Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny w składzie następującym

Przewodniczący SSR Magdalena Glinkiewicz

Protokolant st.sekr.sąd. Bożena Czajkowska

Po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2018 r. w Toruniu.

sprawy z

(...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w W.

przeciwko:

M. P.

o:

zapłatę

orzeka:

I.  zasądza od pozwanej M. P. na rzecz powoda (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w W. kwotę 23.214,40 zł (dwadzieścia trzy tysiące dwieście czternaście złotych czterdzieści groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 20 lutego 2014r. do dnia 31 grudnia 2015r. oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.691 zł (dwa tysiące sześćset dziewięćdziesiąt jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt: I C 927/17

UZASADNIENIE

Powód (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. wniósł pozew, w którym domagał się zasądzenia od M. P. kwoty 23 214, 40 zł wraz z odsetkami ustawowymi za okres od dnia wniesienia pozwu (20.02.2014 r.) do dnia zapłaty oraz zasądzenia zwrotu kosztów sądowych w kwocie 291 zł oraz kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 2 400 zł .

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że na podstawie umowy przelewu wierzytelności nabyła od pierwotnego wierzyciela Banku (...) S.A. wierzytelność wynikającą z umowy pożyczki z dnia 1.07.2010 r, jaka łączyła ten bank z pozwaną. W związku z nieuregulowaniem w terminie zaległości bank wypowiedział umowę z dniem 18.07.2012 r. Na dochodzoną pozwem kwotę składają się: należność główna 16 630,98 zł, odsetki ustawowe naliczane przez powoda od kwoty należności głównej do dnia 20.09.2013 r. (cesja wierzytelności) do dnia 14 lutego 2014 r. w wysokości 870,73 zł, koszty naliczane przez pierwotnego wierzyciela (opłaty, prowizje) w wysokości 256,36 zł, odsetki umowne naliczane przez pierwotnego wierzyciela, od kwoty należności głównej według zmiennych stawek określonych w umowie kredytu do dnia 17.09.2013 r. w wysokości 5 456,33 zł.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 24.02.2014 r., sygn. akt VI Nc-e 235487/14, Sąd Rejonowy w Lublinie VI Wydział Cywilny orzekł zgodnie z żądaniem pozwu oraz zasądził od pozwanej na rzecz strony powodowej zwrot kosztów postępowania w wysokości 2 691,00 zł.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana M. P. wniosła o oddalenie powództwa w całości z uwagi na przedawnienie roszczenia dochodzonego pozwem, ewentualnie nieudowodnionym (co do zasady, co do wysokości, co do skuteczności przelewu wierzytelności).

Na podstawie art. 505 [36] § 1 k.p.c. skuteczne wniesienie sprzeciwu przez pozwaną spowodowało utratę mocy nakazu zapłaty w całości i przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Toruniu jako właściwemu.

W toku sprawy przed Sądem Rejonowym w Toruniu obie strony podtrzymały swoje stanowiska.

W szczególności, w odpowiedzi na sprzeciw z dnia 11.07.2017 r., strona powodowa podniosła, że na podstawie bankowego tytułu wykonawczego (...) S.A. wszczął przeciwko pozwanej postępowanie egzekucyjne, na dowód czego wniosła o zwrócenie się do Sądu Rejonowego w Wałbrzychu o akta postępowania VIII Co 2458/12. Powyższe świadczy o tym, że wierzytelność dochodzona pozwem rzeczywiście istniała i została udowodniona zarówno w zakresie wysokości jak i wymagalności.

W piśmie z dnia 24.10.2017 r. pozwana zarzuciła dodatkowo brak wykazania przez powoda przejścia na niego uprawnień do dochodzenia wierzytelności.

W piśmie z dnia 11.12.2017 r. strona powodowa wyjaśniła, iż przedłożyła poświadczoną za zgodność z oryginałem kopię umowy cesji z dnia 17.09.2013 r., której przedmiotem był pakiet wierzytelności, w tym wierzytelność przysługująca pierwotnie cedentowi względem strony pozwanej. Wskazał, że dotychczasowy wierzyciel pismem z dnia 2.10.2013 r. zawiadomił dłużniczkę o przelewie wierzytelności, co potwierdziło skuteczność przelewu.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 1.07.2010 r. pozwana M. P. w (...) Bank (...) S.A. zawarła umowę o kredyt gotówkowy w kwocie 21 100, 00 zł. Kredyt, wypłacany jednorazowo, miał być spłacany w 60 ratach miesięcznych, począwszy od sierpnia 2010 r., w terminach i wysokościach wynikających z harmonogramu spłaty. Kredyt miał być oprocentowany według zmiennej stopy procentowej opisanej w § 6 umowy.

Dowód:

- umowa nr wniosku (...) z dnia 1.07.2010 r., k. 206-211, umowa kredytu nr. (...) k. 131-134.

W/w umowa została wypowiedziana przez Bank w związku z brakiem spłat rat pożyczki pismem z dnia 12.07.2012 r., doręczone matce M. P., K..

