Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lipca 2022 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Katarzyna Malinowska

po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2022 r. w Toruniu na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko M. R.

o zapłatę

oddala powództwo

SSR Katarzyna Malinowska

Sygn. akt X C 1416/20 upr

UZASADNIENIE

Powód (...) Sp. z o.o. w W. wniósł o zasądzenie od pozwanej M. R. kwoty 2 159,30 zł wraz z odsetkami umownymi 10% rocznie ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kwoty 120,86 zł bez odsetek.

Kurator działający na rzecz pozwanej M. R. jako strony, której obecne miejsce pobytu nie jest znane wniósł o oddalenie powództwa w całości. W razie nieuwzględnienia powyższego kurator wniósł o rozważenie nieobciążania pozwanej kosztami pożyczki (zastosowanie tzw. sankcji kredytu darmowego).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 8 marca 2018 roku pomiędzy (...) Sp. z o.o. w W. i M. R. została zawarta umowa pożyczki konsumenckiej. Zgodnie z powyższą umową całkowita kwota pożyczki udostępniona pozwanej miała wynieść 1 599,50 zł i zostać przelana na rachunek bankowy wskazany przez M. R. (nr (...); (...)). Całkowita kwota do zapłaty, do której zobowiązała się pozwana miała wynieść 2 159,30 zł.

Dowód: - treść umowy pożyczki (k. 21-21v).

Powód wystawił monit o stanie zadłużenia oraz wezwanie do zapłaty datowany na 10 maja 2018 roku. Następnie, tj. 13 czerwca 2018 roku wobec M. R. zostało wystawione wypowiedzenie umowy pożyczki – wezwanie do zapłaty.

Dowód: - monit o stanie zadłużenia (k. 18); - wypowiedzenie umowy pożyczki (k. 19).

Dla pozwanej M. R., której miejsce pobytu nie jest znane, Sąd ustanowił kuratora do zastępowania w sprawie.

Dowód: - postanowienie (k. 71); - ogłoszenie (k. 98); - zarządzenie (k. 106).

Sąd zważył, co następuje:

Na wstępie należy przypomnieć ogólne zasady związane z wykazywaniem zobowiązania z umowy pożyczki. Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 232 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). To strona powinna wskazywać dowody, które są dopuszczalne i wiarygodne. Rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia spraw. Art. 6 k.c. określa na kim spoczywa odpowiedzialność za nieudowodnienie określonego faktu. Z kolei art. 232 k.p.c. stanowi procesowe narzędzie za pomocą którego strony mogą osiągnąć skutek w postaci udowodnienia dla nich korzystnych faktów istotnych z punktu widzenia dochodzonego roszczenia w znaczeniu materialnoprawnym. Strona, która nie udowodni przytoczonych twierdzeń, traci korzyści, jakie uzyskałaby aktywnym działaniem.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy uznać należy, że obowiązkiem powoda było przytoczenie okoliczności faktycznych, z których wywodził swoje roszczenie (art. 187 § 1 pkt 2 k.p.c.) i wskazanie na dowody, których przeprowadzenie potwierdzi zasadność jego twierdzeń o faktach (art. 232 k.p.c. i art. 6 k.c.). Dowody przedstawione przez powoda nie potwierdziły jego stanowiska wyrażonego w pozwie, co skutecznie zakwestionował kurator działający w imieniu pozwanej.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że według powoda strony zawarły umowę pożyczki w celu finansowania polisy ubezpieczeniowej. Jednak taki cel nie wynika z treści umowy. Ponadto - na co słusznie zwrócił uwagę kurator – tylko część kwoty miała być przeznaczona na pokrycie składki ubezpieczeniowej. Na ten cel iść miało 514,50 zł (k. 20) spośród całkowitej kwoty udostępnionej pozwanej, która miała wynieść 1599,50 zł. W ocenie Sądu nie zostało udowodnione, czy składka ubezpieczeniowa została faktyczne uiszczona, jako że na polisie wskazano jedynie, że ma zostać zapłacona jeszcze tego samego dnia. W szczególności nie został dołączony dowód przelewu sporządzony zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Prawo bankowe. Powyższego nie mogło zastąpić potwierdzenie o dokonaniu transakcji wystawione przez podmiot prywatny i przedstawione przez powoda (k. 27).

