Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

IV P 244/23 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Toruniu z 2024-01-09

Tytuł:
Sąd Rejonowy w Toruniu z 2024-01-09
Data orzeczenia:
9 stycznia 2024
Data publikacji:
14 lutego 2024
Sygnatura:
IV P 244/23
Sąd:
Sąd Rejonowy w Toruniu
Wydział:
IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Przewodniczący:
sędzia Andrzej Kurzych
Protokolant:
sekretarz sądowy Karolina Grudzińska
Hasła tematyczne:
Niewypłacalność pracodawcy
Podstawa prawna:
art. 365, art. 366 k.p.c. art. 12 ust. 2 pkt 2 lit. d) ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1087 ze zm.)
Teza:
1. Podmioty, które nie były stronami i których nie obejmuje z mocy przepisu szczególnego rozszerzona prawomocność materialna wcześniejszego wyroku, nie są pozbawione możliwości realizowania swego prawa we własnej sprawie, także wtedy, gdy łączy się to z kwestionowaniem oceny wyrażonej w innej sprawie w zakresie przesłanek orzekania (art. 365 § 1 i art. 366 k.p.c.). Stąd też Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nie jest związany wyrokiem zasądzającym od pracodawcy na rzecz pracownika świadczenia objęte ochroną na podstawie ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1087 ze zm.). 2.Nie jest wykluczona ekstensywna prounijna wykładnia art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2023 r. poz. 1087), która pozwala na zastosowanie tej ustawy, mimo iż dany pracodawca, który zwykle zatrudnia co najmniej 20 pracowników, w dacie wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę zatrudnia poniżej 20 pracowników. Dyrektywa Rady nr 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz. U. UE. L. z 1998 r. Nr 225, str. 16 ze zm.) definiując w art. 1 ust. 1 lit. a zwolnienia grupowe używa sformułowania, że ma ona zastosowanie do przedsiębiorstw zwykle zatrudniających więcej niż 20. Nie tyle chodzi o zatrudnianie co najmniej 20 pracowników w konkretnej dacie, ale o zatrudnianie co najmniej 20 pracowników przez dłuższy okres czasu, zazwyczaj, nieprzerwanie. Takie ujęcie, choć w znaczącym stopniu destabilizuje stosowalność ustawy o zwolnieniach grupowych, to jednocześnie zapewnia jednakowe traktowanie pracowników znajdujących w zbliżonych sytuacjach prawnej, gdyż „uwalnia” problem stosowania wskazanej ustawy od kwestii przypadkowych, czy manipulacyjnych. Z uwagi na zakaz wykładani homonimicznej takie same reguły interpretacyjne należy przyjąć na gruncie art. 10 ust. 1 ustawy o zwolnieniach grupowych (zwolnienie w trybie indywidualnym).
Istotność:
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Jolanta Dembowska
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Rejonowy w Toruniu
Osoba, która wytworzyła informację:  sędzia Andrzej Kurzych
Data wytworzenia informacji: