiwania na oględziny pojazdu (od 28 października 2021 roku do 3 listopada 2021 roku), 5 dni technologicznego czasu naprawy (od 10 listopada 2021 roku do 18 listopada 2021 roku), 7 dni uzgodnienia kosztów naprawy (od 3 listopada 2021 roku do 10 listopada 2021 roku) i 3 dni wolne (11 listopada 2021 roku, 13 listopada 2021 roku i 14 listopada 2021 roku). Pozwany wskazał w decyzji, że czasu przekraczającego ten okres nie może uznać za normalne następstwo wypadku, za które ponosi odpowiedzialność. Uzasadniając zweryfikowanie stawki za wynajem pojazdu pozwany wskazał, że za stawkę 75 zł netto za dzień najmu (...) proponowało zorganizowanie wynajmu pojazdu. Kwota 1 937,25 zł została wypłacona powodowi przez pozwanego przelewem w dniu 25 stycznia 2022 roku.

Dowód : wiadomość e-mail powoda z dnia 19 stycznia 2022 roku – k. 71-73v oraz w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: Email_ (...)_ (...), decyzja z dnia 24 stycznia 2022 roku - k. 26 oraz w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: (...).pdf, lista wypłat odszkodowań – k. 68

Wiadomością e-mail z dnia 25 lutego 2022 roku powód przesłał w załączeniu pozwanemu wezwanie do zapłaty kwoty 4 877,97 zł brutto tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w związku ze szkodą z dnia 25 października 2021 roku w samochodzie marki K. (...) o numerze rejestracyjnym (...). W wezwaniu powód wskazał, że czas najmu pojazdu zastępczego powinien być wyznaczony rzeczywistym czasem naprawy, za który poszkodowany nie ponosi odpowiedzialności. Powód wskazał też, że dążąc do polubownego załatwienia sprawy proponuje obniżenie stawki do 95 zł netto za dobę najmu i dopłatę kwoty 3 554,70 zł brutto za wynajem pojazdu zastępczego w formie ugody. Pozwany pismem z dnia 8 marca 2022 roku w odpowiedzi na wezwanie do zapłaty z dnia 25 lutego 2022 roku odmówił powodowi dopłaty odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego podtrzymując dotychczasową argumentację. Pozwany wskazał, że okres 21 dni był wystarczający do dokonania skutecznej naprawy samochodu zgodnie z technologią określoną przez producenta pojazdu. Pozwany podał też, że stawka 75 zł netto stosowana przy wynajmie pojazdów klasy C jest stosowana przez podmioty oferujące tego typu usługi zgodnie z informacją przekazaną klientowi w tym zakresie. Pismem z dnia 29 sierpnia 2023 roku pełnomocnik powoda wysłał pozwanemu przedsądowe wezwanie do zapłaty kwoty 4 877,97 zł z tytułu kosztów korzystania przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego wskazując, że pozwany nie wykazał realnego charakteru propozycji najmu pojazdu zastępczego złożonej poszkodowanemu podczas zgłoszenia szkody. W wezwaniu do zapłaty wskazano też, że nieuzasadniona była także weryfikacja okresu najmu pojazdu zastępczego. Pismem z dnia 15 września 2023 roku pozwany w odpowiedzi na wezwanie do zapłaty podtrzymał swoją pierwotną decyzję co do kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Dowód : wiadomość e-mail z dnia 25 lutego 2022 roku wraz z wezwaniem do zapłaty – w aktach szkody na płycie CD – k. 77, plik: (...), pismo pozwanego z dnia 8 marca 2022 roku - k. 28, wezwanie do zapłaty z dnia 29 sierpnia 2023 roku – k. 23-24, pismo pozwanego z dnia 15 września 2023 roku - k. 29-30

Po szkodzie z dnia 25 października 2021 roku pojazd marki K. (...) o numerze rejestracyjnym (...) nie nadawał się do jazdy. Zderzak tylny uszkodzonego pojazdu był nieprawidłowo zamontowany, rozdarciu uległa okładzina zderzaka, a deformacja powodowała bezpośrednio kontakt z pokrywą bagażnika. To powodowało, że pojazd nie mógł być prawidłowo eksploatowany. Zastosowana przez powoda stawka 117,89 zł netto za dobę najmu pojazdu zastępczego segmentu C mieściła się w granicach cen rynkowych.

Dowód : pisemna opinia biegłego I. A. z dnia 11 listopada 2024 roku – k. 131-141

Sąd zważył, co następuje:

Opisany wyżej stan faktyczny zasadniczo nie był sporny i znalazł oparcie w przedstawionych przez strony dowodach z dokumentów, które Sąd obdarzył wiarą w całości. Dokumenty przedstawione przez strony nie były kwestionowane co do wiarygodności, sąd także nie znalazł podstaw, by ich wiarygodność kwestionować. Dostarczone przez pozwanego dokumenty przedstawiają przebieg postępowania likwidacyjnego prowadzonego przez ubezpieczyciela. Z kolei dokumenty dołączone przez powoda do pozwu przedstawiają także okoliczności nabycia przez niego wierzytelności, której zapłaty dochodził pozwem, zawarcia z poszkodowanym umowy najmu pojazdu zastępczego, jego zdania i wystawienia faktury. Dokumenty dostarczone przez strony miały walor dokumentów prywatnych stanowiących dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie (art. 245 k.p.c.).

