Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 kwietnia 2025 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	asesor sądowy P. K.
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy K. K.

po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2025 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo-akcyjnej w T.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo-akcyjnej w T. kwotę 2 184,00 zł (dwa tysiące sto osiemdziesiąt cztery złote) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 września 2023 roku do dnia zapłaty;

II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 117 zł (tysiąc sto siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 19 grudnia 2024 roku (data złożenia pozwu w biurze podawczym Sądu Rejonowego w Toruniu) powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna w T. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Towarzystwa (...) w S. kwoty 2 184,00 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 28 września 2023 roku oraz zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 4 sierpnia 2023 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki M. (...) o nr rej (...) należący do P. Z.. Zdarzenie miało miejsce w T.. Sprawca szkody miał polisę OC wykupioną u pozwanego. Pozwany co do zasady uznał swoją odpowiedzialność za szkodę i wypłacił kwotę 2 142,00 zł z tytułu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego. Powód wskazał, że poszkodowany wynajmował u niego pojazd zastępczy przez okres 21 dni – od dnia 4 sierpnia 2023 roku do dnia 25 sierpnia 2023 roku. Powód zaznaczył, iż zgodnie z fakturą z dnia 25 sierpnia 2023 roku koszty najmu pojazdu wynosiły 4 326,00 zł, a stawka dobowa za najem pojazdu wynosiła 206 zł brutto. Powód wskazał, że zastosowana stawka jest zgodna z cennikiem pozwanego, ponieważ refunduje on stawki czynszu za najem pojazdu zastępczego segmentu D premium w wysokości 206 zł brutto za dobę. Pozwany zweryfikował stawkę dobową do kwoty 153 zł za dobę, a także ograniczył uznany za uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego do 14 dób. Powód zaznaczył, że na podstawie umowy z dnia 25 sierpnia 2023 roku poszkodowany przelał na powoda przysługujące mu roszczenia względem pozwanego zakładu ubezpieczeń, a związane ze szkodą z dnia 4 sierpnia 2023 roku. O fakcie dokonania cesji pozwany został zawiadomiony wiadomością e-mail z dnia 28 sierpnia 2023 roku wysłaną przez powoda. Uzasadniając żądanie odsetkowe pozwu, powód wskazał, że zawiadomił pozwanego o szkodzie w dniu 28 sierpnia 2023 roku i w związku z tym dochodzi odsetek od należności głównej od dnia 28 września 2023 roku, czyli od dnia następującego po upływie 30 dni od dnia zawiadomienia o szkodzie (k.4-6).

W dniu 13 stycznia 2025 roku w sprawie o sygn. I Nc 2865/24 Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Toruniu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym orzekający zgodnie z żądaniem pozwu (k. 24).

Pozwany w ustawowym terminie wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów procesu. Pozwany uzasadniając swoje stanowisko w sprawie zaznaczył, że przeprowadził rzetelne postępowanie likwidacyjne, a analiza całokształtu sprawy skutkowała wypłatą odszkodowania za najem pojazdu zastępczego w kwocie 2 142,00 zł brutto przy przyjęciu czternastodniowego okresu korzystania z pojazdu zastępczego według stawki dobowej w wysokości 153,00 zł brutto właściwej ze względu na klasę uszkodzonego pojazdu – D. Pozwany zaznaczył, że prawo poszkodowanego do najmu pojazdu zastępczego nie ma charakteru absolutnego i może domagać się od ubezpieczyciela jedynie takich kosztów, które są niezbędne i ekonomicznie uzasadnione. Pozwany zaznaczył, że w dniu 5 sierpnia 2023 roku, niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o szkodzie przekazał na adres e-mail powoda, działającego w imieniu poszkodowanego, wskazany w zgłoszeniu szkody informację o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego, przy czym możliwe to było w podmiotach współpracujących z pozwanym za 153,00 zł brutto za dobę. Pozwany wskazał też, że powód zawarł z poszkodowanym umowę najmu pojazdu zastępczego (4 sierpnia 2023 roku) zanim doszło do zgłoszenia szkody (5 sierpnia 2023 roku). Pozwany zaznaczył, że ani poszkodowany, ani jego pełnomocnik nie skontaktował się z pozwanym w taki sposób, by realnie poznać szczegóły propozycji najmu u podmiotów współpracujących z pozwanym. Zdaniem pozwanego intencją poszkodowanego i jego pełnomocnika nie było skorzystanie z propozycji najmu przedstawionej przez pozwanego. Poszkodowany, zdaniem pozwanego, powinien najpierw skontaktować się z pozwanym, a dopiero w sytuacji, w której pozwany nie byłby w stanie zapewnić mu pojazdu zastępczego, poszkodowany winien zawrzeć umowę najmu z powodem. Zdaniem pozwanego powód nie wykazał aby sytuacja poszkodowanego wymagała niezwłocznego udostępnienia mu pojazdu zastępczego. W ocenie pozwanego dopiero gdyby odmówił on wynajęcia pojazdu zastępczego, względnie gdyby skorzystanie z oferty ubezpieczyciela wiązało się z okresem oczekiwania, który nie mógłby być uznany za jedynie nieznacznie dłuższy niż w przypadku oferty powoda, wówczas skorzystanie przez poszkodowanego z oferty powoda w pełnym zakresie stanowiłoby wydatek celowy i ekonomicznie uzasadniony. Tak samo byłoby w sytuacji, w której po nawiązaniu kontaktu z pozwanym poszkodowanemu nie zostałby zaoferowany bezpłatny najem pojazdu zastępczego. Dodatkowo zdaniem pozwanego czynności pełnomocnika poszkodowanego w toku postępowania likwidacyjnego miały charakter pozorny i nie zmierzły do rzeczywistego zorganizowania pojazdu zastępczego. Dodatkowo pozwany zaznaczył, że poszkodowany wynajął u powoda bezkosztowo, stąd nie interesowała go kwota najmu. W tej sytuacji poszkodowany nie był zainteresowany racjonalizowaniem ekonomicznie uzasadnionych kosztów. Zdaniem pozwanego, skoro istniała możliwość wynajęcia samochodu zastępczego według cen ustalonych w oparciu o stawkę 153,00 brutto bez dodatkowych kosztów, a powód nie udowodnił, aby z innych przyczyn oferta powoda byłą korzystniejsza od propozycji pozwanego, nie można uznać, by roszczenie powoda było uzasadnione. Pozwany wskazał też, że bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy jest okoliczność, że stawka najmu pojazdu zastępczego zastosowana przez powoda była rynkowa. Pozwany podał też, że propozycja zorganizowania najmu złożona poszkodowanemu była realna. Według pozwanego okres najmu pojazdu zastępczego był także zbyt długi. Pozwany uważał, że nie jest zasadnym wliczanie do uzasadnionego okresu najmu czasu oczekiwania na akceptację kosztorysu naprawy przez pozwaną. Pozwany zakres naprawy ustala z poszkodowanym w protokole szkody, który jest sporządzany po dokonaniu oględzin uszkodzonego pojazdu. Od tego momentu nie ma żadnych przeciwwskazań do przystąpienia do procesu naprawy, w tym do złożenia zamówienia na niezbędne części. Czas oczekiwania na akceptację kosztorysu nie jest zdaniem pozwanego czasem, w którym pojazd jest naprawiany w sensie fizycznym. Nie jest też czasem koniecznym dla podjęcia czynności zmierzających do naprawy. Zaakceptowanie kosztorysu w całości lub w części albo brak akceptacji decyduje jedynie o zakresie finansowania naprawy, a nie o jej potrzebie. Zdaniem pozwanego ciężar dowodowy w wykazaniu uzasadnionego czasu najmu pojazdu zastępczego obciąża powoda (k. 31-37).

