Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2021r.

Sąd Rejonowy w Toruniu –V Wydział Gospodarczy

w składzie:

przewodniczący: SSR Maciej J. Naworski

protokolant: sekretarz sądowy Irena Serafin

po rozpoznaniu dnia 26 października 2021r.. w T.

na rozprawie

sprawy

z powództwa M. S. ( NIP (...))

przeciwko B. K. ( NIP (...))

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego B. K. na rzecz powoda M. S. kwotę 3134,62 zł (trzy tysiące sto trzydzieści cztery złote sześćdziesiąt dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych od kwoty 2952zł od dnia 15 maja 2021r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałej część,

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1117 zł (tysiąc sto siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postepowania w tym 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego .

Sygn. akt VGC 881/21

UZASADNIENIE

M. S. żądała od B. K. 3.217zł z odsetkami za dostarczony beton i 182,62zł ryczałtu za odzyskiwanie należności, ponieważ pozwana jej nie zapłaciła ( k. 4 – 5 ).

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości; nie zaprzeczając faktom opisanym przez powódkę zakwestionowała wyłącznie należność za dowóz betonu; opłata za transport nie została bowiem umówiona a w tym zakresie strony prowadziły i prowadzą rozmowy ( k. 29 ).

Sąd ustalił co następuje:

B. K. kupiła od M. S. beton za 1.968zł i wynajęła pompę do niego za 984zł.

Niezaprzeczone.

Sąd zważył co następuje:

1. Stan faktyczny był bezsporny wobec czego Sąd ustalił go w oparciu o zgodne oświadczenia stron i art. 230 k.p.c.

Sąd nie przeprowadził dowodu z zeznań świadka strony powodowej, ponieważ powódka cofnęła wniosek o jego przesłuchanie.

Sąd nie oceniał zeznań świadka pozwanej, ponieważ po cofnięciu wniosku przez powódkę, nie było to potrzebne.

Dokumenty były wiarygodne a strony nie poświęciły im uwagi.

2. Przed przystąpieniem do zasadniczych rozważań trzeba poczynić następujące uwagi ogólne.

Po pierwsze, proces cywilny jest de lege lata kontradyktoryjny i obowiązuje w nim zasada prawdy formalnej.

Po drugie, ciężar dowodu określonego faktu spoczywa na tej stronie, która wywodzi z niego skutki prawne ( art. 6 k.c. – ei incumbit probatio, qui dicit i excipiendo reus fit actor ). Ponosi też ona też ryzyko zaniechania i niepowodzenia dowodu. W rezultacie w sprawie o świadczenie umowne onus probandi rozkłada się na obie strony. Powód musi bowiem udowodnić treść stosunku prawnego, z którego wywodzi roszczenie i zasadność zgłoszonych pretensji a na pozwanym spoczywa obowiązek wykazania

podnoszonych zarzutów a w szczególności spełnienia świadczenia ( art. 3 k.p.c. ).

3. Rozstrzygniecie było proste.

Powódka zrezygnowała z dowodzenia, że pozwana zobowiązała się zapłacić jej 265,68zł za dowóz betonu wobec czego Sąd oddalił powództwo w tym zakresie.

W pozostałej części żądanie było zaś oczywiście uzasadnione.

Pozwana nie zakwestionował bowiem oświadczeń powódki, że kupiła beton i wynajęła pompę ani nie podniosła zarzutów, co do wysokości roszczenia. Powinna więc spełnić świadczenie ( pacta sunt servanda ). Z faktu, że pomiędzy stronami powstał spór co do wynagrodzenia za transport betonu nie wynika bowiem uprawnienie do wstrzymania pozostałej płatności.

4. W rezultacie Sąd zasądził od pozwanej cenę i wynagrodzenie na podstawie art. 535 i 750 w związku z art. 734 § 1 i 2 k.c.

Sąd zasądził od pozwanej odsetki za opóźnienie w transakcjach handlowych i ryczałt za dochodzenie należności w myśl art. 7 ust. 1 i 10 ust. 1 i 1a ustawy z dnia z dnia 8 marca 2013r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych ( tekst j. Dz. U. z 2021r. poz. 424 ).

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 w związku z art. 99 i 100 zd. 2 k.p.c.; powódka uległa bowiem w znikomej części.