Za wiarygodne Sąd uznał także zeznania świadka W. N., bowiem były one logiczne i spójne z pozostałym materiałem dowodowym. Zeznania te dotyczyły głównie okoliczności bezspornych, ale pozwoliły także na ustalenie okoliczności w jakich poszkodowany najął od powoda pojazd zastępczy oraz przyczyn skorzystania z oferty powoda. Fakt, że poszkodowany nie pamiętał niektórych okoliczności wynajmu pojazdu zastępczego nie dyskwalifikuje zeznań świadka i nie powoduje, że nie można przyznać im waloru wiarygodności w pozostałym zakresie. Świadek zeznawał bowiem na okoliczności sprzed trzech lat, których miał prawo nie pamiętać, a przede wszystkim okoliczności te mogły być dla niego nieistotne. Świadek potwierdził, iż zgłosił telefonicznie szkodę do pozwanego. Przyznał, iż powiedział pozwanemu, iż nie potrzebuje pojazdu zastępczego i nie umiał wytłumaczyć swojego zachowania. Przyznał także, że to on rozmawiał z osobą przyjmującą zgłoszenie szkody podczas odtworzenia mu nagrania tego zgłoszenia na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2024 roku. W odniesieniu do okresu naprawy pojazdu wskazał, iż kwestionował wyceny przedstawione przez ubezpieczyciela. Dodał, iż naprawa pojazdu nie była możliwa do chwili przyjęcia przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę. Poszkodowany wytłumaczył także logicznie z jakiego powodu naprawa nie rozpoczęła się bezpośrednio po szkodzie – opóźnienie w rozpoczęciu naprawy wynikało z dużych rozbieżności pomiędzy kosztorysem pozwanego a wyceną szkody przedstawioną mu przez warsztat naprawczy. Znajduje to zresztą potwierdzenie w aktach szkody przedłożonych przez pozwanego. Naprawa została rozpoczęta po tym gdy poszkodowany otrzymał pieniądze z tytułu odszkodowania w związku z zawarciem z pozwanym ugody. Poszkodowany zeznał, że kwota z ugody wystarczyła na naprawę pojazdu. Okoliczności te są zupełnie logiczne i korelują w pełni zarówno z dowodami z dokumentów złożonych przez powoda wskazującymi na okres rzeczywistego najmu pojazdu zastępczego, jak i dokumentami zgromadzonymi w aktach szkody dostarczonymi przez pozwanego.

Sąd za wiarygodne uznał także zaznania świadka W. W. w zakresie przeprowadzonych oględzin pojazdu. Dowód ten w znacznej mierze potwierdzają dokumenty w aktach szkody, których zresztą autorem w części był sam świadek. Sąd nie oparł się jednak na zeznaniach świadka w zakresie, w jakim zeznał on, że pojazd po szkodzie był jezdny. Powyższe pozostaje bowiem w sprzeczności z opinią biegłego I. A..

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej I. A. na okoliczność ustalenia uzasadnionego czasu naprawy, wysokości stawki najmu stosowanej przez powoda oraz jezdności pojazdu po szkodzie. Opinia została sporządzona przez podmiot profesjonalny, jest wewnętrznie spójna. Biegły wskazał, iż uzasadniony czas naprawy pojazdu wynosił 22 doby, stawka zastosowana przez powoda mieściła się w granicach cen rynkowych zaś po szkodzie pojazd marki K. (...) nie był jezdny. Zastrzeżenia do przedmiotowej opinii wniosła strona powodowa. Powód wskazał, że biegły pominął okoliczność, iż pozwanemu zgłoszono dalsze uszkodzenia w dniu 12 listopada 2021 roku, okoliczność, że kosztorys naprawy został wykonany w dniu 15 listopada 2021 roku oraz okoliczność, że technologiczny czas naprawy wynosi 5 dni, a nie 3 dni, co potwierdza pismo pozwanego z dnia 24 stycznia 2022 roku. W opinii uzupełniającej biegły w sposób wyczerpujący odpowiedział na pytania i zastrzeżenia powoda. Podtrzymał stanowczo wniosku wynikające z opinii pierwotnej. Sąd nie jest związany opinią biegłego i ocenia ją na równi z innymi środkami dowodowymi w ramach swobodnej oceny dowodów przewidzianej w art. 233 § 1 k.p.c., zgodnie z którym Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego. Ocenę opinii biegłego odróżniają jednak szczególne kryteria. Stanowią je: zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłych, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonej w niej wniosków. Przedmiotem opinii nie jest bowiem przedstawienie faktów, lecz ich ocena na podstawie wiedzy fachowej (wiadomości specjalnych). Nie podlega ona zatem weryfikacji jak dowód na podstawie kryteriów prawdy i fałszu. Nie chodzi tu bowiem o kwestię wiarygodności lecz o pozytywne lub negatywne uznanie wartości zawartego w opinii i jej uzasadnieniu rozumowania. Sąd ocenia dowód z opinii biegłego nie tylko przez pryzmat jej wniosków końcowych, ale również w oparciu o dokumentację, na podstawie której została wydana. Sąd wykorzystał opinię biegłego do poczynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie w niewielkim zakresie – w zakresie ustalenia czy stawka zastosowana przez powoda za najem pojazdu zastępczego była stawką rynkową oraz co do tego czy pojazd poszkodowanego K. (...) o numerze rejestracyjnym (...) po szkodzie z dnia 25 października 2021 roku nadawał się do jazdy. Biegły wskazał w opinii, że uzasadniony okres naprawy pojazdu i okres najmu pojazdu zastępczego wynosił 22 doby, lecz wskazany przez biegłego okres uzasadnionego najmu pojazdu zastępczego (28.10.2021-19.11.2021) nie był zgodny z rzeczywistym czasem najmu pojazdu zastępczego, ani z rzeczywistym okresem naprawy pojazdu poszkodowanego, która rozpoczęła się dopiero po wypłacie poszkodowanemu przez pozwanego odszkodowania w wysokości 5 900 zł w dniu 2 grudnia 2021 roku. Sąd miał także w polu widzenia okoliczność, że biegły określił technologiczny czas naprawy uszkodzonego pojazdu na okres 3 dni, lecz między stronami nie było sporne, że ten czas wynosi 5 dni, tyle też trwał rzeczywisty czas naprawy pojazdu i taki też okres naprawy pojazdu został uwzględniony w decyzji o przyznaniu przez pozwanego odszkodowania za najem pojazdu zastępczego.