Dowód:

- wezwanie do zapłaty i wypowiedzenie umowy wraz z potwierdzeniem odbioru k. 204-205

W dniu 5.10.2012 r. (...) Bank (...) S.A. o. W. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr (...), według którego zobowiązanie pozwanej M. P. z tytułu kredytu z dnia 1 lipca 2010 r. wynosiło na dzień wystawienia bte:

- 16 630,98 zł należności głównej,

- 2 294,16 zł z tytułu odsetek, naliczonych od dnia 11.01.2012 r. do 4.10.2012 r. według stopu 24% w stosunku rocznym od dnia 11.01.2012 r. do dnia 9.05.2012 r. oraz 25% od dnia 10.05.2012 r. do dnia 4.10.2012 r.

- 60 zł z tytułu kosztów windykacyjnych

W/w tytuł został zaopatrzony w klauzulę wykonalności postanowieniem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 24.10.2012 r., sygn. akt VIII Co 2458/12.

Na podstawie tego tytułu, w dniu 16.11.2012 r., wierzyciel wniósł do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia Fabrycznej we Wrocławiu o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Postępowanie komornicze zostało umorzone przez komornika postanowieniem z dnia 7.11.2013 r.

Dowód:

- bte nr (...) z dnia 5.10.2012 r., k. 112,

- postanowienie Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 24.10.2012 r., sygn. akt VIII Co 2458/12 k. 113, a nadto akta SR w Wałbrzychu VIII Co 2458/12 k.16-17,

- wniosek wierzyciela z dnia 16.11.2012 r. k. 155,

- postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego k. 158,

W dniu 20.09.2013 r. strona powodowa (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. nabyła od (...) Bank (...) S.A. w W. wierzytelność przeciwko M. P. wynikającą z umowy kredytu nr. (...), o czym dłużniczka została poinformowana pismem z dnia 2.10.2013 r. Nabywca wierzytelności w dniu 17.10.2013r. wezwał dłużniczkę do zapłaty należności wynikających z umowy kredytu.

Dowód:

- informacja z (...) z dnia 2.10.2013 z dnia k. 162,

- wyciąg z umowy cesji z dnia 17.09.2013 r. wraz z załącznikami k. 108-130

- przedsądowe wezwanie do zapłaty z dnia 17.10.2013 r. k. 160-161.

Sąd zważył co następuje:

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie okoliczności bezspornych, faktów przyznanych przez strony, dokumentów oraz na podstawie art. 230 k.p.c.

Sąd w pełni dał wiarę dowodom w postaci dokumentów zgromadzonych w toku procesu, albowiem były kompletne i jasne, wraz z pozostałymi dowodami tworzyły dokładny stan faktyczny sprawy. Ich prawdziwość nie budziła w ocenie Sądu jakichkolwiek wątpliwości. Co więcej wiarygodność przedłożonych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Z dokumentów przedstawionych przez stronę powodową wynikało, że złożenie oświadczenia woli o wypowiedzeniu umowy przez uprzedniego wierzyciela Bank wraz z potwierdzeniem odbioru (k. 204-205) nastąpiło w dniu 18.07.2012 r. do rąk matki pozwanej (na adres wskazany przez pozwaną w umowie kredytu). Przyczyną wypowiedzenia była zaległość w spłacie zobowiązania kredytowanego, opisana w piśmie.

Pozwana zakwestionowała natomiast: skuteczność wypowiedzenia tej umowy przez pożyczkodawcę w związku z niewywiązywaniem się z umowy przez pozwaną, postawienie roszczenia w stan wymagalności. Nadto pozwana podniosła zarzut przedawnienia należności dochodzonej pozwem, nieudowodnienie przejścia uprawnień na stronę powodową oraz wysokości.

Podstawą prawną dochodzonego roszczenia jest art. 69 ustawy z dnia 29.08.1997 r. prawo bankowe (Dz.U.2017.1876 t.j. z dnia 2017.10.09) w zw. z art. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U..01.100.1081 z póź.zm).

Z treści umowy z dnia 1.07.2010 r. wynika, że pozwana M. P., zaciągając kredyt w wysokości 21 100 zł, zobowiązała się do jej spłaty z odsetkami w 60 ratach wraz z kosztami, zgodnie z harmonogramem. Nadto zaakceptowała, że konsekwencje niespłacenia 2 pełnych rat w terminie będzie wypowiedzenie (§ 9 umowy k. 132). Zaległość z zapłatą co najmniej dwóch pełnych rat kredytu uprawniała bank do wypowiedzenia umowy z zachowaniem 30 dniowego terminu wypowiedzenia (§ 12 ust. 1 pkt.1 umowy k. 137). Wypowiedzenie realizowało się poprzez doręczenie kredytobiorcy oświadczenia o wypowiedzeniu umowy dotyczącej warunków spłaty kredytu listem poleconym za zwrotnym poświadczeniem odbioru.