Pismem z dnia 4 marca 2025 roku powód wskazał, że podtrzymuje w całości żądanie pozwu i wnioski dowodowe w nim zawarte. Powód zaznaczył, że uszkodzony pojazd należał do segmentu D premium, za które pozwany refunduje dobowe stawki najmu w wysokości 206 zł brutto. Powód wynajął poszkodowanemu pojazd segmentu (...), ale ograniczył dobową stawkę czynszu najmu do stawek przewidzianych dla pojazdu uszkodzonego, tj. 206 zł brutto za dobę najmu. Pozwany błędnie zakwalifikował uszkodzony pojazd do segmentu D, co w konsekwencji doprowadziło do zastosowania nieprawidłowej stawki czynszu najmu. Powód zaznaczył też, że do zdarzenia szkodowego doszło w dniu 4 sierpnia 2023 roku, zaś pozwany wykonał oględziny i przesłał kosztorys w dniu 11 sierpnia 2023 roku. W trakcie postępowania likwidacyjnego pozwany zaakceptował cały okres pomiędzy dniem szkody a dniem przesłania kosztorysu. Ustalając uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego pozwany pominął okres długiego weekendu sierpniowego oraz okres potrzebny na zamówienie i dostarczenie części zamiennych. Ze względu na przesłanie przez pozwanego kosztorysu naprawy w piątek przed długim weekendem sierpniowym (12-15 sierpnia 2023 roku), uszkodzony pojazdu został przewieziony do warsztatu naprawczego w dniu 16 sierpnia 2023 roku, w tym samym dniu warsztat naprawczy zamówił części zamienne, które zostały dostarczone po 2 dniach – 18 sierpnia 2023 roku. Naprawa pojazdu rozpoczęła się w kolejny poniedziałek – 21 sierpnia 2023 roku i trwała 4 dni, zgodnie z technologicznym czasem naprawy wskazanym przez pozwanego. W dniu 25 sierpnia 2023 roku poszkodowany odebrał naprawiony pojazd. Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem powoda należy uznać cały okres najmu pojazdu zastępczego za uzasadniony (k. 57-58).

Do zamknięcia rozprawy stanowiska stron nie uległy zmianie.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 4 sierpnia 2023 roku (piątek) doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący w dacie zdarzenia do P. Z.. Zdarzenie miało miejsce na parkingu sklepu (...) położonego przy drodze wyjazdowej z T. do B.. Poszkodowany P. Z. jechał wraz ze swoją małżonką do B. do lekarza onkologa. Pojazd poszkodowanego został uderzony w lewe, tylne koło. Uszkodzeniu uległy też lewe drzwi tylne. Poszkodowany P. Z. uznał, że pojazd nie wygląda źle i zdecydował się kontynuować jazdę do B.. Podczas jazdy poszkodowany usłyszał jednak niepokojące odgłosy wydawane przez samochód, który nie trzymał się także drogi jak zawsze. Zadzwonił wówczas do powoda – poszkodowany zna tę firmę, ponieważ zna osobiście M. S.. Poszkodowanemu bardzo zależało na czasie. Krótko po kontakcie telefonicznym, M. S. osobiście przyjechał lawetą, by odholować uszkodzony pojazd należący do poszkodowanego. Tego samego dnia poszkodowany P. Z. zawarł z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytowo-akcyjną w T. umowę najmu pojazdu zastępczego z OC sprawcy wypadku. Umowa najmu pojazdu zastępczego została zawarta na czas nieokreślony z prawem do wypowiedzenia umowy w każdym czasie za jednodniowym okresem wypowiedzenia. Stawka najmu wynosiła 167,48 zł netto (206 zł brutto) za dobę najmu. W ramach zawartej umowy najmu poszkodowany otrzymał wynajęty od powoda pojazd zastępczy marki V. (...). Dzięki niemu poszkodowany mógł kontynuować podróż do B.. Sprawca kolizji kierujący pojazdem marki P. (...) o numerze rejestracyjnym (...) posiadał ubezpieczenie OC w (...) Spółce Akcyjnej w S..

dowód : częściowo umowa przelewu praw do odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego z dnia 25 sierpnia 2023 roku – k. 11, umowa najmu pojazdu zastępczego z OC sprawcy wypadku z dnia 4 sierpnia 2023 roku – k. 12, faktura VAT (...) z dnia 25 sierpnia 2023 roku – k. 13, oświadczenie P. Z. z dnia 25 sierpnia 2023 roku – k. 14-15, informacja o kosztach naprawy wraz z kalkulacją naprawy nr (...) z dnia 11 sierpnia 2023 roku – k. 16-20, zeznania świadka M. S. na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2025 r. znacznik czasowy od 00:05:53 do 00:27:03 – k. 75v, zeznania świadka P. Z. na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2025 r. znacznik czasowy od 00:37:01 do 00:54:33 – k. 75v-76