W przedmiotowej sprawie powód w piśmie przygotowawczym z dnia 17 czerwca 2024 roku domagał się przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego sporządzonej w sprawie X C 1826/21 w celu ustalenia stawek dobowych czynszu najmu pojazdu zastępczego segmenty C na rynku lokalnym - T. i okolice oraz że zastosowana przez powoda stawka dobowa czynszu najmu miejsca się w granicach cen rynkowych. Sąd na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2024 roku pominął ten dowód na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 i 3 k.p.c. uznając, iż jest to dowód nieprzydatny do wykazania faktu, który ma zostać nim wykazany. Nadto zgodnie z wnioskiem powoda Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego w przedmiotowym postępowaniu na okoliczności dotyczące wysokości stawki czynszu najmu oraz zastosowanej przez powoda stawki najmu.

Sąd postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2024 roku oddalił również sformułowany w punkcie 5 pozwu wniosek powoda o zobowiązanie pozwanego do złożenia pełnych akt szkodowych. Pozwany wraz ze sprzeciwem do nakazu zapłaty przedstawił bowiem dokumenty wskazujące na współpracę z podmiotem trudniącym się wynajmem pojazdów zastępczych. Brak było zresztą podstaw, by zobowiązać pozwanego do przedstawienia dokumentów wymienionych przez powoda w punkcie 5 pozwu. Poszkodowany W. N. zeznał bowiem, że nie był zainteresowany skorzystaniem z propozycji najmu pojazdu zastępczego złożonej przez pozwanego. Poszkodowany nie zawarł zresztą ani z pozwanym ani z podmiotem z nim współpracującym żadnej umowy dotyczącej najmu pojazdu zastępczego. Oczywistym jest natomiast, że warunki konkretnej umowy najmu pojazdu zastępczego są uzgadniane indywidualnie z najemcą, zaś poszkodowanemu zapewniono możliwość ustalenia warunków najmu pojazdu zastępczego poprzez kontakt telefoniczny. Skoro natomiast poszkodowany nie był zainteresowany najmem pojazdu zastępczego od podmiotu współpracującego z pozwanym, to do ustalenia warunków tego najmu nie doszło.

Powód w niniejszym postępowaniu domagał się odszkodowania z tytułu naprawienia szkody w postaci kosztów poniesionych w związku z najmem pojazdu zastępczego przez poszkodowanego. Strona pozwana kwestionowała okres wynajmu pojazdu zastępczego, a także wysokość stawki dobowej za jaką pojazd był wynajmowany zastosowaną przez powoda.

Dla porządku warto jeszcze zaznaczyć, że powód zawarł z poszkodowanym umowę cesji z dnia 13 stycznia 2022 roku. Tym samym powód wstąpił w prawa poprzedniego wierzyciela (poszkodowanego), przysługujące wobec strony pozwanej z tytułu przedmiotowej szkody w pojeździe i należnego, a nie wypłaconego dotychczas odszkodowania za najem pojazdu zastępczego, na podstawie art. 509 § 1 i 2 k.c. Powód mógł zatem skutecznie realizować uprawnienia poprzedniego wierzyciela również w zakresie dochodzenia należności na drodze sądowej.

Podstawę odpowiedzialności pozwanego stanowiły przepisy art. 805 § 1 k.c. w zw. z art. 822 k.c. w zw. z art. 436 § 2 k.c. w zw. z art. 415 k.c. i art. 363 k.c. oraz art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (T.j. Dz.U. z 2025 r., poz. 367 ze zm., dalej: ustawa).

Stosownie do treści art. 805 § 1 k.c. ubezpieczyciel przez umowę ubezpieczenia zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy, poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej (OC) może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia (art. 34 ust. 1 ustawy). Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej (art. 36 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 i 4 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie Sądu Najwyższego stanowiskiem, które Sąd w niniejszym składzie w pełni podziela, dla ustalenia pojęcia szkody ubezpieczeniowej należy sięgać do odpowiednich regulacji zawartych w kodeksie cywilnym, albowiem nie ma różnicy w pojęciu szkody w rozumieniu przepisów prawa cywilnego i prawa ubezpieczeniowego. W obu przypadkach chodzi bowiem o utratę lub zmniejszenie aktywów bądź powstanie lub zwiększenie pasywów osoby poszkodowanej (por. uchwała z dnia 18 marca 1994 roku w sprawie III CZP 25/94, LEX nr 4054 i z dnia 15 listopada 2001 roku w sprawie III CZP 68/01, LEX nr 49443).

Zgodnie zaś z dyspozycją art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z których szkoda wynikła. Paragraf drugi tego przepisu stanowi, że naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby szkody nie wyrządzono. Określa zatem zasadę pełnego odszkodowania.

Zgodnie z treścią art. 362 k.c., jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

Zgodnie z art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody może bowiem nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy, podczas gdy odszkodowanie ubezpieczeniowe z tytułu OC wypłaca się zawsze w pieniądzu.

W uchwale składu siedmiu sędziów z 17 listopada 2011 roku, w sprawie o sygn. akt III CZP 5/11 (OSNC 2012, Nr 3, poz. 28), Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego, niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego. W uzasadnieniu uchwały wskazano, że nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym, mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i art. 826 § 1 k.c.). Na dłużniku ciąży w związku z tym obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, nienadających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Za celowe i ekonomicznie uzasadnione mogą być – co do zasady – uznane wydatki poniesione na najęcie pojazdu zastępczego tego samego typu co uszkodzony i na czas niezbędny do naprawy albo zakupu nowego pojazdu.

Za szkodę podlegającą naprawieniu przez ubezpieczyciela można uznać jednak tylko koszty niezbędne, ekonomicznie uzasadnione i rzeczywiście poniesione przez poszkodowanego na najem pojazdu zastępczego. Świadczenie ubezpieczyciela ma bowiem charakter odszkodowawczy i nie powinno przewyższać wysokości poniesionej szkody. W orzecznictwie podnosi się, iż w każdym przypadku ocenić należy, czy wydatek był niezbędny dla korzystania z innego pojazdu w takim samym zakresie, w jakim poszkodowany korzystałby ze swego środka transportowego, gdyby mu szkody nie wyrządzono ( vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 23 października 2015 r., I ACa 185/15, LEX nr 2053900).