Sąd ustalił, że w sprawie, pismem z dnia 12.07.2012 r. doręczonym w dniu 18.07.2012 r. doszło do złożenia jednostronnego oświadczenia o wypowiedzeniu umowy kredytu. Skuteczność wypowiedzenia nastąpiła po upływie 7 dniowego terminu do zapłaty zaległości i 30 dniowego terminu do wypowiedzenia (24.08.2012 r.).

W myśl art. 61 § 1 kc złożenie oświadczenia woli innej osobie zostaje dokonane, gdy doszło do adresata w taki sposób, że mógł on zapoznać się z jego treścią. Na składającym oświadczenie woli ciążył ciężar udowodnienia, że stworzył adresatowi możliwość zapoznania się z treścią oświadczenia woli. Już stwierdzenie, że sytuacja taka nastąpiła, pozwala przyjąć, że oświadczenie woli zostało skutecznie złożone. I tak samo nadanie przez Bank pisma zawierające oświadczenie wypowiedzeniu umowy, pozwala stworzyć domniemanie, że adresat mógł zapoznać się z jego treścią, czego, nie odbierając przesyłki z własnej woli nie uczynił (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17.03.2010 r. II CSK 454/09).

Oświadczenie o wypowiedzeniu zostało przez Bank złożone skutecznie tj. wysłane pozwanej listem poleconym, za zwrotnym poświadczeniem odbioru, na adres zamieszkania podany przy zawieraniu umowy. Adresat mógł skutecznie zapoznać się z jego treścią. Okoliczność, że oświadczenie o wypowiedzeniu odebrała matka pozwanej, nie zaś pozwana osobiście, nie przekreślało skuteczności wypowiedzenia umowy. Odbiorca przesyłki nadanej do współzamieszkującej z nią osoby, potwierdzając odbiór przesyłki, zobowiązuje się do jej przekazania. Tym samym należało stwierdzić, że do wypowiedzenia umowy kredytu rzeczywiście doszło.

Wysokość żądanej przez powoda kwoty jak i sposób jej wyliczenia nie budzą wątpliwości, wszak znajdują uzasadnienie w przedłożonych dokumentach, strona powodoa przedłożuyła szczegółowe wyliczenie dochodzonej kwoty.

Zgodnie z art. 6 k.c. na ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zatem w niniejszej sprawie to na stronie powodowej spoczywał ciężar udowodnienia zasadności roszczenia i legitymacji biernej powoda.

Należało stwierdzić, że strona powodowa sprostała ciążącemu na nim ciężarowi dowodu zarówno co do zasady jak i co do wysokości. Powód wykazał: fakt zawarcia umowy, skuteczność wypowiedzenia umowy, wymagalność roszczenia.

Jeśli pozwana twierdziła, że kwestionuje wysokość wymaganego od niej zobowiązana, winna była wskazać okoliczności, dowody na poparcie swoich twierdzeń (faktu terminowej spłaty zobowiązania).

Na uwagę nie zasługuje też zarzut nieudowodnienia przejścia uprawnień na stronę powodową. Okoliczność ta, w ocenie Sądu została właściwie wykazana przedłożonymi dokumentami, mianowicie wyciągiem z umowy cesji, aneksem do tej umowy wraz wyciągiem z załącznika, konkretyzującym przedmiot cesji poprzez dookreślenie osoby dłużnika, przedmiotu i daty umowy, wreszcie wysokości należności głównej i odsetek.

Chybiony był też zarzut przedawnienia roszczeń zgłoszonych w pozwie.

Istota roszczeń majątkowych wyraża się m.in. w tym, że ulegają one przedawnieniu (art. 117 k.c.), co oznacza, że ten przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia (art. 117 § 2 k.c.). Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia, dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi 3 lata (art. 118 k.c.). Bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne (art. 120 § 1 zd. 1 k.c.).

Ocena trafności zgłoszonego zarzutu wymagała więc odpowiedzi na zasadnicze pytanie, mianowicie kiedy roszczenie Banku z tytułu udzielonej pozwanej pożyczki stało się wymagalne.

Zdaniem Sądu, należało uznać, że roszczenia z umowy pożyczki stały się wymagalne od 24.08.2012 r. i od tej daty należy liczyć termin przedawnienia roszczeń strony powodowej (§ 12 ust. 1 pkt.1 umowy k. 137, k. 143-146),

Zgodnie z art. 123 § 1 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powoływanym do rozpoznawania lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju, przedsięwziętą bezpośrednio w celu m.in. zaspokojenia roszczenia.

Pozew został złożony w dniu 20 lutego 2014r., tym samym doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia roszczenia.

W tych okolicznościach należało orzec jak w pkt I sentencji, na podstawie art. 69 ustawy z dnia 29.08.1997 r. prawo bankowe w zw. z art. 2 ustawy o kredycie konsumenckim i art. 481 k.c.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Pozwana przegrała proces w całości. Pełnomocnik powoda wniósł o zasądzenie kwot: 291 zł tytułem opłaty, 2 400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. W toku procesu powód nie zmodyfikował swego żądania, w szczególności nie zażądał zapłaty minimalnej opłaty za zastępstwo w postępowaniu zwyczajnym z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.