W dniu 5 sierpnia 2023 roku szkoda została zgłoszona do (...) Spółki Akcyjnej w S.. Poszkodowany udzielił pełnomocnictwa do reprezentowania go w procesie likwidacji szkody powodowi. Szkodę zgłosił powód działający jako pełnomocnik poszkodowanego w postępowaniu likwidacyjnym. Pozwany ubezpieczyciel zarejestrował szkodę pod numerem (...) i pod tym numerem prowadził postępowanie likwidacyjne. W dniu 5 sierpnia 2023 roku pozwany wysłał na adres poczty elektronicznej powoda informacje dotyczącą warunków najmu pojazdu zastępczego w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Wskazano w niej m.in., że w przypadku szkody częściowej za zasadny uznaje się okres najmu pojazdu zastępczego odpowiadający okresowi niezbędnemu do realizacji naprawy uszkodzonego pojazdu oraz dodatkowo w przypadku aut wykluczonych z ruchu w wyniku szkody – okres od zgłoszenia szkody do dokonania oględzin i ustalenia zakresu niezbędnej naprawy z uwzględnieniem innych obiektywnych czynników mających wpływ na czas realizacji naprawy. Pozwany w tej informacji zaproponował zorganizowanie pojazdu zastępczego. Partnerem pozwanego w zakresie organizacji wynajmu pojazdów zastępczych jest (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. W informacji wskazano także telefon kontaktowy do podmiotu współpracującego z pozwanym w zakresie wynajmu pojazdów zastępczych. Informacja o warunkach najmu pojazdu zastępczego zawierała także informację, że stawka brutto za dobę najmu pojazdu zastępczego z segmentu D wynosi 149 zł, zaś z segmentu D premium 206 zł. Były to stawki stosowane przez podmiot współpracujący z pozwanym, a zarazem pokrywane przez pozwanego. W informacji od ubezpieczyciela wskazano także, że wynajęty pojazd powinien być zbliżonej klasy, jednak nie wyższej niż klasa auta uszkodzonego. W informacji o warunkach najmu pojazdu zastępczego wskazano, że w przypadku wyboru przez poszkodowanego innej firmy wynajmującej pojazd zastępczy, ubezpieczyciel dokona weryfikacji kosztów najmu, a zwrotowi podlegają jedynie uzasadnione i niezbędne koszty najmu pojazdu zastępczego. Współpracująca z pozwanym wypożyczalnia pojazdów zastępczych prowadzona przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością spółkę komandytową w K. wynajmuje pojazdy zastępcze z segmentu D za stawkę 153 zł brutto za dobę oraz z segmentu D P. za stawkę 212 zł brutto za dobę.

fakty bezsporne, a nadto dowód : oświadczenie P. Z. z dnia 25 sierpnia 2023 roku – k. 14-15, wiadomość e-mail z dnia 5 sierpnia 2023 roku – k. 40-41, informacja o warunkach najmu pojazdu zastępczego w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych – k. 42-43, Oświadczenie wypożyczalni o zakresie oraz rodzaju świadczonych usług z dnia 11 grudnia 2023 roku – k. 44-45, zeznania świadka M. S. na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2025 r. znacznik czasowy od 00:05:53 do 00:27:03 – k. 75v, zeznania świadka P. Z. na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2025 r. znacznik czasowy od 00:37:01 do 00:54:33 – k. 75v-76

Pojazd poszkodowanego marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący w dacie szkody do poszkodowanego był pojazdem z segmentu D premium.

dowód : opinia biegłego K. U. z dnia 2 października 2024 roku wydana w sprawie X C 1382/23 prowadzonej przed Sądem Rejonowym w Toruniu – k. 59-61v

Po zgłoszeniu szkody, w dniu 11 sierpnia 2023 roku pozwany ubezpieczyciel dokonał oględzin uszkodzonego pojazdu marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Oględziny odbyły się na parkingu powodowej spółki, gdzie pojazd po szkodzie został odholowany przez M. S.. Miało to miejsce w piątek. Tego samego dnia sporządzony został przez pozwanego kosztorys naprawy, który został w godzinach popołudniowych, o godz. 16:58 przesłany do powoda będącego pełnomocnikiem poszkodowanego. Okres od 12 sierpnia 2023 roku do 15 sierpnia 2023 roku był czasem długiego weekendu, gdy warsztat naprawczy nie był czynny. W dniu 16 sierpnia 2023 roku uszkodzony pojazd został przewieziony do (...) w Ż.. Tego samego dnia, 16 sierpnia 2023 roku, warsztat naprawczy po zweryfikowaniu kosztorysu sporządzonego przez ubezpieczyciela zamówił części naprawcze. Części zostały dostarczone do warsztatu naprawczego w dniu 18 sierpnia 2023 roku. Naprawa pojazdu rozpoczęła się po weekendzie, w poniedziałek dnia 21 sierpnia 2023 roku i trwała do 24 sierpnia 2023 roku. Pracownicy warsztatu naprawczego pod koniec dnia 24 sierpnia 2023 roku poinformowali powoda o możliwości odbioru pojazdu, natomiast powód poinformował o tym poszkodowanego. Następnego dnia, 25 sierpnia 2023 roku, pojazd został odebrany z warsztatu.

dowód: oświadczenie P. Z. z dnia 25 sierpnia 2023 roku – k. 14-15, informacja o kosztach naprawy wraz z kalkulacją naprawy nr (...) z dnia 11 sierpnia 2023 roku – k. 16-20, zeznania świadka M. S. na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2025 r. znacznik czasowy od 00:05:53 do 00:27:03 – k. 75v, zeznania świadka P. Z. na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2025 r. znacznik czasowy od 00:37:01 do 00:54:33 – k. 75v-76

Technologiczny czas naprawy uszkodzonego pojazdu marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) po szkodzie z dnia 4 sierpnia 2023 roku wynosi 4 dni.