Jeśli chodzi o stawkę pojazdu zastępczego Sąd miał w polu widzenia treść uchwały Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 r. (III CZP 20/17, LEX nr 2340475) zgodnie z którą: wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

W uzasadnieniu powyższej uchwały Sąd Najwyższy zmierzył się z problemem usystematyzowania dotychczasowej wykładni i praktyki orzekania w przedmiotowych sprawach. Sąd Najwyższy w przytoczonej uchwale stwierdził, że nie mogą być uznane za celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki, które nie są konieczne do wyeliminowania negatywnego następstwa majątkowego w postaci utraty możliwości korzystania z uszkodzonego (zniszczonego) pojazdu, gdyż następstwo to może być wyeliminowane - bez uszczerbku dla godnych ochrony interesów poszkodowanego - w inny, mniej uciążliwy dla dłużnika sposób. Jeżeli zatem ubezpieczyciel proponuje poszkodowanemu - we współpracy z przedsiębiorcą trudniącym się wynajmem pojazdów - skorzystanie z pojazdu zastępczego równorzędnego pod istotnymi względami pojazdowi uszkodzonemu albo zniszczonemu (zwłaszcza co do klasy i stanu pojazdu), zapewniając pełne pokrycie kosztów jego udostępnienia, a mimo to poszkodowany decyduje się na poniesienie wyższych kosztów najmu innego pojazdu, koszty te - w zakresie nadwyżki - będą podlegały indemnizacji tylko wtedy, gdy wykaże szczególne racje, przemawiające za uznaniem ich za „celowe i ekonomicznie uzasadnione”. W tym kontekście istotne znaczenie ma nie tylko równorzędność samego pojazdu, ale także dodatkowych warunków umowy, takich jak np. czas i miejsce udostępnienia oraz zwrotu pojazdu zastępczego czy też obowiązek wpłaty kaucji. Jeżeli istotne warunki wynajmu proponowanego przez ubezpieczyciela (we współpracy z przedsiębiorcą wynajmującym pojazdy) czynią zadość potrzebie ochrony uzasadnionych potrzeb poszkodowanego, nie ma podstaw, by obciążać osoby zobowiązane do naprawienia szkody wyższymi kosztami związanymi ze skorzystaniem przez poszkodowanego z droższej oferty. Odstępstwa od tej reguły nie uzasadniają drobne niedogodności o charakterze niemajątkowym, które mogą wiązać się np. z koniecznością nieznacznie dłuższego oczekiwania na podstawienie pojazdu zastępczego proponowanego przez ubezpieczyciela. Z uwagi na ciążący na ubezpieczycielu obowiązek szczególnej, podwyższonej staranności nie można też przypisać decydującego znaczenia czynnikowi w postaci szczególnego zaufania, jakie poszkodowany ma do kontrahenta, z którego usług chciałby skorzystać. Poniesienia wyższych kosztów nie uzasadnia również sama przez się prostota skorzystania z oferty najmu złożonej przez przedsiębiorcę prowadzącego warsztat naprawczy, w którym uszkodzony pojazd ma być naprawiany. Konieczność dodatkowego kontaktu z ubezpieczycielem - w praktyce zwykle telefonicznego - nie może być uznana za niedogodność, która uzasadnia poniesienie wyższych kosztów najmu. Co więcej, należy uznać, że w ramach ciążącego na poszkodowanym obowiązku minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem) mieści się obowiązek niezwłocznego zasięgnięcia informacji co do tego, czy ubezpieczyciel może zaproponować poszkodowanemu pojazd zastępczy równorzędny uszkodzonemu (zniszczonemu). Nie ma to nic wspólnego z koniecznością poszukiwania przez poszkodowanego najtańszej oferty rynkowej najmu, nie jest bowiem istotne to, czy propozycja ubezpieczyciela jest najtańsza, lecz to, że jest przez niego akceptowana.

Zgodnie z uzasadnieniem uchwały za istotne przy najmie pojazdu zastępczego należy uznać: równorzędność pojazdu zastępczego (pod względem klasy i stanu pojazdu) oraz czas i miejsce udostępnienia oraz zwrotu pojazdu zastępczego, obowiązek wpłaty kaucji. Za nieistotne należy uznać zaś: koniecznością nieznacznie dłuższego oczekiwania na podstawienie pojazdu zastępczego proponowanego przez ubezpieczyciela, prostota skorzystania z oferty najmu złożonej przez przedsiębiorcę prowadzącego warsztat naprawczy, szczególne zaufanie jakie poszkodowany ma do kontrahenta, z którego usług chciałby skorzystać. Sąd Najwyższy wskazał nadto, iż w ramach ciążącego na poszkodowanym obowiązku minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem) mieści się obowiązek niezwłocznego zasięgnięcia informacji co do tego, czy ubezpieczyciel może zaproponować poszkodowanemu pojazd zastępczy równorzędny uszkodzonemu (zniszczonemu). Tym samym obowiązek ten ciąży na poszkodowanym nawet, gdyby ubezpieczyciel sam nie przejawiał inicjatywy w tym zakresie.

Odnosząc powyższe do realiów przedmiotowej sprawy należy zauważyć, że poszkodowanemu W. N. udzielono informacji o możliwości skorzystania z pojazdu zastępczego oferowanego przez współpracującą z ubezpieczycielem wypożyczalnię pojazdów, w segmencie pojazdu uszkodzonego, poprzez informację telefoniczną jak i wiadomość mailową z dnia 28 października 2021 roku informującą o otrzymaniu zgłoszenia o wypłatę odszkodowania z polisy OC posiadaczy pojazdów za zdarzenie z 25 października 2021 roku. W wiadomości zawarto informację - „samochód zastępczy” dotyczącą możliwości najmu pojazdu zastępczego w klasie pojazdu uszkodzonego po wskazanej stawce. We wspomnianym piśmie pozwanego zawarto informację o akceptowanych stawkach najmu pojazdu zastępczego oraz numer telefonu do infolinii, pod którym można uzyskać więcej informacji na temat najmu pojazdu zastępczego. Poszkodowany otrzymał wspomniany dokument biorąc pod uwagę fakt, iż pismo zostało wysłane na adres poczty elektronicznej poszkodowanego. Poszkodowany zeznając w sprawie przyznał, iż otrzymał wiadomość. Co więcej po odsłuchaniu telefonicznego zgłoszenia szkody na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2024 roku poszkodowany W. N. potwierdził, iż to on zgłaszał szkodę do pozwanego. Z treści rozmowy wynikało jasno, iż na zapytanie pracownika pozwanego o chęć skorzystania z najmu pojazdu odpowiedział przecząco. W rozmowie telefonicznej został poinformowany o możliwości najmu, stawkach oraz o ofercie najmu pojazdu zastępczego wysłanej na podany przez niego adres mailowy.