Co do pozostałej kwoty, tj. 1085 zł nie jest wiadome czy została ona przeznaczona na finansowanie polisy ubezpieczeniowej, czy też przelana na nr rachunku bankowego (...). Brak w tym zakresie żadnych dowodów, w szczególności dokumentów potwierdzających dokonanie przelewów. Na marginesie należy wskazać, że przedmiotowa umowa pożyczki takiej dychotomii w wypłacie pożyczki nie przewidywała, stanowiąc w § 2.2 umowy jedynie o przekazaniu całej kwoty (1599,50 zł) na rachunek pozwanej.

Wbrew twierdzeniom powoda co do sposobu wyliczenia kwoty dochodzonej tytułem opłat i prowizji nie zostały one przedstawione w sposób jasny i czytelny. Po pierwsze, dokładne wyliczenie kwoty zawarto nie w umowie, tylko w formularzu informacyjnym (k. 23-26). Po drugie, formularz informacyjny jest sprzeczny z umową, a wyliczenie kwot na podstawie formularza i umowy daje dwie zupełnie inne wartości. Po trzecie, sumy uzyskane na podstawie obliczeń kwot zarówno przy wykorzystaniu formularza, jak i umowy są niższe od tej żądanej przez powoda. Szczegółowe wyliczenia w tym zakresie zostały przedstawione w odpowiedzi na pozew (k. 111v) i Sąd w pełni je akceptuje.

Reasumując, strona powoda nie sprostała obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c., tj. nie wykazała zasadności oraz wysokości zgłoszonego roszczenia, co skutkowało oddaleniem powództwa w całości. Bez znaczenia na decyzję Sądu miała skuteczność doręczenia pozwanej wypowiedzenia umowy pożyczki.

Sąd postanowieniem z dnia 28 lipca 2022 roku pominął dowody załączone przez powoda do pisma z dnia 19 lipca 2022 roku. Pełnomocnik powoda przedłożył tabelaryczne zestawienie transakcji, oryginał umowy pożyczki z dnia 8 marca 2018 roku oraz dokument wygenerowany za pośrednictwem poczty polskiej, który zawiera informacje odnośnie przesłanej korespondencji. Zauważyć należy, że odpowiedź na pozew wraz ze zobowiązaniem do złożenia pisma przygotowawczego, w którym powód poda wszystkie twierdzenia i dowody istotne dla rozstrzygnięcia sprawy pod rygorem utraty prawa do ich powoływania w toku dalszego postępowania oraz faktów, które przyznaje, fakty, którym zaprzecza oraz wypowie się co do dowodów zgłoszonych przez pozwanego, zostało doręczone w dniu 1 lutego 2022 roku. Postanowienie o rozpoznaniu sprawy na posiedzeniu niejawnym zostało wydane w dniu 4 lipca 2022 roku. Zatem strona powodowa miała możliwość odniesienia się do zarzutów pozwanego (działającego w jego imieniu kuratora) i zgłoszenia dalszych dowodów w ciągu około 5 miesięcy. Powyższe skutkowało uznaniem, że wszelkie wnioskowane dowody zostały przeprowadzone i dowody zawnioskowane po skierowaniu sprawy na posiedzenie niejawnym Sąd postanowił pominąć jako spóźnione na podstawie art. 205 ¹² § 2 k.p.c. Trzeba dodać, że strona powoda w toku procesu reprezentowana była przez zawodowego pełnomocnika, od którego wymaga się większej staranności w kwestii dowodzenia niż od strony występującej bez takiego pełnomocnika.