fakt bezsporny

Poszkodowany P. Z. wynajmował od powoda pojazd zastępczy marki V. (...) w okresie od 4 sierpnia 2023 roku do 25 sierpnia 2023 roku. Poszkodowany korzystał z pojazdu zastępczego w okresie, gdy jego pojazd nie nadawał się do jazdy i był naprawiany. Poszkodowany jest też współwłaścicielem innego pojazdu – jest to pojazd marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Drugim współwłaścicielem tego pojazdu jest syn poszkodowanego i to on użytkuje ten pojazd. Poszkodowany nie miał w okresie najmu pojazdu zastępczego innego pojazdu, którego mógłby używać. Pojazd zastępczy był poszkodowanemu potrzebny do codziennego funkcjonowania, zarówno do użytku prywatnego, jak i do prowadzenia działalności gospodarczej. Poszkodowany prowadzi działalność gospodarczą w miejscowości S. w powiecie (...), codziennie jeździ do firmy, a także dojeżdża do klientów. Poszkodowany nie był zainteresowany kwestiami dotyczącymi kosztów najmu pojazdu zastępczego – został poinformowany przez powoda, że nie będzie musiał ponieść kosztów związanych z likwidacją szkody, w tym z wynajmem pojazdu zastępczego.

dowód : oświadczenie P. Z. z dnia 25 sierpnia 2023 roku – k. 14-15, zeznania świadka P. Z. na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2025 r. znacznik czasowy od 00:37:01 do 00:54:33 – k. 75v-76

W dniu 25 sierpnia 2023 roku powód wystawił fakturę VAT (...) za najem pojazdu zastępczego przez okres 21 dób, w okresie od 4 sierpnia 2023 roku do 25 sierpnia 2023 roku na kwotę 4 326 zł.

dowód : umowa najmu pojazdu zastępczego z OC sprawcy wypadku z dnia 4 sierpnia 2023 roku – k. 12, faktura VAT (...) z dnia 25 sierpnia 2023 roku – k. 13

W dniu 25 sierpnia 2023 roku powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna w T. zawarł jako nabywca z poszkodowanym P. Z. jako zbywcą umowę przelewu praw do odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. W § 1 ust. 1 umowy wskazano, że poprzez umowę nabywca nabywa od zbywcy prawo do odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w szkodzie nr (...) z dnia 4 sierpnia 2023 roku jako zapłatę za wykonaną usługę najmu pojazdu zgodnie z umową najmu z dnia 4 sierpnia 2023 roku, na zakończenie którego została wystawiona faktura VAT nr (...). Wraz z wierzytelnością na nabywcę przeszły wszelkie prawa z nią związane. W § 1 ust. 2 umowy przelewu wskazano, że w szkodzie doszło do uszkodzenia pojazdu marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

dowód: umowa przelewu praw do odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego z dnia 25 sierpnia 2023 roku – k. 11

Wiadomością e-mail z dnia 28 sierpnia 2023 roku powód zgłosił roszczenie w zakresie wynajmu pojazdu zastępczego w szkodzie o numerze (...) przesyłając jednocześnie w załączeniu umowę cesji praw do odszkodowania z dnia 25 sierpnia 2023 roku, fakturę VAT numer (...), umowę najmu z dnia 4 sierpnia 2023 roku i oświadczenie poszkodowanego z dnia 25 sierpnia 2023 roku. Powód wyznaczył pozwanemu termin do zapłaty do dnia 27 września 2023 roku. Wiadomością e-mail z dnia 3 października 2023 roku powód wysłał pozwanemu przedsądowe wezwanie do zapłaty kwoty 4 326,00 zł z tytułu najmu pojazdu zastępczego wskazanej w fakturze (...) wraz z odsetkami za zwłokę w terminie do dnia 6 października 2023 roku.

dowód: wiadomość e-mail z dnia 28 sierpnia 2023 roku – k. 22, wiadomość e-mail z dnia 3 października 2023 roku – k. 23

W dniu 28 listopada 2023 roku (...) Spółka Akcyjna w S. wydała decyzję o przyznaniu odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego w wysokości 2 142 zł. Uzasadniając swoje stanowisko ubezpieczyciel wskazał, że zweryfikował okres najmu pojazdu zastępczego do 14 dni, które obejmują okres od dnia rozpoczęcia najmu do dnia oględzin pojazdu wynoszący 7 dni, technologiczny czas naprawy ustalony w oparciu o technologię producenta pojazdu wynoszący 4 dni, ewentualne weekendy przerywające bieg prac blacharsko lakierniczych wynoszące 2 dni i okres świąteczny wynoszący 1 dzień. Pozwany zweryfikował także stawkę dobową najmu do 153 zł. Uzasadniając weryfikację stawki wskazano, że jest to koszt jako powstałby, gdyby poszkodowany skorzystał z oferty ubezpieczyciela organizacji pojazdu zastępczego.

dowód: decyzja o przyznaniu dopłaty do odszkodowania z dnia 28 listopada 2023 roku – k. 10

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie okoliczności bezspornych oraz dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, zeznań świadka M. S., zeznań świadka P. Z. oraz dowodu z opinii biegłego K. U. z dnia 2 października 2024 roku wydanej w sprawie X C 1382/23 prowadzonej przed Sądem Rejonowym w Toruniu.

Sąd w pełni dał wiarę dowodom w postaci dokumentów zgromadzonych w toku procesu, albowiem ich prawdziwość nie budziła w ocenie Sądu jakichkolwiek wątpliwości. Dokumenty dostarczone przez obie strony korelowały ze sobą oraz z zeznaniami świadków i tworzyło logiczny i spójny obraz składający się z kolejnych, następujących po sobie wydarzeń – zdarzenie szkodowe z dnia 4 sierpnia 2023 roku, odholowanie uszkodzonego pojazdu, wynajęcie pojazdu zastępczego, naprawę pojazdu, zdanie pojazdu zastępczego, zgłoszenie przez powoda roszczenia o zwrot kosztów wynajmu pojazdu zastępczego i wydanie decyzji o przyznaniu odszkodowania. Sąd miał na uwadze fakt, iż w fakturze VAT (...) z dnia 25 sierpnia 2023 roku wskazano w części zatytułowanej „uwagi”, iż najem auta zastępczego z OC trwał od 4 sierpnia 2023 roku do 21 sierpnia 2023 roku, ale w świetle pozostałych dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy nie ulega wątpliwości, że data 21 sierpnia 2023 roku stanowi jedynie omyłkę. Faktura opiewa na kwotę 4 326 zł, czyli iloczyn 21 dób najmu i stawki wynoszącej 206 zł brutto za jedną dobę najmu. Przyjęcie, że najem zakończył się w dniu 21 sierpnia 2023 roku oznaczałoby, że najem trwał 17 dni. Poza tym na umowie najmu z dnia 4 sierpnia 2023 roku wyraźnie wskazano, że pojazd został zwrócony w dniu 25 sierpnia 2023 roku i tę datę należało przyjąć jako datę końcową najmu pojazdu zastępczego.

Sąd za wiarygodne uznał także dowody z zeznań świadków M. S. i P. Z.. Zeznania te były logiczne, spójne, zgodne z dowodami z dokumentów, a ponadto treść zeznań uzupełniała i konkretyzowała fakty wynikające z dokumentów. Obaj świadkowie mieli także wiedzę na temat faktów istotnych dla rozstrzygnięcia. Świadek M. S. jako prokurent powodowej spółki niewątpliwie ma interes w uzyskaniu korzystnego dla powoda rozstrzygnięcia, lecz nie powoduje to, że jego zeznania nie były wiarygodne. M. S. jako prokurent powodowej spółki wykonywał czynności związane z reprezentacją poszkodowanego w procesie likwidacji szkody prowadzonym przez pozwanego, a także odholował uszkodzony pojazd z miejsca zdarzenia szkodowego. Z kolei świadek P. Z. był osobą poszkodowaną, znał okoliczności zdarzenia szkodowego oraz okoliczności związane z wynajęciem pojazdu zastępczego, choć oczywiście sąd miał na względzie fakt, iż nie zajmował się osobiście procesem likwidacji szkody, gdyż udzielił pełnomocnictwa w tym zakresie powodowej spółce. Świadek P. Z. jest też osobą niezwiązaną z żadną ze stron.

W tym miejscu wskazać warto, iż pomimo zobowiązania pozwany złożył akta szkody na płycie CD, ale nie wniósł o przeprowadzenie z dokumentów w nich zgromadzonych dowodu. Z kolei powód wniósł o przeprowadzenie dowodu z tych dokumentów zgromadzonych w aktach szkody, których odpisy były złożone wraz z pozwem (por. pkt 1 lit. d pisma przygotowawczego powoda z dnia 4 marca 2025 roku).

Podstawą ustaleń faktycznych w zakresie określenia klasy pojazdu poszkodowanego była także opinia biegłego z dziedziny techniki samochodowej K. U. wydana w sprawie X C 1382/23 przed Sądem Rejonowym w Toruniu. Opinia została sporządzona przez podmiot profesjonalny, jest wewnętrznie spójne, a ponadto wskazuje wprost, że pojazd marki M. (...) jest pojazdem z klasy średniej „premium”, czyli z segmentu D premium, która stanowi nieofjcialną nazwę samochodów klasy średniej produkowanych przez marki kojarzone z luksusem. Sąd dopuścił dowód z powyżej wymienionej opinii biegłego na podstawie art. 278 ¹ k.p.c. Zgodnie z jego treścią, sąd może dopuścić dowód z opinii sporządzonej na zlecenie organu władzy publicznej w innym postępowaniu przewidzianym przez ustawę. W przedmiotowej sprawie powód domagał się przeprowadzenia dowodu z opinii dołączonej do pisma przygotowawczego z dnia 4 marca 2025 roku. Biegły w swojej opinii odnosił się do okoliczności spornej dla stron, a mianowicie – klasy uszkodzonego pojazdu poszkodowanego P. Z.. Zdaniem powoda pojazd należał do segmenty D premium, pozwany natomiast zaklasyfikował go jako pojazd z segmentu D. Ta okoliczność była natomiast kluczowa dla ustalenia wysokości stawki dobowej, za którą poszkodowany mógł wynająć pojazd zastępczy od podmiotu współpracującego z pozwanym. Stawka ta była natomiast decydująca dla rozstrzygnięcia uzasadnionych kosztów najmu pojazdu zastępczego, gdyż wyznacza górną granicę odszkodowania za jedną dobę najmu pojazdu zastępczego. Sąd nie jest związany opinią biegłego i ocenia ją na równi z innymi środkami dowodowymi w ramach swobodnej oceny dowodów przewidzianej w art. 233 § 1 k.p.c., zgodnie z którym Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego. Ocenę opinii biegłego odróżniają jednak szczególne kryteria. Stanowią je: zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłych, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonej w niej wniosków. Przedmiotem opinii nie jest bowiem przedstawienie faktów, lecz ich ocena na podstawie wiedzy fachowej (wiadomości specjalnych). Nie podlega ona zatem weryfikacji jak dowód na podstawie kryteriów prawdy i fałszu. Nie chodzi tu bowiem o kwestię wiarygodności lecz o pozytywne lub negatywne uznanie wartości zawartego w opinii i jej uzasadnieniu rozumowania. Sąd ocenia dowód z opinii biegłego nie tylko przez pryzmat jej wniosków końcowych, ale również w oparciu o dokumentację, na podstawie której została wydana. W przedmiotowym wypadku dodatkowo biegły wydał swoją opinie w innej sprawach i w innym stanie faktycznym, ale mimo to w ocenie sądu opinia biegłego w zakresie, w jakim została wykorzystana do poczynienia ustaleń faktycznych nadaje się do wykorzystania w sprawie. Dowód ten został wszak wykorzystany wyłącznie w celu ustalenia klasy uszkodzonego pojazdu marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należącego do poszkodowanego. Ten fakt natomiast nie może ulec zmianie w zależności od okoliczności konkretnego przypadku czy zdarzenia – klasa pojazdu jest faktem obiektywnym i niezmiennym. Biegły K. U. wskazał natomiast w opinii z dnia 2 października 2024 roku wydanej w sprawie X (...) rozpoznawanej w Sądzie Rejonowym w Toruniu, że M. (...), a zatem taki jak pojazd poszkodowanego należy do segmentu D premium. Mając to na względzie, sąd doszedł do przekonania, że pojazd poszkodowanego marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należy do segmentu D premium.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2025 roku sąd pominął dowód z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej wnioskowany w punkcie 4 podpunkcie 4 sprzeciwu od nakazu zapłaty na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 i 3 k.p.c. w zw. z art. 278 § 1 k.p.c. Pozwany wniósł o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na fakt ustalenia jaki byłby okres konieczny i niezbędny dla dokonania naprawy pojazdu poszkodowanego, w tym uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego. Dowód ten zmierzał do wykazania faktów w części bezspornych, bowiem pomiędzy stronami nie było sporu co do tego, że technologiczny czas naprawy uszkodzonego pojazdu należącego do poszkodowanego wynosił 4 dni. Tyle też trwała naprawa uszkodzonego pojazdu – od 21 sierpnia 2023 roku do 24 sierpnia 2023 roku. W pozostałym zakresie natomiast dowód z opinii biegłego był nieprzydatny do wykazania faktów, na które miał zostać przeprowadzony. Uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego nie zamyka się bowiem jedynie w okresie potrzebnym na przeprowadzenie naprawy. Na ten okres składa się także okres niezbędny dla zamówienia części naprawczych, oczekiwania na przeprowadzenie oględzin pojazdu przez przedstawiciela pozwanego, okres dni wolnych od pracy. Powyższe fakty wskazujące na okres uzasadnionego czasu najmu pojazdu zastępczego nie muszą być wykazane dowodem z opinii biegłego i nie wymagają dla dowodzenia wiadomości specjalnych.