Podkreślić przy tym należy, że Sąd rozpoznający sprawę podziela pogląd wyrażony przez Sąd Okręgowy w Warszawie w wyroku z dnia 8 grudnia 2016 roku (sygn. akt XXIII Ga 2060/17), w którym wskazano, że nie jest wymagane, aby ubezpieczyciel złożył poszkodowanemu ofertę najmu w rozumieniu art. 66 k.c., to jest zawierającą wszystkie opisane w tym przepisie warunki. Wystarczające jest bowiem przedstawienie tylko podstawowych zasad najmu przez ubezpieczyciela, a nawet sama propozycja takiego najmu, po której poszkodowany powinien podjąć inicjatywę zmierzającą do ustalenia interesujących go warunków najmu i w oparciu o nie podjąć decyzję, czy korzysta z propozycji ubezpieczyciela, czy poszukuje samochodu zastępczego na rynku będąc jednocześnie świadomym, że będzie zobowiązany do pokrycia kosztów wykraczających ponad te wynikające z propozycji ubezpieczyciela. Informacja przekazana poszkodowanemu nie musi wyczerpywać przesłanek, które pozwalałyby uznać ją za ofertę w rozumieniu art. 66 k.c., wystarczające jest, że stanowią one informacje pozwalające poszkodowanemu powziąć wiedzę co do tego, że istnieje możliwość wypożyczenia pojazdu u ubezpieczyciela, a także co do tego, jaka jest orientacyjna stawka najmu. Na podstawie bowiem tych informacji poszkodowany może uzyskać przekonanie, że w istocie stawka ta jest znacznie niższa od tej, którą ustalono w umowie najmu zawartej z powodem (tak Sąd Okręgowy w Szczecinie w wyroku z dnia 8 grudnia 2017 roku, sygn. akt VIII Ga 422/17).

Biorąc pod uwagę fakt, iż poszkodowany został poinformowany o możliwości skorzystania z pojazdu zastępczego oferowanego przez wypożyczalnie współpracujące z pozwanym, na powodzie spoczywał obowiązek wykazania, że poniesione wyższe koszty najmu pojazdu zastępczego były celowe i ekonomicznie uzasadnione. Powód nie sprostał temu obowiązkowi. Poszkodowany W. N. na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2024 roku zeznał, że nie interesował się tym po jakiej stawce wynajął samochód, a nadto, że nie był zainteresowany wynajmem innego pojazdu zastępczego niż wynajęty od powoda. Tym samym uprawnionym jest twierdzenie, że skoro poszkodowany nie interesował się w żadnym stopniu propozycją zakładu ubezpieczeń dotyczącą wynajęcia pojazdu zastępczego za jego pośrednictwem albo w innych wypożyczalniach, ale za wskazaną przez ubezpieczyciela kwotę, zaś pojazd zastępczy wynajęto za kwotę wyższą, to takie zachowanie poszkodowanego ocenić należy jako przyczynienie się do zwiększenia szkody. W ocenie Sądu nic nie stało na przeszkodzie próbie zainteresowania się ofertą pozwanego przez poszkodowanego i ewentualnym ustaleniem zasad najmu. Z treści zeznań W. N. wynika natomiast jednoznacznie, że nie podjął takiej próby, a warunki najmu pojazdu zastępczego w ogóle go nie interesowały, skoro nie musiał płacić za najem pojazdu zastępczego, ani nawet nikt nie uprzedził go, że z wynajmem pojazdu zastępczego mogą wiązać się koszty. Nie ma przy tym znaczenia fakt, iż w dacie udzielania poszkodowanemu informacji o możliwości najmu pojazdu zastępczego w wypożyczalni współpracującej z pozwanym poszkodowany już korzystał z pojazdu zastępczego wynajętego u powoda. Zgłoszenie szkody nastąpiło już po wynajęciu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego, więc pozwany nie mógł złożyć propozycji zorganizowania najmu pojazdu zastępczego przed wynajęciem pojazdu zastępczego przez poszkodowanego u powoda. Pozwany złożył jednak taką propozycję niezwłocznie po zgłoszeniu szkody, w dniu 28 października 2021 roku, czyli w dniu rozpoczęcia najmu pojazdu zastępczego u powoda. Nie sposób w tych okolicznościach uznać tej propozycji za spóźnioną. Dodatkowo należy podkreślić, że W. N. zeznał na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2024 roku, że nie była to jego pierwsza likwidacja szkody – w 2018 roku należąca do niego K. (...) uległa uszkodzeniu i korzystał wówczas z pojazdu zastępczego, wobec czego wiedział albo przynajmniej powinien wiedzieć jak działa system wynajmu pojazdów zastępczych w przypadku uszkodzenia jego pojazdu i likwidacji szkody z ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych sprawcy tej szkody.

W ocenie Sądu strona powodowa nie wykazała słuszności najmu pojazdu zastępczego po wyższej stawce niż oferowana przez pozwanego, a więc koszty najmu powinny być limitowane do stawki zaproponowanej poszkodowanemu przez pozwanego. Pozwany zaproponował natomiast najem pojazdu zastępczego za stawkę w wysokości 95 zł netto za okres najmu od 1 do 7 dni oraz 75 zł netto za okres powyżej 7 dni. W przedmiotowej sprawie okres najmu pojazdu zastępczego przekroczył 7 dni, wobec czego uprawnione było zweryfikowanie stawki dobowej za najem pojazdu zastępczego do kwoty 75 zł netto za dobę najmu pojazdu zastępczego.

Warto podkreślić, iż jak zeznał poszkodowany W. N. nie był on zainteresowany zamianą pojazdu zastępczego wynajętego u powoda na inne auto. Jest to zresztą logiczne, bowiem poszkodowany, skoro był przekonany o tym, że nie będzie musiał nic zapłacić tytułem najmu pojazdu zastępczego u powoda, to nie był zainteresowany wynajęciem innego pojazdu zastępczego od pozwanego. W rozmowie telefonicznej podczas zgłoszenia szkody poszkodowany jednoznacznie zaprzeczył aby chciał skorzystać z najmu pojazdu zastępczego oferowanego przez pozwanego.

Nie ma przy tym znaczenia, jak już wskazywano wcześniej, czy stawka najmu pojazdu zastępczego stosowana przez powoda jest rynkowa czy też nie. Istotne znaczenie ma to, że pozwany złożył skutecznie propozycję najmu pojazdu zastępczego za niższą stawkę. Niecelowe jest także porównywanie oferty powoda do hipotetycznej propozycji pozwanego i potencjalnych warunków takiego najmu. Poszkodowany nie wykazał jakiegokolwiek zainteresowania propozycją pozwanego ani nie wskazywał na szczególne przesłanki, dla których z propozycji tej nie skorzystał.

Jeśli chodzi o uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego, to warto przypomnieć, że okres najmu trwał 47 dni - od dnia 28 października 2021 roku do dnia 14 grudnia 2021 roku. Poszkodowany wskazał, iż w chwili szkody był właścicielem trzech pojazdu w tym pojazdu K. (...), pojazdu marki O. oraz pojazdu M. S.. Zeznając na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2024 roku wskazał, iż był jedynie współwłaścicielem pojazdu O., z którego korzystał zasadniczo jego ojciec. On sam użytkował natomiast pojazd S.. Z pojazdu marki K. (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 25 października 2021 roku korzystała jego żona. Pojazd ten był jej potrzebny w celu dojazdu do pracy do C.. Poszkodowany zeznał także, że sam także mógł korzystać z pojazdu zastępczego podczas wyjazdu w delegację. Z powyższego jednoznacznie wynika, iż poszkodowany potrzebował pojazdu zastępczego na co dzień.

Zgłoszenie szkody nastąpiło w dniu 28 października 2021 roku i tego też dnia poszkodowany wynajął od powoda pojazd zastępczy. W dniu 3 listopada 2021 roku miały miejsce oględziny pojazdu marki K. (...) przez pozwanego i opracowanie kalkulacji naprawy (k. 16-17v). Pozwany szkodę w pojeździe wycenił na kwotę 3 065,82 zł. Poszkodowany w dniu 4 listopada 2021 roku odwołał się od zakresu szkody w zakresie zmiany kwalifikacji pokrywy bagażnika z naprawy na wymianę. Na dzień 9 listopada 2021 roku zaplanowano kolejne oględziny pojazdu, które choć nie doszły do skutku, to w dniu 9 listopada 2021 roku pozwany ustalił zakres naprawy pojazdu, w tym uznał pokrywę tylną do wymiany. Pozwany ustalił, iż koszt naprawy pojazdu po szkodzie z dnia 25 października 2021 roku wynosi 4 125,01 zł. (k. 18-21). Po dostarczeniu mu nowej wyceny szkody wraz z kosztorysem, za pośrednictwem wiadomości mailowej w dniu 12 listopada 2021 roku poszkodowany odwołał się od wyceny wskazując na brak ujęcia wymiany dwóch czujników parkowania oraz kwestionując stawkę roboczogodziny. W kolejnej wiadomości mailowej z 12 listopada 2021 roku wskazał, iż nie uwzględniono w wycenie kosztów wycięcia i wklejenia szyby tylnej klapy. Dnia 15 listopada 2021 roku pozwany przeprowadził kolejne oględziny pojazdu i sporządził kosztorys naprawy. Wiadomością e-mail z dnia 16 listopada 2021 roku pozwany poinformował poszkodowanego, że na czujnikach parkowania nie stwierdzono uszkodzeń mechanicznych oraz że wycięcie szyby z klapy tylnej uwzględnione jest w operacji wymiany klapy zawartej w kosztorysie. Pozwany zwrócił się też do poszkodowanego o przesłanie dowodu rejestracyjnego pojazdu oraz dyspozycji wypłaty odszkodowania. Pismem z dnia 22 listopada 2021 roku pozwany ponownie zwrócił się do poszkodowanego o przesłanie kopii dowodu rejestracyjnego oraz numeru rachunku bankowego do wypłaty odszkodowania. W odpowiedzi na to pismo poszkodowany wiadomością e-mail z dnia 29 listopada 2021 roku wysłał pozwanemu zdjęcia jego kosztorysu poprawionego przez pracowników warsztatu, w którym pozostawił uszkodzony samochód kosztorysu naprawy pozwanego z dnia 15 listopada 2021 roku, w którym to poprawionym kosztorysie wskazano, że naprawa może odbyć się za kwotę 6 555,43 zł przy stawce za roboczogodzinę w wysokości 120 zł netto. W dniu 1 grudnia 2021 roku (środa) strony zawarły umowę ugody w zakresie ustalenia wysokości szkody i pozwany przekazał w dniu 2 grudnia 2021 roku (czwartek) na rachunek poszkodowanego kwotę 5 900 zł tytułem kosztów naprawy. W dniu 3 grudnia 2021 roku (piątek) podjęto czynności przygotowujące pojazd K. (...) do naprawy. W dniach od 6 (poniedziałek) do 10 grudnia (piątek) 2021 roku trwała naprawa pojazdu. Dnia 14 grudnia 2021 roku (wtorek) zwrócono poszkodowanemu naprawiony pojazd, zaś poszkodowany tego samego dnia zwrócił powodowi wynajęty pojazd zastępczy.