Powód w niniejszym postępowaniu domagał się odszkodowania z tytułu naprawienia szkody w postaci kosztów poniesionych w związku z najmem pojazdu zastępczego. Strona pozwana kwestionowała okres wynajmu pojazdu zastępczego, a także wysokość stawki dobowej za jaką pojazd był wynajmowany zastosowaną przez powoda.

Dla porządku warto jeszcze zaznaczyć, że powód zawarł bowiem z poszkodowanym umowę przelewu wierzytelności z dnia 25 sierpnia 2023 roku. Tym samym powód wstąpił w prawa poprzedniego wierzyciela (poszkodowanego), przysługujące wobec strony pozwanej z tytułu przedmiotowej szkody w pojeździe i należnego, a nie wypłaconego dotychczas odszkodowania za najem pojazdu zastępczego, na podstawie art. 509 § 1 i 2 k.c. Powód mógł zatem skutecznie realizować uprawnienia poprzedniego wierzyciela również w zakresie dochodzenia należności na drodze sądowej.

Podstawę odpowiedzialności pozwanego stanowiły przepisy art. 805 § 1 k.c. w zw. z art. 822 k.c. w zw. z art. 436 § 2 k.c. w zw. z art. 415 k.c. i art. 363 k.c. oraz art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (T.j. Dz.U. z 2025 r., poz. 367, dalej: ustawa).

Stosownie do treści art. 805 § 1 k.c. ubezpieczyciel przez umowę ubezpieczenia zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy, poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej (OC) może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia (art. 34 ust. 1 ustawy). Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej (art. 36 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 i 4 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie Sądu Najwyższego stanowiskiem, które Sąd w niniejszym składzie w pełni podziela, dla ustalenia pojęcia szkody ubezpieczeniowej należy sięgać do odpowiednich regulacji zawartych w kodeksie cywilnym, albowiem nie ma różnicy w pojęciu szkody w rozumieniu przepisów prawa cywilnego i prawa ubezpieczeniowego. W obu przypadkach chodzi bowiem o utratę lub zmniejszenie aktywów bądź powstanie lub zwiększenie pasywów osoby poszkodowanej (por. uchwała z dnia 18 marca 1994 r. w sprawie III CZP 25/94, LEX nr 4054 i z dnia 15 listopada 2001 r. w sprawie III CZP 68/01, LEX nr 49443).

Zgodnie zaś z dyspozycją art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z których szkoda wynikła. Paragraf drugi tego przepisu stanowi, że naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby szkody nie wyrządzono. Określa zatem zasadę pełnego odszkodowania.

Zgodnie z art. 362 k.c., jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

Zgodnie z art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody może bowiem nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy, podczas gdy odszkodowanie ubezpieczeniowe z tytułu OC wypłaca się zawsze w pieniądzu.

W uchwale składu siedmiu sędziów z 17 listopada 2011 r., w sprawie o sygn. akt III CZP 5/11 (OSNC 2012, Nr 3, poz. 28), Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego, niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego. W uzasadnieniu uchwały wskazano, że nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym, mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i art. 826 § 1 k.c.). Na dłużniku ciąży w związku z tym obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, nienadających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Za celowe i ekonomicznie uzasadnione mogą być - co do zasady - uznane wydatki poniesione na najęcie pojazdu zastępczego tego samego typu co uszkodzony i na czas niezbędny do naprawy albo zakupu nowego pojazdu.

Za szkodę podlegającą naprawieniu przez ubezpieczyciela można uznać jednak tylko koszty niezbędne, ekonomicznie uzasadnione i rzeczywiście poniesione przez poszkodowanego na najem pojazdu zastępczego. Świadczenie ubezpieczyciela ma bowiem charakter odszkodowawczy i nie powinno przewyższać wysokości poniesionej szkody. W orzecznictwie podnosi się, iż w każdym przypadku ocenić należy, czy wydatek był niezbędny dla korzystania z innego pojazdu w takim samym zakresie, w jakim poszkodowany korzystałby ze swego środka transportowego, gdyby mu szkody nie wyrządzono (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 23 października 2015 r., I ACa 185/15, LEX nr 2053900).

Bezsporna była pomiędzy stronami odpowiedzialność pozwanego za szkodę oraz okoliczności zdarzenia. Sporna była natomiast wysokość uzasadnionej stawki dobowej za najem pojazdu zastępczego oraz uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego.