W ocenie Sądu cały okres najmu pojazdu zastępczego był okresem uzasadnionym. W czasie, w którym najmował pojazd zastępczy poszkodowany nie miał możliwości, by korzystać z uszkodzonego pojazdu. Podkreślić należy, iż wbrew stanowisku pozwanego pojazd marki K. (...) po zdarzeniu nie był jezdny, co jasno wynika w opinii biegłego I. A.. Zgodnie z opinią biegłego, zderzak tylny uszkodzonego pojazdu był nieprawidłowo zamontowany, rozdarciu uległa okładzina zderzaka, a deformacja powodowała bezpośrednio kontakt z pokrywą bagażnika. To powodowało, że pojazd nie mógł być prawidłowo eksploatowany, jego walory estetyczne zostały obniżone, wobec czego w pełni uzasadnione było skorzystanie z pojazdu zastępczego. Ewentualne korzystanie z uszkodzonego pojazdu przez poszkodowanego narażałoby go na niebezpieczeństwo, a ponadto groziłoby dalszym uszkodzeniem pojazdu i tym samym zwiększeniem szkody. Pozwany nie kwestionował zasadności najmu w okresach w okresie 21 dni tj. od 28 października 2021 roku do 3 listopada 2021 roku (oczekiwania na oględziny) od 10 listopada do 18 listopada 2021 roku (technologiczny czas naprawy), od 3 do 10 listopada 2021 roku (uzgodnienie kosztów naprawy) oraz 11, 13 i 14 listopada 2021 roku (dni wolne). Pozwany ustalając wysokość odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego nie wziął jednak pod uwagę, że w rzeczywistości na skutek kilkukrotnych oględzin, kolejnych kosztorysów i porozumień stron dopiero w dniu 2 grudnia 2021 roku zostało przekazane na rzecz poszkodowanego odszkodowanie z tytułu naprawy pojazdu. Od tego dnia poszkodowany mając pewność co do przyjęcia odpowiedzialności przez pozwanego i dysponując środkami pieniężnymi na naprawę pojazdu mógł zlecić warsztatowi przeprowadzenie naprawy. Pozwany dopiero w dniu 2 grudnia 2021 roku wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie z tytułu naprawy pojazdu, wobec czego dopiero wówczas poszkodowany mógł rozpocząć naprawę pojazdu. Nie sposób oczekiwać od poszkodowanego, że będzie naprawiał pojazd nie dysponując kwotą wypłaconą tytułem odszkodowania na naprawę tego pojazdu. Podobnie nie sposób przerzucać na niego winy za to, że pozwany kilkukrotnie zmieniał wycenę szkody na skutek zgłaszanych mu przez poszkodowanego reklamacji, po czym finalnie wypłacił odszkodowanie na skutek zawarcia ugody. Czas najmu pojazdu zastępczego do czasu wypłaty poszkodowanemu odszkodowania z tytułu naprawy pojazdu był zatem w pełni zasadny. Zaznaczyć należy, iż długość technologicznego okresu naprawy (5 dni) był zgodny ze stanowiskiem pozwanego. Niewątpliwie do czasu tego należało dodatkowo doliczyć przygotowanie pojazdu do naprawy, zamówienie części oraz dni wolne (soboty i niedziele, w których warsztat naprawczy nie pracował). Jeśli chodzi o dzień 13 grudnia 2021 roku (dzień organizacyjny po naprawie pojazdu) i 3 grudnia 2021 roku (przygotowanie pojazdu do naprawy), sąd uznał, że był to okres uzasadniony potrzebą organizacji zarówno naprawy, jak i czynności następujących po przeprowadzeniu naprawy. Zarówno dzień przed rozpoczęciem naprawy, jak i dzień po jej zakończeniu nie wchodziły w zakres czasu technologicznego naprawy pojazdu, lecz wchodziły niewątpliwie w czas naprawy pojazdu uzasadniony zwykłym trybem funkcjonowania warsztatu naprawczego. Pozwany nie wykazał zresztą, że w pracy warsztatu naprawczego, w którym odbywała się naprawa pojazdu marki K. (...) o numerze rejestracyjnym (...) po szkodzie z dnia 25 października 2021 roku były jakiekolwiek nieusprawiedliwione przestoje w naprawie samochodu poszkodowanego. Nie można w ocenie sądu w tak nakreślonych okolicznościach faktycznych uznać, że naprawa pojazdu odbywała się zbyt długo. Nawet zresztą gdyby tak było, to nie sposób uznać, że wpływa to w jakikolwiek sposób na zakres obowiązku odszkodowawczego pozwanego na podstawie art. 362 k.c. Poszkodowany nie był odpowiedzialny bowiem za organizację pracy warsztatu naprawczego i nie miał realnego wpływu na to jak długo trwać będzie naprawa jego pojazdu. Poszkodowany nie przyczynił się zatem do zwiększenia zakresu szkody. Trudno w takiej sytuacji stwierdzić jakie działania mógłby podjąć poszkodowany, by zminimalizować zakres szkody poprzez skrócenie okresu naprawy uszkodzonego pojazdu i tym samym okresu najmu pojazdu zastępczego. Przeniesienie uszkodzonego pojazdu do innego warsztatu naprawczego skutkowałoby jedynie wydłużeniem okresu naprawy, a nie jego skróceniem. Ewentualne przedłużenie czasu naprawy uszkodzonego pojazdu nie powoduje zerwania związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniem szkodowym i najmem pojazdu zastępczego. Potrzeba korzystania z wynajętego pojazdu zastępczego stanowi nadal normalne następstwo wypadku za cały okres naprawy. Jeśli naprawa przedłużyła się na skutek okoliczności, za które odpowiada warsztat, możliwa jest jego odpowiedzialność za powstałą w ten sposób szkodę, ale nie zwalnia to z odpowiedzialności sprawcy wypadku, ani też jego ubezpieczyciela. Tym samym cały okres najmu pojazdu zastępczego liczący 47 dni był uzasadnionym okresem najmu, zaś poszkodowanemu należy się odszkodowanie z tytułu kosztów poniesionych na najem pojazdu zastępczego w tym okresie.