Zdaniem Sądu roszczenie powoda zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Jeśli chodzi o uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego warto przypomnieć, że okres najmu trwał 21 dni - od dnia 4 sierpnia 2023 roku dnia 25 sierpnia 2023 roku). Poszkodowany potrzebował pojazdu zastępczego niezwłocznie po zdarzeniu szkodowym – tego dnia, 4 sierpnia 2023 roku, wraz ze swoją małżonką podróżował uszkodzonym pojazdem do lekarza onkologa w B.. Zgłoszenie szkody nastąpiło w następnym dniu po jej nastąpieniu i po wynajęciu pojazdu zastępczego od powoda, czyli 5 sierpnia 2023 roku. Kosztorys naprawczy natomiast pozwany przesłał powodowi będącemu pełnomocnikiem poszkodowanego w procesie likwidacji szkody w dniu 11 sierpnia 2023 roku, który przypadał na piątek. W dodatku nastąpiło to w godzinach popołudniowych, po godzinach pracy warsztatu naprawczego. Dlatego też pojazd został odholowany do warsztatu dopiero w dniu 16 sierpnia 2023 roku, czyli w dniu po zakończeniu długiego weekendu. 15 sierpnia 2023 roku jako dzień świąteczny był dniem wolnym od pracy, więc w tym czasie warsztat naprawczy nie pracował. Tego samego dnia, 16 sierpnia 2023 roku warsztat naprawczy zweryfikował kalkulację naprawy wykonaną przez pozwanego i zamówił części do naprawy pojazdu. Części te zostały nadesłane w dniu 18 sierpnia 2023 roku, który także przypadał na piątek. W kolejnym dniu nie będącym dniem wolnym od pracy, tj. 21 sierpnia 2023 roku warsztat naprawczy rozpoczął naprawę, która zakończyła się 24 sierpnia 2023 roku. Tego dnia powód został poinformowany i tym, że pojazd poszkodowanego został naprawiony. Tego dnia poszkodowany został powiadomiony o naprawieniu pojazdu, a w następnym dniu pojazdu został odebrany. Należy zauważyć, że wprawdzie pojazd był naprawiony w dniu 24 sierpnia 2023 roku, lecz w ocenie sądu nie stanowiło naruszenia obowiązku minimalizacji szkody zwrot przez poszkodowanego pojazdu zastępczego w dniu kolejnym. 24 sierpnia 2023 roku przypadał na czwartek. Poszkodowany P. Z. bez wątpienia pracował w tym dniu. Poszkodowany prowadzi działalność gospodarczą w miejscowości S. oddalonej od T. o ponad 50 km i o ponad 100 km od miejscowości Ż., w której naprawiany był jego pojazd. W związku z tym, w ocenie sądu fakt, iż poszkodowany zdał pojazd zastępczy dopiero w kolejnym dniu nie spowodował zwiększenia szkody, lecz zwrócił pojazd w najwcześniejszym możliwym terminie bez narażania się na dodatkowe koszty. Poza tym pracownicy warsztatu naprawczego poinformowali powoda o tym, że pojazd jest naprawiony dopiero pod koniec dnia 24 sierpnia 2023 roku, wobec czego wydaje się nieprawdopodobne, by poszkodowany mógł jeszcze tego samego dnia odebrać uszkodzony pojazd i zwrócić pojazd zastępczy.

W ocenie Sądu cały okres najmu pojazdu zastępczego był okresem uzasadnionym. W czasie, w którym najmował pojazd zastępczy poszkodowany nie miał możliwości, by korzystać z uszkodzonego pojazdu. Pozwany nie kwestionował faktu, iż okres od dnia rozpoczęcia najmu do dnia oględzin pojazdu, czyli od dnia 4 sierpnia 2023 roku do dnia 11 sierpnia 2023 roku był czasem, w którym najem pojazdu zastępczego był uzasadniony. Pozwany ustalając wysokość odszkodowania nie wziął jednak pod uwagę, że w okresie od 12 do 15 sierpnia 2023 roku warsztat naprawczy nie działał, nie wziął także pod uwagę konieczności zamówienia części do naprawy pojazdu oraz kolejnych dwóch wolnych dni weekendu przypadających pomiędzy dniem nadesłania części do naprawy do warsztatu naprawczego i rozpoczęcia naprawy (19 i 20 sierpnia 2023 roku). Nie można w ocenie sądu w tak nakreślonych okolicznościach faktycznych uznać, że naprawa pojazdu odbywała się zbyt długo. Nawet zresztą gdyby tak było, to nie sposób uznać, że wpływa to w jakikolwiek sposób na zakres obowiązku odszkodowawczego pozwanego na podstawie art. 362 k.c. Poszkodowany nie był odpowiedzialny bowiem za organizację pracy warsztatu naprawczego i nie miał realnego wpływu na to jak długo trwać będzie naprawa jego pojazdu. Poszkodowany nie przyczynił się zatem do zwiększenia zakresu szkody. Trudno w takiej sytuacji stwierdzić jakie działania mógłby podjąć poszkodowany, by zminimalizować zakres szkody poprzez skrócenie okresu naprawy uszkodzonego pojazdu i tym samym okresu najmu pojazdu zastępczego. Przeniesienie uszkodzonego pojazdu do innego warsztatu naprawczego skutkowałoby jedynie wydłużeniem okresu naprawy, a nie jego skróceniem. Ewentualne przedłużenie czasu naprawy uszkodzonego pojazdu nie powoduje zerwania związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniem szkodowym i najmem pojazdu zastępczego. Potrzeba korzystania z wynajętego pojazdu zastępczego stanowi nadal normalne następstwo wypadku za cały okres naprawy. Jeśli naprawa przedłużyła się na skutek okoliczności, za które odpowiada warsztat, możliwa jest jego odpowiedzialność za powstałą w ten sposób szkodę, ale nie zwalnia to z odpowiedzialności sprawcy wypadku, ani też jego ubezpieczyciela.

Tym samym, w ocenie sądu, czas naprawy pojazdu poszkodowanego nie mógł być w realiach niniejszej sprawy krótszy, ale nawet gdyby było to możliwe, to za przedłużenie się okresu naprawy nie odpowiada poszkodowany, wobec czego nie sposób przyjąć, że przyczynił się od do zwiększenia szkody. Tym samym cały okres najmu pojazdu zastępczego liczący 21 dni był uzasadnionym okresem najmu, zaś poszkodowanemu należy się odszkodowanie z tytułu kosztów poniesionych na najem pojazdu zastępczego w tym okresie.

W ocenie Sądu wydatki powoda na najem pojazdu zastępczego należało uznać za uzasadnione i niewygórowane. Powód zastosował stawkę najmu w wysokości 206 zł brutto (167,48 zł netto) za dobę najmu pojazdu zastępczego. Nie było wątpliwości co do zasadności stawki 206 zł brutto, gdyż taka była wysokość stawki stosowanej przez podmiot współpracujący z pozwanym i refundowanej przez pozwanego (k. 42) za dobę najmu pojazdu zastępczego należącego do segmentu D premium. Jak wskazywano wcześniej, do tej klasy należał uszkodzony pojazd marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do poszkodowanego. W zasadzie stawki stosowane przez podmiot współpracujący z pozwanym są nawet wyższe – w oświadczeniu wypożyczalni (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej w K. z dnia 11 grudnia 2023 roku (k. 44-45) wskazano, że cena brutto stawki dobowej za wynajem pojazdu klasy D premium wynosi 212 zł. Pozwany bez wątpienia ustalając w decyzji z 28 listopada 2023 roku (k. 10) stosował właśnie taryfę wskazaną w oświadczeniu współpracującej z nim wypożyczalni, bowiem ustalając stawkę na podstawie której ustalił wysokość odszkodowania wskazał stawkę rzędu 153 zł – jest to stawka dobowa za dobę najmu pojazdu klasy D według oświadczenia wypożyczalni z dnia 11 grudnia 2023 roku. Tym samym stawka najmu pojazdu zastępczego zastosowana przez powoda w umowie najmu z dnia 4 sierpnia 2023 roku nie odbiega od stawek stosowanych za wynajem pojazdu zastępczego przez wypożyczalnie współpracujące z pozwanym, a nawet jest niższa. Propozycja ubezpieczyciela w zakresie wynajęcia pojazdu zastępczego nie była zatem wcale korzystniejsza, a jej przyjęcie nie spowodowałoby obniżenia kosztów najmu. Zatem niesłuszne jest twierdzenie pozwanego, jakoby poszkodowany wykazał się niedbalstwem omijając ofertę pozwanego. Bezzasadny jest także zarzut pozwanego, który wskazywał, że przez brak współpracy z ubezpieczycielem poszkodowany nie zdecydował się na najęcie pojazdu zastępczego taniej – współpraca z ubezpieczycielem w zakresie najmu pojazdu zastępczego nie spowodowałaby wcale, że wysokość odszkodowania należnego poszkodowanemu z tytułu najmu pojazdu zastępczego byłaby niższa, a wręcz przeciwnie. W związku z tym pozbawione doniosłości były też twierdzenia pozwanego, jakoby powód działający jako pełnomocnik poszkodowanego w procesie likwidacji szkody nawiązał z pozwanym kontakt jedynie pro forma, bez rzeczywistego zamiaru skorzystania z propozycji najmu pojazdu zastępczego złożonej przez pozwanego. Nawet jeśli tak było, to oferta powoda nie była wcale mniej korzystna dla poszkodowanego, a skorzystanie z niej nie doprowadziło wcale do zwiększenia szkody, biorąc pod uwagę zastosowaną przez powoda stawkę najmu pojazdu zastępczego.

Na marginesie Sąd zaznacza, że wynajęty przez powoda poszkodowanemu pojazd zastępczy marki V. (...) jest pojazdem innej klasy niż pojazd uszkodzony. Stawka najmu tego pojazdu zastosowana przez powoda nie odbiegała jednak od stawki odpowiadającej stawce refundowanej za dobę najmu pojazdu zastępczego odpowiadającego klasie pojazdu poszkodowanego.

Podsumowując, sąd doszedł do przekonania, że ubezpieczyciel po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, powinien zwrócić poszkodowanemu koszty wynajmu pojazdu zastępczego za okres 21 dni, czyli za cały okres najmu pojazdu zastępczego, po stawce powoda. Stawka ta wynosiła 167,48 zł netto, czyli 206,00 zł brutto.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, że w realiach sprawy niniejszej celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty najmu pojazdu zastępczego wyniosły 4 326 zł. Ubezpieczyciel wypłacił do tej pory kwotę 2 142 zł z tytułu najmu pojazdu zastępczego. Różnica pomiędzy sumą należnego odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego, a kwotą wypłaconego przez pozwanego odszkodowania wynosiła zatem 2 184 zł. Powód dochodził w niniejszym postępowaniu właśnie kwoty 2 184 zł. Tym samym powództwo było zasadne w całości, w związku z czym sąd w punkcie I wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 184 zł.

O odsetkach orzeczono po myśli art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy. Przepis art. 481 § 1 k.c. stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zgodnie z art. 481 § 2 k.c., jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy. Z kolei art. 14 ust. 1 ustawy wskazuje, że zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Szkoda została zgłoszona w dniu 5 sierpnia 2023 roku. Odsetki zostały zasądzone zgodnie z żądaniem od dnia 28 września 2023 roku, czyli po upływie 30 dni od daty zgłoszenia szkody, a także po upływie 30 dnia od dnia zgłoszenia pozwanemu przez powoda w dniu 28 sierpnia 2023 roku roszczenia o zapłatę odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego (k. 22). W tej dacie, już po zakończeniu najmu pojazdu zastępczego, pozwany dysponował już wszystkimi informacjami niezbędnymi do wypłaty odszkodowania z tytułu uzasadnionych kosztów najmu pojazdu zastępczego w kwocie prawidłowej. Data początkowa naliczania odsetek nie była zresztą kwestionowana. Sąd orzekł o zasądzeniu odsetek ustawowych za opóźnienie.

O kosztach Sąd orzekł w punkcie II zgodnie z art. . 98 § 1, 1 ¹ § 3 i art. 99 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Zgodnie z jej treścią strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Jako, że powód wygrał sprawę w całości, należał mu się zwrot wszystkich poniesionych kosztów procesu.

Na koszty procesu poniesione przez powoda składają się opłata sądowa od pozwu w kwocie 200 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w wysokości 900 zł (zgodnie z treścią § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1935 ze zm.)) – łącznie 1 117 zł.

Kwota 1 117 zł tytułem zwrotu kosztów procesu została od pozwanego na rzecz powoda zasądzona wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, zgodnie z brzmieniem art. 98 § 1 ¹ k.p.c., w myśl którego, od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.