Tym samym, w ocenie sądu, czas naprawy pojazdu poszkodowanego nie mógł być w realiach niniejszej sprawy krótszy, ale nawet gdyby było to możliwe, to za przedłużenie się okresu naprawy nie odpowiada poszkodowany, wobec czego nie sposób przyjąć, że przyczynił się on do zwiększenia szkody. Tym samym cały okres najmu pojazdu zastępczego liczący 47 dni był uzasadnionym okresem najmu, zaś poszkodowanemu należy się odszkodowanie z tytułu kosztów poniesionych na najem pojazdu zastępczego w tym okresie.

Reasumując, sąd doszedł do przekonania, że ubezpieczyciel po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, powinien zwrócić poszkodowanemu koszty wynajmu pojazdu zastępczego za okres 47 dni, czyli za cały okres najmu pojazdu zastępczego, lecz po stawce podanej przez ubezpieczyciela w zasadach wynajmu pojazdu zastępczego przedstawionych poszkodowanym i powodowi. Stawka ta wynosiła 75 zł netto, czyli 92,25 zł brutto. Biorąc powyższe pod uwagę, odszkodowanie należne poszkodowanemu (a w przedmiotowej sprawie powodowi jako nabywcy wierzytelności) z tytułu najmu pojazdu zastępczego u powoda wynosiło 4 335,75 zł. Suma ta odpowiada czynszowi za najem pojazdu zastępczego przez okres 47 dni po stawce 92,25 zł. Jako, że pozwany wypłacił bezsporną część odszkodowania w wysokości 1 937,25 zł, do zapłaty pozostawała kwota 2 398,50 zł. Tym samym powództwo było zasadne w zakresie kwoty 2 398,50 zł, o czym orzekł sąd w punkcie I wyroku zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 398,50 zł.

O odsetkach orzeczono po myśli art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy. Przepis art. 481 § 1 k.c. stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zgodnie z art. 481 § 2 k.c., jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy. Z kolei art. 14 ust. 1 ustawy wskazuje, że zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Szkoda została zgłoszona w dniu 28 października 2021 roku. Termin na wypłatę odszkodowania wynikający z art. 14 ust. 1 ustawy upływał zatem z dniem 27 listopada 2021 roku (dzień ten przypadał na sobotę), teoretycznie zatem pozwany znalazł się w opóźnieniu w zakresie wypłaty odszkodowania od 30 listopada 2021 roku (art. 115 k.c.). Podkreślić jednak należy, iż najem pojazdu zakończył się dopiero 14 grudnia 2021 roku i tego dnia powód wystawił fakturę za najem pojazdu zastępczego wskazując jako termin płatności 4 stycznia 2022 roku. Przyjęcie zatem, że pozwany był w opóźnieniu w zapłacie odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego od 30 listopada 2021 roku powodowałoby, że pozwany był w opóźnieniu w spełnieniu świadczenia pieniężnego za szkodę w postaci kosztów najmu pojazdu zastępczego, która w tamtym czasie w części jeszcze nie powstała, bowiem najem jeszcze nie dobiegł końca. Powód doręczył fakturę pozwanemu wraz z wiadomością e-mail w dniu 19 stycznia 2022 roku. W dniu 24 stycznia 2022 roku pozwany podjął decyzję o wypłacie kwoty 1 937,25 zł tytułem zawrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego (k. 26), a wypłacił tę kwotę powodowi w dniu 25 stycznia 2022 roku (k. 68). Odsetki zostały zasądzone od dnia 25 stycznia 2022 roku, czyli następnego dnia po wydaniu decyzji o przyznaniu odszkodowania za najem pojazdu zastępczego. W tej dacie pozwany dysponował już bowiem wszystkimi informacjami pozwalającymi bezbłędnie określić wysokość szkody w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego. Sąd orzekł o zasądzeniu odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 2 398,50 zł od dnia 25 stycznia 2022 roku do dnia zapłaty.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu jako bezzasadne, o czym orzeczono w punkcie II wyroku.

O kosztach procesu Sąd, w punkcie III wyroku, orzekł na podstawie art. 98 § 1, § 1 ¹, § 3 k.p.c. i art. 100 k.p.c., mając na uwadze zasadę odpowiedzialności strony za wynik procesu i zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 421,10 zł. Zgodnie z art. 100 k.p.c., w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Powód wygrał sprawę w 49,17 % Na koszty procesu poniesione przez powoda składało się: 400 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, 900 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego (obliczone na podstawie § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych – t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1935), 17 zł tytułem opłaty skarbowej za pełnomocnictwo i 2000 zł tytułem wydatków na koszty opinii biegłego. Łącznie powód poniósł koszty w wysokości 3 317 zł. Zwrotowi przez pozwanego tytułem kosztów procesu podlegało 49,17% tej kwoty tj. 1 630,97 zł. Pozwany wygrał z kolei sprawę w 50,83%. Na koszty procesu poniesione przez pozwanego składało się: 900 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 17 zł tytułem opłaty skarbowej za pełnomocnictwo i 1 463,23 zł tytułem wydatków na koszty opinii biegłego. Łącznie pozwany poniósł koszty w wysokości 2 380,23 zł. Refundacji przez powoda podlegało 50,83% tej kwoty tj. 1 209,87 zł. Po dokonaniu wzajemnego potrącenia powyższych sum (1 630,97 zł – 1 209,87 zł), Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 421,10 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia orzeczenia.

Dla porządku wypada zaznaczyć, że powód wnosząc pismem wniesionym w dniu 23 grudnia 2024 roku (k. 176-178) zażalenie na postanowienie z dnia 21 listopada 2024 roku (k. 143) wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego przez radcę prawnego według norm przepisanych. Zażalenie zostało jednak oddalone postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 27 maja 2025 roku wydanym w sprawie o sygn. akt I Cz 1/25 i w ocenie sądu koszty postępowania zażaleniowego poniesione przez powoda nie stanowią kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw i celowej obrony w niniejszej sprawie.

Kwota 421,10 zł tytułem zwrotu kosztów procesu została od pozwanego na rzecz powoda zasądzona wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, zgodnie z brzmieniem art. 98 § 1 ¹ k.p.c., w myśl którego, od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.